บทที่ 11 อย่าทำให้ตระกูลชางขายหน้า

“คุณอา!” หยูเฉินเห็นแล้วก็รีบเข้าไปจับมือชางหวยซูไว้ “คุณอา อย่าโกรธเลย หลิงหลิงก็แค่โมโหอยู่ เรื่องนี้เป็นความผิดผมเอง อย่าโทษเธอเลย”

หยูเฉินมองไปทางชางหลังที่สายตาตอนนี้เต็มไปด้วยความ รู้สึกผิด ไม่เห็นคืนเดียว เขาดูโทรมกว่าก่อนหน้านี้อยู่มาก ไม่รู้ว่า เวลาสิบกว่าชั่วโมงสั้นๆนี้ เขาผ่านเรื่องอะไรมากันแน่ ชางหลิงหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากมองเขา

แม้เขาจะทำเรื่องที่น่าไร้ยางอายแบบนี้ แต่ว่ายังไงความรู้สึก ห้าปีที่ผ่านมาที่เขามีต่อเธอก็ไม่ปลอม ก็เหมือนกับที่เสี่ยวเฉิง พูด เขาเป็นครึ่งชีวิตของเธอ

“พ่อ” ซางฉิงเห็นแล้ว ก็รีบเข้าไปแขนเสื้อซางหวยซู “นายจะตี ก็ฉันเถอะ ฉันทำให้ตระกูลชางขายหน้า ไม่เกี่ยวกับพี่สาว ฉัน แค่ชอบชุดแต่งงานนั้นมาก ตั้งแต่เด็กจนโต ของอะไรที่พี่สาวไม่ เอาแล้วถึงให้ฉัน ฉันคิดว่าชุดแต่งงานนั้นเธอไม่เอาแล้วจริงๆ ดัง นั้นถึงได้เอามาลอง

ชางฉิงน้ำตารื้นขอบตา ท่าทางแบบนี้ ทำเอาผู้ใหญ่ในบ้านที่ เห็นแล้วต่างสงสารกันใหญ่

“เด็กน้อยของฉัน” คุณย่าโจวรุ่ยฟางโอบกอดซางฉิงไว้ “เธอ ต้องทนน้อยใจในบ้านพวกเรางั้นเหรอ”
ชางหลิงจับกระโปรงชุดแต่งงานไว้แน่น กัดฟันไม่พูดอะไร

“หวยชู เมื่อก่อนเรื่องในบ้านคนแก่อย่างพวกเราสองคนไม่ สนใจและคงไม่มีแรงสนใจ ก็ปล่อยนายตามใจชางหลังจนกลาย เป็นคนดุร้ายและใจแคบ เงินวันชิงตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็หยิ่ง ผยองอยู่แล้ว

เพราะที่บ้านแม่มีเงินก็ไม่เอาพวกเราตระกูลซางไว้ในสายตา ลูกสาวที่เธอเลี้ยงก็ท่าทีเหมือนเธอ เธอตายแล้ว นายรู้สึกติดค้าง เธอ จึงปล่อยและตามใจชางหลงอยู่ตลอด

ตอนนี้ดูสิ นายจะมองดูเธอรังแกฉิงฉิงจนตายหรือไง?” โจวรุ่ย ฟางไม่ชอบนิสัยหยิ่งผยองจองหองของเงินวันชิงมานานแล้ว หลังจากนั้นก็ยิ่งไม่ชอบชางหลิงอีกด้วย และจ้าวหลันถือเป็น สะใภ้ที่เธอหมายตาไว้ให้กับชางหวยซูตั้งแต่แรก ก็จึงเอ็นดูและ รักชางฉิงเสียมากกว่า

“ฉันรังแกเธอเหรอ?” ชางหลิงรู้สึกน่าขำมาก ตั้งแต่เด็ดจน โต คนที่ถูกทำโทษมากที่สุดก็เป็นฉัน ทั้งที่ทุกครั้งชางฉิงเป็นคน เริ่มก่อน แต่ขอแค่เธอร้องไห้ทุกคนก็คิดว่าฉันรังแกเธอ ตอนนี้ เธอแย่งแฟนของฉันไป ก็กลายเป็นฉันที่รังแกเธออีกงั้นเหรอ?”

