ตอนที่ 8 ท่านอ๋องกำลังเข้าห้องหอ

อารมณ์ของเป่ยจื่อห้าวในเวลานี้สามารถใช้คำว่า “ ความโกรธ ปะทุขึ้นท้องฟ้า ” มาบรรยายได้

ในชั่วพริบตาที่เขาเปิดผ้าคลุมหน้า และเห็นว่าไม่ใช่จางย โหร่ แต่เป็นใบหน้าของหญิงสาวแปลกหน้านั้น สมองของเขา มึนงง ในทันที

ถึงแม้จะบอกว่าเมื่อเห็นจางยวโหวจะทำให้เขารู้สึก สะอิดสะเอียนและยังต้องฝืนยิ้มอย่างมีความสุข แต่หากไม่ใช่ จางยวโหรว เช่นนั้นไม่ใช่ว่าเขาเสียแรงไปโดยเปล่าประโยชน์ และทุกอย่างจบลงแล้วหรือ?

ภายใต้ความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟของเป่ยจื่อห้าว หลินจือก็ไม่ ตื่นตระหนกอย่างที่คิด และอธิบายอย่างใจเย็นว่า เดิมทีแล้วตัว เองควรจะแต่งงานกับท่านอ๋องชิงผิง แต่กลับไม่คิดว่าจะขึ้นเกี่ยว เจ้าสาวผิด

แต่ในเมื่อได้คำนับเทวดาฟ้าดินกับองค์ชายสามแล้ว เช่นนั้นก็ กลายเป็นผู้หญิงของเขา

เฮอะ….แค่ลูกสาวที่มาจากตำแหน่งผนเซาเจียนเล็กๆคนหนึ่ง จะคู่ควรเป็นพระชายาของเป่ยจื่อห้าว? แน่นอนว่าเขาไม่ยอม ปฏิกิริยาอย่างแรกก็คือไปที่ตำหนักอ๋องชิงผิงอย่างรีบร้อนและ แลกเปลี่ยนตัวจางยโหรวกลับคืนมา
ส่วนหลินจือ หลังจากที่แกล้งร้องไห้โวยวายไปครั้งหนึ่งพอเห็น ว่าไม่ได้ผล นางก็หนีกลับบ้านไป

ในขณะที่เป่ยจื่อห้าวกำลังรับมาที่ตำหนักอ๋องชิงผิง ในใจ

กลัดกลุ่มเป็นอย่างมาก และยังเป็นกังวล

เหตุใดถึงเป็นอ๋องชิงผิง บุคคลที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัว อ๋องชิงผิงหันฉี เป็นคนที่มีความพิเศษมากคนหนึ่งในหนานห

เขาแทบจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของราชสำนัก และแต่ ควบคุมกองกำลังทหาร ได้รับความสำคัญจากเสด็จพ่ออย่างลึก ซึ่ง เมื่อขุนนางทุกคนพบเจอเขาก็ต่างหวาดกลัวจนตัวสั่น

องค์ชายทุกคนต้องการโน้มน้าวเขาแต่กลับไม่มีความกล้า เห็นราศีแห่งความตายกระจายทั่วบนร่างกายของเขามาแต่ไกล และยังมีหน้ากากหมาป่าอันน่ากลัวเช่นนั้น จึงทำได้เพียงแค่หลีก เลี่ยงจากที่ไกลๆเท่านั้น หากสามารถได้รับความช่วยเหลือจาก เขา จางไปซื้อจะไปมีค่าอะไร ท้ายที่สุดผู้ใดที่มีอำนาจในการ ควบคุมทหาร ผู้นั้นถึงจะเป็นคนที่มาอำนาจมากที่สุดอย่าง แท้จริง แต่เรื่องนี้เป่ยจื่อห้าวทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น

คนที่แม้แต่เสด็จพ่อยังต้องไว้หน้า แน่นอนว่าเขาก็ไม่กล้าจะ ลงมือทำอะไร ตอนที่มายังเตรียมของกำนัลเล็กๆน้อยๆมาเพื่อ มอบให้ตอนที่รับตัวจางโหรวกลับคืน

ถึงแม้เป่ยจื่อห้าวจะกระวนกระวายใจ แต่ก็ไม่กล้าบุกรุกเขาไป ทำได้แค่อดทนรอให้ไปแจ้งข่าว แต่ในใจกลับกังวลแทบตายไม่รู้ตอนจางยวโหวจะเป็นอย่างไรบ้าง

