บทที่ 15 ศัตรูพี่น้องได้พบกัน

“หมายความว่ายังไง? ” หลินหลันหลันยิ่งยโสโอหังมากขึ้น “คุณฟังไม่เข้าใจเหรอ? ก็ได้ ถ้างั้นฉันจะบอกเธอให้ชัด ๆ นะว่า โคมไฟของเธออาจจะไม่ได้เสียก็ได้ เพียงแต่ไฟไม่เข้า

“ไฟไม่เข้า? ”

“ก็ใช่หน่ะสิ เพราะคุณผู้ชายเป็นคนบอกให้ฉันปิดสวิตซ์ไฟ ทั้งหมดเอง! ครั้งนี้ก็เป็นแบบนั้น ครั้งที่แล้วก็เหมือนกัน แล้วคุณ ผู้ชายยังบอกอีกว่า ทุกครั้งที่เขากลับมา ให้ฉันปิดสวิตซ์ไฟของ บ้านหลังนี้ทั้งหมด!

ขณะที่หลินหลันหลันพูดประโยคนี้ออกมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า สีหน้าท่าทางที่เธอแสดงออกมาภูมิใจแค่ไหน

“ทำไม? ”

ถงเสี่ยวมั่นไม่เข้าใจ

“ทำไมหนะเหรอ? คุณยังมาถามฉันอีกว่าเพราะอะไร? คุณ ผู้ชายคงไม่อยากเห็นหน้าเธอมั่ง! สำหรับเขาแล้ว เธอมันก็เป็น แค่เครื่องมือระบายความใคร่ก็เท่านั้น หน้าตาของเธอแค่เขา เห็นก็รังเกียจจะแย่แล้ว แล้วจะทำใจลงมือได้ยังไง? ”

แม้ว่าคำพูดนี้ฟังแล้วจะไม่ค่อยรื่นหูนัก แต่ถงเสี่ยวมั่นคิดว่าไม่ น่าใช่เหตุผลนี้อย่างแน่นอน แม้ว่าหน้าตาเธอจะไม่ได้สวยเป็น พิเศษ แต่เด็กผู้หญิงที่เรียนการแสดงแน่นอนว่าไม่ใช่คนขี้เหร่อย่างแน่นอน!

หลินหลันหลันมองถึงเสี่ยวมั่นอย่างภาคภูมิใจ “อีกอย่าง คุณ ผู้ชายยังบอกอีกว่า เวลาที่คุณไปถ่ายละครที่กองละคร ถ้าเขา เรียกเมื่อไหร่ คุณก็ต้องมาทันที!

ถงเสี่ยวมันรู้สึกถึงเพียงร่างกายที่สั่นเทาของตัวเอง

“อย่างมากคุณมันก็แค่ตุ๊กตาทางเพศ อย่าคิดว่าตัวเองเป็น เมียเลย! ถ้าจะให้ฉันพูดนะ คุณแม้แต่ตุ๊กตาทางเพศก็สู้ไม่ได้ ตุ๊กตาทางเพศเจ้าของยังต้องตั้งเวลาที่จะสูบลมเข้าไป หรือต้อง ล้างทําความสะอาด แล้วเธอล่ะ? เธอต้องทำทุกอย่างด้วยตัว เอง! ”

ถงเสี่ยวมั่นโกรธจนตัวสั่น เธอลากกระเป๋าเดินทางแล้วเดิน

จากไป

หลินหลันหลันทำหน้าทะเล้นใส่เธอ อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก บางทีตัวเองอาจจะได้เข้าไปแทนตำแหน่งของคุณผู้หญิงของ เธอ!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอก็รีบหยิบกระดาษโน๊ตที่เมื่อสักครู่นี้ถึง เสี่ยวมั่นโยนทิ้งไป ที่แท้ก็เป็นไอดีวีแชทนี่เอง!

เธอรีบเปิดวีแชทของตัวเอง จากนั้นเสริชหาหมายเลขนี้ แล้ว เลือกเพิ่มเขาเป็นเพื่อน

ถงเสี่ยวมั่นนั่งลงบนรถบัสรีบไปยังเมืองเช่น ศีรษะพิงอยู่ข้าง หน้าต่าง ในหัวเต็มไปด้วยคำพูดของหลินหลันหลัน
“คุณหนะ อย่างมากก็เป็นแค่ตุ๊กตาเซ็กส์ ! ”

“ตุ๊กตาเซ็กส์! ”

“ตุ๊กตาเซ็กส์!

ถงเสี่ยวมั่นเจ็บปวดจนต้องหลับตา หรือว่าการที่ผู้ชายคนนั้น ปรากฏตัวก็เพียงแค่ต้องการระบายความใคร่แค่นั้นใช่ไหม?

แล้วทำไมก่อนหน้านี้ 1 ปีเต็มที่เธอแต่งงานกับเขาแต่เขาก็ไม่ เคยปรากฏตัวเลย แต่หลังจากนั้น 1 ปี กลับปรากฏตัว เขาเห็น เธอเป็นเครื่องมือระบายความใคร่จริง ๆ เหรอ?

ในใจของเธอทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก

ในเมื่อแต่งงานไปแล้ว เธอก็จนปัญญา คิดได้เพียงการหย่า ร้าง

แต่ว่า ถ้าหากหย่าฝ่ายตรงข้ามจะต้องทวงเงินที่ให้เธอมาเมื่อ ปีก่อน1,000,000 หยวน แล้วเธอจะไปหาเงิน1,000,000 หยวน มาจากไหน?

รถบัสขับมาชั่วโมงกว่าถึงจะมาถึงเมืองเช่น ถงเสี่ยวมั่นถือ กระเป๋าเดินทางมายังโรงแรมที่ทางกองละครจัดเตรียมไว้

กองละครจะประจำการถ่ายทำอยู่ที่นี่ โรงแรมนี้เหมือนว่าถูก กองละครเหมาทั้งหมด ในฐานะที่เธอรับบทเป็นนักแสดง ประกอบหญิงลำดับที่ 3 แน่นอนว่าต้องมีที่พักสำหรับเธอ

หากพูดว่าวงการบันเทิงเป็นวงการใหญ่ ถ้างั้นกองละครกองหนึ่งก็เป็นแค่แวดวงเล็ก ๆ เท่านั้นและอย่าคิดว่าพวกเขาก็แค่พัก อยู่ในโรงแรมเล็ก ๆ นี้ เพราะด้านในนั้นคดเคี้ยวไปมาใหญ่โต ไม่น้อยเลย

นักแสดงนำหญิงและนักแสดงนำชายรวมทั้งผู้กำกับแน่นอน ว่าพวกเขาจะต้องพักห้องที่ดีที่สุด ซึ่งก็คือห้องชุดของที่นี่

ส่วนนักแสดงประกอบหญิงลำดับที่ 2 และนักแสดง ตัวประกอบชายลำดับที่ 2 รวมทั้งนักแสดงอื่น ๆ และผู้กำกับที่ ต้องเข้าฉากเยอะ รวมไปถึงผู้ช่วยผู้กำกับ ต้องพักห้องที่สบาย น้อยลงมาหน่อย

คนที่เหลือก็จะพักห้องที่แย่ลงมาอีกตามลำดับ ส่วนนักแสดงที่ มีบทบาทน้อยก็อาจจะนอน 2 คน หรือ 3 คนต่อ 1 ห้อง

ในส่วนของการจัดห้อง จะเป็นหน้าที่ของพนักงานที่ทำหน้าที่ เป็นเบื้องหลังของกองละครจัดการไว้ก่อนหน้าเรียบร้อยแล้ว พอ มาถึงเค้าเตอร์ของโรงแรม ก็แค่บอกชื่อก็จะได้รับคีย์การ์ดของ ห้อง

ถงเสี่ยวมั่นลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองมายังเคาน์เตอร์ ของโรงแรม เมื่อแจ้งชื่อพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ พนักงานก็ยื่น คีย์การ์ดให้

302

เมื่อได้รับคีย์การ์ด ถงเสี่ยวมั่นดีใจอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะนี่ เป็นละครเรื่องแรกที่เธอได้แสดงอย่างเป็นทางการ เธอลาก กระเป๋าไปที่ห้อง302อย่างตื่นเต้น
พอเปิดประตูออกมา ก็พบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งถือกระจกบาน เล็กแต่งหน้าอยู่บนเตียง

ถงเสี่ยวมั่นตะลึงงัน เป็นห้องคู่เหรอ?

สาวน้อยคนนี้เหมือนรู้ว่าจะต้องมีคนเข้ามา หล่อนไม่แม้แต่เงย หน้า ยังคงแต่งหน้าของตัวเองต่อไป

แม้ว่าถึงเสี่ยวมั่นจะรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง แต่ว่าเมื่อคิดอย่าง ละเอียดรอบคอบแล้ว พัก 2 คนก็ดีเหมือนกัน จะได้มีเพื่อน เธอ จึงเริ่มจัดเก็บสิ่งของ

ในที่สุดสาวน้อยที่นั่งแต่งหน้าอยู่บนเตียงก็พึงพอใจกับการ แต่งหน้าของตัวเอง นับว่าเป็นสาวน้อยที่หน้าตาไม่เลวเลย ตากลมโต หน้ารูปไข่

“ฉัน อสังหยีเหวิน เธอเรียกฉันว่า เหวินเหวินก็ได้ ฉันแสดง เป็นนักแสดงประกอบหญิงลำดับที่ 2 เป็นสาวใช้ติดตามเจ้า หญิงหยวนเซิน!

