บทที่ 9

ไม่มีน้ำตาให้กับสิ่งที่สูญเสียไป คงมีแค่เพียงความสมเพช สมหน้าตัวเองทีดันเผลอไผลไปกับเพลิงสวาท ทอดกาย ให้มาเฟียตัวร้ายนั่นดักตวงความสุขโดยไม่คิดปัดป้อง ร้าย! ยังตอบสนองจังหวะรักอันเร่าร้อนในทุกครั้งที่ถูกเจ้า พ่อหนุ่มผู้นี้กระซิบสั่งด้วย

เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระจากร่างใหญ่ล่ำสัน ที่ถอน กายออกจากความชุ่มฉ่ำของกลีบดอกไม้หวาน แล้วหยิบ กางเกงมาสวมแค่เพียงตัวเดียว ยังคงเปิดเปลือยแผงอก กว้างเต็มไปด้วยมัดกล้ามให้เห็น นาราภัทรก็รีบขยับกาย ไปคว้าชุดของตัวเองมาสวมเช่นเดียวกัน

แต่นาราก็ยังช้ากว่าดอนริคคาร์โด้ที่คว้าเสื้อผ้าของเธอ รวมทั้งชั้นในผ้าลูกไม้ทั้งสองชิ้นมาถือไว้ในมือ ใบหน้าคม เข้มกระตุกยิ้มเยาะ ขณะออกคำสั่งด้วยความเคยชิน

“ไม่ต้องใส่ ผมขี้เกียจปอกเปลือกคุณอีกรอบ”

“เอาเสื้อผ้าของฉันคืนมา”

นาราภัทรเกิดอาการลืมตัว ถลาเข้าม เจ้าพ่อหนุ่ม มือเล็กพยายามคว้าเสื้อผ้ากลับคืนมาให้ได้ และการถลาไป เช่นนั้น ก็เข้าทางของริคคาร์โด้ที่ตั้งใจหลอกล่อให้เรือน ร่างอรชรเปล่าเปลือยของนาราภัทรทาบทับลงมาบนเรือน กายของตน

เสื้อผ้าในมือใหญ่ ถูกขว้างทิ้งไปอีกทาง ไกลเกินกว่า นาราภัทรจะเอื้อมไปคว้ามาได้ อีกทั้งเขาก็คงไม่ปล่อยให้ นาราภัทรหาเช่นนั้นได้ พอร่างเปลือยทาบทับลงมาบนตัว เขา ก็สวมกอดไว้มั่น กระซิบตอบชิดกับใบหูเล็กให้เจ้าตัว ต้องขนลุกซู่

“ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องใส่ ผมไม่อยากเสียเวลากับคุณถอด เสื้อผ้าอีก”

น้ำเสียงห้าวทุ้มที่ตั้งอยู่ใกล้กับใบหู ลมหายใจอุ่นๆ หอม สะอาด ที่เป่ารินพวงแก้ม ตามด้วยริมฝีปากร้อนผะผ่าว ที่ ขบเม้มตรงติ่งหู ทำเอานาราภัทรขนลุกซู่สะท้านเยือกไป กับการถูกปลุกเร้าเพลิงรักอีกหน

“คนเลว ปล่อยฉันนะ”

มือเล็กทั้งสองข้าง ทั้งทุบทั้งข่วนไปตามใบหน้าคมเข้ม และแผงอกกว้างของเจ้าพ่อหนุ่ม แต่นาราภัทรก็ทําร้ายคนตรงหน้าได้ไม่นาน พอรําคาญหนักเข้า ดอนริค คาร์โด้ก็พลิกร่างบางเปล่าเปลือยให้นอนราบลงไปบนพื้น พรมหนานุ่ม ดันกายขึ้นทาบทับร่างอรชรไว้อีกครั้ง

“เลิกปวนตามตัวผมได้แล้ว นารา” เจ้าพ่อหนุ่มเค้นเสียง สั่งห้าม ก่อนจะยั่วให้นาราภัทรต้องอายหน้าแดงร้อนผ่าว ไปทั้งตัว

