ตอนที่ 20 รอเธอตลอดทั้งคืน

กลัวจริงๆว่าปริมจะเรียกเธอเข้าไปอีก แต่เหนือความคาดหมาย เขากลับไม่ได้เรียกเธอ เพียงแค่หลังจากที่ดื่มไวน์แดงหมดขวด เขาก็จากไปอย่างเงียบๆ เมื่อตอนที่พบว่าเขาหายตัวไป เธอยัง เข้าใจว่าเขาไปที่ห้อง VIPแล้ว

งานยุ่งมากจริงๆ เพ็ญนีตี้เชียร์ขายเบียร์ด้วยความอุตสาหะ ใช้แรงกายตนทํางานแลกเงินอย่างไม่ละอาย จนในที่สุดก็ถึง เวลาเลิกงาน เธอเหนื่อยจนแข้งขาอ่อนไปหมด เธอเดินไปเดินมา อยู่ทั้งคืน ขาของเธอยังบาดเจ็บอยู่ และได้กินแค่ยาแก้อักเสบธร รมดาๆไปเท่านั้น

เธอเดินเหน็ดเหนื่อยออกมาจากคลับ สายลมอ่อนๆ ในคืนฤดู ร้อนแสนเย็นสบายพัดผ่านร่างกาย เธอชอบสายลมแบบนี้ที่สุด ดีกว่าเครื่องปรับอากาศในคลับเสียอีก สบายและสดชื่น

ดึกขนาดนี้คงจะไม่มีรถประจำทางแล้ว เพ็ญนีมองอย่างมี ความหวังว่าจะเจอรถแท็กซี่อย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ ณ จุดที่จอดรถมีรถBMWคันสีดำขับออกมาอย่างกระทันหัน เธอ มองเพียงแวบเดียวก็รู้สึกมีบางอย่างคุ้นเคย

หรือว่าจะเป็นปุริม?

เธอไม่ได้หันไปมองรถคันนั้น เพียงแค่หวังว่าจะมีรถแท็กซี่เข้า มาเร็วๆ
แต่ไม่มีเลย ในคืนที่มืดสนิท แสงนีออนส่องประกาย ภาพลวงตาของความมึนเมา แต่แม้กระทั่งรถแท็กซี่สักคันก็ไม่มี ผ่านมา

รถBMWขับมาถึงข้างกายเธออย่างช้าๆ ชายหนุ่มในรถปรับ กระจกลง เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้นในค่ำคืนที่เงียบสนิท “ขี้นรถ”

เขาเป็นใคร? มาบอกให้เธอขึ้นรถเธอก็ต้องขึ้นเหรอ? เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย ในคืนนั้นถ้าหากไม่ใช่ เพราะการนอกใจของจำรูญ เธอก็คงจะไม่มีทางสนใจเขาได้เลย

“ขึ้นรถ” ชายหนุ่มยังคงพูดด้วยเสียงต่ำที่นุ่มนวลและชัดเจน

ภายในคลับมีคนเดินออกมาอย่างต่อเนื่อง ทุกคนที่เห็นฉากนี้ ต่างก็ประหลาดใจ จนกระทั่งเพ็ญนิติได้ยินเสียงซุบซิบ เป็น สาวคนที่เคยเชียร์ขายเหล้า XOก่อนหน้านี้เข้ามาพูดกระซิบ

กระซาบกับเพ็ญนิติ์ “ธานี พวกเธอรู้จักกันเหรอ?” “ไม่รู้จัก เธออย่าพูดจามั่วๆน่า” เพ็ญนยิ้มอย่างรู้สึกไม่ค่อยดี

“ส้มจ๊ะ สามารถช่วยไปส่งฉันได้ไหม”

“เอ่อ………มเหลือบมองที่BMWอันหรูหราของปุริมอย่าง ลังเล ซึ่งหมายความว่าต้องการปฏิเสธเธออย่างชัดเจน

เพ็ญนี้เกิดโมโหขึ้นมาจริงๆ ปุริมทำร้ายเธอทำไมนักหนา เห็นท่าทางที่ลำบากใจของส้มแล้ว เธอจึงกดเสียงต่ำลง “ไม่ต้อง หรอก เธอไปเถอะ”
เมื่อได้ยินคำว่าไม่เป็นไรของเธอ ส้มเหมือนกับถูกปลดปล่อย แล้วรีบหายไปราวกับติดปีก

คนที่ออกมาเห็นเหตุการณ์ค่อยๆจากไปทีละคนๆ เพ็ญนต์ไม่ ได้รอแท็กซี่อีกต่อไป ให้ตายสิ ดูเหมือนเธอจะโชคร้ายเป็นพิเศษ เมื่อเจอกับปุริม

ยิ่งเดินเท่าไหร่ ขาที่บาดเจ็บก็ยิ่งปวดมากขึ้นเท่านั้น โคมไฟสี เหลืองริมทางส่องมายังบนร่างเธอ ในขณะที่กำลังเดินตัวคน เดียวในค่ำคืนที่เงียบสนิท มีเพียงเสียงรถยนต์ที่แล่นผ่านมาใน บางครั้งและยังทำให้เธอโดดเดี่ยวมากยิ่งขึ้น

ข้างกายเธอ รถคันนั้นขับตามติดเธออย่างใกล้ชิดมาตลอด ทาง เธอคงวิ่งหนีไม่พ้นรถคันหรูของเขา เลยได้แต่ปล่อยให้เขา ขับรถตามเธอ

สายตาเธอกำลังเห็นแท็กซี่คันหนึ่งขับผ่านมา เพ็ญนีตี้รีบกวัก มือเรียก แท็กซี่จึงชะลอช้าลง แต่ในตอนที่เห็นBMWคันข้างๆเธอ ก็เร่งความเร็วขึ้นและขับจากไป เหมือนไม่ได้มีความคิดที่จะหยุด จอดเลยแม้แต่นิด

เพ็ญนี้ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เมื่อรถจอด จึงพุ่งเข้าไป ตะโกนใส่ชายหนุ่มที่หน้าต่างรถ “คุณผู้ชาย ตอนนี้ไม่ใช่ว่าฉัน ไปรบกวนคุณนะ เป็นคุณต่างหากที่เข้ามารบกวนฉัน” ถ้าเขายัง ขับรถตามเธออยู่อย่างนี้ ถึงแม้ว่าจะมีแท็กซี่ขับผ่านมาก็ไม่ สามารถรับโดยสารเธออยู่ดี เพราะเข้าใจว่าเป็นคู่หนุ่มสาวที่ กำลังทะเลาะกัน
แต่ระหว่างเธอกับเขา ในความเป็นจริงก็เป็นแค่คนที่เดินสวน กัน ก็มีแค่ครั้งนั้นที่เธอไม่ทันระวังขึ้นรถผิดคัน แต่ครั้งนี้ เธอไม่ คิดอย่างนั้น เธอไม่ต้องการมันอีกแล้ว

“ขึ้นรถ” ชายหนุ่มพูดอีกครั้ง ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความ เผด็จการที่ไม่สามารถอธิบายได้