ตอนที่ 10 โอ้ เขารักษาความสะอาดแบบแปลกๆ
ใครจะรู้ว่าพอตะเกียบลง เธอก็เห็นทุกคนหยุดคืบ อาหาร ดวงตาหลายคู่นั้นต่างจ้องมาที่เธอ
ทันใดนั้นเธอก็งง: “เธอทำอะไรผิดเหรอ? “ตะเกียบ ของเธอยังไม่ได้ใช้เลย!
เวลานั้นเองเฟิงหันเซียงน้องสาวต่างแม่ของเฟิงหีโม่ก็ ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็นแล้วพูดว่า:
“เหอเหอ ฉันว่าพี่สะใภ้มาเป็นภรรยาได้ไงเนี่ย? ไม่รู้ เหรอว่าพี่ใหญ่รักความสะอาดมาก ไม่ชอบให้ใครมา ยุ่งกับของของตัวเอง อีกอย่างแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่กิน แครอทไม่ใช่เหรอ?
ในหัวก็งงไปหมด หลีโน่นึกในใจ: ไม่บังเอิญขนาด นั้นมั้ง?
คุณแม่เฟิงก็พูดว่า: “ไว! มาเปลี่ยนชาม ตะเกียบให้ คุณชายใหญ่!
ในขณะที่ทุกคนต่างคิดว่าเขาจะอาละวาด กลับเห็น เขาคีบผักใส่ปากพร้อมแครอทแล้วกินเข้าไป
ใบหน้าแดงๆนั่น!
ตอนนั้นเองทุกคนต่างตกตะลึง
แล้วตอนนี้หญิงชราก็พูดว่า : “เวลากินก็กิน อย่าพูด มาก! กินข้าว! ”
สิ้นคำพูดนั้น หญิงชราหรี่ตามอง สายตาที่มองไปที่ทั้ง สองเต็มไปด้วยความปิติ
จากนั้นหลีโน่ก็ไม่กล้าขยับอะไรอีก——
พอทานข้าวเสร็จ วันนี้ทุกคนต่างถูกขอให้อยู่นอนที่นี่ พอพูดคุยกันเสร็จหลีโน่ก็ ถูกหญิงชราเรียกให้ไปพูด คุยในห้องสองต่อสอง
หญิงชราพูดเรื่องสมัยเด็กๆของเฟิงหีโม่และก็ถามถึง ความสัมพันธ์ของทั้งสอง หลีโน่พูดทุกอย่างด้วยความ จริงยกเว้นเรื่องตั้งท้อง ไม่แน่ใจว่าเขาบอกคุณยายหรือ ยัง ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะพูดอยู่แล้วก็ต้องระมัดระวัง เธอ ไม่กล้าพูดมาก ส่วนหญิงชราก็เร่งให้เธอมีหลานให้ไวๆ เธอก็ตอบรับ
พอสี่ทุ่มกว่า เธอก็ถูกแม่บ้านพามาที่ห้องของเฟิงหีโม่
เพิ่งปิดประตูไปก็ได้ยินเสียงเย็นชาพูดมาว่า: “ทิ้งไป! ”
“ฮะ? ”
มองไปตามสายตาของเขา หลีโน่ก็เห็นซองลั่งเปา กับกล่องแดงในมือตัวเอง ที่คุณป้าให้มา! บอกว่าเป็น ธรรมเนียม!
“ไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ? ”
“แต่ว่าเป็นเงิน….แล้วจะให้เธอทิ้งลงถังขยะเหรอ? นี่มันเงินกับเพชรพลอยนะ! อีกอย่างดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ ถูกๆ! เงินอยู่ในมือแท้! จะบ้าหรือไง!
“หรือจะให้ผมเอาคุณไปทิ้งด้วยพร้อมกันเลย? ”
เสียงนั้นดูหม่นลง แสดงให้เห็นว่าเขาโกรธแล้ว! เธอ กํามือแน่นแล้วพูดว่า:
“งั้นคุณก็พาฉันไปเลย! ฉันจะไปหาคุณยาย! ”
“คุณกล้าขู่ผม?
ทันใดนั้นใบหน้าของเฟิงหีโม่ก็เหมือนมีความดุร้ายแผ่ ออกมา จู่ๆหลีโน่นึกถึงคำที่คุณยายบอก เธอพูดว่า”เขา ก็เป็นแค่หมาป่าตัวหนึ่ง ถ้าอยากปกป้องตัวเองก็ต้อง เรียนรู้ถอนขนจากเขา”!
ครู่หนึ่งเธอก็ทำหัวลีบ เอาของในมือวางลงบนตู้ที่อยู่ ในมุมและห่างจากสายตาอย่างน่าสงสาร
“ฉันจะกล้าได้ไง? ไม่ควรสิ้นเปลืองแบบนี้ พวกเรามา คุยกันดีๆดีกว่า พรุ่งนี้เอาไปบริจาค โอเคไหม? คุณไม่ เคยนอนกลางดินกินกลางทรายสินะ! กินไม่อิ่ม เสื้อผ้า ไม่มีใส่ ป่วยก็เรื้อรังและยังถูกคนไล่ น่าสงสารมาก…
พูดอยู่นาน เฟิงหีโม่ที่ฟังเธอพูดพร่ำเพื่อเลยพูดไปว่า: “โอเค! แล้วแต่คุณละกัน! ”
ยกที่หนึ่ง ชนะราบคาบ
ตอนนั้นเองในขณะที่เธอกำลังยิ้มแก้มฉีก ผ้าขาวก็ถูก โยนเข้ามา:
“ไปอาบน้ำ! ไม่ให้ทำห้องอาบน้ำผมสกปรก ไม่ให้ แตะต้องของของผมและก็ไม่ให้ทิ้งเศษผมไว้…นอกจาก ในกล่องสีแดงนั่นก็ไม่ให้แตะต้องอะไรมั่วซั่ว ใช้เสร็จก็ วางกลับที่เดิม ไม่ให้วางผิดที่ แล้วก็ไม่ให้ตัวมีกลิ่นอะไร เหม็นจะตาย…
พูดอยู่นาน มีแต่คำว่า“ไม่ให้”เต็มไปหมด หลีโน่ที่อยู่ ตรงหน้ารู้สึกอยากจะบ้าตาย——
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