บทที่7 ที่แท้นายชอบแนวนี้

โล่เฟยเอ๋อร้องไห้จนตาแดงบวมกลับที่พักของหวหรูเฉียว ดึงดูดความสนใจของ หวหรูเฉียว โดยธรรมชาติ

เติมทีโล่เฟยเอ๋อไม่คิดจะเอาเรื่องของถังหวฉีกับกู้ชิงหลัน บอกหวหซูเฉียว แต่หวหรูเฉียวเข้าใจเธอที่สุด ดังนั้น ในที่สุด ก็ปิดบังเขาไม่ได้

ตอนที่รู้ว่า ในขณะที่กู้ชิงหลันไม่ชัดเจนกับโล่เฟยเอ๋อ ในเวลา เดียวกันก็มีความสัมพันธ์กับถังหซิว, หวหซูเฉียว โมโหโกร ธมาก

“นึกไม่ถึงเลยว่าแท้จริงแล้วชิงหลันจะเป็นผู้ชายที่เหี้ยได้

ขนาดนี้ ไม่ชัดเจนกับเธอในเวลาเดียวกัน ก็ยังคบกับถังหวฉี ผู้

หญิงคนนั้น”

“ที่จริงเป็นฉันที่คิดเองเออเอง แต่ไรมาเขาไม่เคยบอกชอบฉัน เลย… แม้ว่าปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ในใจกลับเจ็บปวด

หซิวหซูเฉียวรีบพูดทันที “อะไรเรียกว่าเขาไม่เคยบอกชอบเธอ เลยเหรอ การกระทําของเขาพวกนั้น ไม่ใช่แสดงออกชัดเจนว่า ชอบเธอเหรอ เฟยเอ๋อ เธออย่าโง่ไปหน่อยเลย กู้ชิงหลันโกหก ช่วงชีวิตวัยรุ่นของเธอสี่ปี เขาก็คือผู้ชายเบี้ยที่เหยียบเรือสอง แคม”

โล่เฟยเอ๋อกระพริบ จากนั้นสูดหายใจลึกแล้วพูด “ใช่หรือไม่ใช่คนเลว ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับฉันแล้ว”

หวเฉียวพยักหน้าแล้วพูด “ถูก อย่าไปคิดถึงผู้ชายเหี้ยคน นั้นอีกเลย คางคกสามขาหายาก ผู้ชายสองหามีอยู่ทุกที่ ถึงเวลา หาผู้ชายที่ดีกว่ากู้ชิงหลันร้อยเท่า ทำให้อ้ายเยี่ยงหมาคู่นั้น โกรธจนช็อคตายไปเลย

โล่เฟยเอ๋อรู้ว่าหซิว ซูเฉียวพูดให้เธอดีใจ แต่กลับยิ้มไม่ออก เลยสักนิด เพียงแค่พูด ขอบใจนะ เบาเบา กับหวเฉียว หลังจากที่ซูมออกมาจากคลับเหา ก็ตรงกลับไปที่บ้าน

ในบ้านเงียบสงบมาก ทุกที่มืดมิด ซูซีเปิดไฟแล้วเข้าประตู เขาทั้งเดินขึ้นข้างบน ทั้งถอดเน็กไท ผลักเปิดประตูห้องนอน เขาเปิดไฟ จากนั้นโยนเสื้อคลุมชุดสูทและเน็กไทลงบนโซฟา จากนั้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วเดินไปเข้าไปในห้องอาบน้ำ

เพิ่งออกจากประตูห้องอาบน้ำ โทรศัพท์ที่เขาวางไว้ในเสื้อ คลุมชุดสูทก็ดังขึ้น

เขาขมวดคิ้ว จากนั้นเดินไปที่โซฟา หยิบโทรศัพท์ มองสายที่ โทรเข้าแวบหนึ่ง แล้วกดปุ่มรับสาย

ซูซึมู่ยังเงียบ มีเสียงจากอยู่อย่างร้อนรน “ซูซี นายอยู่ที่ไหน “บ้าน” ซูซีพ่นออกมาคำหนึ่งอย่างเย็นชา

รีบพูดทันที “ซูซี นายโกหกใครอ่ะ นายไม่ได้อยู่บ้าน แต่ นายอยู่ในห้อง..”
ซูซีม่คิ้วขมวด ขี้เกียจที่จะคุยเรื่องไร้สาระกับลู่ยู่ต่อ จึงกดตัด โทรศัพท์ แล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำ

เดิมทีซูซีม่คิดว่า เพื่อนคนนี้แค่รู้สึกเบื่อถึงโทรหาเขา ก็เลย ไม่ใส่ใจ แต่คิดไม่ถึงว่าเช้าตรู่ของวันที่สอง เพื่อนคนนี้ตั้งใจ มาหาเขาที่ออฟฟิศเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ

เช้าตรู่ของวันที่สอง ซูซีเข้าไปออฟฟิศตามปกติ เพิ่งจะเปิด คอม ยังไม่ทันได้ใส่รหัส ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเคาะ

การกระทำของซูมที่กำลังจะใส่รหัสคอมหยุดลง พูดเสียง เย็นชา “เข้ามา”

ประตูเปิดออกและคนที่เข้ามาคืออยู่ ในมือยังถือกระเป๋า เอกสาร ชัดเจนว่ามาหาเขาที่นี่ก่อนจะไปบริษัท แววตาของซูซี แสดงความแปลกประหลาดใจ “นายทำไมมาที่นี่

