บทที่ 5 สามีของฉันจะกลับบ้าน
ถงเสี่ยวมั่นมองสบกับดวงตาสีฟ้าคู่นั้นของชายหนุ่ม สีฟ้าบริสุทธิ์ นั้นมีเสน่ห์เย้ายวนมาก!
จากสายตาของชายคนนี้ เธอรู้ว่า ตัวเองทำพลาดแล้ว!
“ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่จะพูดคุยกัน พวกเราเปลี่ยนสถานที่คุย เถอะ!”
ถงเสี่ยวมั่นก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน
ในร้านกาแฟ
เงียบกริบ เงียบกริบ ยังคงเงียบกริบ…..
ถงเสี่ยวมั่นหรี่ตาจ้องผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอคนนั้น แทบ อยากจะจ้องให้ตัวเขามีรูขึ้นมาอีกหลายรู
ส่วนโอวอเหย่ก็ดื่มกาแฟอย่างไม่เร็วไม่ช้า
ตอนที่อยู่ในห้องสมุด เขาทนรอไม่ได้อยากจะเข้าใจว่าทำไม ถงเสี่ยวมั่นอยากจะมีลูก แต่ว่าตอนนี้เขากลับไม่เอ่ยพูดอะไรสัก คําเดียว
คล้ายกับว่า เขาคาดเดาได้ว่าถึงเสี่ยวมั่นจะต้องพูดอย่าง แน่นอน ถึงอย่างไรจุดอ่อนของเธอก็อยู่ในมือเขา
“ฉันมีความแค้นอะไรกับคุณกันแน่นะ คุณถึงได้ทำกับฉันอย่าง นี้!” ถงเสี่ยวมั่นเอ่ยพูดในที่สุด
โอวจ๋อเหย่แค่นเสียงเย็น ดื่มกาแฟคหนึ่งแล้ววางแก้วกาแฟ ลงบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน “ก็แค่อยากรู้”
ถงเสี่ยวมั่นเงยหน้ากลอกตาใส่ฟ้าอย่างอดไม่ได้ “ถ้าหากว่า
ฉันบอกคุณแล้ว คุณจะลบรูปทิ้งไปใช่ไหม”
“ไม่มีปัญหา”
ถงเสี่ยวมั่นถอนหายใจเงียบๆ “ฉันแต่งงานแล้ว
โอวจื่อเหยได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ไม่มีอาการประหลาดใจแม้แต่ น้อย แน่นอนว่าเขารู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว อีกอย่าง เขาก็เป็นสามี ของเธอด้วย!
“อ่อ ผู้ชายของคุณไม่สามารถทำให้คุณพอใจได้หรือ
ถึงเสี่ยวมั่นก้มหน้าลงอยากเขินอาย “คุณนอนกับฉันเมื่อคืน นี้…ก็น่าจะรู้แล้วว่า นั่นเป็นครั้งแรก…ของฉัน ดังนั้น ฉันกับ สามีฉัน……..
“อย่างนั้น ทำไมคุณถึงอยากจะมีเด็ก
ถงเสี่ยวมั่นนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “หมอดูพูดแล้วว่า ครอบครัว พวกเราต้องการเด็กคนหนึ่งมาเป็นมงคล เพื่อขจัดโชคร้าย! ดัง นั้น ฉันจําเป็นต้องตั้งครรภ์ภายในหนึ่งปี”
โอวจื้อเหย่พิจารณาดวงตาสุกสว่างคู่นั้นของถึงเสี่ยวมั่น แม้ว่านัยน์ตาของเธอจะกระจ่างใส แต่เขาก็ยังคงรู้สึกสงสัยในคำพูด เหล่านี้อยู่บ้าง
“ความเชื่อที่งมงายล้าสมัย คุณก็เชื่อหรือ
“เชื่อว่าสิ่งนั้นมี ก็คือมี ไม่เชื่อว่าสิ่งนั้นมี ก็ไม่มี
“จัดพิธีมงคล เพื่อขจัดสิ่งชั่วร้ายหรือ ครอบครัวพวกคุณมีเรื่อง งานศพอะไร จะมีคนตายแล้วหรือ”
ตอนที่คำว่า “ตาย” ของ โอวจื้อเหย่เพิ่งจะหลุดออกจากปาก
ถงเสี่ยวมันก็ตบโต๊ะอย่างแรง สีหน้าซีดเผือด “หุบปาก!”
โอวจื่อเหล่มองไปทางถึงเสี่ยวมั่นตามจิตใต้สำนึก เห็นผู้หญิง คนนี้ท่าทางอ่อนแอ แต่ว่าในตอนนี้ กลับมองออกถึงพลังแห่ง ความดื้อรั้นในแววตาของเธอ
ถงเสี่ยวมั่นรู้ตัวว่าตัวเองให้ความสำคัญกับคำว่า “ตาย” มาก
เกินไป จึงหันหน้าไปอีกด้านหนึ่งในทันที
อย่างไรก็ตาม มันสำคัญมากสำหรับฉัน ฉันจำเป็นต้องคลอด ลูกภายในหนึ่งปี”
“ทำไมคุณถึงไม่ไปหาสามีของคุณล่ะ
“สามีฉันหรือ” ถงเสี่ยวมั่นหันหน้ากลับมา มองไปทางโอวจื้อ เหย่ด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ “ตาเฒ่าหัวล้านคนนั้นน่ะนะ มี สมรรถภาพทางเพศหรือไม่ ฉันก็ไม่รู้!”
