บทที่1 แผนการล้มเหลว
คฤหาสน์ตระกูลเชิงอันใหญ่โตประดับประดาไปด้วยไฟสว่าง ใน ห้องนอนชั้นสองที่ดำมืดกำลังมีละครฉากอีโรติกแสดงอยู่
นิ้วเรียวยาวขาวเนียนของเสิ่นอีเวยกำลังลูบไล้หน้าอกของเชิง เจ๋อเฉิงเป็นวงกลมอย่างแผ่วเบา จุดประกายไฟสวาทขึ้น ณ จุด นั้น สายตาของทั้งสองคนสอดประสานกันด้วยไฟปรารถนา
“เจ๋อเฉิง ชอบไหม?”
เงินอีเวยยิ้มอย่างอ่อนโยน พลางแลบลิ้นของตัวเองไปเลียติ่ง หูเซ่งเจ๋อเฉิง เพิ่งเจ๋อเฉิงรู้ทัน ในใจเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง พูดด้วยน้ำ
เสียงเย็นเยียบว่า “เสิ่นอีเวย นี่เธอกล้าวางยาฉันงั้นหรอ?”
เสิ่นอีเวยลุกขึ้นนั่ง พลางถอดเสื้อนอกตัวเองออก ภายในกลับ เป็นชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำ เผยผิวผ่องขาวใสประกอบกับกลิ่น หอมกำจาย ไฟปรารถนาในแววตาเพิ่งเจ๋อเฉิงยิ่งลุกลามมากขึ้น
“ไม่วางยาคุณแล้วฉันจะได้หรอ? เราแต่งงานกันมาสองปีแล้ว นะ คุณกลับไม่เคยแตะต้องฉันเลยสักครั้ง ฉันเลยได้แต่เป็นฝ่าย เริ่มก่อนสิ”
พอเห็นท่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะเริ่มทนไม่ไหว ในใจของเสิ่นอีเวย ลิงโลดมองเห็นแววสำเร็จ แต่ความทุกข์ในใจที่ซ่อนนั้นคงมีแค่ ตัวเองที่รู้
แค่อยากเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงกลับต้องใช้วิธีการแบบนี้
เอ้อ
สายตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงแทบอยากจะกินเลือดกินเนื้อเธอ “เธอ เชื่อไหมว่าฉันฆ่าเธอแน่?”
“ตายยังไง? ถึงจุดสุดยอดตายหรอ? งั้นก็ดีสิ
“กล้าทําตัวร่านขนาดนี้ เสิ่นอีเวย เธอนี่น่ารังเกียจจริงๆ!
เสิ่นอีเวยยิ้มหน้าระรื่น แต่พอฟังคำพูดว่าร้ายของเพิ่งเจ๋อเฉิง เธอก็อดเสียใจไม่ได้
“ด่าไปเถอะ สองปีแล้ว ฉันก็อยู่มาได้นี่นา? ชินแล้วล่ะ ไม่ว่ายัง ไง เราก็เป็นสามีภรรยากัน ภรรยาอยากทำให้สามพอใจ ไม่น่า จะผิดอะไรนะ?”
พูดจบ เสิ่นอีเวยก็เอื้อมมือมาแก้เข็มขัดของเขา
เสิ่นอีเวยคิดว่าเขาคงหมดฤทธิ์เพราะยา แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะ รังเกียจเธอจนสามารถต้านทานฤทธิ์ยาได้
‘ปิ้ง! 11
เซิ่งเจ๋อเฉิงสะบัดมือทีเดียว ร่างของเสิ่นอีเวยก็ลงไปกองแทบ พื้นเตียง เจ็บจนยืดตัวไม่ได้
“เสิ่นอีเวย กล้าวางยาฉัน เธอยังไร้เดียงสาเกินไป! ”
เธอเจ็บจนน้ำตาคลอ มองเห็นเขาลงจากเตียง ก็อยากจะเอื้อม มือไปจับข้อเท้าเขา แต่เพราะฤทธิ์ยาทำให้เขาเดินค่อนข้างสะเปะสะปะแต่ก็ยังเดินเร็ว เธอเลยคว้าพลาด
เสื่นอีเวยนอนแบบบนพื้นอย่างหมดท่า เธอหัวเราะหยืนออก มา น้ำตาไหลอาบแก้ม นี่พระเจ้ากำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่ล่ะสิ!
ทำไม ทำไมไม่ยุติธรรมขนาดนี้?
หน้าต่างพลันเปิดออก ด้านนอกฟ้าร้องฟ้าผ่ากระหน่ำ เธอกลัว ฟ้าผ่ามาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ตั้งแต่แต่งงานมา เธอถึงค่อยๆรู้ว่าสิ่ง ที่น่ากลัวกว่าฟ้าผ่า คือการที่เพิ่งเจ๋อเฉิงแต่งงานกับเธอทั้งๆที่ไม่ ได้รัก
ในเมืองใหญ่ที่พลุกพล่านนี้ ใครๆต่างอิจฉาเธอที่ได้แต่งงาน กับเพื่อนสมัยเด็ก อิจฉาเธอที่ได้แต่งให้คนรวยโดยไม่ต้อง เหนื่อย
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า พอเรื่องนั้นผ่านไป สองปีมาแล้วที่เธอต้อง เผชิญความเย็นชาและเยาะหยัน ความโดดเดี่ยวในห้องหอนับ ครั้งไม่ถ้วนทำให้เธอแทบจะเป็นบ้า
พื้นเย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง แต่เสิ่นอีเวยที่ร้องไห้แทบเป็นแทบ ตายกลับไม่รู้สึก เธอนอนสลบบนพื้น…
วันต่อมาเสิ่นอีเวยกำลังรีบดีไซน์ชุดแต่งงานให้บริษัท มือถือก็ ดังขึ้น
เธอหยิบมาดู เลขาของเซิ่งเจ๋อเฉิงโทรมาเนี่ยนะ
“ฮัลโหล คุณนายเพิ่งใช่ไหมคะ?” น้ำเสียงของเลขา นอบน้อม
คุณนายเชิง เธอไม่ได้ยินคำเรียกนี้นานแค่ไหนนะ?
ตั้งแต่แต่งงานมาเพิ่งเจ๋อเฉิงก็ออกคำสั่งไม่ให้คนรับใช้ใน บ้านเรียกเธอแบบนี้ พวกเขามักจะเรียกเธอว่าคุณเส็น มันนาน มากแล้วจริงๆ
เธอชะงักไปอึดใจก่อนตอบ “ใช่ค่ะ มีธุระอะไรคะ?”
“คืนนี้สองทุ่ม คุณเพิ่งจะพาเมียน้อยไปเปิดห้องที่โรงแรมไห เฉิงค่ะ”
เงินอีเวยรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าแล่นไปทั่วร่าง แทบทำมือถือหลุด
มือ
“คุณว่าไงนะ?”
“คุณนายเชิง เมื่อก่อนที่คุณเคยช่วยฉันที่บริษัท ฉันซาบซึ้ง มาก ครั้งนี้เลยบอกเรื่องนี้กับคุณ อย่าบอกใครว่าฉันบอกนะ คะ…คุณนายเชิง สวัสดีค่ะ”
เสิ่นอีเวยยังเรียบเรียงคำพูดที่เลขาบอก แต่สายกลับวางไป เมียน้อย….
เธอชะงักกึก ก่อนลุกโพลงไฟโกรธขึ้นในใจ เพิ่งเจ๋อเฉิง! ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้
ดี….ดีมาก
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