ตอนที่ 11 โอกาสที่แย่งชิงกันอย่างเป็นธรรม

ห้องหนังสือเงียบสงบเหมือนความตาย ราวกับว่าแค่เสียงที่ดัง จากเข็มตกลงพื้นยังได้ยินอย่างชัดเจน เผยให้เห็นได้ชัดว่า สถานการณ์ตกอยู่ในความตรึง

ในเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมปล่อยมือ ตอนนี้ก็ทำได้เพียงรอ คนที่มีอำนาจตัดสินสูงสุดฮ่องเต้ มาไต่สอนแล้วล่ะ!

เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว ฮ่องเต้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็ก

น้อย

สําหรับท่านแล้ว เป็นเรื่องที่ยากที่จะแก้ไขพอสมควรเหมือน กัน ต่างฝ่ายต่างก็มีเหตุผล ตัดสินใจลำบากมาก

คนหนึ่งเป็นลูกชายของท่าน เลือดข้นกว่าน้ำ อีกคนเป็น ข้าราชการที่ท่านพึงพอใจมากที่สุด เสียเหงื่อและแรงนับไม่ถ้วน เพื่อช่วยท่านคุ้มครองบัลลังก์และขยายเอกราช

ตามเหตุและผลแล้ว ท่านไม่สามารถลำเอียงฝ่ายไหนโดยตรง

ได้!

เวลานี้ ลี่เฟยสบตากับเป่ยจื่อห้าวกะทันหัน จากนั้นเป่ยจื่อห้าว ก็เข้าใจแล้ว ทันใดนั้นก็หยิบมีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อ และแทง เข้าใส่ตัวของตนเองในพริบตา เลือดสดย้อมเสื้อของเขาจนแดง ไปหมด

ทุกคนต่างก็ตกใจกันหมด ไม่คิดว่าเขาจะทำพฤติกรรมเช่นนี้จางโหรวยังไม่สามารถดึงสติกลับมาได้ เพื่อที่จะแต่งงานกับ นางเป่ยจื่อห้าวกลับทำเรื่องทำร้ายตนเองแบบนี้ได้

แต่ในใจของนางนั้นไม่มีความซึ้งเลยแม้แต่น้อย กลับยิ่งกลัว เข้าไปใหญ่ เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย เขากล้าทำร้ายตนเองขนาด นี้ ช่างเป็นผู้ที่จิตใจเล่ห์เหลี่ยมจริง น่ากลัวที่สุด

ถ้าเขาอยากตายจริง สู้ควักหัวใจออกมาทีเดียว ให้เรื่องจบๆ ไม่ดีกว่าหรือ หน้าชื่อใจคดแบบนี้ ก็แค่อยากหลอกให้นางเชื่อใจ ช่างน่าตลกจริงๆ

วินาทีนั้น ภายใต้หน้ากากและแววตาที่เย็นชาของหัน เปลี่ยนเป็นคนลึกมากขึ้น องค์ชายสามคนนี้ ใช่ย่อยเลยจริงๆ

เรื่องของราชการเขาไม่เคยถามไถ่ สำหรับเป่ยจื่อห้าวแล้ว

เขาไม่มีความจําใดๆ เคยได้ยินแค่ว่าองค์ชายสามนิสัยอ่อนโยน โฉมงาม ไม่ดื่มกับอำนาจ เป็นคนที่น่ายกย่องคนหนึ่ง แต่ตอน นี้ดูแล้ว เป็นเพียงแค่ข่าวลือจริงๆ

ฮ่องเต้ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน ท่านลุกขึ้นมาจากบัลลังก์มังกร

กะทันหัน “รีบไปตามหมอหลวงมา!”

ลี่เฟยเห็นแบบนี้แล้วก็รีบพุ่งเข้าไปบนตัวของเป่ยจื่อห้าวแล้ว ร้องไห้เสียงดัง ใหญ่ “ลูก ทำไมเจ้าโง่เยี่ยงนี้ แม่มีเจ้าแค่คนเดียว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า จะให้แม่มีชีวิตต่อยังไง!