“พอแล้ว!” ชางเจิ้งตงตะโกนเสียงดัง “ยังคิดว่าเรื่องไม่ใหญ่ พอและไม่ขายหน้างั้นเหรอ? งานแต่งก็ตกลงกันเสร็จแล้ว การ์ด เชิญก็ส่งออกไปแล้ว เรื่องของพวกเธอจัดการกันเอง อย่าทำให้ ตระกูลชางต้องขายหน้าแล้วกัน”

พูดจบ ซางเจิ้งตงก็เดินขึ้นบันไดไป ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก แต่เขาก็แสดงจุดยืนอย่างชัดเจนแล้ว เขาต้องการแค่หน้า ของตระกูลซาง ส่วนแต่งหลานสาวคนไหน เขาไม่สนใจทั้งนั้น

“หลิงหลิง” หยูเฉินขมวดคิ้ว เดินเข้าไปใกล้เธอ “ฉันรู้ว่าฉัน มันเลว ฉันทำผิดต่อเธอ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว พวกเราใจเย็นลง ก่อนและแก้ไขเรื่องทุกอย่างก่อนไหม? เธอจำเป็นต้องทำให้เป็น เรื่องใหญ่ จนทำให้ทุกคนอยู่ไม่เป็นสุขงั้นเหรอ”

“ฉันจะทำให้ทุกคนเป็นสุขได้ยังไง?” ชางหลังถอยหลังออกไป เว้นระยะห่างจากเขา “การแก้ไขของทุกคน ก็คือเอาของที่เป็น ของฉันยกให้ช่างฉิงทั้งหมด! ชุดแต่งงานของแนงานแต่งของฉัน ยังมีผู้ชายของฉันอีก งั้นฉันคืออะไรล่ะ? ฉันก็ถูกทิ้งอย่างไม่ไยดี จากทุกคนงั้นเหรอ เพียงเพราะว่าฉันเป็นคนที่ไม่มีแม่คอย ปกป้องงั้นเหรอ? เพียงเพราะว่าฉันไม่ร้องไห้ทุกคนก็คิดว่าฉันไม่ เจ็บงั้นเหรอ?”

พูดถึงประโยคสุดท้าย ซางหลังก็น้ำตาไหลอาบแก้มไปแล้ว

“ฉันจะบอกให้นะ ไม่มีทางซะหรอก!” ชางหลิง โยนชุดแต่งงาน ลงพื้น ถึงกระชากจนขาดลุ่ย “ฉันทำให้เสียดีกว่า ให้เธอ ทุกคนก็ เหมือนกันหมด ตาบอดกันไปหมด! คนที่ดีกับทุกคนจริงๆมองไม่ ออก แต่กลับถูกผู้หญิงทำตัวแอ๊บใสซื่อแบบนี้หลอกเนี้ยนะ!”

“เธอพูดอีกทีสิ?” ชางหวยซูถูกชางหลังกระตุ้นต่อมความ โกรธอีกครั้ง

“คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ?” ชางหลิงเงยหน้าขึ้น “ตระกูลชางที่มี วันนี้ได้ ก็เป็นเพราะแม่หนู บ้านเธอก็เป็นคนซื้อ ธุรกิจก็เป็นเธอที่คอยจัดการ เธอแต่งเข้ามาในตระกูลซางตอนนั้นไม่มีอะไรเลย เป็นเธอที่ไม่สนใจเสียงคัดค้านที่บ้านก็จะช่วยตระกูลซางให้ได้ แต่พ่อล่ะ พ่อ ใช้เงินของเธอ พ่อไปสานสัมพันธ์กับคนรักเก่าที่ บ้านนอกแล้วมีบางฉิงออกมา บังคับจนเธอเป็นโรคซึมเศร้าฆ่า ตัวตายไป และตอนนี้ แม่ของฉันถ้ารู้ว่าพ่อเอาของที่เป็นของหนู ไปให้ลูกสาวของจ้าวหลันลือละก็ ถึงเธอจะกลายเป็นผีก็ไม่มีทาง ปล่อยพ่อไปแน่!

“ซางหลิง!” ซางหวยซูโกรธจนถึงขีดสุด ครั้งนี้ หยูเฉินห้ามเขา ไว้ไม่ทัน เขาใช้แรงฝ่ามือทั้งหมด ตบใบหน้าชางหลังอย่างแรง

โลกสงบเงียบ

ชางหลิงล้มลงพื้น มุมปากมีเลือดซึมออกมา