ตอนที่ 12

ทึ่ง!

Sun : วันนี้ นัดกินข้าวให้ด้วย

Sun : เธอต้องมาด้วย

ฉันอ่านข้อความที่พี่ซันส่งมาตั้งแต่เช้า แล้วก็ได้แต่ถอน หายใจ จะไปจีบยัยแอม แล้วทำไมต้องให้ฉันไปด้วยนะ

เห้อ! แล้วนี่ฉันต้องทำมันจริงๆเหรอ

แต่สุดท้ายไม่ว่าจะคิดยังไง ฉันก็ต้องตอบกลับไป

เที่ยงนี้ หลังเลิกเรียน : Me

ตุ๊บ!

เมื่อพิมพ์ข้อความไปเสร็จ ฉันก็โยนมือถือลงบนเตียงก่อนจะโยนตัวเองลงตามและหลับตาเพื่อพักสายตาและ สมองกับความวุ่นวายที่มันเกิดขึ้นในชีวิตของตัวเอง.. แต่ ทว่าพอหลับตาได้ไม่นาน

ตึง!

ข้อความบางอย่างก็ส่งเข้ามาอีกครั้ง ที่ทำให้ฉันเหนื่อย ใจต้องคว้าไปดู พร้อมกับคิดว่า จะสั่งอะไรกันหนักกัน หนา..แต่พอฉันได้เห็นข้อความแล้ว…มันก็ทำให้ฉันยิ้ม ทันที..ที่ไม่ใช่ เขาที่ใจร้ายคนนั้นส่งกลับมา..

อาทิตย์ : สับสนกับสิ่งที่ทำ ว่าทำถูกต้องรึเปล่า

นั่นสินะ…ฉันไม่รู้หรอกว่านายอาทิตย์เจออะไรอยู่ แต่ที่ แน่ๆไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวสินะ ที่กำลังรู้สึกอย่างนี้

Vienna: confidence – ABC

Vienna:

If you are confident. That it is correct Go ahead
But don’t forget Results from your actions

(หากคุณมั่นใจ ว่ามันถูกต้องแล้ว ลุยไปเลย

แต่อย่าลืม ผลลัพธ์จากการกระทำของคุณ)

ใช่ ต้องยอมรับผลลัพธ์จากการกระทำ

ถึงจะคิดและส่งเพลงไปอย่างนั้น แต่เอาจริงๆ ฉันยังคิด ทางออกของปัญหาไม่ได้เลย ยิ่งคิดยิ่งปวดท้อง

ฉันจะจัดการเขายังไงดีนะ หรือว่าจะไม่เห็นแล้ว โยนให้จระเข้กินเลยดีมั้ย ผมมม…แต่ต้นวันและตัว เขาแล้วนั้น รวมถึงคนที่รายล้อมรอบตัวเขาอีก ฉัน ว่าจะเป็นวันเองมากกว่าโดนไปให้ระเบนแทน เห้อ

เพราะฉะนั้นเล็กหมาก แล้วก็ไปเรียนดีกว่า!

วันนี้เป็นสาย ฉันจะเอาคืนเขาให้ถึงที่สุด คอยดูสิ
หลังจากคิดได้เช่นนั้น ฉันก็ลุกขึ้นและยิ้มให้กับตัวเองใน กระจก..ก่อนที่จะมุ่งหน้าออกจากห้องของตัวเองไป เพื่อ ไปเรียนในตอนเช้า ตามตารางเรียนของตัวเอง แต่ว่าก่อน ที่จะไปเรียน ฉันก็ขอแวะไปซื้ออะไรบางอย่างที่มันทำให้ ฉันได้แต่อมยิ้มกับแผนของตัวเองก่อน ที

และฉันก็นั่งเรียนกับแอมแปร์อย่างปกติ เหมือนทุกวันที่ ผ่านมา จนกระทั่งเลิกเรียน

“แอม แกคิดยังไงกับพี่ซันอะ”

ในขณะที่ฉันกำลังเก็บของใส่กระเป๋าหลังเลิกเรียน ฉันก็ อดไม่ได้ที่อยากจะลองถามความรู้สึกที่เพื่อนฉันมีให้เขา ซะหน่อย จะได้รู้ว่าฉันควรจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดีด้วย

“ก็น่ารักดี นิสัยดี คุยสนุก ทำไมเหรอ?”

หลังจากแอมแปร์ตอบออกมาเช่นนั้น ฉันก็ยังคงยิ้มสดใส พร้อมกับส่ายหัวและตอบออกมาอย่างปกติทั้งๆที่ในใจคิด ว่า
หึ..น่ารักดี? นิสัยดี? ดีกะผีน่ะสิ!