ถึงเป่ยจื่อห้าวจะบาดเจ็บ แต่สายตาของเขากลับมองไปทาง จางยวโหวอย่างอาลัยอาวรณ์ สีหน้าแบบนั้น ใครๆก็ต้องหลง เชื่อและซึ้งในความหลงใหลของเขา
ฮ่องเต้พูดด้วยความสงสัยและแฝงด้วยความเกลียดที่ลูกไม่รัก ดี “จื่อห้าว เจ้าเป็นถึงองค์ชายสาม ทำร้ายตนเองเช่นนี้ได้ อย่างไร ถ้าเจ้าเกิดเป็นอะไรไป เจ้าจะให้เสด็จแม่ของเจ้าทำเยี่ยง ไร? หรือเจ้าจะให้พวกข้าทนอยู่กับความโศกเศร้าที่ต้องเห็นลูก ตายก่อนตนเอง?”

สีหน้าของเป่ยจื่อห้าวซีดขาว พูดด้วยเสียงอ่อนแรง “เสด็จพ่อ เสด็จแม่ ขออภัยครับที่ลูกอกตัญญู แต่ลูกชอบจางยวโหวมาก จริงๆ ลูกรักนางอย่างลึกซึ้งตั้งแต่พบกันครั้งแรก ชาตินี้จะไม่ แต่งงานกับใครนอกจากนาง นางก็คือชีวิตของลูก ถ้าไม่ได้ ลงเอยกับคนที่ลูกรัก แล้วที่ลูกยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ก็ไม่มีความ หมายอะไร”

“เจ้า……ลูกอกตัญญู ทำไมถึงไม่มีอนาคตได้เยี่ยงนี้!” ฮ่องเต้ โกรธกริ้วจนไอไม่หยุด ท่านเหนื่อยเรื่องงานราชการอยู่แล้ว จน กลายเป็นโรคประจําตัว ขณะนี้ยังโดนเป่ยจื่อห้าวกระทบเช่นนี้ อีก

เป่ยจื่อห้าวก้มหน้าลงเบาๆ “ใช่สิ สำหรับลูกแล้ว บัลลังก์ไม่ สำคัญเท่าคน ขอแค่หนึ่งเดียวที่จริงใจ จนแก่เท่าไม่จากกัน ลูก ไม่ดีเอง ทำให้เสด็จพ่อผิดหวัง

วินาทีนี้ แม้กระทั่งจางไปซื้อก็ซึ้งไปกับเขา ก่อนหน้านี้เขา พยายามกีดขวางงานแต่งงานของหลานสาวตนเองและองค์ชาย สาม เพราะเขารู้สึกมาตลอดว่าองค์ชายสามไม่ได้ผ่าเผยเหมือน เปลือกนอก แต่ว่าตอนนี้……..เขาสามารถทิ้งชีวิตได้เพื่อยโหร่ว นี่คงเพียงพอแล้วต่อการพิสูจน์ความจริงใจของเขา
ชาติก่อนก็เป็นเช่นนี้ ในตอนแรกตระกูลจางไม่เชื่อใจเป่ยจื่อ ห้าว อาจจะเป็นเพราะว่าเขาซ่อนไว้ดีเกินไป ค่อยๆคลายความ ระมัดระวังที่มีต่อเขา จากนั้นก็เต็มใจที่จะช่วยเขาในการขึ้นครอง ราชย์เป็นฮ่องเต้

มีแค่จางยวโหวเท่านั้นที่รู้ว่านี่เป็นเพียงแผนการของเขา เขา ทำตัวท้อใจแบบนี้สามารถทำให้ฮ่องเต้คลายความระมัดระวังใน ตัวเขาได้ คิดว่าเขาคงไม่มีใจที่จะไปแย่งชิงบัลลังก์ และคงไม่ เป็นภัยคุกคามให้กับองค์ราชทายาท เมื่อลดความระวังจากเขา ไปหนึ่งส่วน ความรักที่มีต่อเขาก็ย่อมเพิ่มขึ้นมาหนึ่งส่วนเช่นกัน

วิธีนี้ของเป่ยจื่อห้าวเทพจริงๆ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ตอนนี้ท่านปู่ของนางก็หลงเชื่อเขาไปแล้ว

องค์ชายแท้ๆกลับทิ้งชีวิตเพื่อนางได้ ถ้าเวลานี้นางยังจะ ปฏิเสธอีก ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นการบังคับให้เขาไปสู่เส้นทางแห่ง ความตายไม่ใช่หรือ? อย่าพูดถึงลี่เฟยเลย แค่ฮ่องเต้ก็คงไม่ ปล่อยนางไว้แน่ อีกอย่างอาจจะลามปามไปถึงตระกูลจางด้วย

แล้วตอนนี้ควรจะทำเยี่ยงไรดี?

