บทที่ 1 เจ้าบ่าว เจ้าสาวหนีงานแต่ง

เสียงดังเอะอะอึกทึกของผู้คน ในห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่งของ โรงแรมห้าดาวที่หรูหราที่สุดในเมือง บรรยากาศครึกครื้นเป็น อย่างมาก หลายคนนั่งเว้นกันพูดคุยกันไปมา หัวข้อการสนทนา คือการแต่งงานของบริษัทซูชื่อกับบริษัทโลชื่อในวันนี้

“คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า หัวมังกรอย่างบริษัทซูซื่อ จะแต่งานเพื่อ ธุรกิจกับบริษัทโล่ชื่อ”

“บริษัท โล่ อช่างโชคดีจริง ๆ เพียงแต่ไม่รู้ว่าคนของบริษัท โล่ ชื่อกับบริษัทซู อจะเป็นใครที่ได้แต่งงาน”

“เหมือนว่าจะเป็น โล่หยิวชิว ลูกสาวบุญธรรมคนสวยของ

ประธานบริษัท โลชื่อ…”

ด้านนอกคึกคักอย่างมาก ในห้องแต่งตัวเจ้าสาวยิ่งเสียงดัง อีกทีกขึ้นกว่าเดิม

สาเหตุคือเดิมที่ผู้หญิงที่ต้องแต่งงานคือ โล่หยิวชิว กลับหนี ออกนอกประเทศไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่ โลชิงไปเพื่อที่จะให้การ แต่งงานนี้ดำเนินต่อไป ต้องให้ลูกสาวแท้ๆ ของเขา โล่เฟยเอ๋อ แต่งงานแทน โล่หยิวชิว

“พ่อ ฉันไม่แต่งงานแทนพี่”

มีผู้หญิงคนไหนเต็มใจแต่งงานกับผู้ชายแปลกหน้าที่แม้แต่ หน้าก็ไม่เคยเจอ อีกอย่าง เดิมทีคนนี้ยังเคยเป็นเจ้าบ่าวของพี่สาวบุญธรรม

“งานแต่งครั้งนี้ เธอต้องแต่ง ไม่มีการเจรจา โล่ชิงไปตอบ อย่างสีหน้าเย็นชา โล่เฟยเอ๋อโกรธ พูดอย่างไม่คิด “ฉันไม่แต่ง อยากแต่งคุณไป

แต่งกับเขาเอง”

ได้ยินที่โล่เฟยเอ๋อพูด โลชิงไปโกรธจนหน้าดำคร่ำเครียด เขา ยกฝ่ามือขึ้นเตรียมจะตบลงไปที่หน้าของโล่เฟยเอ๋อ

“ชิงไป คุณห้ามตีเฟยเอ๋อ” ผู้หญิงที่สวยแต่งหน้าสวยเรียบ ๆ ยืนอยู่ข้างโล่ชิงไป กอดแขนของโล่ชิงไปไว้จากนั้นมองโล่เฟยเอ๋ ออ่อนโยนแล้วพูด “เฟยเอ๋อ เธออย่าทำให้พ่อเธอโกรธ รีบ ขอโทษพ่อเธอเร็ว”

ได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนั้น โล่เฟยเอ๋อกลัดกลุ้มจนขอบ ตาแดงกรํา “คุณป้าเหยา ฉันไม่มีทางขอโทษเขา อีกอย่างฉันก็ ไม่มีทางแต่งงานแทนพี่

“นี่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอ” โล่ซิงไปเบิกตาโตจ้องไปที่โล่เฟยเอ๋ออ ย่างโมโห

ในตาของผู้หญิงฉายแววตาแผนการอันชั่วร้ายสำเร็จแล้ว แต่ ไม่นานเธอก็หลบซ่อนสายตานั้น ดวงตาของเธอมีแสงจากน้ำใน ตาของเธอ อยากจะพูดแต่ก็ไม่พูด แต่แล้วก็พูดกับโล่ชิงไป๋ “ชิง ไป หรือว่าจะล้มเลิกงานหมั้น…”

เขาพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกโล่ชิงไปด่า “งานแต่งนี้ เขาอยากแต่งก็แต่ง ไม่อยากแต่งก็ต้องแต่ง” พูดจบเขาก็ชี้ไปที่ชุดเจ้าสาวที่ แขวนอยู่ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อถึงเวลาก็ออกไปดำเนินพิธี พูดจบไม่รอให้โล่เฟยเอ๋อตอบกลับ โล่ชิงไปก็ลากผู้หญิงคน