“เก็บแรงไว้ข่วน ตอนผมพาคุณขึ้นสวรรค์ดีไหม

“ไอ้บ้า คนมักมาก ตัณหากลับ…”

“สิ่งที่คุณค่าผม มันเกิดจากการกระทำของคุณทั้งหมด นารา ผมไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนเป็นครั้งที่สอง ไม่ เคยมีอาการบ้าตัณหาอยากร่วมรักเป็นครั้งที่สองและสาม ภายในคืนเดียว เหมือนที่กำลังเกิดกับคุณในขณะนี้” ดอนริ คคาร์โด้โต้กลับก่อนนาราภัทรจะทันด่าจบ

แน่นอน! เจ้าพ่อหนุ่มที่ทั้งหล่อคมเข้ม ร่ำรวยและมี อิทธิพลที่สุดในเกาะซิซิลี ไม่จำเป็นต้องใช้ผู้หญิงหน้า กัน ไม่จำเป็นต้องสนใจว่าคู่ขาที่ถูกเรียกให้มานําเรอปลดความใคร่ให้กับเขา จะสุขสมอิ่มเอิบไปกับไฟรัก ที่มีร่วมกันหรือไม่ พวกเธอมีหน้าที่บริการให้ความสุข แลก กับเงินจำนวนมากที่จะได้รับกลับไป ไม่ใช่หน้าที่ของเขา ที่จะต้องสนใจว่าผู้หญิงพวกนั้นจะเสร็จสมมีความสุขหรือ เปล่า

และไม่เคยมีใครทำให้อยากร่วมรักกับพวกเธอเป็นครั้งที่ สอง สาม หรือตลอดทั้งคืน ที่สำคัญไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ที่ทำให้เจ้าพ่ออย่างเขาลืมตัวปลดปล่อยลาวาอุ่น เข้าสู่กาย เธอจนหมดสิ้น เหมือนที่เขาเผลอตัวทำกับนาราภัทร

เมื่อตระหนักในประโยคหลัง หัวสมองอันเฉียบแหลมก็ เพิ่งนึกขึ้นได้ ร่างใหญ่ล่ำสันก็ผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อม กับสบถลั่นอย่างหัวเสีย ทำเอานาราภัทรตกใจหน้าถอดสี ซีดในทันที

“บัดซบ! โธ่เว้ย! ลืมตัวได้ยังไง”

ดอนริคคาร์โด้สบถเสียงดังก้องห้องทำงาน ยกมือเสยผม ให้ยุ่งไปหมด ร่างใหญ่เดินไปเดินมาไม่ต่างจากราชสีห์ติด จั่น
นาราภัทรงุนงงกับอาการของเจ้าพ่อหนุ่ม ที่จู่ๆ ก็ลุกพรวด สบถสั่น ตีหน้าบึ้ง บ่งตาวาววับราวกับโกรธใครมาสักสิบปี อีกทั้งยังงุนงงกับคําสบถในตอนท้ายของอีกฝ่ายด้วย

แต่ไม่ว่าจะงุนงงกับอาการแปลกๆ ของเขามากเพียงใด หญิงสาวก็ไม่ปล่อยให้โอกาสผ่านไปง่ายๆ ขณะเจ้าพ่อ หนุ่มเดินไปเดินมาด้วยความหงุดหงิด ก็รีบพุ่งตัวไปคว้า เสื้อผ้ามาถือไว้ ทว่าไม่ทันได้สวมเข้ากับลำตัว ก็มีอันต้อง ตกใจอีกครั้งกับเสียงที่กระชากถามใกล้ๆ ตัวเธอ

“คุณกินยาคุมหรือเปล่า”

“อะ…อะไรนะ”

เราภัทรถามเสียงตะกุกตะกัก ใบหน้างามที่ยังคงแดง ซ่าน ดวงตากลมโตทั้งคู่ เผยความงุนงงให้เห็น ไม่เข้าใจ ในคำถามของดอนริคคาร์โด้

