บทที่ 7

บทที่ 7

ฉันไม่มีคำตอบให้กับเขา ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรทั้งที่มัน เป็นแค่คำพูดหยอกเล่น แต่กลับกันน้ำเสียงของเขาดูจริงจังอีก ทั้งสายตาของเขาที่บอกเป็นนัยว่าจะเอาจริง ฉันไม่ควรเอา เรื่องแบบนี้มาพูด

แคล อยาก ให้บอสคิดดีๆนะคะ สายตาคนรอบข้างจะ มองเรายังไง ไหนจะเรื่องงาน แค่นี้หลายคนก็มองว่าแคลร์ได้ รับสิทธิพิเศษจากบอสมากแล้วนะคะ ”

เขาไม่สนใจได้แต่เค้นหัวเราะราวกับว่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว ฉันไม่ชอบที่เวลาใครต่อใครเอาฉันไปพูดว่าฉันเป็นเด็กของ บอสเพียงเพราะเขาให้ความสนใจฉันเป็นอย่างมาก ทั้งที่จริง แล้วฉันไม่ต้องการ

เพราะฉันอาย… ถ้ามีคนรู้เข้าว่าฉันเคยมีอะไรกับบอสแล้ว เขาหลงฉันขนาดนี้ ฉันคงได้ลงข่าวหน้าหนึ่งแน่

คนที่คิดแบบนั้นมีแต่พวกขี้อิจฉา จะสนใจทำไม ” เขาก็ พูดได้สิ เขาเป็นหัวหน้านะ มีสิทธิ์ไม่ใครออกก็ได้ทั้งนั้น ดูฉัน สิ… ฉันทำอะไรไม่ได้เลย

” แคล ไม่ใช่บอสนะคะ ที่จะไม่แคร์ใคร ”
” ปกติเธอเป็นคนมั่นใจในตัวเองไม่ใช่เหรอ ก็ใช่ แต่ ” ว่า ใครมันจะไปมั่นใจได้ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้ เขาคิด อะไรอยู่

อ๋อ… ฉันลืม เขาเป็นคนเอาแต่ใจ

แล้วสรุปว่ายังไง อยากเป็นเมียฉันไหม คำถาม ยิ่งเต้นเท่าไหร่ฉันก็ไม่ตอบหรอก เขาย้อน

* ไม่รู้ รอบอสรู้ใจตัวเองเมื่อไหร่ค่อยมาเอาคำตอบ เขาไม่ได้ว่าอะไรต่อ เราทั้งสองคนเงียบราวกับไม่มีคำพูดอะไร อยู่ในหัวแล้ว

เราทั้งสองกลับมาที่บริษัทต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ในตอนที่กลับมาเราใช้ลิฟท์ทางลานจอดรถของเจ้านาย ก็เลย ไม่ใครสังเกตเรามากนัก

ก่อนที่เขาจะเข้าห้องไปก็ไม่ลืมที่จะถามคำถามเดิมๆ แถม ยังขอไปส่งฉันที่บ้านอีกด้วย ฉันเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีกลัวว่าเขาจะ มานอนที่บ้านฉันอีก บอกเลยนะว่าครั้งนี้ฉันไล่หนีแน่

เวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนเวลาเลิกงาน ฉันเก็บของ

เรียบร้อยเตรียมตัวจะกลับบ้าน โดยลืมไปสนิทเลยว่าเจ้านาย อาสาจะไปส่งเหตุมาจากที่เขากำลังพิสูจน์ตัวเองอยู่

ก็ฉันเคยชินกับการที่ต้องกลับบ้านคนเดียวนี่นา

แคลร์ เธอจะไปไหน ” ฉันสะดุ้งก่อนจะค่อยๆ หันกลับ

ไปทางต้นเสียง
” มอส… ฉันเรียกเขาพร้อมกับยิ้มแหยะออกมา ฉันไม่ ค่าใดที่จะแก้ตัวนอกจากคำว่าลืม

ต่อไปนี้ฉันจะไปส่งเธอเอง รถไฟฟ้าเดี๋ยวนี้มันอันตราย

ไม่เพียงแต่เท่านั้นเขาก้าวเข้ามาใกล้พร้อมกับหยิบ กระเป๋าจากมือฉันออกไปถือ ในตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ถูก จะ เอาคืนเขาก็เอาไปซุกไว้ด้านหลังแถมยังไม่ใช่ฉันเข้าใกล้

ถ้าฉันไม่เคยเป็นคนดีสำหรับใคร ” เขามองหน้าฉัน ให้ฉันเป็นคนดีสําหรับเธอแค่คนเดียวได้ไหม แคลร์ ”