สาวน้อยที่ซื่อสังหยีเหวิน พูดขึ้นเสียงแหลม เมื่อพูดถึงบทบาท ในละครของตัวเอง เธอภูมิใจไม่น้อย

แม้ว่าเธอจะรู้กฎการพักที่โรงแรมดีว่า คนที่พักห้องคู่ล้วนเป็น ตัวละครเล็ก ๆ แต่เธอแสดงเป็นสาวใช้ และแม้ว่าจะเป็นเพียง สาวใช้แต่เธอก็ถือว่าเป็นนักแสดงประกอบหญิงลำดับที่ 2 เพราะนักแสดงประกอบหญิงลำดับที่ 2ออกกล้องไม่น้อย จึง คู่ควร เธอจะรู้สึกภูมิใจ
ถงเสี่ยวมั่นยิ้มให้กับเธอพลางพูดว่า “ฉันชื่อองเสี่ยวมั่นฉัน แสดงเป็นเฉียงเวย”

“เฉียงเวย? | ” เมื่อได้ยินชื่อตัวละครนี้ สังหยีเหวินก็เบิก ตากว้าง “นั้นเป็นนักแสดงประกอบหญิงลำดับที่ 3 นักแสดง ประกอบหญิงลำดับที่ 3 ไม่ใช่เหรอ?

ถงเสี่ยวมั่นพยักหน้า

“แล้วทำไมเธอมาพักที่นี่ล่ะ? แม้ว่าจะไม่ได้พักห้องที่ดีที่สุด แต่ก็ควรเป็นห้องพักเดี่ยวไม่เหรอ! “สังหยีเหวินประหลาดใจ

พูดตามตรง ถงเสี่ยวมั่นก็ไม่ค่อยรู้กฎกติกาของที่นี่เท่าไหร่ หรอก เธองุนงงพลางจัดเก็บของ ๆ ตัวเอง

สั่งหยีเหวินเหมือนยังอยากจะพูดต่อ เธออ้าปาก แต่สุดท้ายก็

เก็บค่าพูดกลับไป

เธอรู้ดีอยู่แก่ใจอยู่แล้ว จะยังถามอีกเหรอ?

เธอเป็นแค่นักแสดงหน้าใหม่ คงไม่มีทางเลือก ไม่เหมือ นกับถุงหวั่นเพิ่งถึงแม้ว่าจะเป็นนักแสดงประกอบหญิงลำดับที่ 2 แต่เธอก็ได้พักห้องที่ดีที่สุด

ทำไมล่ะ? เบื้องหลังของหล่อนคือช่างกวนหมิงแห่งบริษัท ซิน ไง จะไม่ให้ห้องพักที่ดีที่สุดกับหล่อนได้ยังไง?

การจัดห้องนี้นอกจากจะดูจากความสำคัญของตัวแสดงแล้ว ยังดูด้วยว่าเบื้องหลังของคน ๆ นั้น มีใครหนุนหลังอยู่บ้าง
จากนั้นทั้ง 2 ก็หยุดการสนทนาลง ต่างคนต่างวุ่นวายอยู่กับ เรื่องของตัวเอง

เมื่อจัดเตรียมกระเป๋าของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ถึงเดี๋ยวมันก็ ถ่ายรูปห้องของตนในโรงแรม 2-3รูป จากนั้นก็ส่งไปในกลุ่ม เพื่อน

เธอเป็นคนพึงพอใจกับอะไรง่าย ๆ แม้ว่าจะจัดให้เธอไปอยู่ ในห้องที่ไม่ตรงตามกฎระเบียบ เธอก็ยังพอใจอยู่ดี เพราะยังไง ก็ถือเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดีของเธอ

เธอส่งรูปไปในกลุ่มเพื่อนพร้อมกับเขียนว่า การเริ่มต้นครั้ง ใหม่ มั่นมั่น เธอต้องสู้ ๆ นะ!

ในเวลากลางคืน สังหยีเหวินรู้สึกเบื่อเลยนัดถงเสียวมั่นออก

ไปเดินเล่นข้างนอก จะได้คุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมด้วย

จากการพูดคุย ทำให้ถงเสี่ยวมั่นรู้ว่าสังหยีเหวิน เรียนสายนี้ มาโดยตรง ปีนี้เธออายุเพียง 20 ปี ยังเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 อยู่ เลย

ขณะที่ทั้ง 2 เพิ่งเดินออกมาจากประตู ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดัง มาแต่ไกล สังหยีเหวินที่แต่เดิมก็มีนิสัยอยากรู้อยากเห็นอยู่แล้ว จึงมองออกไปตามเสียงที่ได้ยิน ไม่นานก็เหลือบเห็นถึงหวั่นเพิ่ง

เธอเห็นถึงหวั่นเพิ่งถูกห้อมล้อมไปด้วยกลุ่มหญิงสาว

จู่ ๆ เธอก็มีชีวิตชีวาขึ้น รีบโบกมือให้กับองหวั่นเมิ่งพลางเอ่ย ขึ้นว่า “พี่หรั่นเมิ่ง! ”
ถงเสี่ยวมั่นรู้สึกลำบากใจ เพราะก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของ เธอกับถงหวั่นเพิ่งนั้นบาดหมางกันยากที่จะอธิบาย แต่ถ้าไม่ เข้าไปก็เหมือนว่าเธอไม่เข้าพวก

เธอเพิ่งจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของกองถ่าย คงไม่สามารถ ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเธอไม่เข้าพวกได้ เธอทำได้เพียงกัดฟันไป เดินเข้าไปกับสังหยีเหวิน