ตอนที่ 2

“คุณผู้หญิง! คุณผู้ชาย! หนูซันมาค่าา” ป้าแวว ตะโกนร้อง ลั่น เมื่อเห็นผมยืนอยู่ตรงหน้าบ้าน ก็แน่ล่ะ ผมไม่ได้กลับ บ้านมาหลายเดือนแล้ว

ป้าแววเป็นแม่บ้านของที่นี่ และก็เป็นคนที่เลี้ยงผมมาตั้ง แต่เด็กๆ ตั้งแต่ผมเพิ่งเกิดจนตอนนี้ผมโตแล้ว แต่ป้าก็ยัง ไม่เลิกเรียกผมว่า หนูซัน สักที ให้ตายเถอะ!

“ป่าตาฝาดรึเปล่าที่เห็นหนูซันของป้า

“โถ ป้าแวว เลิกเรียกผมว่าหนูซันซะที ผมโตแล้วนะ

“ยังไงหนูซันก็ยังเป็นเด็กน้อยในสายตาป้าอยู่ดี มาๆ มา ให้ป้ากอดให้หายคิดถึงหน่อย”

“ถ้าสาวๆผมรู้ ผมจะเอาหน้าไปไว้ไหน อายตายเลย” ถึง ปากผมจะบ่นไปอย่างนั้น แต่ผมกอดป้าไปแน่นๆให้หาย คิดถึงเหมือนกัน

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้มาบ้านได้ฮะ ตาชัน” เสียงแม่ ของผมเอง …คณนายผิน หรือ ผินผิน …ประมุขใหญ่ของ บ้านหลังนี้ ส่วนรองประมุขนะเหรอ คงไม่ต้องบอกว่าใคร หึหึ

“ไม่ใช่ไปทำสาวที่ไหนท้องมาล่ะ ฮ่าๆ

ยังไม่ทันตอบคำถามนายแม่ เสียงพ่อของผม ‘อัสว’ หรือ รองประมุขของบ้านหลังนี้ก็ดังตามมาติดๆ

แต่ประโยคทักนี่ ช่างไม่เป็นมงคลกับผมจริงๆ

และเพราะประโยคทักนี้แหละ ทำให้ตอนนี้มาผมหันไป มองค้อน จนป่าต้องหยุดขำแทบไม่ทันเลยทีเดียว

“โถ่ ที่รัก ผมพูดเล่น ไม่มีเรื่องแบบนั้นใช่มั้ย เจ้าซัน” ป๊า หันหน้ามารอคำตอบจากผมด้วยสีหน้าขอความช่วยเหลือ ส่วนผมก็ยิ้มรับ ก่อนตอบออกมาอย่างภาคภูมิใจ

“ไม่มีเรื่องแบบนั้นแน่นอนครับ ไว้ใจได้ เพราะผม ป้องกันตลอด”

เพี้ยะ!

นั่นปะไร โดนฟาดจนได้
“เชื้อไม่ทิ้งแถว เหมือนพ่อมันเลย เจ้าชู้!”

“อ่าว ไอซัน เพราะมึงเลย เมียกูโกรธกูล่ะเนี่ย ..ที่รัก ไม่ โกรธผมนะ ตั้งแต่มีที่รัก ผมก็เลิกหมด มีที่รักแค่คนเดียว จริงๆนะ” ป๊าพูดพร้อมโอบกอดภรรยาที่รักยิ่งกว่าชีวิตเอา ไว้ ทำเอาทุกคนรวมทั้งผมในบริเวณนั้นต่างพากันหัวเราะ ให้กับความน่ารักของพ่อแม่ผม ที่ผมเห็นเป็นประจำ เห็น จนชินตา แต่เรื่องที่ป่ามาโทษผมมันก็ไม่ถูกนะ มันเป็น เพราะเรื่องอดีตของป๊าเอง ช่วยไม่ได้ ผมเลยพูดเชิงขำๆ กวนพ่อผมออกมา

“เรื่องของป๊าสิ เกี่ยวไรกับผม”

“เอ้า ไอลูกเวรนี่!”

“พอเลยๆ ทั้งพ่อทั้งลูก แล้วสรุปมานี่มีอะไรรึเปล่า

“ผมก็คิดถึงป๊ากับม๊าไง มาๆ ขอกอดให้ชื่นใจหน่อย

“ไม่ต้องมากอดกู ขนลุก! มีอะไรว่ามา

ถึงป้าผมจะพูดแบบนั้น แต่ก็ยืนนิ่งให้ผมกอดแต่โดยดี แถมยังยิ้มไม่หุบด้วยนะ ส่วนผมก็เหมือนเดิม..กอดป๊าพอเป็นพิธีก็พอ..ให้พ่อผมได้ยิ้มเล็กๆน้อยๆ