บอกฉันทีว่านี่เป็นประโยคคำสั่งหรือประโยคขอร้อง สายตาเขาดูเป็นประกายต่างจากทุกครั้ง เขาอ่อนโยนเกินกว่า ที่ฉันจะเข้าใจ ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นฉันยอมรับว่ามันดีเหลือ เกิน ราวกับฝันไป

คนตรงหน้าของฉันช่างสุขุม ยิ้มยาก เย็นชา ไม่มีแม้แต่ ความอ่อนโยน แต่พอมาวันนี้เขาดูเป็นคนละคน แตกต่างจาก ปกติโดยสิ้นเชิง

บอกฉันอีกทีได้ไหมว่าเขาทำแบบนี้กับฉันคนเดียว…. ด้วย ความเต็มใจ

” บอสดไม่ใช่คนเดิมเลย แต่เป็นแบบนี้มันก็ดีนะคะ แค อร์ไม่ชอบเวลาที่บอสเย็นชาเกินไป มันดูเหมือนโลกทั้งใบของ บอสไม่มีสีสัน ”
เขายกยิ้มที่ดูแล้วอบอุ่นไม่น่าหมั่นไส้เหมือนเคย มือหนา ข้างที่ว่างนั้นแตะลงบนใบหน้าของฉันเบาๆ ปลายนิ้มโป้งเกลี่ย

ไปตามแก้มนวลอย่างเอ็นดู

ฉันเองก็เคลิ้มไปตามกริยาบทของเขา…

เธอไง สีสันของฉัน ”

ฉันแอบคิดไปแล้วว่าเขามีใจให้กับฉันแบบที่ไม่ต้องพิสูจน์ อะไรแล้ว ทั้งคำพูดทั้งการกระทำมันบ่งบอกทุกอย่าง แต่ใน ทางกลับกัน…

บางทีมันอาจเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่ทำให้รู้สึกดี วันพรุ่งนี้เขา อาจจะเป็นคนละคน

หลายอย่างทำให้ฉันคิดมา จนตัวตนของฉันอีกคนได้

เรียกร้องในใจว่า

ถ้าสุดท้ายแล้วเขาไม่ได้รู้สึก เราจะเสียใจไหม

บอส ไปในรถกันเถอะค่ะ แคลร์มีเรื่องอยากจะคุย ฉันพูดพลางมองไปรอบๆ ถึงที่นี่จะเป็นชั้นของเจ้านาย แต่ว่า ความปลอดภัยก็ต้องมาก่อน

ฉันเป็นห่วงชื่อเสียงของฉัน

เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ เราสองคนมาถึงยังที่จอดรถ เขาเป็น คนเปิดประตูรถให้กับฉัน ทำอะไรในแบบที่เขาไม่เคยทำ ยอมรับว่ามันไม่ชินเลย แล้วมันอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ให้บอสมา ทํากับเลขาแบบนี้
” ขอบคุณค่ะบอส เข้ามาในรถแล้ว ฉันเอ่ยขอบคุณหลังจากที่เขาเองก็

” มีอะไรอยากจะคุยงั้นเหรอ ” เขาหันมาจ้องมองใบหน้า ของฉัน ตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำพูด

บอสทำดีกับแคลร์แบบนี้ ถ้าสุดท้ายแล้วบอสไม่ได้คิด อะไรกับแคลร์ แต่แคลร์เองที่เป็นคนคิด…. ” ฉันถอนหายใจ บอสจะรับผิดชอบความรู้สึกแคลร์ยังไงคะ ”

เขาจับหัวฉันโยกไปมาพร้อมกับเค้นหัวเราะในลำคอ

” ยังไงน่ะเหรอ… แต่งงานไหมหรือจะมีลูกเลยดีล่ะ ” ฉัน อยากจะบ้าตาย ขอสาบานว่าไม่ได้เป็นกับค่าตอบพวกนี้เลย จริงๆ

บอสคะ! แคลร์จริงจังนะ ”

ฉันก็จริงจัง ถ้าเธอรู้สึกฉันก็จะทำแบบนี้ ในตอนที่ฉัน กำลังพิสูจน์ใจตัวเอง ก็ถือว่าเป็นการเรียนรู้กันไปในตัวเลยนะ

เชื่อเขาเลย ” ฉันเอนหัวพิงกับกับเบาะ

ฉันพูดจริงนะแคลร์ ภายในตัวฉันแตกต่างจากรูป ลักษณ์ภายนอกสิ้นเชิงเลยนะ เขาจับมือเรียวของฉันขึ้นไป จุมพิต โดยที่ไม่ได้ขอ ฉันสะดุ้งโหยงรีบดึงมือกลับมา

บ้าที่สุด!
ฉันรู้ดีว่าใบหน้าของฉันเริ่มเห่อแดงขึ้นอย่างน่าอาย แคลร์ ฉันอยากจูบเธออีกครั้ง “