ตอนที่ 10 อับอายขายหน้าไปหมด

คนที่หยุดนางไว้ แน่นอนว่าคืออ๋องชิงผิงหัน สามีของนางใน ตอนนี้

จางยโหรวรู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องมาหยุดนาง และนางก็ไม่รู้ ว่าเพราะเหตุใดในใจของตัวเองถึงมีสัญชาตญาณเช่นนี้

นางแกล้งร้องไห้อย่างเจ็บปวดในอ้อมแขนของเขา ท่าทาง เต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ เพราะในเรื่องนี้นางนั้นเป็นผู้ ถูกกระทํา แล้วจะมีใครใจแข็งโทษนางได้ลงกัน?

ในขณะนั้น ไม่รู้ว่าเป่ยจื่อห้าวมีความกล้ามาจากไหนจู่ๆก็วิ่ง เข้ามาข้างหน้าอย่างกะทันหัน และฉุดตัวนางอย่างรุนแรงจนนาง เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา

หากเป็นวันปกติ เป่ยจื่อห้าวคงไม่มีวันมีความกล้ามาต่อต้าน หันอย่างแน่นอน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการแย่งคนมาจากในมือ ของเขา แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรแล้ว

เดิมทีแล้วเขาเป็นองค์ชายที่ไม่ได้รับความโปรดปราน และยิ่ง ไม่มีอำนาจสนับสนุนใดๆ จางยโหรวจึงเป็นความหวังในการ แย่งชิงบัลลังก์ของเขา หากว่าไม่มีนาง ความปรารถนาและกล อุบายเหล่านั้นในใจของเขาก็คงถูกพังทลายตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่ม

อีกทั้งเรื่องแบบนี้นั้นเขาเป็นฝ่ายมีเหตุผล ดังนั้นเขาต้องจับ ตรงจุดนี้ไว้ให้ได้ แม้ตายก็ไม่ปล่อยมือ
ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของจางยวโหวหลังจากที่ถูกเบี้ยจื่อ หาวดึงเข้าไปไว้ในอ้อมแขนนั้นคือต้องการต่อสู้ดิ้นรน แต่เขา กลับจับมือนางแน่น และไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อย

“ยวี่โหร่ว เหตุใดเจ้าถึงทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ เรื่องนี้พูดได้แค่ ว่าฟ้าลิขิตคน แต่ความรู้สึกที่ข้ามีต่อเจ้านั้นเป็นของจริง จะไม่ เปลี่ยนแปลงเพราะเรื่องอะไรก็ตาม ถึงแม้…ตอนนี้เจ้าจะไม่ได้ บริสุทธิ์แล้ว ข้าก็จะไม่สนใจแน่นอน นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้า

เขาหลงรักเช่นนี้ ใครก็ตามที่เห็นภาพนี้ก็ต้องอารมณ์อ่อนไหว

ไปด้วย

หากไม่ใช่เพราะว่าชาติก่อนนางรู้ใบหน้าที่น่าเกลียดของเขา แล้ว และรู้ว่าเขานั้นเป็นคนปากหวานราบกับคมดาบราดน้ำผึ้งเส แสร้งจอมปลอมที่สุด คิดว่านางจะต้องเชื่อในตัวเขาโดยไม่หัน หลังกลับและซาบซึ้งใจอย่างไม่ลืมหูลืมตา

นางยังจำได้ว่าหลังจากที่เขาขึ้นครองราชย์บัลลังก์ ก็เริ่ม ค้นหาหญิงสาวทั่วทุกทีเพื่อเติมเต็มตำหนักนางสนมหลวง หนึ่ง ในนั้นมีนางสนมคนหนึ่งที่ได้รับความชื่นชอบเป็นอย่างมาก แค่ เพียงเพราะว่านางหาเข็มขัดขององครักษ์เส้นหนึ่งเจอในวัง เขาก็ รับสั่งให้นำตัวนางสนมคนนั้นไปตัดหัวและใช้ข้ออ้างนี้ยึด ทรัพย์สินทั้งตระกูลของนาง

ต่อมาถึงรู้ว่า เข็มขัดเส้นนั้นเป็นแค่แผนการใส่ร้ายของนาง สนมเอกอีกคนหนึ่งอิจฉาที่นางได้รับความโปรดปรานดังนั้นจึง คิดแผนการชั่วร้ายเช่นนี้ขึ้นมา
แต่ทว่าเขากลับไม่ให้โอกาสคนที่นอนข้างกายและรักใคร่ อย่างมากในอดีตได้พูดแก้ตัวสักประโยคเดียว และลากตัวไปตัด หัวประจานต่อหน้าสาธารณชน ถึงขนาดไม่สนใจว่านางตั้งครรภ์ อยู่หนึ่งเดือนแล้วและมีอยู่สองชีวิต

