บทที่ 17 คิดถึงผู้หญิง

ห้อง302

ถงเสี่ยวมั่นกลับมายังห้องพลางสูดหายใจลึก ถงหวั่นเพิ่งต้อง ไม่ยอมปล่อยเธอไว้แน่ ดังนั้นช่วงเวลาถ่ายทำนี้เธอคงจะใช้ชีวิต อย่างเป็นสุขได้ยาก

ก่อนหน้านี้เธอได้อ่านบทละครจนจำขึ้นใจแล้ว บทที่เธอต้อง แสดงคู่กับองหวั่นเมิ่งไม่น้อยเลย

โชคดีที่บทของเธอมีไม่มาก คาดว่าอย่างมากก็ถ่ายทํา ประมาณ 1 เดือน

“แค่เดือนเดียวเอง ทนหน่อยเดี๋ยวมันก็ผ่านไป” ถงเสี่ยวมั่น

ปลอบใจตัวเอง

นี่เป็นบทบาทแรกที่เธอได้รับ เธอจะไม่ยอมให้ถงหวั่นเพิ่งทำ พังเด็ดขาด

เมื่อไม่มีอะไรทํา เธอจึงนั่งลงบนเตียงแล้วเปิดบทละครของ เธออ่านอีกครั้ง

สุภาษิตกล่าวไว้ว่า อ่านหนังสือ สัก100 ครั้ง ก็จะเข้าใจมัน อย่างถ่องแท้ บทละครนี้หากอ่านหลายครั้ง ก็จะสามารถทำให้ เข้าถึงตัวละครได้ง่ายขึ้น

ประตูถูกเปิดออก
สังหยีเหวินเดินเข้ามา 2 มือไขว้อยู่ด้านหลัง หล่อนเหลือบมอง ถงเสี่ยวมั่นครู่หนึ่ง พบว่าเธอกำลังตั้งใจอ่านบทละครอยู่ จึงรีบ เดินมายังด้านหน้าของตัวเอง แล้วนำมาร์กหน้าที่ถึงหวั่นเพิ่งให้ ยัดเข้าไปข้างในจากนั้นล็อก

ถงเสี่ยวมั่นรู้ดีว่ายังไงสังหยีเหวินก็ต้องอยู่ฝ่ายถงหวั่นเมิ่ง เพราะสถานะของถงหวั่นเพิ่งในตอนนี้คงไม่มีใครอยากล่วงเกิน

หล่อน ในจุดนี้ เธอเข้าใจดี ดังนั้นเธอจึงไม่อยากทำให้สังหยีเหวิน

สาบากใจ เลยไม่ได้พูดคุยกับหล่อน

แต่กลับเป็นสังหยีเหวินที่มานั่งอยู่บนเตียงของถึงเสี่ยวมั่น “เสี่ยวมั่นเรื่องวันนี้ เธออย่าไปใส่ใจเลย เธอก็รู้ว่าถึงหวั่นเพิ่งเป็น ว่าที่ภรรยาหลวงของบริษัท ซิน ฉันเองก็ไม่กล้าล่วงเกินหล่อน

ถงเสี่ยวมั่นเบิกตามองสั่งหยีเหวิน แล้วยิ้มให้กับหล่อน “ฉัน

เข้าใจ”

เมื่อได้ยินถงเสี่ยวมั่นพูดเช่นนั้นสังหยีเหวินก็โล่งอก การพูด การจาก็ผ่อนคลายลง

“ที่จริง ฉันก็รู้สึกว่าถงหวั่นเพิ่งคน ๆ นี้โอหังเกินไปแล้ว เฮ้อ…แต่ว่าแม้ว่าทุกคนจะต่างไม่พอใจแต่ก็ไม่มีใครกล้ามีปาก มีเสียง ใครใช้ให้หล่อนมีผู้หนุนหลังเป็นบริษัท ซินล่ะ”

“สิ่งที่พึงพาได้มากที่สุดของคน ๆ หนึ่งก็คือตัวเอง บนโลกใบ นี้นอกจากตัวเองแล้วก็ไม่มีใครสามารถพึ่งพาได้ แบ็คอัพที่ ถงหวั่นเพิ่งได้มานี้ หล่อนได้มายังไง หล่อนนั้นย่อมรู้ดีที่สุด”
เมื่อประโยคนี้ถูกพูดขึ้นสังหยีเหวินก็กลับเกิดความอยากรู้ อยากเห็นมากขึ้น เธอเขยิบเข้าไปใกล้ถึงเสี่ยวมั่น “ได้มายังไงเห รอ? ใช่แล้ว เธอกับหล่อนเป็นพี่น้องกัน เธอก็รู้จักช่างกวนหนึ่ง ใช่ไหม? หรือว่าหล่อนกับช่างกวนหมิง……

ถงเสี่ยวมั่น บทละครของตัวเองวางไว้ข้างหมอนบริเวณหัว เตียง “เลิกเดามั่วเถอะ ฉันกับช่างกวนหมิง……..ไม่ได้สนิทกัน รีบ นอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าตรูต้องถ่ายละครแล้ว