“เปล่าจ้า ถามเฉยๆ

แต่ว่าอีกฝ่ายกลับคิดไปไกลกว่าฉันมาก

“ซันแน่! แกชอบพี่ซันอะดิ ฉันไม่ได้ชอบพี่เขาหรอก ไม่ ต้องห่วงๆ ฮ่าๆ”

ก็ยอมรับนะ ว่าเคยชอบ..แต่ตอนนี้ ต่อให้เอาเขามาจับมัด แล้วใส่พานมาถวาย ฉันก็จะเทพานนั้นทิ้งลงถังขยะให้เร็ว เลยล่ะ หึ!

และเพราะคำแซวของเพื่อนฉัน เลยทำให้ฉันอดไม่ได้ ที่จะฟืดฟัดโมโห แต่ก็ไร้การตอบอะไรออกไปให้มันเป็น เรื่องราวมากกว่าเดิม พร้อมกับชวนเปลี่ยนเรื่อง ตามแผนที่ ฉันเตรียมไว้

“อะ ฉันซื้อเบอร์เกอร์มาตอนเช้า ลืมกินน่ะ เอาไปกินสิ”

“เฮ้ย..จริงอะ ไหนๆ หูววว นี่แกไปเหมามาทั้งร้านเลยปะ วะ..ทำไมมันเยอะอย่างนี้
มันจะไม่เยอะได้ยังไง เพราะฉันอยากให้ฉันและเพื่อนฉัน อิ่ม ก่อนที่จะต้องไปกินร้านอาหารของจริงไง เพราะฉะนั้น ฉันเลยสั่งมาหมด ไม่ว่าจะเบอร์เกอร์ ไก่ หมู เนื้อ กุ้ง ปลา เอามากินจัดเต็มไปเลยล่ะ

และสำหรับเพื่อนรักของฉัน ที่ชอบของฟรีเป็นทุนเดิม พอ เห็นเช่นนั้น ในเวลาเที่ยงแบบนี้ก็ตาลุกวาวเลยทีเดียว

ฉันก็เลยได้แต่ยิ้มเอ็นดู ก่อนที่จะพามันเดินออกมายืนอยู่ ตรงมุมตึกลับ ที่ไม่มีคนเดินผ่านแล้วก็ชวนมันกินเบอร์เกอร์ พวกนี้ จนหมด

ทำไมไม่ลงไปนั่งกินลานใต้ตึกดีๆอะเอิง” และนั่นก็คือคำ ถามของยัยแอมแปร์ เมื่อกินเบอร์เกอร์ลงท้องไปเป็นชิ้นที่ 3 ส่วนคำตอบสำหรับเรื่องนี้นะเหรอ ก็ง่ายๆ

ถ้าลงไปกินที่แจ้งแบบนั้น เกิดเจออีพี่ซันขึ้นมา แผนฉันก็ พังหมดสิ

ฉันก็เลยได้แต่ยิ้ม และก็พูดว่า

“เอาหน่าๆ กินๆไปเถอะ จะหมดแล้วเพิ่งมาถามเนี่ยนะฮ่าๆๆ”

ซึ่งสำหรับแอมแปร์แล้ว เธอก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก นอกจากยิ้ม..พยักหน้า และก็เอาของกินพวกนั้นเข้าปาก เหมือนเดิม..

และแล้วในที่สุด พวกเราก็กินจนหมด..และก็อิ่มสุดๆไป เลยด้วย

“โอ๊ยย อิ่มมากกก ขอบใจนะ ประหยัดมื้อเที่ยงไปได้อีก มื้อ..”

“..พอดีว่าพี่ซันชวนไปกินข้าวด้วย แกไปด้วยกันนะ”

“หมมมม….คริคริ…ยังไงๆอะ คู่นี้แล้วจะให้ฉันไปเป็น กขค จริงๆเหรออออ

“กขคอะไรล่ะ ฉันกับพี่ซัน พี่น้องกันเท่านั้น”

หึ..พี่น้องเหรอ? ชิส์!

แต่ถึงฉันจะเบะปากในใจ ฉันก็ยังพูดขอร้องเพื่อนฉันเหมือนเดิม..

นะๆๆแกไปด้วยนะแอม… แล้วก็ไม่ต้องบอกพี่ซันเรื่อง เบอร์เกอร์นี่นะ”

“หม..ทําไมอะ”

“เอาหน่า แล้วก็ถ้าฉันพูดหรือสั่งอะไรที่ร้านอาหาร แกก็ เออออไปตามฉันด้วยนะ..