นั้นออกไป

หลังจากที่พวกเขาออกไป ในห้องแต่งตัวก็เงียบลง โล่เฟยเอ๋ อมองไปยังชุดเจ้าสาวอันสวยงามที่แขวนอยู่ ขอบตาก็ค่อยค่อย แดงขึ้นมาทีละน้อย ก้นบึ้งของหัวใจยิ่งกลัดกลุ้มมากขึ้น

ทำไมพี่หนีออกนอกประเทศแล้ว ก็ต้องให้เธอแต่งงานแทน ด้วย

เธอเพิ่งจะเรียนจบมหาลัย เพิ่งจะได้เข้าทำงานที่บริษัทที่ใฝ่ฝัน

ชีวิตของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น เธอยังไม่ได้สารภาพรักกับคนในใจ

ตอนนี้กลับให้เธอแต่งงานกับผู้ชายแปลกหน้าเหรอ

“ไม่ ฉันไม่ยอม” โล่เฟยเอ๋อกัดริมฝีปากแรงๆ จากนั้นหมุนตัว เดินไปที่ประตูใหญ่ทีละก้าว

เปิดประตูให้เป็นช่องเล็ก ๆ อย่างระมัดระวัง มองเห็นด้าน นอก โล่เฟยเอ๋อกลัวว่าเธอจะหนี เลยจัดเตรียมคนให้มาเฝ้าไว้ แล้ว

มือเธอกลูกบิดประตูไว้แน่น จากนั้นค่อยค่อยปิดประตูลง เบาๆ

โล่เฟยเอ๋อใช้แรงเม้มปาก จากนั้นยกเก้าอี้บนโต๊ะแต่งหน้า ทุบไปที่ผนังกระจกอย่างแรง
เสียงดัง ‘ปัง’ แม้ถือว่าไม่ดังมาก แต่ในคืนนี้กลับเสียงใส ชัดเจนมาก

ผนังกระจกไม่ได้แตกละเอียด ในทันที แต่กลับปรากฏรอยร้าว เหมือนใยแมงมุม

มีผลักประตูดังมาจากด้านนอก “คุณโล่ คุณกำลังทำอะไร…

โล่เฟยเอ๋อไม่ตอบ ยกเก้าอี้ในมือขึ้น ทุบแรงๆไปที่ผนังกระจก ที่มีรอยร้าวหลายที

ตามด้วยเสียงกระจกแตก ผนังกระจกแตกออกเป็นช่องใหญ่ ในเวลาเดียวกันกระจกที่สาดกระเซ็นก็กระเด็นถูกตัวโล่เฟยเอ๋อ เล็กน้อย

เศษกระจกบาดกระโปรงที่เธอใส่อยู่ขาด และบาดตามแขน และขาที่โผล่ออกมานอกเสื้อผ้า บางบาดแผลบาดลึกมาก แต่โล่ เฟยเอ๋อกลับไม่สนใจบาดแผลพวกนี้ เพราะว่ามีเสียงถีบประตูมา จากด้านหลังเธอ

เธอยกกระโปรงขึ้น เหยียบเศษกระจกที่แตกบนพื้น ออกจาก ช่องผนังกระจกที่แตกอย่างเร่งรีบ…

และในเวลาเดียวกัน อีกด้าน ที่หน้าผนังกระจกห้องพักผ่อน ของเจ้าบ่าว ซูซี จ้องมองไปที่แสงนีออนที่สว่างไสวอยู่นอก หน้าต่าง

ร่างกายแสดงความเย็นชาห่างออกไปหลายพัน

ผู้ช่วยโจวเฉิงยืนโค้งตัวอยู่ไม่ไกลจากด้านหลังของเขา ไม่กล้าแม่แต่หายใจ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดซูมู่ก็เอ่ยปากพูด “งาน แต่งทำไมต้องมาจัดในวันนี้

เห็นได้ชัดว่าเสียงของไพเราะน่าฟังจนเกือบจะทำให้หูตั้งท้อง ได้ ชัดเจนว่าเขาพูดอย่างอ่อนโยน แต่น้ำเสียงแบบนี้กลับทำให้ โจวเฉิงที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาตัวสั่น

“โล่หยิวชิวถูกเห้อจิ้นเหยาจัดเตรียมการให้ออกนอกประเทศ

ไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่โล่ชิงไปให้โล่เฟยเอ๋อแต่งงานแทน

“โล่เฟยเอ๋อ? “น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย เหมือนกับบ่นกับตัว เองว่าพรุ่งนี้เช้าจะกินอะไร แต่ตัวหนังสือในระหว่างบรรทัดกลับมี พลังแห่งการบีบบังคับ

