บทที่2 ฉันไม่สนใจเธอ

บทที่2 ฉันไม่สนใจเธอ

ตกดึกราวๆหนึ่งทุ่มกว่า รถของเสิ่นอีเวยก็แล่นมาจอดที่หน้า โรงแรมไห่เซิ่ง

เธอหันไปโบกมือทักทายคนขับ “ออกมาเถอะ! ”

ผู้ชายที่ลงจากรถมาใส่ชุดสูทสีดำ ผมจัดทรงไม่กระดิกสักเส้น หน้าตาใช้ได้ มองเผินๆเหมือนคุณชายตระกูลไหนสักแห่ง แต่ดู ไปกลับเหมือนพวกลูกคุณหนูมากกว่า

“คุณเงิน ต่อไปจะทำยังไงคุณสั่งมาได้เลยครับ! ” หนุ่มหน้า มนยิ้มร่าเริง

เงินอีเวยไหว้วานเพื่อนให้หาพาร์ทเนอร์มาเป็นเพื่อนเธอแสดง ละครฉากนี้ เรียกง่ายๆว่า คู่ควง

เสิ่นอีเวยกลืนน้ำลายเอื้อก ครั้งแรกทำแบบนี้อดตื่นเต้นไม่ได้ นา แค่ไม่อยากให้นายเห็นว่าฉันหงอ นายคิดว่าฉันเป็นเด็กใน กํามือหรือไง!

“ไปกับฉัน! ”

ทั้งสองคนเดินตามกันเข้าห้องโถงมานั่งที่โซฟาอย่างรอคอย

เสิ่นอีเวยหยิบมือถือออกมาดูเวลา ตอนนี้หนึ่งทุ่มห้าสิบนาที เธอเข้าใจเพิ่งเจ๋อเฉิงดี ชายที่ตรงต่อเวลาขนาดนั้น ตรงซะนั่นไง พอเงยหน้า เธอสูงใหญ่ ใส่สูทเทา คนหนึ่ง นั่น

หล่อนกลับจากเมืองนอกแล้วหรอเสิ่นอีเวยเหมือนโดนฟ้า

เสิ่นอีเวยเหลือบมองเซิ่งเจ๋อเฉิง ฉับพลันรู้สึกเหมือนสิ่งรอบ

มืดมนลง

เธออดรู้สึกสมเพศตัวเองได้ เขาเมียอยู่ข้างนอกแล้ว ตัวอยู่นั่น

หลงหน้ามืดตามัว

เสิ่นอีเวยเอื้อมมือไปคว้าแขนหนุ่มมนข้างมาควง ก่อน อ้าวเข้าไปทักทายเขา คุณ

พอได้ยินอย่างนั้น หน้าเพิ่งเจ๋อเฉิงดำมืดฉับพลัน เขา กวาดตามองสอง

“เธอมาทําอะไร

“ได้ยินมาว่านี้คุณเพิ่งเพื่อนมาเที่ยวค่ะ ฉันเหมือน จริง

หนุ่มหน้ามนมาจากคลับเห็นสถานกรณ์ เขามัวตะลึงกับท่าทีของเซิ่งเจ๋อเฉิงอยู่ ได้แต่ยืนอึ้งไม่รู้จะทำยังไงดี พอเสิ่นอีเลยเห็น อย่างนั้น รีบคว้ามือหนุ่มหน้ามนมาโอบเอวตัวเอง

ศัตรูเจอหน้ากันจะยอมไม่ได้ สายตาที่สอนนิ่งมองเสิ่นอีเวย แฝงความท้าทายและหยามหยันอย่างเห็นได้ชัด

เขาเหล่มองมือที่เอวเสิ่นอีเวย บรรยากาศเหมือนกับจะฆ่าคน พลางบอก “ให้เวลาเธอหนึ่งนาที รีบไปให้พ้นหน้าฉันซะ”

เงินอีเวยยิ้มหวานว่า “ก็มาแล้วนี่ อยู่เล่นด้วยกันก่อน คุณ

เงแข็งแรงขนาดนี้ ใช่ว่าไม่เคยเล่นแบบนี้นี่นา..

พูดจบปุ๊บ เซิ่งเจ๋อเฉิงขมวดคิ้ว สีหน้าไม่สบอารมณ์สุดๆ ฉับ พลันก็ยกร่างเสิ่นอีเวยพาดบ่าทันที

“คุณทําอะไรน่ะ!ปล่อยฉันลงนะ!”

เพิ่งเจ๋อเฉิงไม่ได้สนใจเธอ เสียงแหลมกรี๊ดของเสิ่นอีเวยหาย ไปในอากาศด้วยสายตาโกรธข็งของเขา เขารีบเดินอ้าวเข้า ลิฟท์ไป

เสิ่นอีเวยถูกโยนลงบนเตียง พอจะเอ่ยปาก เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ทาบ หน้าลงมา

มุมปากกับหางตาของเขาเย็นเฉียบ

ระหว่างนัวเนียกัน เสิ่นอีเวยรู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะขาดใจ ปลายกระโปรงของชุดราตรีค่อนข้างกว้าง มือของเขาร้อนมาก คอยจุดประกายไฟไปทั่วขาเธอ
จูบดุเดือนร้อนแรงแพร่ไปทั่ว ตอนมือเขาผละจากเอวเธอ เธอ ครางเสียงแผ่วเบา

เงินอีเวยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอค่อยๆตอบสนอง ชาขาวเรียว

กอดรัดเอวเขา

ในตอนที่กำลังได้อารมณ์ เธอกลับโดนเขาผลักออกอย่างไม่

ไยดี!

เขายิ้มหยันออกมา “น่าเสียดายจริงๆ ที่ฉันไม่สนใจเธอเลย สักนิด ตอนนั้น ตอนนี้ หรือแม้แต่ต่อไปก็ไม่มีทาง

เพิ่งเจ๋อเฉิงลุกขึ้น ใส่สูทเต็มยศ แต่ผมและเสื้อผ้าของเงินอีเว ยกลับยุ่งเหยิงไม่เป็นท่า

วินาทีนี้เธอสติแตกแล้ว “เซิ่งเจ๋อเฉิง! ฉันเป็นคนนะ ทำไมทำ

กับฉันแบบนี้! ตอนนนั้นฉัน……

เธอพูดแล้วชะงักไป น้ำตาหลั่งริน กัดฟันพูดว่า “ฉันเหนื่อย แล้ว เพิ่งเจ๋อเฉิง..พวกเราหย่ากันเถอะ ฉันหน้าด้านเอง ฉันคิดไป เอง ฉันไม่ควรมาตอแขนาย นายปล่อยฉันไปได้ไหม?”

“หย่า?”

น้ำเสียงของเซิ่งเจ๋อเฉิงเย็นเยียบเป็นน้ำแข็ง สายตาพุ่งตรงมา

ที่เธอ

“ฉันว่าเธออย่าเสียเวลาเปล่าดีกว่านะ คุณนายเชิง