“คืออะไรวะ..ไม่เข้าใจอะ

“ตามนั้นนะ..โอเคเนอะ ทีที”

แม้ว่ายัยแอมแปร์จะ ยืนหน้ามึนงงอยู่ แต่ว่า..ฉันก็ไม่ สนใจ เพราะเพื่อนของฉันอิ่มแล้ว และคงไม่มีท้องว่างที่จะ ไปกินมื้อต่อไปได้ ฉันก็เลยเอาซากของกินเหล่านั้นไปทิ้ง ขยะ ก่อนที่จะเดินไปลากยัยแอมแปร์พร้อมกับยิ้มชั่วร้าย และลงไปล่างตึกทันที

Sun’s Talk
“สวัสดีครับ สองสาว

ทันทีที่ผมมาถึงตึกเรียนของยัยตัวแสบ ผมก็มานั่งรอใต้ ตึก ก่อนที่จะเอ่ยทักทันที….เมื่อเห็นผู้หญิงสวย 2 คนเดิน ตรงมาทางผม

และผมก็ยังเป็นผมที่ยังคงแนบเนียน ทำสีหน้าและแสดง รอยยิ้มเหมือนกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ผิดจากผู้หญิงอีก ฝั่ง ที่ตอนแรกก็ยิ้มหัวเราะร่าเริงกับเพื่อนมาอยู่หรอกนะ แต่พอเห็นผม เธอก็ปรับสีหน้าเป็นหน้านิ่ง พร้อมกับเบะ ปากใส่ทันทีที่ได้ยินผมทักไปอย่างนั้น

ให้ตายเถอะ มันน่าจับมาตีกันจริงๆ ยัยเอิงเอย

แต่ว่า อยู่ๆก็ไม่รู้ว่ามีผีตัวไหนเข้าสิงเธอ ทำให้อยู่ๆ เธอก็ เปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างขึ้นมา พร้อมกับพูดแสดงไม่ต่างจากผม เมื่อครู่เลย

“เอิงมีร้านเด็ด รับรองพี่ซันต้องชอบแน่ๆค่ะ

สงสัยคงยอมรับกับสิ่งที่ผมขู่ และทำตามแผนสินะ

หึหึ..ก็ดี พูดง่ายแบบนี้ ค่อยดีหน่อย.. นั่นเลยทำให้ผมยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะตอบพร้อมกับมองหน้าของเธอไป อย่างเป็นธรรมชาติ

“อ่อครับ เอาร้านที่น้องเอิงว่าเลยครับ..พี่ล่ะตื่นเต้นจริงๆ เลย ร้านที่พี่ชอบเป็นแบบไหนกันนะ

“พี่ซัน ชอบแน่นอนค่ะ ไม่ต้องกังวลเลยเนอะ..งั้นเดี๋ยวพี่ ชันขับรถตามพวกเรามาแล้วกันนะคะ

หลังจากพูดจบ ยัยนั่นก็ยิ้มพริมใจส่งมาให้ผมอีกครั้ง แต่ ผมเริ่มรู้สึกว่า ในรอยยิ้มนั้นมันไม่ปกติซะแล้วสิ

มันดูเหมือนอีกฝ่ายมีแผนการอะไรบางอย่างอยู่..แต่ถึง อย่างนั้นผมก็ไม่สนใจหรอก ผมเลยมองหน้าเธอพร้อมกับ ส่งยิ้มไปอย่างเดิม ทั้งๆที่ในใจกลับคิดว่า

ต่อให้เธอมีแผนอะไร ผมก็ไม่กลัว ที

และแล้ว..ไม่นานผมก็ได้มาอยู่หน้าร้านที่เธอว่า…ร้านที่ เธอบอกว่า ผมต้องชอบแน่ๆ และมันก็ทำให้ผมหน้านิ่งไป ทันที เพราะว่าร้านที่เธอนำทางมา มันคือร้านส้มตำข้าง ทาง ที่เป็นร้านเล็กๆ ไร้เครื่องปรับอากาศ ที่ใกล้กับทางเข้า มหาวิทยาลัยและตอนที่ยัยนั่นเดินลงจากรถเธอก็หันมาพูดใส่ผมทันที

“เป็นไงค่ะ ชอบมั้ยย..หึหึ

และจากรอยยิ้ม น้ำเสียงของเธอ มันทำให้ผมคิดไม่ผิด จริงๆว่า.. ยัยนี่คิดจะแกล้งผมสินะ..แล้วนี่เธอคงคิดสินะ ว่า ผมคงไม่กินร้านอะไรแบบนี้ ซึ่งบอกไว้เลยว่า…เธอคิดผิด แล้วล่ะ..หึหึ

จริงๆร้านข้างทางแบบนี้ผมก็กินได้ เพราะผมเองก็เคยมา กินอยู่บ้าง กับลูกน้องผมเวลารีบๆ เพียงแต่ผมไม่เคยมา ร้านส้มตำซักเท่าไร เพราะว่า…ผมไม่กินเผ็ด…และผมก็คิด ว่า เรื่องนี้ ยัยนี่ก็ไม่น่ารู้ด้วย เพราะฉะนั้น ทำนิ่งๆเอาไว้ ไอ ซัน..