“รู้ทันตลอด พ่อใครหว่า ฉลาดเหมือนลูกมันเลย ฮ่าๆ ไป กินข้าวกันก่อน ผมหิวจะแย่แล้ว”

“อืมก็ดี มากำลังจะกินข้าวพอดีเลย แวว ฝากจัดโต๊ะเผื่อ หนูซันของป้า เพิ่มอีกที่

“ได้ค่ะ คุณผู้หญิง”

และทันทีที่ผมถึงโต๊ะอาหาร ที่มีกับข้าวที่ผมเห็นจนชินตา สมัยเด็ก ผมก็ตักอาหารเข้าปากทันที พร้อมกับหันไปพูด อ้อนกับเจ้าของฝีมือจานนั้นบนโต๊ะ และหยิบจับอาหารบน โต๊ะ มากินอย่างเอร็ดอร่อย ให้สมจริงกับคำพูดของตัวเอง ที่ได้พูดออกไป

“อาหารป้าแววกินกี่ครั้งก็อร่อย ผมล่ะคิดถึงงคิดถึงรสมือ ป้าแววที่สุดเลยครับบ

“ปากหวานตลอดนะคะ งั้น..หนูซันก็กลับมาอยู่บ้านสิคะ เดี๋ยวป้าทำให้ทานทุกวันเลย

“เคยได้ยินมั้ยป้า ที่เค้าบอกว่านานๆเจอกันจะคิดถึงมากกว่าเจอกันทุกวัน อาหารป้าก็เหมือนกัน นานๆกินที่มัน จะอร่อยมากกว่าเป็นพิเศษ

“หึ กะล่อนเหมือนพ่อมัน!”

ทันทีที่มาพูดจบ ป๊าผมก็สะดุ้งเลยทีเดียว ก่อนที่มาจะพูด อีกครั้ง

“ไม่ต้องมาอ้างนู้นอ้างนี่เลย อยู่บ้านไม่สะดวกเรื่องผู้หญิง กับงานผับของแกล่ะมากกว่า”

“ม้าใคร ฉลาดเหมือนลูกเลย

นี่ล่ะ ม๊าผม…ไม่เก่งแบบนี้ คงจะเหนือพ่อผมไม่ได้ หรอก..ส่วนผมก็เป็นลูกของท่านได้ เพราะฉะนั้น ผมก็ได้ แต่หันไปพูดยิ้มอย่างอารมณ์ดี แล้วก็กลับไปเคี้ยวอาหาร อย่างเอร็ดอร่อยต่อเช่นเดิม พร้อมกับคิดว่า

อยู่บ้านมันก็ดี แต่คอนโดผมมันอยู่ใกล้ผับและ มหาวิทยาลัยมากกว่า เดินทางสะดวกกว่า และที่สำคัญ เลย ผมไม่ชอบที่มาต้องมายืนรอผมทุกคืน เพราะผมมัน สายกลางคืน กว่าผับของผมจะปิด หรือบางวันผมต้องเสีย เวลาไปกับการหิ้วผู้หญิงไปกินอีก กว่าจะได้หลับได้นอน นูนน ก็ดึกละครับ เพราะฉะนั้น นอนคอนโดนั่นล่ะ สะดวกสุดแล้ว อ้อ แต่ผมไม่พาผู้หญิงขึ้นคอนโดนะครับ นั่นมันพื้นที่ส่วนตัวของผม และผมไม่มีทางให้คนไม่สนิท เข้าเด็ดขาด

“เห้อ!! แกก็เพลาๆเรื่องผู้หญิงบ้าง แล้วหาสะใภ้ดีๆให้ม้า ได้แล้ว”

“เอาอีกละ! ป๊า ช่วยผมด้วย

ช่วงหลังๆมานี้ ม้าชอบบ่น บอกว่าอยากให้ผมมีแฟนเป็น ตัวเป็นตนสักที แล้วจะให้ผมไปเอาจากไหนล่ะ ที่ผ่านมา ก็เหมือนๆกันหมด มีแต่ผู้หญิงที่เข้ามาเพราะเงิน หน้าตา หรือชื่อเสียงของผมเท่านั้น ส่วนผม ก็สนใจแค่เรื่องบน เตียงเท่านั้น ให้มาเป็นแฟนหรือต้องมาบงการชีวิต เหมือ นกับม้าที่ทำกับป๊าตอนนี้นะเหรอ

หึ ผมไม่เอาเด็ดขาด

“ป๋าจะช่วยอะไรแกได้ คุณนายว่ายังไงป๊าก็ว่าตามนั้น

นั่นไงล่ะ พูดไม่ทันขาดคำ และเมื่อป่าพูดจบ ป้าก็หันไป ยิ้มให้มาอย่างประจบประแจง ส่วนผมก็รู้อยู่แล้ว ว่าป่าต้องตอบแบบนี้ เหมือนกับทุกครั้งที่ป่าตอบมา