โจวเฉิงเข้าใจว่า ซูซีมู่อยากรู้ว่าโล่เฟยเอ๋อเป็นใคร ก็รีบ อธิบายทันที “โล่เฟยเอ๋อเป็นลูกของเมียเก่าโลชิงไป อายุน้อย กว่าโล่หยิวชิวสองเดือน ภายนอก โลหยิวชิวคือลูกบุญธรรม แต่ ในความเป็นจริง โล่หยิวชิวเป็นลูกสาวแท้ๆของโลชิงไปกับเห้อ จิ้นเหยา เพียงแต่โลชิงไปกลัวอิทธิพลบ้านแม่เมียเก่ามาตลอด ดังนั้นเขาจึงประกาศกับภายนอกว่าโล่หยิวชิวคือลูกบุญธรรมขอ เขา…

โจวเฉิงยังไม่ทันได้พูดจบ ซูซูก็โบกมือขัดจังหวะเขา “ตาแก่ นั้นจัดคนมาเฝ้าไว้ด้านนอกกี่คน

โจวเฉิง ใช้เวลาสองวิ ถึงตามความคิดอันรวดเร็วของท่าน ประธานได้ทัน “ยี่สิบกว่าคน”
ซูซี ถอนหายใจ ฮึ ทีหนึ่ง “ยอมลงทุนมากจริง ๆ”

โจวเฉิงอ้าปากค้าง ในที่สุดก็ไม่พูดอะไร

ตาแก่นั้นกว่าว่าท่านประธานจะหนีงานแต่งงาน ดังนั้นก็เลยใช้ บอร์ดี้การ์ดยี่สิบกว่าคนมาเฝ้าท่านประธานไว้

อีกทั้งเฝ้าอย่างแน่นสนิท แม้แต่ผู้ช่วยเล็ก ๆ ของเขามาส่ง เอกสาร ก็ต้องผ่านด่านตรวจเป็นชั้น

เคร่งขรึมอยู่หลายวิ ซูซีถึงถามขึ้น “ก่อนหน้านี้ฉันให้นาย เตรียมคนเข้ามา จัดการเรียบร้อยดีหรือยัง”

“เรียบร้อยดีครับ” พูดถึงเรื่องนี้ โจวเฉิง แอบละอายใจจน เหงื่อตก พวกประธาน เพื่อที่จะหนีจากการแต่งงานครั้งนี้ แต่ เตรียมความพร้อมเพียงพอ

ใช้แผนการให้ฝ่ายหญิงเป็นคนหนึ่งานแต่งก่อน เพราะว่าเกิด เหตุการณ์ไม่คาดคิด ดังนั้นจึงใช้คนที่เตรียมไว้ก่อนหน้า หนีงาน แต่งงาน

ซูซีม่ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ไปแจ้งพวกเขาไป

“ครับ” โจวเฉิงพยักหน้า จากนั้นรีบเดินออกไปจากห้องพัก ผ่อนอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ออกไปจากห้องพักผ่อนได้ห้านาที ด้านนอกก็เริ่มมี เสียงอึกทึกและเสียทะเลาะวิวาทดังเข้ามา

ตามด้วยประตูห้องพักผ่อนถูกผลักออกจากด้านนอก โจวเฉิงเข้ามาจากด้านนอกอย่างรีบร้อน “ประธานซู ไปกันได้แล้ว”

ซูซีม่พูด ‘อึม’ อย่างเรียบเฉย หนึ่ง จากนั้นก็ตามโจวเฉิงอ อกไปจากห้องพักผ่อน บนทางเดินยุ่งวุ่นวาย คนอัดแน่นอยู่ด้วย กันอย่างระเกะระกะ

ซูมหน้านิ่ง ถูกโจวเฉิงอารักขาผ่านฝูงชนออกไป

หลังจากที่ซูซีจากไปไม่กี่นาที มีเสียงร้องอย่างตกใจดังมาก ฝั่งตรงข้าม “แย่แล้ว เจ้าสาวหนีไปแล้ว”

ตามด้วยเสียงตะโกนเสียงหนึ่ง ด้านนั้นก็มีเสียงดังมา “แย่ แล้ว เจ้าบ่าวหนีไปแล้ว

แขกที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ได้ยินสองข่าวนี้ก็ต่างพากันตกตะลึง

เกิดอะไรขึ้น เจ้าบ่าวและจ้าสาวหนีไปในเวลาเดียวกันเหรอ พวก

เขานัดกันไว้เหรอ