“ถ้าน้องแอมชอบ พี่ก็ชอบครับ…”

และนั่นก็คือคําตอบที่ผมตอบออกมา พร้อมกับจ้องมอง ไปยังหน้าของยัยเอิงเอยที่เอาแต่ยิ้ม จนผมล่ะ…อยาก เข้าไปเขย่าตัวเธอซะจริงๆ

แม่งยิ้มกวนชะมัด!
หลังจากนั้น เรา 3 คนก็เดินเข้าไปในร้านเหมือนลูกค้า ปกติ

ร้านส้มตำเล็กๆนี้ มันมีที่นั่งเพียง 4 ที่ กับโต๊ะเก้าอี้ เก่าๆ สภาพออกไปทางทรุดโทรมเล็กน้อย และที่สำคัญ แมลงวันจะเยอะไปไหนวะ แล้วนี่กูจะท้องเสียหรือเปล่า เนี่ย!

แต่ผมแปลกใจนะ ยัยตัวแสบกินร้านแบบนี้ได้ด้วยเหรอ? นึกว่าเป็นลูกคุณหนูซะอีก

“ถ้าพี่ซันกินไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรนะคะ เรากินกันแค่ 2 คน ก็ได้

แต่แล้ว อาจจะเป็นเพราะว่าผม มองไปยังรอบๆร้านตลอด พร้อมกับหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดโต๊ะเล็กน้อย รวมถึง คอยปัดแมลงวันไปมา ทำให้อยู่ๆ ยัยตัวแสบก็พูดขึ้นมา ด้วยสีหน้าและสายตาแบบสบประมาทผมสุดๆ จนผมต้อง ปรับตัวเป็นปกติ ก่อนจะฉีกยิ้มและตอบกลับไป

“ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้ละครับ น้องเอิง”
“ดีค่ะ งั้นก็… ทำตัวตามสบายๆนะคะ หึหึ”

อีกแล้วนะ..เธอยิ้มแบบนี้อีกแล้ว..

แต่แล้วระหว่างนั้น ที่ผมได้แต่มองหน้าเธอ อยู่ๆก็มีเสียง ของผู้หญิงอีกคนดังออกมา..ที่ทำให้ผมต้องหันไปมอง

“พี่ซันเอาอะไรคะ”

นั่นสิ ประเด็นวันนี้ ผมต้องจีบแอมแปร์นี่นา.. เพราะฉะนั้น เลิกสนใจยัยนั่นซะ

“อ้อ..พี่กินตามแอมนั่นล่ะ แอมกินอะไรพี่ก็กินอันนั้น อ่อ แต่พี่ไม่กินเผ็ดนะ”

“อ่าว พี่ซันไม่กินเผ็ดเหรอ”

“ครับ”

หลังจากที่ผมขานรับ พร้อมกับยิ้มเป็นมิตรส่งไป..เสียง ของผู้หญิงอีกคนก็พูดออกมาอีกครั้ง…
“ดีเลยค่ะ พี่ซันกินตามแอมมันเนอะ มันชอบกินแต่ของ เด็ดๆทั้งนั้น รับรองพี่ซันต้องติดใจแน่ๆ”

แต่ว่าไอคำพูดพร้อมรอยยิ้มของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกขน ลุกแปลกๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะผม บอกไปแล้วว่า..ไม่เผ็ด แค่นี้ก็สบายแล้ว

จากนั้นเอิงเอยก็หยิบกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ มาวางก่อนจะ หยิบปากกามาเขียนเมนูด้วยความรวดเร็ว เหมือนคิดมา ก่อนหน้าแล้ว

ตำลาวปูปลาร้า 1

ลาบก้อย 1

ยำตีนไก่ 1

ตำหอยดอง 1

และเธอก็เขียนด้วยความเร็วเอามากๆ จนผมมองตาม แทบไม่ทัน โดยเฉพาะบรรทัดสุดท้าย ก่อนที่เธอจะลุกขึ้น ยืนและรีบเดินไปส่งให้กับป้าที่ขายส้มตำทันที
ซึ่งผมที่เป็นคนตาไวอยู่แล้ว อย่าคิดนะว่าผมไม่เห็น!! ว่า ไอบรรทัดสุดท้ายมันเขียนว่าอะไร

ทั้งหมดนี้ ขอเผ็ดนรกแตก

เชียเอ้ย!! เมื่อกี้กูเพิ่งพูดไปปะวะ ว่าไม่กินเผ็ด!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