ป้าผมเนีย ถ้าเป็นเรื่องของมาไม่เคยช่วยเหลืออะไรผมได้ เลย ให้มันได้อย่างนี้สิ

หัวหน้าตระกูล อำนาจชัยฤทธิ์ ผู้มีอิทธิพล อดีต ประธานบริษัท Tritrans..ที่เกี่ยวกับการขนส่งสาธารณะ และสนามบินของเอเชีย ผลิตอะไหล่ยานพาหนะทั้งบนบก บนนํา และบนอากาศ.. รวมถึงยังเป็นมาเฟียค้าคลังอาวุธ ที่ใหญ่ระดับต้นๆ อีกด้วย…กลับต้องมากลัวเมีย หมดกันป้า ผม!

“โถ่ า ผมอายุแค่นี้เอง จะรีบไปทำไม ผมอยากอยู่กับม๊า กับป๊าไปนานนานนน

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย แกมีการมีงานมั่นคงแล้ว พร้อม แล้วๆ”

“ผู้หญิงดีๆ มันหาง่ายซะที่ไหนล่ะ ทุกวันนี้มีแต่คนจ้องจะ จับผมเพราะรวยทั้งนั้นแหละ” ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะ ลงมือตักอาหารตรงหน้าเข้าปากเหมือนเดิม

ผู้หญิงก็เหมือนๆกันหมด ผมมีหน้าที่สนองความต้องการเรื่องบนเตียงให้กับผู้หญิงพวกนั้นก็แค่นั้น จบแล้ว แยกย้าย

“ถ้าแกหาไม่ได้ ม๊าจะหาให้เอง หนูแพรวาก็ดีนะ แกว่า มั้ย”

“ม๊าก็รู้ผมคิดกับแพรวาแค่น้องสาว

“ที่รัก เดี๋ยวมันก็เจอของมันเองแหละ อย่าไป..

“หยุดเลยๆ ไม่ต้องมาห้าม ฉันอยากอุ้มหลานแล้ว… อืม..หรือจะเป็นยัยแก้วใจลูกยัยเพียงตาดี แต่ยัยหลินลูก อาเจียงก็ได้อยู่นะ หรือว่าจะเป็น….”

“เออ ผมว่า เรามาคุยเรื่องผมมาวันนี้ดีกว่า

ผมเปลี่ยนเรื่องดีกว่า เดี๋ยวม้าจะถลำไปไกลกว่านี้ และมัน ก็เบี่ยงเบนความสนใจได้เยอะเลยทีเดียว เพราะทันทีที่ผม พูดแบบนั้นมาผมก็ลืมเรื่องก่อนหน้าแล้วเอ่ยถามผมทันที

“เออนั่นสิ ลืมไปเลยว่ามา
และทันทีทีทั้งพ่อและแม่ผมหันมามองพร้อมกัน ผมก็ หยิบเอกสารที่ผมเก็บเอาไว้ขึ้นมาวางบนโต๊ะพร้อมพูดขึ้น มาทันที

“นี่ครับ หลักฐาน”

“อืม ถ้าเรื่องนี้ ป๊ารู้มาสักระยะแล้วล่ะ”

“เรื่องอะไรเหรอคะ”

“เอกฤษณ์ มันโกงเงินในบริษัทของเรา

กฤษณ์ที่พูดถึง คือคนทำงานคนเก่าคนแก่ของพ่อผมเอง ที่ตอนนี้พ่อมอบตำแหน่งให้ท่านมาทำงานเป็นผู้บริหารให้ บริษัท tritrans ของพ่อผมแล้ว เพราะท่านเป็นคนที่อยู่ กับพ่อมานาน และผมก็นับถือท่านเหมือนลุงผู้ใหญ่ที่ผม เคารพคนหนึ่ง ซึ่งท่านก็เป็นพ่อของแพรวา คนที่นําเสนอ ชื่อมาคนแรกนั่นเอง

ส่วนเอกสารหลักฐานที่ผมเอาขึ้นมาวางบนโต๊ะ ที่บ่งบอก ว่าลงกฤษณ์โกง ก็เป็นเพราะ เมื่อต้นปีที่ผ่านมา พ่อผมเพิ่ง ออกจากตำแหน่งประธาน แล้วให้ผมรับช่วงต่อแทน ส่วน เหตุผลนะเหรอ ป๊าบอกว่าอยากมีเวลาอยู่บ้านกับเมียไงล่ะ!

