ตอนที่ 4 กลิ่นสุรามอมเมาผู้คน

เธอหันร่างกลับไปอย่างแผ่วเบา ในช่วงเวลาที่ดวงตาสองคู่ได้ ประสานกันนั้น เป็นครั้งแรกที่เพ็ญนิติได้สบตากับปุริมอย่าง จริงจัง กล่าวด้วยความสัตย์จริงเลยว่า เขาโคตรหล่อ จะเรียกว่า “หล่อขั้นเทพ” เลยก็ยังได้

เรียวปากบางทีแฝงไปด้วยความเย้ายวน เธอจ้องไปยังเขา เพ็ญนีติใจเต้นตึกตัก

ถ้าหากเขาต้องการจริงๆ…

แล้วเธอจะทํายังไงดีล่ะ?

ในช่วงที่เธอแตกตื่นลนลาน ปุริมทำเสียงเยาะหยืนอยู่ในลำ คอ “กลัวเหรอ?”

ที่แท้ขานั้นดูออกว่าในใจเธอนั้นทั้งเขินอายและหวาดกลัว ใช่ แล้ว เธอกลัวสุดๆเลย

แต่ทิฏฐิของเธอทำให้เธอต้องตอบกับสิ่งตรงกันข้าม “ไม่กลัว

“เหอะๆ ดื่มเหล้าสักหน่อยไหม?” เขาขยับเข้ามาใกล้ใบหน้า ของเธอแทบจะในทันที แสงนีออนภายในห้องทำให้เธอเห็นเงา ตัวเองที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา ชั่วเวลานั้นความรู้สึก ราวกับอยู่ในภวังค์ เหมือนกับว่าทุกอย่างนั้นเป็นเพียงเรื่อง สมมติ
เสียงอันทรงสเน่ห์ของเขาทําให้เธอตอบอย่างไม่คิด “ก็ดี” ใน ใจนั้นตื่นกลับตระหนก ดื่มเหล้าสักหน่อยก็คงจะดี อย่างน้อยก็ ทำให้เธอนั้นสบายใจขึ้น

ปริมลุกขึ้นอย่างสง่า ร่างสูงอันสมส่วนเดินไปยังบาร์เหล้า เล็กๆที่อยู่ตรงมุมห้อง ห้องนี้ตกแต่งได้อย่างหรูหราจริงๆ อะไรที่ มีก็ควรมี ครบทุกสิ่งที่ต้องการ

ปุริมเปิดไวน์แดงหนึ่งขวด เทใส่แก้วไวน์ทั้งสอง ในขณะที่เขา เดินมาที่เตียงอย่างช้าๆ พร้อมกับถือแก้วไวน์มาสองใบ เพ็ญนิติ ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นรัวราวกับกลอง ยงจะดังอะไรขนาด นั้น เธอกลืนน้ำลายลงไปอีกโต เพราะถ้าไม่อย่างนั้น หัวใจเธอ คงทะลุคอหอยออกมาแน่ๆ

“นี่ สำหรับคุณ” แก้วไวน์ถูกยื่นส่งถึงมือเธอ ว่ากันตามจริง แล้ว ท่าทางเขานั้นเป็นสุภาพบุรุษมาก ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเอง นั้นช่างแปดเปื้อน แต่ทว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่บนเตียง เตียงคำ เดียว ก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นคลุมเครือไปซะหมด

เธอยื่นแก้วออกมา ระงับความตื่นตระหนกของเธอ ตอบรับ ด้วยเสียงทุ้มต่ำ “cheers

“cheers” แก้วไวน์สองใบกระทบเข้าด้วยกันอย่างแผ่วเบา เสียงหัวใจที่กำลังดังกึกก้องของเพ็ญนต์ ณ เวลานี้เธอไม่สน อะไรแล้ว แค่ต้องดื่มไวน์ในแก้วนี้ให้หมดไป

ไวน์แดงรสหวานละมุน เพียงครั้งแรกที่ดื่มก็รู้สึกได้ว่าเหมือน เป็นเครื่องดื่มที่ไม่เหมือนกับเหล้าทั่วไป เธอชื่นชอบรสชาติของไวน์แดงอย่างมาก ช่วยไม่ได้ที่แก้วไวน์นั้นจะว่างลงอย่างรวดเร็ว เธอยื่นแก้วส่งให้กับปุริม “ขออีก”

ปุริมเลิกคิ้ว แต่ตอบกลับไปว่า “ไวน์นี้แรงมาก และจะไม่มีใคร ส่งคุณกลับหลังจากดื่มมันมากไป

“เหอะๆ งั้นฉันก็อยู่ที่นี่ซะเลยสิ” เธอกลอกตามองไปรอบๆห้อง ที่นี่ไม่รู้ว่าดีกว่าหอพักเธอไม่รู้ตั้งกี่เท่า อีกทั้งในตอนนี้เธอก็ไม่ อยากกลับไปมหาวิทยาลัยสักนิด เธอไม่อยากเจอจํารูญ พอ นึกถึงจํารูญ หัวใจเธอก็สับสนขึ้นมาอีกครั้ง เธออยากดื่ม อยาก ดื่มมากเป็นพิเศษ “เร็วสิคะ รินให้ฉัน ฉันยังอยากดื่มต่อ

แก้วไวน์ถูกเติมเต็มอีกครั้ง เธอไม่สนใจปุริมและก็ไม่ได้ชน แก้ว แต่กลับดื่มรวดเดียวจนหมด ไวน์แดงแก้วที่สองไหลลงสู่ลำ คอของเพ็ญนีติ์

ในร่างกายมีกระแสไหลร้อนวูบวาบอย่างเงียบๆ ใบหน้ามี ความรู้สึกราวกับไฟร้อนผ่าว นี่เป็นการดื่มเหล้าครั้งแรกของเพ็ญ นิติ เธอนั้นไม่รู้จริงๆว่าฤทธิ์ของไวน์แดงนั้นรุนแรงเหมือนกับที่ปุ ริมกล่าวไว้

เธอชอบมองดูของเหลวสีแดงเข้มที่อยู่ภายในแก้ว ในยามที่ แกว่งไกวเบาๆกลิ่นของมันนั้นทำให้ผู้คนมัวเมา กับกลิ่นที่ชวน ดึงดูด

“จำรูญ ฉันเกลียดคุณ ไปตายซะ” ทั้งดื่มเหล้าพร้อมกับสาป แช่ง เธอหงุดหงิดเป็นที่สุด และก็ค่อยๆหลงลืมไปว่าร่างที่อยู่ตรง ข้ามนั้นเป็นชายหนุ่มแปลกหน้า และก็ยังลืมว่าตัวเธอเองนั้นพูดอะไรกับเขาบ้าง สิ่งอยากจะพูดบวกกับเหล้าที่ไปมาก เมื่อได้เริ่มปากพล่อยแล้ว มันก็ยาก

ในขณะมึนเมา เธอถูกอุ้มขึ้นมา หลังจากนั้นร่างกายเธอถูก ปกคลุมไปด้วยไอน้ำ กลิ่นหอมของโพรงจมูก เพ็ญนต์ที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย ได้แต่พิงซบร่างของ ชายหนุ่มอย่างอ่อนระทวย

ในค่ำคืนนั้น หลังดื่มจนเมามายเธอหลับอยู่อ้อม กอดของหนุ่ม