ในตอนนี้เมื่อได้ยินเป่ยจื่อห้าวเอ่ยปากพูดถึงความรักที่ลึกซึ้ง ออกมา และยังพูดอีกว่าไม่สนใจเรื่องที่นางไม่บริสุทธิ์ จางยโหร่ วจึงรู้สึกแต่ความสะอิดสะเอียนและอยากจะเปิดเผยหน้ากากอน จอมปลอมของเขาอย่างมาก

ตอนนี้เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายและได้รับอำนาจจากตระกูลจาง แม้แต่ศักดิ์ศรีเข้าก็ไม่ต้องการแล้วใช่ไหม

ในใจเกลียดเขาเข้ากระดูก จางยวโหวก็ทำได้เพียงแค่ซ่อน

ความโกรธไว้ในใจเท่านั้นและแสดงท่าทางซาบซึ้งอย่างลึกซึ้ง

แต่จนปัญญาออกมา

“องค์ชายสาม ตอนนี้ข้าได้คำนับเทวดาฟ้าดินแต่งงานกับท่าน อ๋องชิงผิงและเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว! นี่เป็นลิขิตของฟ้า ข้ากับ ท่านถูกกำหนดให้พลาดจากกัน ขอร้องท่านไปหาผู้หญิงที่ดีกว่า ข้าและลืมข้าไปเถอะ! ”

เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ยอมปล่อย นางจึงยื่นมือออกมาใช้แรงบิด มือของเขาโดนตรง ใช้แรงทั้งหมดที่มี เล็บอันแหลมคมแทง เข้าไปในเนื้อของเขาอย่างลึก จนสุดท้ายเป่ยจื่อห้าวจึงยอม ปล่อยด้วยความเจ็บปวดและคิดไม่ถึงว่านางจะลงมืออย่าง รุนแรงขนาดนี้
หัน ดึงนางมาข้างกายตัวเองอีกครั้ง และพูดอย่างเยือกเย็น ว่า “ข้าไม่สนว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างพวกท่าน แต่ ข้าหวังว่าองค์ชายสามจะสามารถยอมรับความจริงได้ จางย โหราเป็นผู้หญิงของข้าแล้ว และเป็นพระชายาตำหนักซิ่งผิง หากว่าในภายภาคหน้าองค์ชายสามกล้าลงไม้ลงมือกับพระ ชายาของข้าอีก ก็อย่าหาว่าข้าเสียมารยาท

ในฐานะของเขา แม้แต่ฮ่องเต้ยังต้องให้เกียรติเขา ยิ่งไม่ต้อง พูดถึงองค์ชายที่ไม่ได้รับความโปรดปราน เขาไม่จำเป็นต้อง สนใจเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เป่ยจื่อห้าวโกรธจนควันออกหูจน แทบจะพูดอะไรไม่ออก

เมื่อลี่เฟยเห็นว่าลูกชายของตัวเองได้รับความไม่เป็นธรรม นิ้ว มือ ผ้าเช็ดหน้าไว้แน่น จางยวโหว เจ้าบังอาจทำให้ลูกชาย ของขาต้องอับอายเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องนี้หรือว่าเรื่องโกหก บัญชีแค้นนี้ ข้าจะต้องคิดไว้บนหัวของเจ้า

อ๋องชิงผิงพวกเขาไม่สามารถไปทำให้ไม่พอใจได้ แต่จางย โหรวพวกเขาสามารถกัดไม่ปล่อยได้

ดวงตาของลี่เฟยกรอกตาไปมา จากนั้นเดินไปด้านข้างฮ่องเต้ และพูดโน้มน้าวว่า “การแต่งงานนั้นเป็นเรื่องใหญ่แต่กลับเล่น เป็นเด็ก และการแต่งงานในครั้งนี้ฝ่าบาทรับสั่งพระราชทานการ แต่งงานนี้ด้วยตนเอง เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแต่กลับเป็นเพียงแค่ อุบัติเหตุ ในเมื่อยจื่อห้าวกับโหวต่างฝ่ายก็รักกันและยอห้าวก็ไม่ได้ถือสาที่ยวโหร่วนั้นไม่ได้บริสุทธิ์แล้ว เช่นนั้นเหตุใด ฝ่าบาทจึงไม่ช่วยให้พวกเขาสมหวังล่ะเพคะ ในส่วนของคุณหนู หลินก็สามารถจัดงานแต่งงานกับท่านอ๋องซิงผิงใหม่ได้ พวกท่าน ไม่ได้เสียเปรียบอะไร