เพราะฉะนั้น งานทุกอย่างก็โยนมาที่ผมแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งเมื่อผมได้รับงานนี้แล้ว ผมก็ตั้งใจและจริงจัง พร้อมกับ ตรวจสอบบัญชีความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นในรอบ 5 ปีที่ผ่าน มา จนได้รู้ว่าบริษัทผมมีการโกงเกิดขึ้นภายในเมื่อปีที่แล้ว และก็เกิดจากคนใกล้ตัวอย่างลุงกฤษณ์

และที่พ่อผมพูดแบบนี้ก็ไม่แปลก เพราะถ้าผมเดาไม่ผิด ผมว่าพ่อรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ก่อนจะสละตำแหน่งท่านประธาน แล้วล่ะ ผมรู้จักป่าผมดี นอกจากอยากอยู่กับม๊าอย่างที่บอก แล้ว ป๊าก็ยังอยากทดสอบศักยภาพของผมด้วย ว่าผมจะ จัดการกับเรื่องนี้ยังไง

พ่อผมเป็นอย่างนี้เสมอ ถึงท่านจะกลัวเมีย แต่เรื่องงาน หรือวิธีการเลี้ยงผม ท่านเองมักจะชอบทดสอบและเด็ด ขาดกับผมเสมอ

“ตายจริง! แล้วโดนไปเยอะมั้ย”

“ก็เอาเรื่องอยู่อะม๊า หลักสิบล้าน

“สิบล้าน! จะเป็นลม
“ที่รักๆ ไหวมั้ย มาๆเดี๋ยวผมผายปอดให้

เจี๊ยะ!

“เปรียบเปรยย่ะ ไม่ได้จะเป็นลมจริงๆ ทะลึ่งอยู่ได้ ต่อหน้า ลูกหน้าเค้า

“อืมมม ต่อหน้าเต้า

เจี๊ยะ!

“ยังจะทะลึ่งอีก”

ผมมองดูพ่อแม่เขาหยอกล้อกันด้วยความเคยชิน มัน เป็นเรื่องธรรมดามากที่จะเห็นแบบนี้บ่อยๆ ไม่ว่าท่าน ทั้งคู่จะอายุมากขึ้นเท่าไร แต่ความรักที่มีให้กันไม่เคย เปลี่ยนแปลงไปเลย หวานยังไงก็ยังงั้น

ถ้าผมมีคนรัก ผมจะเป็นแบบพวกท่าน อ่อๆไม่สิ เพราะว่า ผมจะไม่

‘กลัวเมีย’ เหมือนพ่อเป็นอันขาด!
“นี่แหละน้า อำนาจของเงิน ผิดถูกชั่วดีก็ไม่สนใจอะไรทั้ง นั้น ..เออ แล้วแกจะเอายังไง” ม้าพูดออกมาก่อนจะหันมา ถามผม ส่วนผมนะเหรอ..ก็ลองพูดถามลองเชิงป้าผมไป ก่อน

“ผมมานี่เพราะอยากจะถามป้าดูก่อน..ยังไงลุงกฤษณ์ก็ เคยเป็นคนสนิทของป๋า

ป้ายกบริษัทนั่นให้แกแล้ว ไอซัน..”

หึ คิดไม่มีผิด และยิ่งได้เห็นรอยยิ้มของพ่อผมแล้วมันยิ่ง ชัดเจนว่า…ป๊าโยนทุกอย่างให้ผมจัดการแล้วจริงๆ ส่วน ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบก่อนจะพูดออกมาในแบบผม

“หึหึ ครับ เอาล่ะ กินข้าวกันต่อดีกว่า.. เดี๋ยววันนี้ผมจะกิน ให้เกลี้ยงเลยนะป้าแวว!”

อาทิตย์ : ผมต้องทำอะไรบางอย่างที่ไม่อยากทำ แต่ผม

จําเป็นต้องทํามัน
ผมรู้ตัวอีกที ผมก็เปิดโปรแกรมสนทนาออนไลน์ที่ผมเล่น เป็นประจําแล้วก็พิมพ์ข้อความนี้ส่งไป หาใครบางคนที่ผม เองก็ไม่รู้จัก..

ที่ผ่านมาเวลาผมสุขหรือทุกข์ ผมมักจะทักไปในข้อความ ของเพจเพจหนึ่ง แล้วทุกครั้ง admin เพจก็จะตอบกลับมา เป็นเพลงที่ตรงกับความรู้สึกของผม และบอกเลยว่า..ทุก เพลงที่ส่งกลับมามันทำให้ผมสบายใจขึ้นจริงๆ

มันเป็นอะไรที่แปลกว่ามั้ยครับ แต่ผมก็ทำไปแล้ว ทำมา เป็นปี เพียงแค่ผมพิมพ์ข้อความ ทางนู้นก็จะตอบมาเป็น ลิงค์เพลงและเนื้อเพลง

การสนทนาพิสดารนี้ มันเริ่มต้นจากตอนที่ผมเปิดผับใหม่ๆ กิจการของผมเอง..ตอนนั้น ทุกอย่างมันดีหมดแล้ว ไม่ว่า จะเป็นการวางโครงตึก การออกแบบภายใน การวางการ ตลาด ทุกอย่างมันดีหมด..เหลืออยู่อย่างเดียวที่ผมยังคิด ไม่ตก.. คือเพลงที่ผมจะใช้เปิดในผับของผม..

