บทที่ 1 การเชื้อเชิญของเจ้าชาย

ยามราตรี ภายในโรงแรมระดับห้าดาวห้องหนึ่ง

กำลังจัดงานเลี้ยงขนาดมหึมา

เพลงที่ร้องอย่างเต็มที่กับการเต้นรำที่ยอดเยี่ยม ผู้ หญิงมากมายสวมใส่เสื้อผ้าที่สวยงาม บรรยากาศเต็ม ไปด้วยความโรแมนติกทุกหนแห่ง

หนานหย่าซินยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งอย่างตื่นเต้น เธอจ้อง มองชายหนุ่มรูปงามที่เพิ่งจะเดินเข้ามาอย่างจริงจัง

นั่นคือหลงฉีรุ่ยนักธุรกิจอัจฉริยะที่ได้รับรายงานจาก นิตยสารโทรทัศน์ว่า เขาสามารถสร้างตำนานโลกธุรกิจ ได้ในขณะที่อายุไม่เกินสามสิบปี และบุคลิกที่สุภาพ อ่อนโยนของเขา ทำให้ผู้หญิงส่วนมากชื่นชอบและ หลงใหล

และเธอ ก็คือหนึ่งในคนที่หลงใหลเขามากที่สุด!

หนานหย่าซินถือแก้วไวน์แดงเต็มแก้วเบาๆ เธอสูดลม หายใจเข้าลึกๆ ก้าวเท้าเดินตรงทางหลงฉีรุ่ยอย่างไม่รู้ ตัว…

เธอไม่รู้ว่า การเคลื่อนไหวทุกอย่างของเธอ ถูก สายตาคู่หนึ่งจ้องมองไม่ขยับ!

ในเงาของมุมหนึ่ง มีเงาของชายรูปร่างสูงใหญ่กำลังจ้องมองเธอโดยไม่ละสายตา สายตาปรากฏนัยน์ตา ของเหยี่ยวที่โหดเหี้ยม ราวกับเสือนักล่าที่โหดร้าย รอ คอยที่จะฉีกเหยื่อด้วยกรงเล็บ!

พลาดไปอีกก้าวเดียว…

เธอยืนอยู่ข้างหลังหลงฉีรุ่ย และกำลังจะเอ่ยพูด แต่ เขากลับหันตัวกะทันหัน นัยน์ตาอบอุ่นแฝงไปด้วยรอย ยิ้ม “คุณผู้หญิง ผมขอเต้นรำกับคุณได้ไหมครับ?”

หน้าอกของหนานหย่าซินเต้นเร็วตุบๆ

ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม? เมื่อครู่เธออยากจะเข้าใกล้ เทพเจ้าแต่เขากลับเชิญเธอเต้นรำ!

เธอยื่นมือขณะที่หน้าแดง ชายหนุ่มเดินจูงเธอไปยัง ฟลอร์เต้นรำ ระหว่างที่จังหวะเท้ากำลังหมุน นัยน์ตา อ่อนโยนของหลงฉีรุ่ยจ้องมองใบหน้าของเธอไม่ขยับ สายตาของหนานหย่าซินมองลงข้างล่าง จิตใจรู้สึก ว้าวุ่น

การเต้นรำจบลง หลงฉีรุ่ยพาเธอหลบกลุ่มคนด้วย ความเอาใจใส่ เปิดทางเล็กๆ ให้หนานหย่าซิน พลางพูด เสียงเบา “คุณเต้นรำเก่งมาก”

หนานหย่าซินหัวเราะอย่างเขินอาย

บังเอิญมีผู้ชายสองสามคนเดินมาคุยเรื่องธุรกิจกับ หลงฉีรุ่ย หนานหย่าซินจึงหยิบไวน์หนึ่งแก้วแล้วเดินจากไป เธอดื่มไวน์ขณะที่เดินไปด้วย ใบหน้าเรียวเล็ก แดงก่ำ จนกระทั่งเดินผ่านมุมหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกมึนหัว และ แก้วไวน์ก็มีเสียง “เคร้ง” ตกลงบนพื้น

แขนที่ล่ำสันใช้แรงโอบเอวของเธอไว้ น้ำเสียงทุ้มต่ำ

ดังขึ้นข้างหูเธอ “คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?” หนานหย่าซินประคองศีรษะที่วิงเวียน ก้าวเท้าไม่

มั่นคง และเดินเซจนล้มไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม!

ชายหนุ่มมองดูเหยื่อที่อยู่ในอ้อมกอด ริมฝีปากยิ้ม โค้งขึ้นเล็กน้อย “เหมือนคุณผู้หญิงน่าจะไม่สบาย ขึ้น ไปพักผ่อนข้างบนสักครู่ดีไหมครับ?”

อาการวิงเวียนของหนานหย่าซินยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ จึงฟังไม่ถนัดว่าชายหนุ่มพูดอะไร และได้แต่พยักหน้า อย่างซื่อๆ ปล่อยให้เขาประคองตัวเองขึ้นไปในห้องพัก ผ่อนชั้นสอง

เมื่อนอนลงบนเตียง ร่างกายของหนานหย่าซินพรั่ง พรูไปด้วยความร้อนรุ่มทำให้เธอยากที่จะอดทนได้ และ ร้องเสียงครวญครางออกมา เธอไม่รู้ว่าควรจะระบาย ความเร่าร้อนที่บ้าคลั่งในร่างกายตัวเองอย่างไร

ทันใดนั้น เหมือนแหล่งน้ำพุที่เย็นชุ่มชื่นได้ล้อมรอบ ตัวเธอ หนานหย่าซินคลานขึ้นไปบนความเยือกเย็น อย่างไม่หยุดยั้ง จนกระทั่งกอด “สิ่งของ” ที่สามารถ ทำให้ผ่อยคลายความรุ่มร้อนในกายของเธอได้
ชายหนุ่มรู้สึกพอใจกับความเร่าร้อนของหนานหย่า ซิน เขาก้มหน้ามองดูหญิงสาวที่น่ารักคนนี้