“ตาเฒ่าหัวร้านหรือ
โอวจื้อเหย่ลูบศีรษะตัวเองตามจิตใต้สำนึก เขาไม่ได้หัวล้าน
นะ!
เห็นได้ชัดว่าเส้นผมของเขานั้นแข็งแรงและหล่อเหลา
ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้กัน
เขาครุ่นคิดอย่างละเอียด วันที่ไปจดทะเบียนสมรส ดูเหมือน ว่าเขากับฉวนบินจะไปตีกอล์ฟ ผู้ที่รับผิดชอบเรื่องนี้ก็คือเฉิงเจ้าที่ เป็นเลขาของเขา และซิวที่เป็นพ่อบ้าน
ปีนี้อู๋ซิวอายุ 50 กว่าปีแล้ว หัวล้านจริงๆ
ดูท่า เธอจะเข้าใจผิดว่าอู๋ซิวเป็นตัวเอง
ถงเสี่ยวมั่นเคาะโต๊ะ โอวจื่อเหยีถึงจะดึงสติกลับมาได้ “ถ้า หากว่าฉันบอกว่าฉันแต่งงานมาปีหนึ่งแล้วยังไม่เคยเจอสามีฉัน เลย คุณเชื่อไหม”
แน่นอนว่าโอวจื่อแหย่เชื่อ ถ้าหากว่าเธอเคยเจอจริงๆ อย่างนั้น พวกเขาก็คงจะไม่มานั่งคุยกันอยู่ที่นี่แล้ว
“ไม่น่าจะเป็นไปได้มั้ง
ถงเสี่ยวมั่นส่ายหน้า “พูดไปแล้วคุณก็ไม่เชื่อหรอก แต่ฉันไม่ เคยเจอเขาจริงๆ กระทั่งเขาชื่ออะไร ฉันก็ไม่รู้ ตอนแต่งงาน ฉัน รับผิดชอบเพียงแค่ข้อมูลของตัวเอง จากนั้นก็เซ็นชื่อ ตอนที่ เตรียมจะดูว่าสามีชื่ออะไร ก็ถูกเลขาที่น่ารังเกียจคนนั้นแย่ง ทะเบียนสมรสไปแล้ว”
โอวจื้อเหย่แอบคิดเงียบๆ เจ๋งเท้า ทำได้ดีมาก
“อ๋อ”
“หลังจากนั้น เขาก็ทิ้งฉันไว้ในคฤหาสน์หลังหนึ่ง ไม่แม้แต่จะ
ไต่ถาม
“อ่อ นั่นเป็นเพราะอะไรหรือ” โอวจื่อเหย่เอ่ยถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว
ถงเสี่ยวมั่นแตะคางครุ่นคิดชั่วครู่ “ฉันเดาว่าเขาอาจจะน่า เกลียดเกินไป กลัวว่าจะถูกฉันเห็น และก็อาจจะไม่ตั้ง กลัวว่าจะ อับอาย หรือไม่ก็เอาฉันมาเพื่อขจัดโชคร้ายก็ได้
โอวจื้อเหยได้ยินคำพูดนี้แล้ว ในใจก็เกิดความรู้สึกที่บรรยาย ออกมาไม่ได้เป็นอย่างมาก แต่ว่าไม่สามารถโต้กลับได้
เขามีใบหน้าหล่อเหลาราวกับปีศาจชัดๆ มีพละกำลังและ
อดทน! จะไม่ตั้งได้อย่างไรกัน
“อาจจะมีสาเหตุอื่นก็ได้” โอวจื้อเหย่หัวเราะแห้งๆ
“ดังนั้น ฉันน่าสงสารมากจริงๆนะ คุณปล่อยฉันไปเถอะ” ถึง เสี่ยวมั่นคว้ามือโอวจื่อเหยในทันที ดวงตาที่น่าสงสารคู่นั้นมอง เขา น้ำตาใกล้จะรินไหลแล้ว
สำหรับเธอที่เรียนเพื่อเป็นนักแสดงนั้น ความสามารถเล็กน้อย แค่นี้จำเป็นต้องมี
มองท่าทางน่าสงสารของเธอแล้ว โอวจื่อเหย่ก็รู้สึกเพียงว่า หัวใจเต้นช้าลงไปหนึ่งจังหวะ เด็กสาวคนนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกสงสารจริงๆ
“ฉันบอกกับคุณหมดแล้ว คุณก็ลบรูปทิ้งได้แล้วสินะ” ถงเสี่ยว
มั่นเอ่ยขอร้อง โอวจื่อเหย่ไอแค่กๆ “ลบก็ได้ แต่ว่า คุณต้องรับปากผมเรื่อง
หนึ่ง”
ถงเสี่ยวมั่นหน้าเปลี่ยนสี “คุณอย่าได้คืบจะเอาศอก เรื่องที่คุณ อยากรู้ ฉันล้วนบอกคุณหมดแล้ว ตกลงกันแล้วว่าถ้าฉันบอกคุณ หมด คุณจะลบทิ้ง!”