สังหยีเหวินก็ไม่ถามเซ้าซี้ต่อ

ถงเสี่ยวมั่นเข้าไปในห้องน้ำ เธอไม่พูดหรอกว่าเธอกับช่างกวน หมิงรู้จักกันในฐานะคู่รักมาถึง 5 ปี ถงหวั่นเพิ่งก็เหมือนแม่ของ หล่อน ที่เป็นมือที่ 3 แย่งคนรักของคนอื่น

เดิมทีเธอสามารถพูดป่าวประกาศและประนามถงหวั่นเพิ่งว่า

“มือที่ 3” ก็ได้ แต่ว่าเธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับช่างกวนหมิงและ

ถงหวั่นเก๋งอีกต่อไปแล้ว

ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ คิดซะว่าตัวเองตาบอดก็แล้ว กัน !

วันที่ 2 ที่เริ่มถ่ายทำอย่างเป็นทางการลงเสี่ยวมั่นรู้สึกตื่นเต้น นิดหน่อย!

สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจก็คือนักแสดงนำหญิงกลับเป็นฉินไม่ห

รัน!

เวลาผ่านไป 5 ปี ฉันโม่หวั่นก็กลับกลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงเธออายุ 17 ก็เข้าวงการ อายุ 20 ก็ทำงานเบื้องหลัง และถือว่า เป็นผู้กำกับที่อายุน้อยที่สุด จากนั้นก็กลายมาเป็นบุคคลที่มีชื่อ เสียงได้ภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว

ช่วงเวลาที่ฉันไม่หวั่นรุ่งโรจน์ที่สุด พอเปิดโทรทัศน์แล้วลอง เปลี่ยนช่องไปเรื่อย ๆ ก็พบว่าเธอเป็นนักแสดงตัวเอกของละคร ทุกช่อง รายได้จากการฉายภาพยนตร์ก็สูง อีกทั้งได้ค่าเข้าชม ภาพยนตร์และค่าสรรเสริญมากมายมหาศาล

รูปร่างหน้าตาสวย ฝีมือการแสดงก็ดี อีคิวก็สูง แม้แต่ถงเสี่ยว

มั่นเองก็นับถือหล่อนเป็นเจ้าหญิงแห่งวงการ

น่าเสียดายที่ บริษัทซิงหวงที่หล่อนทำสัญญา 2 ปีมานี้ผล ประกอบการไม่ค่อยดีนัก เพราะถูกบริษัท ซิน แย่งชิงความโดด เด่นไป ทำให้ฉันโหนก็ไม่ได้รับบทดี ๆ อีกทั้งชื่อเสียงของเธอ ก็เริ่มถดถอยลง ดีที่ก่อนหน้านี้ความนิยมของหล่อนค่อนข้างมาก ทำให้สถานการณ์ของหล่อนในตอนนี้ยังโอเคอยู่ เพียงแต่ว่าไม่ ได้รุ่งโรจน์เหมือนเมื่อก่อนก็เท่านั้น

การถ่ายทำก่อนหน้า 2-3 วันมานี้ เป็นเพราะยังไม่เข้าสู่การ ถ่ายทำที่แท้จริง ทำให้ถงเสี่ยวมั่นยังรู้สึกผ่อนคลายอยู่

เมื่อเห็นนี้เธอได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนร่วมชั้นของเธอที่อยู่

เทียน “เสี่ยวมั่นเธอช่วยฉันหน่อยได้ไหม คืนนี้ฉันมีธุระไปไนต์คลับ

ไม่ได้แล้ว เธอไปแทนฉันสักครั้งได้ไหม? ถงเสี่ยวมั่นกับซูเทียนก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน สถานะทางเศรษฐกิจของครอบครัวเทียนไม่ค่อยดี ตั้งแต่ที่เธอเริ่มเข้า มหาวิทยาลัย เธอก็ทำงานพิเศษข้างนอกมาโดยตลอด ได้ยินมา ว่าเธอชงเหล้าอยู่ในไนต์คลับ

“ฉันมาถ่ายละครอยู่ข้างนอก กลัวว่าจะไปไม่ได้หนะสิ

“แค่คืนนี้คืนเดียวเอง พรุ่งนี้เธอกลับมาทันแน่ ไม่มีปัญหา แน่นอน เธอวางใจเถอะ งานของฉันเป็นพนักงานเสิร์ฟ ชงเหล้า ขาย ค่าคอมมิชชั่นก็สูง ถ้าหากโชคดีแค่คืนเดียวอาจจะได้เงิน ถึง 10,000 หยวน ก็ถือว่าไม่เลวเลย ยังไงที่แน่ ๆ ก็ต้องได้ 3,000 -4,000″

เมื่อถึงเสี่ยวมั่นได้ยินตัวเลขก็ตกตะลึงอ้าปาก

เธอรู้ว่าเทียนหาเงินที่ไนต์คลับ แต่ก็ไม่คิดว่าจะหาเงินได้ เยอะแบบนี้!

