บทที่ 3

บทที่ 3

แล้วยังไง… แล้วยังไงล่ะฉันปฏิเสธได้สักคำหรือเปล่า ก็ไม่ ฉันไม่มีสิทธิ์ทำอะไรได้เลยนอกจากเข้าไปในรถและนั่งเฉยๆ ให้ เขาไปส่งที่บ้าน

ฉันว่าเขาควรจะออกห่างจากฉัน ถ้าเขาเป็นห่วง ในฐานะ เจ้านายลูกน้อง เขาควรเป็นห่วงพนักงานทุกคน ไม่มีข้อยกเว้น ขอบคุณนะคะที่มาส่ง ” ฉันเอ่ยขอบคุณและเตรียมเผ็ด ประตูรถออก แต่คำติท้วงของเขาทำให้ฉันชะงักและถอน

หายใจยาวถึงอเมริกา

ที่ฉันมาส่งก็เพราะไม่อยากให้เธอไปแออัดกับคนอื่น ถ้า เธอได้รับเชื้อโรคมามันจะติดฉันไปด้วย ” เขาว่า

” ค่ะ แต่ฉันคิดว่ารถบอสก็น่าจะมีเชื้อโรค ” ฉันพูดหนัก แน่นไม่กลัวความเป็นความตายตรงหน้า เขามีโอกาสไล่ฉัน ออกทุกวินาที ” แต่ถ้าบอสจะไล่ฉันออกก็ได้นะคะ แค่คำพูดแค่

เขากลับยกยิ้มแล้วเบนสายตาไปทางถนน ฉันเดาไม่ออก หน้าเขาเพื่อหาคำตอบอยู่นาน

ว่าเขาคิดอะไร คิดว่าจะไล่ออก คิดว่าเรื่องนี้มันตลก ฉันต้อง
แล้วก็มีบางอย่างเตือนว่าฉันไม่ควรอยู่ตรงนี้ ถ้ามีใครมา เห็นเข้าอาจจะไม่ดี เพราะนี่มันก็เวลาเลิกงานไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องมากับหัวหน้าแบบนี้

ฉันเดินเข้าไปโดยที่ไม่หันมองว่าเขาจะไปหรือยัง แต่พอ เสียงรถเริ่มหายไปกับสายลมฉันก็หันกลับไปมองอีกครั้ง รู้สึก โล่งใจที่เขาไปได้สักที

เอาจริงๆ ฉันก็ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงมาส่งฉัน

ฮันนี่

” ว่าไง ” ฉันเอ่ยน้ำเสียงเหนื่อยๆ

[ บอสได้ถามหรือว่าบอกอะไรแกเกี่ยวกับเรื่องที่ไปเกาะ ไหม ] ฮันนี่ดูน้ำเสียงตื่นเต้นเหมือนเดิม หรือว่านางไปสร้าง เรื่องให้ฉัน

บอสแค่บอกว่า เล่มสรุปให้ฉันส่งพรุ่งนี้ก็ได้ ” ฉันตอบ

ตามความจริง

[ แล้วแบบ… เรื่องที่พักล่ะ

ฮันนี่ เธอไปพูดอะไรกับบอส เธอเอาฉันไปอ้างอีกใช่ ไหม ” คนปกติที่ไหนจู่ๆ จะมาถามเรื่องที่พัก ฉันไม่ใช่เด็กโง่ที่ จะไม่รู้ประสีประสา ฉันรู้ความหมายนั้นดี
[ ก็… ก็ฉันอยากรู้นี่นา บางทีแกอาจจะกินบอส จนหน้า มืดตามัวก็ได้ ]

” บ้าเหรอ! เธอนี่มัน! ”

บางทีฉันก็คิดนะว่าฮันนี่คิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ต่อให้ฝน ตกฟ้าผ่าฉันก็ไม่ขืนใจไปทำอะไรแบบนั้น ฉันไม่เหมือนนางนะ!

ฉันไม่คุยแล้วฮันนี่ ถ้าเธออยากเธอก็ไปเสนอให้บอสก็ จบแล้ว ฉันติดต่อให้เอาไหม ” ประโยคหลังฉันจริงใจและหวัง ดีที่สุด บอสนะชอบอยู่แล้ว

[ โห แค่ฉันถามวันนี้บอสยังตาแข็งใส่เลย นี่ถ้าเธอไปพูด อย่างนั้น มีหวังฉันตายแน่

เพิ่งจะมาคิดได้ตอนนี้เนี่ยนะ ฉันอยากเป็นใหญ่จังจะได้มี

คนกลัวคนเกรงแบบนี้บ้าง

ก็ตามใจเธอแล้วกัน ต่อไปก็อย่าเอาฉันไปอ้าง ถึงฉันจะ ไม่ได้สนิทกับบอส แต่บางเรื่องฉันคุยเองได้ ” ฉันถอนหายใจ

[ ขอโทษนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าว

” โอเค ” ฉันแค่อยากให้มันจบๆกันไป

หลังจากวางสายฉันก็รีบทำงานที่ต้องนำไปให้เจ้านายใน วันพรุ่งนี้เช้า อาจจะดูง่ายแต่ฉันใช้เวลาไปหลายชั่วโมงรู้ตัวอีก ทีก็เกือบเที่ยงคืน และฉันก็ยังไม่มีข้าวตกถึงท้องเลยสักเม็ด

ฉันเป็นพวกไม่ชอบตุนอาหารเอาไว้ เพราะปกติซื้อมาแต่พอทาน พอเวลาจำเป็นแบบนี้ก็เลยต้องคิดมาก สุดท้ายก็มา จบที่ร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยตามเดิม

กินแต่ของพวกนี้จะมีประโยชน์อะไร ฉันที่กำลังยืน ” โซ้ยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อมีเสียงใครไม่รู้เอ่ย

H “บอส”