ผมอยากได้เพลงที่มันโดน ตรงใจ และเหมาะกับลูกค้า ของผับผมในแต่ละโซนที่ผมออกแบบไว้ แล้วผมก็ไปเจอ โพสต์ของเพจเพจหนึ่ง ชื่อ vienna
โพสต์นั้น เป็นโพสต์รวมรายชื่อเพลงสำหรับผู้ฟังแต่ละ แบบ ไม่ว่าจะเป็นสําหรับสายเฮฮา สายชิลล์ สายกิน บรรยากาศ สายเงียบขรึม หรือจะสายอกหัก.. และทุกสาย มันก็ตรงโจทย่กับผับผมในแต่ละโซน..ที่ผมออกแบบไว้..

และ ผมก็เลยตัดสินใจเลือกเอารายชื่อเพลงนั้นไปเปิดใน ผับดู ปรากฏว่าได้ผลตอบรับดีมาก ทำให้ผมสนใจกับความ สามารถในการเลือกเพลงของ admin เพจนี้มากขึ้น

ผมเลยนึกอะไรสนุกๆ ทดสอบ ให้admin ส่งเพลงตาม อารมณ์ต่างๆของผม ซึ่งพบว่าทุกเพลงที่ admin เลือกให้ มันตรงโจทย์และดีต่อความรู้สึกของผมจริงๆ ผมทำบ่อย ครั้ง จนกลายเป็นความเคยชินในที่สุด

ติ้ง!

เหมือนกับครั้งนี้…เรื่องที่ผมไม่อยากทำกับลุงกฤษณ์ที่ผม เองก็เห็นมาตั้งแต่เด็ก…แต่ว่าผมก็ต้องทำ
Vienna: Respect your own – ABC ?

Vienna:

If you consider to be done (ถ้าหากคุณตรึกตรองแล้ว ว่าควรทํา)

Please don’t turn back (โปรดอย่าหันหลัง)

Then proceeded to move steadily (แล้วก้าวเดินต่อ ไปอย่างมั่นคง)

Respect your own decision. (จงเคารพการตัดสินใจ ของตัวเอง)

อีกครั้งสินะ.. ที่มันตรงกับความรู้สึกในใจของผม….ผม ต้องก้าวไปข้างหน้าและไม่หันหลังกลับ..ผมต้องเคารพใน การตัดสินใจของตัวเอง..

ว่าแต่..ผมอยากรู้จริงๆ อีกฝั่งไม่หลับไม่นอนหรือไงนะ เพราะทุกครั้งที่ผมส่งไป อีกฝ่ายก็มักจะตอบกลับมาใน เวลาไม่เคยเกิน 1 ชั่วโมงเลยซักครั้ง แม้ว่ามันจะเป็นเวลา ที่ดึกดื่นแค่ไหนก็ตามที
แต่.. มันก็ไม่ใช่เรื่องของผมซะหน่อย แค่อีกฝ่ายตอบ กลับมาก็พอ.. และเมื่อคิดได้เช่นนั้น ผมก็จัดการเปิดเพลง นี้เชื่อมต่อกับบลูทูธลำโพงในห้องน้ำของผม ก่อนที่ผมจะ จัดการปิดโปรแกรมสนทนา..แล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำอย่าง สบายใจ เพื่อเตรียมตัวไปดูกิจการเล็กๆของผมที่ผมสร้าง มาเล่นๆในวัยเด็กของผมซะหน่อย..

และมันก็เป็นที่รวมตัวของเพื่อนรักของผมด้วย..ผับ Demon

“ไงมึง แผนมึงถึงไหนล่ะ

ทันทีที่ผมมาถึงผับตัวเอง พร้อมกับอยู่ในห้องเดิมๆ ห้อง ที่ผมนั่งเป็นประจำกับพวกเพื่อนๆผม..ที่เมื่อก่อนกลุ่มผม มี 5 คน แต่ตอนนี้เหลือ 4 คนแล้ว แต่ผมไม่อยากพูดถึงมัน ซะเท่าไร.. ไอ้นั่นมันหมาบ้าไง เพราะฉะนั้นข้ามไป รู้แค่ ว่าเพื่อนผมตอนนี้ มี เค เคน ไนท์ แล้วก็ผมก็พอ

ส่วนคำถามที่ไอไนท์ทักผมมาเมื่อกี้นะเหรอ..หึหึ

“เรื่องอะไรกูต้องบอก คู่แข่งอย่างมึง”
ใช่แล้วล่ะ ไอ้ไนท์ เพื่อนผมที่ทักผมขึ้นมา มันก็คือคู่แข่ง ของผม.. ในเกมที่ผมเพิ่งเล่นกับมันเมื่อไม่นานมานี้

แข่งกันจีบผู้หญิงคนหนึ่ง ใครปิดจ๊อบก่อนก็ชนะ

ผู้หญิงคนนั้น ผมเห็นเธอเข้ามาในผับแห่งนี้เมื่อไม่กี่วัน ก่อน..เธอสวยมาก สวยเหมือนกับแม่ของผมตอนสาวๆเลย ก็ว่าได้..อ้อ แต่ตอนนี้แม่ผมก็ยังสวยอยู่นะ.. และที่สำคัญ ผมรู้สึกถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้ยังไงก็ไม่รู้..