“เสี่ยวมั่นวางใจเถอะ ฉันไม่ประสงค์ร้ายกับเธออย่างแน่นอน พวกเราแค่ชงเหล้าขายจริง ๆ บางครั้งก็แค่ดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า

ไม่เคยทำเรื่องที่ล้ำเส้นกว่านี้

ถงเสี่ยวมั่นบ่นพึมพำกับตัวเอง

“อีกทั้งเวลาที่พวกเราทำงานก็จะใส่หน้ากาก ไม่มีใครจำได้ แน่ เธอช่วยหน่อยนะ วันนี้ฉันไปไม่ได้จริง ๆ”

ถงเสี่ยวมั่นทนไม่ได้กับการหว่านล้อมของซูเทียน จึงรับปาก แต่เหตุผลที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอต้องการเงิน
แม้ว่าจะเป็นนักแสดงประกอบหญิงลำดับที่ 3 ค่าตอบแทนและ ความนิยมมันเชื่อมโยงกัน เธอได้ค่าตัวเพียง100,000 หยวน อีก ทั้งเงิน100,000 หยวนนี้ มีเพียงส่วนน้อยมากที่จ่ายก่อน ส่วนที่ เหลือต้องรอให้ถ่ายทำเสร็จก่อนถึงจะได้รับเงิน

ทุกครั้งที่ลงเสียวเลยอาการกำเริบต้องเข้าโรงพยาบาล ถ้า ไม่มีเงิน 2-3 หมื่นหยวนก็คงรักษาไม่ได้ ก่อนหน้านี้เขานอน รักษาตัวอยู่ที่ห้องCPUของโรงพยาบาล วันหนึ่งค่ารักษากว่า 2-3 พันหยวน ครั้งหนึ่งใช้เงินเก็บของเธอรักษากว่า 100,000 หยวน

เงินที่อยู่ในมือ พอมองดูแล้วก็คาดว่าอีกไม่นานก็คงต้องใช้ หมด

บริษัทDark empire

ห้องทํางานประธาน

โอวจื้อเหย่เพิ่งจะเดินออกมาจากห้องประชุม วันนี้จิตใจสับสน วุ่นวายอย่างน่าแปลกประหลาด ด่าคนที่อยู่ในที่ประชุมอย่างไม่ ไว้หน้าไปหนึ่งยกใหญ่

ตัวเขาเองก็รู้สึกแปลกประหลาด รู้สึกคับอกคับใจ และไม่ อยากอาหารอย่างน่าแปลก

เมื่อกลับมาถึงห้องทำงานเขาไม่อาจนั่งอย่างสงบได้ จู่ ๆ ก็ลุก ขึ้นพลางวิ่งเยาะ ๆ ในห้องทำงาน

เฉิงเจ้ายืนอยู่ข้าง ๆ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง มักจะรู้สึกว่าภายในห้องมีไฟกำลังลุกโชน ใกล้เผาไหม้ตัวแล้ว

จู่ โอวจื่อเหย์ยืนอยู่ด้านหน้าของเฉิงเจ้า “ทำไมคุณไม่พูด ไม่จา?

เฉิงเท้าเหงื่อออก เขากล้าพูดเหรอ

“อ่า…….ประธาน โอว ท่านสบายหรือเปล่าครับ? เห็น

ช่วง 2-3 วันมานี้คุณค่อยทานอะไร”

“กินลง แล้วจะผมยัดลงไปเหรอ2-3 มาอาหาร

เฉิงเค้าอยากจะร้องไห้ ก่อนหน้าสั่งแบบนะ ไม่เห็นเคย บอก

ประธานโอว ถ้า

อากาศร้อน ท่าน

กลับบ้าน

ๆ โอวจื่อก็คิดถึงมั่นผู้หญิงคนนี้ขึ้น

ถงเสี่ยวมั่นผู้หญิง

ในที่สุดเฉิงเค้ารู้ว่าอาการปกติทั้งหลายของโอ

ประธาน โอวคุณผู้หญิงไปถ่ายละคร เพิ่งจะได้แค่ 3 วัน เอง

“3 วัน” โอวจื่อเหย่เบิกตากว้างจ้องไปเฉิงเห้า แค่ 3 วันเองเหรอ? ”

“ครับ 3 วันครึ่งเอง ถ้าวันนี้นับเต็มวันที่ 4 วัน

“ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเธอไปจะครึ่งเดือนแล้วล่ะ?” โอวจื่อเหย พึมพ่าขึ้น 1 ประโยค

เฉิงเห้ามุดหน้าลง กลั้นยิ้มไว้ไม่ได้เผยยิ้มออกมา

ประธานกรรมการใหญ่ของพวกเขา ที่แท้ก็คิดถึงภรรยา

โอวจื่อเหย่ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้น โบกมือให้กับเฉิงเจ้า เพื่อให้เขาออกไป เขาเดินมาด้านหน้าคอมพิวเตอร์ หยิบ โทรศัพท์ของตัวเองออกมา และวีแชทหาฉวนบิน

“ซีเยวฮัวตอนกลางคืน 4 ทุ่ม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