สมควรตาย เขาต้องแลกนางเป็นอาวุธที่จะช่วยเขาแย่งชิงบัลลังก์

แต่กลับคิดไม่ว่ามาสักพักใหญ่ ท่านอ๋องกำลังเรือนหอ รับว่าให้ใครมารบกวน

เป่ยห้าวเหมือนถูกน้ำเย็นสาดแต่หัวจรดเท้า เยือก

ตอนเขาควรจะรู้สึกอย่างไร? ทุกที่ตัวเองทุ่มเทวางแผนทั้งหมด ถูกทําลายโดยสิ้นเชิง

ก่อนหน้าเพื่อเอาชนะใจของยวโหว เขาใช้พยายามมากมาย ตอนกลับแต่งงานเพื่อให้กับอื่น

ไม่เพียงแต่สิ้นหวังราชบัลลังก์ ภรรยาที่เพิ่งจะแต่งงานก็พาตัวไปสวมหมวกเขียวให้เขา เขาจื่อห้าวว่าจะ ตกไปเป็นตัวตลกของทุกหรอกหรือ

เขาถามอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อยว่า เป็นไปได้อย่างไร ได้บอกเรื่องเจ้าสาวผิดคนกับอ๋องหรอก คนตำหนักผิงนั้นควรจะเป็นของข้า นี่มันไม่ใช่เรื่อง เล็กน้อย ”

ทหารองครักษ์คนนั้นหงุดหงิดอย่างเห็นอะไร กัน เมื่อแต่งงานและเข้าเรือนหอกับท่านอ๋องก็ถือว่าเป็นผู้หญิงของท่านอ๋องแล้ว แม้จะพากลับไปแล้วจะทำอย่างไรได้? ”

ทหารองครักษ์คนหนึ่ง กลับกล้าแสดงท่าทางพูดกับเขาที่เป็น องค์ชายสามเช่นนี้ เป่ยจื่อห้าวจึงโกรธเดือดดาลมาก เสียงคำ ว่า ” บังอาจ ” นั้นติดอยู่ลำคอ ไม่เอ่ยปากพูดออกมาครู่ใหญ่

สมกับเป็นคนของท่านอ๋องชิงยิ่งจริงๆ ความเย่อหยิ่งช่าง

อวดดีเช่นนี้

สมควรตาย หากจางยวโหวถูกพรากความบริสุทธิ์ไปแล้วก็ เท่ากับเป็นผู้หญิงสำส่อน ผู้หญิงแบบนี้นางจะยอมรับได้อย่างไร?

แต่หากไม่มีจางยว โหรว เขาจะมีสิทธิไปแย่งชิงบัลลังก์ได้ยัง ไง? เป่ยจื่อห้าวโกรธจนตัวสั่น มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น แต่ สุดท้าย เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงจากไปอย่างผิดหวัง คล้ายกับไก่ตัวผู้ที่แพ้พ่ายอย่างจนตรอก

เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นต่อๆกันทำให้เขาตอบโต้ไม่ไหว และใน ตอนนั้นเขาถึงจะตระหนักถึงความน่าสงสัยและความรุนแรงของ เรื่องนี้ จึงรีบเข้าวังไปขอพบฮ่องเต้และขอความเป็นธรรมให้แก่ เขาในทันที

เขาไม่ได้สงสัยจางยวโหวในเรื่องนี้เลย ภายใต้การแผนการ ของเขา จางยโหร่วนั้นรักเขาจนถอนตัวไม่ได้มาตั้งนานแล้ว ถึง ขนาดเสนอว่าต้องการแต่งงานกับเขาเอง ดังนั้นนี่อาจจะเป็น แผนการของท่านอ๋องชิงผิง ข่าวฉาวของเขานั้นโด่งดัง หลังจาก จางยโหร่วเข้าตำหนักของเขาไปแล้วยังจะสามารถออกมา ปลอดภัยอีกไหม?
แต่ถึงอย่างไร เรื่องนี้อาจยังมีทางที่ดีกว่า จะเป็นความโชคดี หรือหายนะก็หรือไม่อาจทราบได้

เป่ยจื่อห้าวคุกเข่ารอฮ่องเต้อยู่ที่หน้าประตูทางเข้าวังมาหนึ่ง คืน ตลอดจนถึงตีห้าของวัน เมื่อฮ่องเต้ตื่นบรรทมเข้าประชุมราช สำนัก ในตอนเช้าถึงมีคนมารายงานให้ทราบ