ลู่ยู่ไม่ได้ตอบคำถามของซูซี เพียงแค่พูด “ซูซี ที่แท้นาย ชอบแนวนี้เหรอ”

ซูมเลิกคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของอยู่

ลู่เดินไปนั่งบนโซฟาอย่างขี้เกียจ ไม่เกรงใจเลยสักนิด หยิบ แอปเปิ้ลขึ้นมากัดคำหนึ่ง แล้วเปิดปากพูด “ซูซี นายไม่ต้อง แกล้ง เมื่อคืนฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นออกมาจากห้องของนาย

ซูมเข้าใจในทันที เมื่อคืนอยู่เห็นโล่เฟยเอ๋อออกมาจากห้อง ของเขา เข้าใจผิดคิดว่าโล่เฟยเอ๋อกับเขามีความสัมพันธ์กัน

เขาเม้มปาก ไม่ตอบลู่ เพราะเขารู้สึกว่าไม่จำเป็น
ลู่คิดเองพูดเอง “ฉันว่า เมื่อคืนฉันเห็นผู้หญิงคนนั้น

ตาแดงวิ่งเข้าไปในลิฟต์ หรือว่านายใช้ความรุนแรงกับเธอ…. ซู ซี ตัวตนนี้ของนาย รูปลักษณ์ภายนอกของนาย แท้จริงชอบ ใช้ความรุนแรงเหรอ แจ๊ะแจ๊ะแจ๊ะ…” ตอนที่ซูซึมได้ยินที่อยู่พูดว่า ผู้หญิงคนนั้นตาแดงวิ่งเข้าไปใน

ลิฟต์’ ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นแข็งทื่อ

อยู่ไม่สังเกตุเห็นความผิดปกติของซูซีมูเลยสักนิด ก้ถามตรงๆ “ซูซี เมื่อคืนรู้สึกยังไงบ้าง…

เขาพูดยังไม่จบ ซูซีมก็ขัดจังหวะเขา “ถ้าไม่มีเรื่องอื่น นายก็ไป ได้แล้ว”

อยากที่จะพบจุดบกพร่องของ จะยอมแพ้ง่ายๆอย่างนี้ได้ อย่างไร แค่เห็นเขาลุกขึ้นจากโซฟา จากนั้นเดินมาที่หน้าโต๊ะ ทำงานของซูซีมแล้วพูด “ซูซี เมื่อคืนพวกนายได้กันหรือยัง นายชอบสไตล์แบบนั้นจริงๆเหรอ”

อยพูดยังไม่จบ ก็เห็นสีหน้าของซูซึมเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมอย่าง มาก เขารีบหุบปากทันที เดินไปที่ประตูห้องทำงานอย่างรวดเร็ว “ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ ฉันยังมีธุระไปก่อนล่ะ…

พูดจบ ลู่ยู่ก็ดึงประตูเปิดออก เดินออกจากห้องทำงาน

ผ่านไปประมาณสิบ ประตูห้องทำงานก็เปิดออกอีกครั้ง ลู่ แค่โผล่หน้าเข้ามา “ซูซี นายวางใจได้ ฉันจะช่วยนายเก็บความ ลับ”
ประมาณว่ากลัวซี จะระเบิดความโกรธออกมา อยู่พูด

ประโยคนี้จบ ก็รีบปิดประตูแล้วจากไป หลังจากที่อยู่จากไปนานมากแล้ว ซูซีนั่งอยู่ตรงนั้น รักษา

ท่าทีเงียบขรึมก่อนหน้าไว้ตลอด

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอก ซูซีมขมวดคิ้วเบาเบา พูดคำว่า “เขา” คำหนึ่งง่ายๆ

ประตูห้องทำงานถูกผลักเปิดออก โจวเจ๋งถือเอกสารชุดหนึ่ง เข้ามา “ประธานซู นี่คือรายงานการเงินที่ส่งมาจากบริษัทก้วน คุณดูสักหน่อย”

ซูมยืนมือไปรับเอกสารจากในมือของโจวเฉิง ทั้งเปิดเอกสาร ดูทั้งพูดไปด้วย “วันนี้มีตารางงานอะไร

โจวเฉิงรายงานตารางงานวันนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เก้าโมงครึ่งมีประชุม สิบโมงไปร่วมงานแถลงข่าวผลิตภัณฑ์ บริษัทตงซิ่นที่ใจกลางเมือง ตอนบ่านไปประชุมที่บริษัทก

ตอนที่ซูซีมกำลังฟังทั้งหมดอยู่นั้น ไม่ละสายตาไปจากเอกสาร ที่ถืออยู่ในมือของตัวเอง เขารอให้ โจวเฉิงพูดจบ ถึงค่อยพูด “ยกเลิกงานช่วงเช้าให้หมด”

โจวเฉิง พูด ห้า’ ออกมาก่อน แล้วค่อยเปลี่ยนเป็น “ครับ” ซูซีไม่สนใจโจวเฉิง เขาทั้งลุกขึ้นเดินไปข้างนอก ทั้งพูด “แจ้งผู้บริหารระดับสูงของบริษัทก้วน เก้าโมงสามสิบนาทีฉันจะไปประชุม”

“ครับ…ประธานซู” หลังจากที่โจวเฉิงอึ้งไปสอง ก็รีบตามไป