อันที่จริงปกติผมไม่เคยเล่นเกมอะไรแบบนี้กับเพื่อนผม หรอก…และกลุ่มผมทุกคนก็ไม่มีรสนิยมที่จะล่อลวงหรือ หลอกผู้หญิงมาฟันแล้วทิ้งด้วย.. พวกผมจะทำก็ต่อเมื่อ พวกเธอเต็มใจ และรายนี้..ผมว่ามันก็ไม่น่าจะยากซะ เท่าไร..ส่วนหนึ่งเพราะไม่มีผู้หญิงดีๆที่ไหนหรอก มาผับ คนเดียวแบบนี้ และอีกอย่าง..ผมก็มั่นใจในเสน่ห์ของผมที่ ไม่เคยพลาดด้วย..

แต่ว่า ผมกลับคิดผิด..เพราะเธอไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย เนื่องจากวันนั้นที่ผมเข้าไปทัก เธอกลับทำเหมือนผม ไม่มีตัวตน และยังไม่พอ เธอยังบอกพนักงานว่าผมเป็น แมลงวัน ผมเนี่ยนะ แมลงวัน ปกติผมเข้าหาใครไม่เคยมี ใครทําแบบนี้กับผมเลย ให้ตายสิ!
ผมเลยเปลี่ยนแผน

ผมคงเข้าทางเธอโดยตรงไม่ได้แล้วล่ะ เพราะเธอน่าจะมี อคติกับผมไปแล้ว เพราะฉะนั้นผม เลยต้องเลือกเข้าทาง เพื่อนเธอแทน และจากที่ผมให้คนไปสืบ ผมก็รู้ว่า เธอมี เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวและเธอก็รักเพื่อนเธอคนนี้มาก ซึ่งเพื่อนของเธอก็คือ เอิงเอย

ใช่แล้วครับ ..เธอคือคนที่ผมช่วยกลางสายฝนวันนั้น

ผมไม่ได้เป็นคนดี และมีน้ำใจขนาดนั้นหรอก มันคือแผน ของผมล้วนๆ หึหึ

“พี่ซันคะ ชมพูมาแล้วค่ะ..

และเมื่อผมนั่งโซฟาในห้องนี้ไม่ถึง 1 นาที เด็กใหม่ที่ผม สั่งไอเจท ลูกน้องคนสนิทของผม ตั้งแต่หน้าห้อง ก็เดินเข้า มาอย่างรู้งาน…พร้อมกับเดินมานั่งตักผมในทันที..

ส่วนผมก็เช็กของทันทีเช่นกัน

หมับ..
เห้อ..ของปลอมอีกแล้วสินะ..คืนนี้กูต้องจับแบบแข็งๆอีก แล้วสินะ..

“อื้อ..พี่ซันอะ รีบร้อนอะไรขนาดนั้นคะ พอายนะคะ..

ห..อายตรงไหน? เพราะหลังจากที่เธอพูด เธอก็ซุก ใบหน้ามาที่ซอกคอของผมทันที..พร้อมกับนัวเนียผมไม่ หยุด

รุกแรงกว่ากูไปอี๊ก..

แต่ว่าผมก็ชินแล้วล่ะ เพื่อนผมในห้องก็เช่นกัน เพราะ ฉะนั้นพวกแม่งทั้งหมด ไม่มีใครสนใจผมหรอก ส่วนผมก็ เปลี่ยนสายตาเป็นหันไปมองดูตรงกระจกใหญ่ของห้องนี้ ที่มันถูกสร้างเป็นพิเศษ ให้เป็นผนังของห้องนี้ เพื่อจะได้ เห็นวิวผับของผมทั้งหมด…แต่ข้างนอกมองไม่เห็นห้องผม หรอกนะครับ..มีเพียงแค่คนในห้องนี้เท่านั้นที่จะเห็นข้าง นอกได้..