เมื่อวานองค์ชายสามกับอ๋องชิงผิงแต่งงานในวันเดียวกัน นับ ว่าเป็นวันมงคลคู่ที่ดี หลังจากที่ฮ่องเต้กลับวังก็ได้รับข่าวว่า อุทกภัยในภาคใต้ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ผ่านวิธีการ “ ชุด ลอกคลอง ” เรียบร้อยแล้ว น้ำท่วมได้ลดลง เขาอารมณ์ดีอย่าง มาก นอนหลับได้อย่างสบายใจเป็นพิเศษ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะ ได้ยินเรื่องแบบนี้ในตอนเช้า

ถึงแม้จะเป็นฮ่องเต้ที่ดูแลกิจการของแผ่นดินต่างๆมากมายทุก วัน ก็รู้สึกตกตะลึง สลับเกี่ยวแต่งงานผิดคนอะไรกัน เรื่องแบบนี้ นั้นไม่เคยได้ยินมาจากไหนเลย

เป่ยจื่อห้าวได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้ก็รีบฟ้องร้องทันที “เสด็จพ่อท่าน ต้องช่วยช้านะ ท่านอ๋องชิงผิงแย่งภรรยาของข้าอย่างโจ่งแจ้ง ข้า ไปขอรับตัวที่หน้าประตูบ้าน แต่กลับถูกไล่ออกมาและยังพูดฉีก หน้าข้าอีก เขากล้าไม่สนใจเสด็จพ่อและไม่สนใจกฎหมายของ แผ่นดินหนานหมู่เช่นนี้ได้อย่างไรกัน? ”

หลังจากที่ฮ่องเต้ได้ฟังก็ไม่ได้โกรธและต้องการเอาผิดอ๋องชิง ผิงแต่อย่างใด แต่กลับจมดิ่งอยู่ในความคิด ผ่านไปครู่หนึ่งถึงจะ เอ่ยปากพูดออกมา ” มีการเข้าใจผิดกันในเรื่องนี้หรือเปล่า เมื่อวานนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่อ๋องชิงผิงแต่งงานเช่นกัน ขบวนเกี่ยวกับ ตัวเจ้าสาวไปทางเดียวกันพอดี หากเกิดอะไรขึ้นระหว่างทางก็ ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ อีกทั้งเจ้าก็ไปรับตัวเจ้าสาวด้วยตัวเองไม่ ใช่ จะเกิดความผิดพลาดจริงหรือไม่ ตัวเจ้าเองก็รู้แน่ชัด ”

เป่ยจื่อห้าวพูดอะไรไม่ออกในทันที ในตอนนี้คืองชิงผิงเพียง แค่ส่งขบวนเกี๊ยวรับตัวเจ้าสาวมาขบวนเดียว ตัวเขาเองก็ไม่ได้ ปรากฏตัว เขามาฟ้องร้องโดยตรงเช่นนี้นั้นไม่มีความน่าเชื่อถือ จริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังมากยิ่งขึ้น ก็คือท่าทีของฮ่องเต้ ไม่ ได้ยืนอยู่ข้างเขาในครั้งแรกเลยแม้แต่น้อย

” เสด็จพ่อ หลังจากที่ข้าไปรับตัวเจ้าสาวที่ตำหนักไม่ซื้อ ข้าอยู่ ข้างกายย โหร่วมาตลอด จะเข้าใจเจ้าสาวตัวเองผิดได้อย่างไร มีเพียงแค่ตอนที่ฝนตกหนักระหว่างทางเท่านั้น ทุกคนล้วนเข้าไป หลบฝนในวัด คนของอ๋องชิงผิงต้องลงมือในเวลานั้นเป็นแน่

ฮ่องเต้ไตร่ตรองเล็กน้อย ” ดูเหมือนว่าสุดท้ายแล้วเรื่องนี้จะ เป็นเช่นไร ก็มีเพียงแค่จางยวโหวกับคุณหนูหลินจือที่สามารถ อธิบายได้ เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะตรวจสอบเรื่องนี้และทวงความ ยุติธรรมคืนให้เจ้าแน่ ”

ใบหน้าของเป่ยจื่อห้าวนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ” ข้าไม่ ได้ต้องการความยุติธรรมอะไร ข้าต้องการเพียงแค่ยว โหรว ”

ถึงแม้จางยโหร่วจะสูญเสียความบริสุทธิ์ไปเข้าไม่สนใจ และยังจะแต่งงานกับนางแต่งตั้งนางเป็นพระชายา เช่นนั้นจางย โหร่วจะต้องรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมากและติดตามเขาอย่างตายใจ ทั้งตระกูลของจางไปซื้อก็จะต้องมองเขาใหม่ นี่คือสิ่งที่ เป่ยจื่อห้าวเรียกว่า “ เป็นโชคดีไม่ใช่หายนะ “