โอวจื่อเหย่แกว่ง โทรศัพท์มือถือไปมา “ผู้ที่มีอำนาจเป็นผม ผม รู้ว่าคุณไม่ได้พูดความจริงทั้งหมด แต่ว่าผมไม่สนใจแล้ว
“คุณ….…… ถงเสี่ยวมั่นกัดฟัน ดูท่าผู้ชายคนนี้จะรับมือไม่ง่าย
เลย “ได้ เงื่อนไขอะไร คุณพูดมา!”
โอวจื่อเหย่ยิ้มชั่วร้าย “ให้ผมนอนด้วยอีกครั้งหนึ่ง
“คุณมันไร้ยางอาย!” ได้ยินคำพูดนี้แล้ว ถึงเสี่ยวมั่นก็แทบจะ ทนไม่ได้ สะบัดมือตบใบหน้าหล่อเหลานั้นสักครั้ง
“ผมไร้ยางอายหรือ คุณที่แต่งงานแล้ว ออกไปหาผู้ชายมาขึ้น เตียงด้วย คุณไม่ไร้ยางอายหรืออย่างไร ผมก็ยังไม่ได้แต่งงาน ออกไปหาผู้หญิงแล้วจะทำไม
ถงเสี่ยวมั่นโกรธจนใกล้จะเป็นบ้าแล้วจริงๆ เธอรู้สึกเสียใจขึ้นมาในภายหลังแล้วจริงๆ
ล้วนพูดกันว่าผู้หญิงที่หน้าตาดีนั้นเชื่อไม่ได้ ผู้ชายที่หน้าตาดี นั้นเชื่อไม่ได้ยิ่งกว่า!
“ถึงอย่างไรคุณก็สวมหมวกใบเขียวให้กับสามีคุณครั้งหนึ่ง แล้ว ก็ไม่ต้องสนใจหรอกว่าจะสวมให้อีกครั้งหนึ่ง” โอวจื่อเหย่เห ล่มองถงเสี่ยวมั่น
เขาอยากจะเห็นว่าผู้หญิงคนนี้กล้าที่จะสวมหมวกใบเขียวให้ ตัวเองอีกครั้งหรือไม่!
“ไม่ได้! ฉันคนนี้มีหลักการ ฉันขึ้นเตียงกับคุณเพราะไม่มีทาง เลือก เพื่อที่จะมีลูก!”
“มีอะไรแตกต่างกัน จะว่าไป ถ้าหากว่าคุณไม่ได้ตั้งครรภ์ล่ะ
พอดีกับที่พวกเรามาทำกันอีกครั้งในคืนนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะตั้ง
ครรภ์ได้” โอวจื้อเหย่กระพริบตา
ถงเสี่ยวมั่นกัดริมฝีปาก
พูดความจริง เรื่องแบบนี้ เธอไม่ทำเป็นครั้งที่สองแล้วจริงๆ เพราะว่าเธอรู้สึกละอายใจ
“คุณค่อยๆคิดแล้วกัน ผมจะรอคุณ” โอวจื้อเหย่เอนหลังพิง โซฟา ยกกาแฟขึ้นมาดื่มต่อ
เวลาแต่ละนาที แต่ละวินาทีผ่านไปอย่างช้าๆ
ในใจของลงเสี่ยวมั่นกำลังต่อสู้ดิ้นรน
ถ้าหากว่า โอวจื้อเหย่ไม่ลบรูปภาพเหล่านั้น รูปพวกนี้ถูกเผย แพร่ออกไป เธอคนนี้ก็จบสิ้นแล้ว
ถ้าหากว่าเธอเป็นคนธรรมดาก็ช่างเถอะ แต่ว่าในภายภาค หน้าเธอจะเป็นนักแสดง รูปภาพพวกนี้สามารถทำให้เธอชื่อเสียง เสียหายป่นปี้ได้
แต่ถ้าหากว่าเธอนอนกับโอวจื่อเหยอีกครั้งหนึ่ง เธอก็ใจไม่
สงบจริงๆ
ถึงอย่างไร เธอจะคลอดลูกก็เพื่อ……..
ถงเสี่ยวมั่นเตรียมจะอ้าปากพูด เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ ดังขึ้นมาถี่ๆ
“ฉันรับโทรศัพท์ก่อนนะ” ถงเสี่ยวมั่นกดปุ่มรับสาย “ฮัลโหล เธอพูดว่าอะไรนะ สามีฉันจะกลับบ้านหรือ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