และผมคิดค้นเพิ่มเติมไปอีกอย่างคือ..กระจกที่เห็นว่า ธรรมดา..แต่จริงๆแล้วมันสามารถซูมเข้าไปดูในจุดที่สนใจ ได้..อีกด้วย
“อื้อ พี่ซันขาา”

แต่แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ผู้หญิงคนนี้ไม่อยู่เฉย..เหมือนของ ขาด

เพราะตั้งแต่เขามาเธอก็รุกเร้าผมไม่หยุด ก่อนจะพูด เสียงออดอ้อนออกมา..ส่วนผมก็กำลังสนใจมองอะไรผ่าน กระจกอย่างใจจดใจจ่ออยู่ในตอนนี้ จนไม่ได้ตอบรับหรือ สนใจอะไรผู้หญิงคนนี้ซักเท่าไร..

“เรา..ไปต่อกันดีมั้ยคะ”

อืม..ไอให้ไปต่อนะ ไปต่ออยู่แล้ว แม้ว่าจะปลอม แต่ ใบหน้าเธอก็สวยอยู่..ถือว่าพอถูไถไปได้..แต่ว่าผมยังไม่ ไปตอนนี้หรอก..เพราะตอนนี้ ผมกำลังมองดู ใครบางคน ที่เห็นแค่ข้างหลังก็รู้สึกได้ว่า…แม่งหุ่นโคตรดี..และตอนนี้ เธอกำลัง เต้นอยู่กลางผับโซนสำหรับนักเต้น

อือหื้อ ทั้งหุ่น ทั้งท่าเต้น มันน่ากินซะจริงๆ

อยากจะรู้จริงๆ ว่าหน้าจะเป็นยังไง..
“มึงไปเปิดห้องดีกว่ามั้ยวะ ไอสัสซัน”

แต่แล้วระหว่างนั้น ไอเคน เพื่อนผมอีกคน ที่แม่งเป็นสาย โหด ก็พูดขึ้นมา.. ในขณะที่ตาผมยังจ้องที่เดิมไม่กะพริบ พร้อมกับปากที่พูดตอบคำถามเพื่อนผม..ไปด้วย..

“เออ กูไปแน่”

แต่ขอกูดูหน้าผู้หญิงแซ่บคนนั้นก่อน

หันหน้ามาสักทีดิวะ!

“พี่ซันขา”

แต่แล้ว เสียงเบาของผู้หญิงที่นั่งบนตัก และเอาแต่ นัวเนียผมอยู่ก็ดังมาขึ้นมาอีกครั้ง และเธอก็พูดพร้อมกับผู้ หญิงคนนั้นที่กำลังจะหันหน้ามาทางผม ผมเลยรีบลุกขึ้น ทันที..โดยไม่สนใจว่าใครนั่งอยู่ตรงตักของผมหรือเปล่า..

“โอ๊ย..”
“ไรของมึงวะ ไอซัน”

เฮ้ย!

ยัยผู้หญิงหุ่นเซี๊ยะ เต้นแซบคนนั้น..คือ เอิงเอย เองเห รอ?! หึหึ..

“โอ๊ยพี่ซัน..พูเจ็บนะคะ”

แล้วไอ้ผู้ชายที่เต้นกับเธอล่ะ..เป็นใคร..

อืม.. ดูจากท่าเต้นของเธอ ที่คล้องคอผู้ชายคนนั้น..มัน ก็คงเป็นผู้ชายของเธอคืนนี้สินะ ..งั้นก็ช่างแม่งเถอะ.. ยัง ไง อนาคตผมก็ต้องได้กินเธอเหมือนผู้ชายคนนี้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น เลิกสนใจ แล้วไปสนใจผู้หญิงอีกคนในห้องนี้ ดีกว่า..

เมื่อคิดได้เช่นนั้นผมก็หมุนตัวกลับไป ก็พบว่าเธอยืนจับ บั้นท้าย..ตัวเองเหมือนกับเจ็บกับอะไรบางอย่าง..แต่แล้ว ระหว่างนั้น ไอเคนก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับมายืนข้างๆผมและ จ้องมองออกไปทางหน้าต่างเหมือนผมเมื่อครู่ และพูด ออกมาอย่างสงสัย
“มึงมองอะไรข้างนอกอยู่นานสองนานวะ ไอซัน”

“เออนั่นดิ.. ถึงขั้นลุกขึ้นพรวดแบบนั้น ไม่สนใจเด็กมึงเลย ฮ่าๆ”

“กูก็ดูความเรียบร้อยผับงูเหมือนปกตินั่นล่ะ..งั้น..คืนนี้ก ฝากพวกมึงดูร้านกูต่อด้วยนะ

“อีกละ สัส! หุ้นส่วนก็ไม่ได้เป็น ใช้งานพวกกูกันจัง..

“หึหึ.. กูไปล่ะ..ป่ะ น้องชมพู..