นางพยายามคิดหาวิธี ทำยังไงถึงมีข้อแก้ตัวที่ดี ที่จะสามารถ ทำให้หลุดพ้นจากเป่ยจื่อห้าวได้ และสามารถปิดปากพวกเขาได้

ทันใดนั้น มือที่กว้างใหญ่ออกแรงเบาๆจับไปยังเอวของนาง จางโหร่วเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นแววตาที่คมสนิทราวกับเหวลึกที่ ไม่มีที่สิ้นสุดจ้องนางอยู่ เหมือนกำลังบอกนางว่า ยังมีข้าอยู่

ไม่รู้ทำไม ในใจของนางกลับรู้สึกสบายใจขึ้นมามากเลยทีเดียว

ถึงเป่ยจื่อห้าวจะต้องใช้ชีวิตในการต่อรอง ก็จะแย่งนางกลับ มาให้ได้ เวลานี้ก็น่าจะมีเพียงเขาคนเดียวแล้วแหละที่มีศักดิ์และ สถานะที่สามารถช่วยนางได้

ทันใดนั้น ในห้องหนังสือที่มีเสียงปรบมือดังขึ้น สะกดสายตา ของทุกคน หันกลับไปก็พบกับเงาของแผ่นหลังสูงที่เป็น เอกลักษณ์ หน้ากากหมาป่าที่น่ากลัว ทำให้คนไม่เห็นโฉมหน้า ของเขา แต่ผิวที่อยู่ภายนอกหน้ากากนั้นขาวเนียน รูปทรงริม ฝีปากสวยที่น่าดู ทำให้คนคิดภาพไม่ออกว่าเขาจะน่าเกลียดและ น่ากลัวเหมือนกับที่ลือกัน

ริมฝีปากบางของหันฉียิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา “องค์ชาย สามหลงใหลในความรักเช่นนี้ ขนาดข้ายังซึ้งไปด้วยเลย!”

ประโยคนี้ฟังดูประชดมากกว่า เป่ยจื่อห้าวรู้สึกโมโหในมาก อยู่ในใจ อ๋องชิงผนคนนี้สมควรตาย แย่งผู้หญิงของเขาไม่พอ ตอนนี้ยังมาดูถูกเขาอีก สักวัน เขาต้องได้ตำแหน่งที่มีศักดิ์ที่สุดนี้ ให้ได้ และกำจัดคนพวกนี้ที่เหยียดหยามเขา ขวางทางเขา และ ไม่เข้าตาเขาทิ้งให้หมด

ฮ่องเต้ไออยู่สักพัก ในที่สุดก็เริ่มดีขึ้น ตอนนี้ท่านยิ่งปวดหัว มากขึ้น เขาหวังว่ามันจะเสียสละจางยวโหว ทำให้ลูกชาย ของเขาสมหวัง ไม่เช่นนั้นต้องมีคนตายแน่ ถ้าเผยแพร่ออกไป ลูกชายของท่านทั้งคนตายเพราะผู้หญิง คงจะเป็นเรื่องขบขันไป ทั่ว เสียหน้าราชวงศ์หมด
“อ๋อง งผินหมายความว่าอะไร?”

“ฮ่องเต้ ข้าน้อยแค่เห็นแก่ความรักลึกซึ้งที่องค์ชายสามมีต่อ ชายาของข้าน้อย เลยคิดทางออกได้ สามารถให้เขาได้รับ โอกาสที่แย่งชิงกับข้าน้อยอย่างเป็นธรรม แย่งชิงกันอย่างเป็นธรรม? ทุกคนต่างมองเขาด้วยความ

ตกใจและไม่เข้าใจ เขาหมายความว่าอะไร?

จางยวโหวก็รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ ทุกครั้งที่ผู้ชายคนนี้ออกไฟ จะอยู่นอกแนวคิดนางเสมอ และไม่เป็นไปตามเหตุผล