ภายใต้แรงกดดันอย่างหนัก หลินจือยังจะกล้าพูดอะไรได้อีก คุกเข่าลงกับพื้นอย่างสั่นเทา แน่นอนว่านางไม่ต้องการถูกแลก กลับไป แต่องค์ชายสามกับเฟยนางก็ไม่กล้าทำให้ไม่พอใจ

คำพูดของลี่เฟยถือว่าพูดได้ตรงจุด จางยวโหวกัดริมฝีปาก เงียบ ขิงยังเผ็ดแก่จริงๆ เหตุใด ในตอนแรกนางจึงมองไม่เห็น และกลับคิดว่าลี่เฟยเป็นคนที่อ่อนโยน ใจดี เคารพและให้เกียรติ นางตลอดเวลาที่ผ่านมา

ชาติก่อน ในเหตุการณ์ “เปลี่ยนแปลงพระราชวัง” ที่โด่งดัง ครั้งสุดท้ายนั้น เป่ยจื่อห้าวกับจ้าวซินซินนั้นยืนยันว่านางวางยา พิษลอบทําร้ายไทเฮาและถอดยศตำแหน่งฮองเฮาของนาง ใส่ ร้ายจนนางเข้าคุก

เนื่องจากพวกเขาวางแผนการอย่างละเอียดรอบคอบไว้ล่วง หน้าก่อนแล้ว “หลักฐาน ” ที่ชัดเจน แม้แต่ตระกูลจางก็ปกป้อง นางไว้ไม่ได้

ต่อมานางถึงรู้ว่าความคิดนี้เป็นของไทเฮา หรือก็คือเฟยใน ตอนนี้เป็นคนคิด เดิมทีแล้วนางคิดว่าเป่ยจื่อห้าวจิตใจโหดเหี้ยม อย่างน้อยเฟยก็ยังดี ถ้าหากไม่ใช่เพราะจ้าวซินซินคาดการณ์ อย่างมั่นใจว่าสุดท้ายนางจะตายและบอกทุกอย่างกับนาง นางจะสามารถรู้ได้อย่างไรว่าจิตใจของแม่ลูกคู่นี้เข้าไปจนถึง กระดูกแล้ว?

เป็นอย่างที่คิดไว้ เมื่อได้ยินเฟยพูดเช่นนี้ ฮ่องเต้ก็เริ่มลังเล

เดิมทีแล้วคิดว่าจะปล่อยเรื่องทุกอย่างไป เหตุใดลูกชายของ ตัวเองจึงหลงรักเช่นนั้น และยังไม่รังเกียจที่จางยวโหวไม่ บริสุทธิ์และต้องการจะอยู่กับนาง ถึงแม้จะไม่ดีที่ทำให้อ่องชิงผิง ไม่พอใจ แต่ถ้าหากแลกเปลี่ยนคนกลับ ทุกอย่างกลับไปในทาง ที่ถูกต้อง เช่นนั้นเขาก็ไม่ต้องเสียเปรียบ อย่างน้อยหลินจือก็ยัง บริสุทธิ์

คิดไตร่ตรองเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เลื่อนสายตาไปมองที่หัน

“อ๋องชิงผิง ตอนแรกคนที่ข้ารับสั่งให้แต่งงานกับท่านก็คือคุณ หนูหลิน เดิมทีแล้วเขาควรจะเป็นภรรยาที่ท่านแต่งงานด้วยอย่าง เป็นทางการ ไม่อย่างนั้น…

เขายังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกหันขัดจังหวะ

“ข้ารู้แค่ว่า เมื่อวานจางยวโหวได้คับนับเทวดาฟ้าดินกับข้า และเข้าเรือนหอด้วยกันแล้ว นางถึงจะเป็นภรรยาของข้า ไม่มี ใครสามารถมาแย่งภรรยาของข้าไปได้!”

สายตามองตรงไปที่หนานหมู่และกล้าขัดแย้งกับฮ่องเต้ คงมี เพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้น

ในใจของจางยโหร่วมีความกระวนกระวายใจเล็กน้อย กลัวว่าฮ่องเต้จะฟังคำยุยงของลี่เฟยและให้นางกลับไปกับองค์ชาย สามจริงๆ หันนั้นไม่ได้มีความจำเป็นที่จะไปต่อต้านกับฮ่องเต้ เพื่อนางเลยไม่ใช่เหรอ? แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเขาในตอนนี้ นางกลับรู้สึกว่าในใจถูกต้อนทุบอย่างหนัก