“ผมถามว่าคุณกินยาคุมหรือเปล่า” เขากระชากเสียงถาม

อีกครั้ง

“กินยาคุม?”
คราวนี้นาราภัทรเลิกคิ้ว ทวนคำเสียงสูง พอเริ่มเข้าใจว่า ริคคาร์โด้หมายถึงอะไร ก็ถึงกับโกรธจัด ขว้างเสื้อที่อยู่ใน มือใส่อีกฝ่ายในทันที เพียงเท่านั้นยังไม่พอ ร่างบางเปล่า เปลือยกระโจนเข้าใส่กายสันไม่ต่างจากนางเสือที่กำลัง โกรธจวนคลั่ง

“สารเลว ถามมาได้ยังไงว่ากินยาคุมหรือเปล่า คุณก็รู้ว่า ฉันไม่เคย…”

น้ำเสียงในตอนท้ายขาดห้วงหายไปในลำคอ ใบหน้างาม แดงซ่าน ทั้งโกรธและอายที่ถูกดอนริคคาร์โด้เอ่ยถามเช่น นี้ ซึ่งคำถามของเจ้าพ่อหนุ่มนั้นไม่ต่างจากการตบใบหน้า ของเธอให้ชาไปทั้งแถบ

“ใช่ ผมรู้ว่าคุณไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน” ริคคาร์โด้รับคำ เสียงแข็ง

“แล้วคุณถามฉันทำไม

นาราภัทรตะคอกกลับหน้าดำหน้าแดง ยกมือตบไปตาม ลำคอและใบหน้าหล่อๆ ของเจ้าพ่อหนุ่มเท่าที่เธอจะระบาย ความโกรธกับเขาได้
ดอนริคคาร์โด้จับมือเล็กทั้งสองยึดไว้แน่น ใช้มืออีกข้าง โอบกอดรัดร่างบางระหงให้แนบมากับล่าตัว ทําให้มารา ภัทรสงบด้วยการล็อกแขนและตัวเธอไว้กับกายกึ่งเปลือย ของตัวเอง สีหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด ซึ่งหาใช่ เพราะหงุดหงิดในตัวนาราภัทรไม่ แต่หงุดหงิดตัวเองที่ดิน ลืมตัวหลั่งลาวารักเข้าสู่ตัวนาราภัทรไม่พอ ยังถามหญิง สาวว่าเคยกินยาคุมกำเนิดหรือเปล่า ทั้งๆ ในใจนั้นรู้ดีว่า นาราภัทรนั้นสะอาดบริสุทธิ์และมีเขาเป็นผู้ชายคนแรกของ เธอ และจะเป็นคนเดียวของเธอด้วย

“ก็ถามเพื่อความมั่นใจเท่านั้น ว่าคุณไม่ได้ย้อมแมวขาย เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ

เจ้าพ่อหนุ่มเจอกับตัวมานักต่อนักแล้ว ปากก็บอกป่าวๆ เสแสร้งว่าตนเองเป็นสาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่ก็ไม่มีใคร สามารถหลอกดอนริคคาร์โด้ได้แม้แต่คนเดียว

“ฉันไม่เหมือนผู้หญิงทุกคนที่คุณเจอมา และจะไม่มีวัน เหมือนพวกเธอด้วย” นาราภัทรตะโกนตอบ ร่างบางเปล่า เปลือยยังคงถูกมาเฟียร้ายสวมกอดไว้แน่น

“แน่นอน ผมรู้ว่าคุณไม่เหมือนใคร ดอนริคคาร์โด้รับคำ ก่อนจะกระซิบชิดกับใบหูเล็กให้นาราภัทรต้องร้อนผ่าวไป ทั้งตัว
“ไม่เคยมีใครทำให้ผมอยากจูบ อยากร่วมรักด้วยในทุก นาที ไม่เคยมีใครทำให้ผมอยากร่วมรักด้วยเป็นครั้งที่สอง สาม ภายในไม่กี่นาทีหลังจากที่เพิ่งผ่านยกแรกไปหมาดๆ