หลังจากผมยิ้มกวนส่งให้พวกเพื่อนๆ ผมก็เดินไปโอบ เอวเด็กใหม่ของผมที่ยืนยิ้มแห้งและจับบั้นท้ายตัวเองไม่ หยุด..เพื่อที่จะพาเดินออกจากห้องนี้ไปและไปทำในสิ่งที่ ผมถนัดและสนุก..แต่แล้วทันทีที่เดินออกไปเพียงสองก้าว เสียงไอเคนที่ยืนมองตรงกระจกห้องนี้แต่แรกก็เอ่ยปากขึ้น มา..

“เกิดเรื่องว่ะ…”
เมื่อผมเห็นว่าไอเคนมองแต่ตรงกระจกห้อง ผมก็ ปล่อยมือที่โอบผู้หญิงข้างๆ แล้วหันไปมองตามที่มันพูด ทันที..ก่อนจะเห็นว่ามันเกิดเรื่องจริงๆ และมันก็เกิดเรื่อง กับคนที่ผมมองก่อนหน้าด้วย..

เพราะตอนนี้ผมเห็นผู้ชายสองคนกำลังมีเรื่องทะเลาะ กัน..คนแรก คือคนที่เอิงเอยคล้องคอเต้นก่อนหน้า ส่วนอีก คน..ก็เป็นคนหน้าใหม่แต่ว่าผม..รู้จักมันดี…เพราะมันคือ ไอ พอส..ลูกชายของลุงกฤษณ์

เอิงเอยรู้จักมันด้วยเหรอ? แล้วนี่อะไร รถไฟชนกัน? หึ..เธอมันไม่ธรรมดาจริงๆสินะ เอิงเอย..

และเมื่อเห็นแบบนี้แล้ว…ผมก็หมุนตัวกลับไปโอบเอวผู้ หญิงคนเดิมก่อนจะเอ่ยปากพูดเสียงเรียบบอกพวกมันไป..

“เดี๋ยวก็มีคนจัดการเอง ไปขึ้นสวรรค์ดีว่า…ไปครับ น้องพู

ก็อย่างที่ผมบอก.. เดี๋ยวก็มีคนจัดการเอง.. เพราะผับผมมี เซอร์วิสให้พิเศษสำหรับคนที่ก่อเรื่องในผับของผม.. นั่นก็ คือ..ทางผม ยินดีช่วยจัดการอีกฝ่ายให้ฟรี ไม่คิดเงินเพิ่ม..

และถ้าใครหน้าไหนมันมีปัญหามากนัก..มันก็จะไม่มี โอกาสได้มาผับผมอีก…ไม่ใช่ว่าผับผมไม่ให้เข้าหรอกนะ ครับ แต่ว่า..มันไม่มีชีวิตให้เข้ามาผับแล้วต่างหาก..หึหึ

“เออ ควรไปตั้งนานละสัส..

แต่แล้วก็เป็นอีกครั้งเมื่อผมจะก้าวขาเดินออกไปอย่าง อารมณ์ดี เสียงไอไนท์ก็เอ่ยออกมา..และมันก็ทำให้ผม ยกนิ้วส่งไปให้มัน แต่ไม่ใช่นิ้วโป้งนะครับ ก่อนที่สายตาผม จะลากไปเห็นคนที่นั่งข้างๆมัน ที่นั่งนิ่งตลอดเวลา เป็นแบบ ปกติของมัน จนใครหลายคนต่างก็เรียกมันว่า เจ้าชายน้ำ แข็ง..เพื่อนของผมอีกคน..ไอเค

และไอ้เหี้ยนี่แม่ง ก็น้ำแข็งเกิน และมันก็ไม่เคยนอนกับ ผู้หญิงที่ไหนเลยซักคน เพราะมันบอกว่าจะรอคนที่มันรัก เท่านั้น แม้ว่าพวกผมจะพยายามยุมัน แต่แม่งยุยังไงก็ยุไม่ ขึ้นจริงๆ ผมก็รู้ดีว่ามันไม่เปลี่ยนความตั้งใจหรอก แต่ผมก็ ชอบแกล้งมันอยู่ดี เหมือนกับครั้งนี้ไง

“ไอเค..ถ้ามึงสนใจเด็กในผับกูคนไหน..บอกไอเจทได้เลยนะ…กู..”

และยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ.. ไอเคก็หันหน้ามามองผม นิ่งๆ ด้วยสายตาเยือกเย็นแบบที่มันเป็นมาตลอด พร้อมกับ ยกนิ้วส่งให้ผม เหมือนที่ผมส่งให้ไอไนท์ก่อนหน้าไม่มีผิด ผมก็เลยแสยะยิ้มหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหัน กลับไปโอบเอวผู้หญิงข้างๆอีกครั้ง และหมุนตัวหันหลังให้ พวกมันพร้อมกับยกมือลาพวกเพื่อนผมทั้งสามคนอย่างก วนๆตามสไตล์กลุ่มของผม

“หึหึ..บาย!!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