ตอนที่ 19 การมาของผู้สง่างาม

มือข้างนั้นยื่นส่งมายังเพ็ญนีพร้อมกับไวน์แดง เธอเงยหน้ามอง ชายหนุ่มอย่างตกตะลึง ในช่วงเวลานั้นเธอนึกถึงเสือดาว สง่า งาม ป่าเถื่อน และยังมีความอันตราย…….

แต่สิ่งที่ทำให้เธอเซอร์ไพรส์ไปมากกว่านั้นก็คือ ชายหนุ่มคนนี้ ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นปริม

แค่เพียงไม่กี่วัน เธอกลับเจอเขาติดๆกันอย่างต่อเนื่อง บางที ก่อนหน้านี้มันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ครั้งนี้ล่ะ จะใช่บังเอิญ หรือเปล่า?

เธอรับขวดไวน์มาอย่างระมัดระวัง ตอบด้วยเสียงอันเบา “ขอบคุณค่ะ” กล่าวจบ เธอก็หันหลังเดินจากไป

เธอไม่อยากจะเห็นสายตาของเขา สายตาที่เหมือนกับจะบอก ว่า “คุณเพ็ญนิติ นี่คุณจะล่อล่วงผมอีกแล้วงั้นหรือ?

เธอไม่เคย แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน แน่นอนว่า ยกเว้น ในตอนที่เจอเขาครั้งแรก ในวันนั้นเธอกำลังสับสน เพราะ การนอกใจของจํารูญจึงทำให้เธอสูญเสียการควบคุมตัวเองโดย สิ้นเชิง

“หยุดเดี๋ยวนี้” เธอเพิ่งจะเดินโขยกเขยกได้แค่สองก้าว แต่ เสียงปุริมจากด้านหลังกลับเรียกให้เธอหยุด

เพ็ญนีตี้หยุดยืนหันหลังให้กับปุริม เขาเป็นลูกค้า เขาต้องการให้เธอทําอะไรเธอก็ต้องทําทุกอย่างเท่าที่จะเป็นไปได้

“คุณปุริม ต้องการเหล้าXOไหมคะ?” หญิงสาวเชียร์เบียร์คน หนึ่งถามขึ้นมาจากด้านหลัง

“ไม่ วันนี้ผมต้องการไวน์แดง”

“อ่อ ค่ะ” หญิงสาวตอบรับด้วยเสียงผิดหวัง หลังจากนั้นจึงทัก

ติงเพ็ญนิติ “เธอมีไวน์แดง

ใช่ เธอมี เพ็ญนี้ไม่รู้จริงๆว่าปริมมาเจอเธอได้อย่างไร แต่ ทว่าตอนนี้เธอมั่นใจแน่นอนแล้วว่า การมาที่นี่ของเขาไม่ใช่แค่ การผ่านมาแต่จงใจเป็นพิเศษ

“เพ็ญนีติ๊จ๊ะ ลูกค้าสั่งไวน์แดงนะ ทำไมยังยืนนิ่งอยู่อีกล่ะ?” พี่ แดงเหมือนจะพบว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงเข้ามาช่วยกู้หน้าให้ ในเวลาอันเหมาะสม

เพ็ญนีหันหลังกลับด้วยรอยยิ้มการค้า หลังจากนั้นจึงทักทาย ปุริม “คุณผู้ชายเชิญนั่งด้านนี้เลยค่ะ”

“ฮ่าๆ เพ็ญนต์ เธอเข้าใจผิดแล้ว คุณปุริมไม่เคยนั่งที่นี่หรอก นะ เขามีห้องรับรองVIP”

“อ่า ขอโทษด้วยค่ะ ถ้างั้นเชิญคุณปุริมค่ะ ฉันจะตามขึ้นไปส่ง ปุริมยิ้มบางๆ “วันนี้ผมจะนั่งที่ฮอลล์” กล่าวเสร็จก็ไปเลือก ตำแหน่งโซฟามุมอับสายตาและนั่งลงจริงๆ

นี่มันอะไรกัน?
เพ็ญนีตี้เดินตามไปติดๆ “คุณปุริมต้องการไวน์แดงปีค.ศ.อะไร ดีคะ” ตอนนี้เธอแค่คิดว่าเขาเป็นลูกค้า แบบนี้ก็น่าจะโอเค

“ปี88 รอยยิ้มอันน่าลุ่มหลง ในตอนที่เขามองมายังเธอ ความ น่าเกรงขามอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาทำให้ดูมีอำนาจ

รับเป็นปี 95 ได้ไหมคะ?” ในมือของเธอนั้นไม่มีไวน์ปี 88 ไวน์188 หนึ่งขวดอย่างน้อยก็มากกว่าหมื่นเหรียญ เพราะไวน์ปี นั้นยากที่จะแสวงหา

“เพ็ญนี้จ๊ะ ที่ร้านนี้มี เธอตามพี่มา” พี่แดงที่ยืนอยู่ไม่ไกล

ได้ยินคำพูดของปุริมจึงเรียกเพ็ญนีให้ตามมา

เพ็ญนีได้แต่ตามพี่แดงไปรับไวน์ เมื่อนึกถึงท่าทางการเดิน เขยกขาเดียวของตนเอง จู่ๆเธอก็คิดว่าบางทีเขาอาจจะมาดูเรื่อง ตลกของเธอ

“เพ็ญนต์ ลูกค้าคนนี้ค่อนข้างพิเศษมาก เป็นแฟนหนุ่มกับ เจ้าของคลับ ที่คลับนี้ไวน์แดงปี88มีน้อยมากๆ จริงๆแล้วทั้งหมด ก็มีไว้ให้สำหรับเขา เธอรู้ไว้ก็ดี ต่อไปก็อย่าทำพลาดอีก”

เธอพยักศีรษะ ปุริมเป็นลูกค้าคนสำคัญที่ยากจะรับรองจริงๆ ดื่มเหล้าแต่ละที่ยังต้องพิถีพิถัน

เธอนําไวน์แดงมาเสิร์ฟไว้ตรงหน้าเขาแล้วกล่าวด้วยเสียงเบา “คุณปุริม เชิญดื่มค่ะ

เธอไม่ต้องการอยู่ตรงนี้อีกต่อไป ระหว่างเธอกับเขานั้นไม่ เกี่ยวข้องใดๆ และก็ไม่อยากถูกเขากล่าวหาว่าเข้ามารบกวนวุ่นวายกับเขา ในขณะที่เธอเพิ่งจะหันหลังกลับ ปุริมกลับเรียกเธอ ไว้จากด้านหลัง “นั่งลง”

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่ใช่หญิงนั่งดริ้ง ฉันเป็นสาวเชียร์เบียร์ ค่ะ หลังกล่าวจบโดยไม่รอคำตอบจากปุริม เพ็ญนิติก็เดินเขยก ขาจากไป