และไม่เคยมีใครทำให้ผมลืมตัว จนกระทั่งปล่อยความ สุขสมให้เข้าไปอยู่ในตัวคุณทั้งหมด

ดอนริคคาร์โด้เอ่ยตอบประโยคท้ายอยู่ในใจ จากนั้นก็อุ้ม ร่างบางระหงไว้ในอ้อมแขน โดยไม่สนใจอาการดิ้นรนของ นาราภัทร

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ จะพาฉันไปไหน”

หญิงสาวตกใจหน้าซีดเผือด เมื่อถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขน แข็งแกร่ง จากนั้นเจ้าพ่อหนุ่มก็ก้าวเดินตรงไปที่ประตูห้อง ทํางาน

เขาไม่ตอบคำถามของคนในอ้อมแขน พอเดินตรงไปถึง ประตูห้องได้ ก็ใช้เท้าถีบประตูให้เปิดออกกว้าง ก้าวเดิน ตุ่มๆ ออกจากห้องทำงานในทันที

“ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ” นาราภัทรอายตัวแดงซ่านกับการถูกอุ้มออกมาจากห้องทํางาน โดยไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ ชิ้นเดียว

ดอนริคคาร์โด้กระตุกยิ้มอยู่ตรงมุมปาก ขณะหลบสายตา มองนาราภัทร พยายามทำตัวลีบอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“ไม่ต้องอายหรอกนารา ลูกน้องของผมไม่มีนิสัยสอดรู้ สอดเห็น อีกอย่างพวกเขาไม่กล้ามองผู้หญิงของดอนริค คารได้อย่างแน่นอน

เจ้าพ่อหนุ่มกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่านาราภัทรเป็นผู้ หญิงของเขา และแน่นอนว่าหากเผอิญมาเห็นเขากำลังอุ้ม นาราภัทรซึ่งเปล่าเปลือยไปทั้งตัว ลูกน้องของเขาไม่มีทาง กล้ามองนาราภัทรแม้แต่วินาทีเดียว

คำปลอบของมาเฟียร้ายไม่ได้ทำให้นาราภัทรรู้สึกดีขึ้น หญิงสาวยอมขายวิญญาณให้กับเจ้าพ่อหนุ่ม ด้วยการซุก หน้าลงกับแผงอกกว้าง หลับตาแน่น อายเกินกว่าจะสู้หน้า เขาได้

เมื่ออุ้มนาราภัทรเข้ามาในห้องนอนใหญ่ได้แล้ว ริคคาร์โด้ ก็โยนร่างเล็กอย่างไม่ปราณีปราศรัยลงไปนอนอยู่กลางเตียงใหญ่ ที่ส่งให้นาราภัทร เล็กถนัดตา เมื่อตก มานอนแผ่อยู่กลางเตียงหนานุ่ม

“ไอ้บ้า ฉันเจ็บนะ” นาราภัทรตะโกนด่าหน้าด่าหน้าแดง คว้าหมอนใบใหญ่ได้ก็ขว้างใส่เจ้าพ่อหนุ่มด้วยความโกรธ จัด

“รอผมอยู่ในห้องนี้นะนารา แล้วผมจะกลับมาคุยเรื่อง สาวของคุณต่อ”

ดอนริคคาร์โด้สั่งเสียงห้วนๆ คว้าเสื้อเชิ้ตสีดำในตู้เสื้อผ้า มาสวมลวกๆ ก่อนจะเดินเร็วๆ ออกไปจากห้องนอน และ ด้วยรู้ดีว่านางแมวป่าอย่างนาราภัทรต้องหาทางออกไป จากห้องนอนของเขาอย่างแน่นอน จึงจัดการล็อกห้องจาก ด้านนอก ขังหญิงสาวให้เป็นนกน้อยในกรงทองชั่วขณะ

ทางด้านของนาราภัทร พอร่างใหญ่ล่ำสันเดินออกไปจาก ห้องแล้ว เธอจึงวิ่งตรงไปยังประตูห้อง แต่พอจับลูกบิด ก็รู้ ว่าถูกล็อกจากด้านนอก จึงตะโกนพรุสวาทใส่เจ้าของห้อง ด้วยความโมโหจัด

“ริคคาร์โด้ คนสารเลว เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้