บทที่ 17 สองข้อเรียกร้อง

บทที่ 17 สองข้อเรียกร้อง

เมื่อจบคำถาม แก้มนวลของเย่ชิงหยู่ก็แดงเถือกขึ้นมา

ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฟางเหยียนนอนบนโซฟามาโดยตลอด แม้ เขากับเย่ชิงหยู่จะแต่งงานกันแล้ว แต่หลังจากแต่งงานฟางเหยี ยนก็ไปเป็นทหารทันที ทั้งคู่ไม่เคยนอนหลับในห้องเดียวกันมา ก่อน

ฟางเหยียนเป็นผู้ชาย เขาเองก็มีความต้องการเหมือนกับผู้ชาย คนอื่นทั่วๆ ไป โดยเฉพาะเมื่อมีภรรยาที่สวยอย่างเย่ชิงหยู่ ใคร บ้างล่ะที่อยากมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

แต่ เขาเป็นทหาร เขารู้ดีว่าตัวเขาในตอนนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ ก่อนที่เย่สวนจะตกหลุมรักเขา เขาไม่มีทางทำอะไรที่เกินเลย แน่นอน

เพราะงั้นเขาจึงกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนเอ่ยตอบ “ไม่เป็นไร ผม นอนที่นี่แหละ”

เย่ชิงหยู่ขมวดคิ้ว อย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะเอ่ยอย่างไม่สบ อารมณ์ “ตามใจ”
จบคำเธอปิดประตูห้องทันที แผ่นหลังของเธอแนบชิดกับประตู ห้อง กระทืบเท้าด้วยความโกรธ

ขายขี้หน้าชะมัด เธอหวังดีให้ฟางเหยียนเข้ามานอนในห้อง แต่ กลับถูกปฏิเสธ

เธอจับจ้องที่พื้นที่ถูกปูเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนที่เธอจะกระทืบ ลงบนพื้นอย่างแรงอีกหลายที

แม้ว่าจะให้ฟางเหยียนเข้ามานอนในห้อง แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ ฟางเหยียนคิด เธอแค่จะให้ฟางเหยียนนอนที่พื้นก็เท่านั้น

เย่ชิงหยู่นอนอยู่บนเตียง พลิกไปพลิกมานอนไม่หลับ

กระทั่งเธอหลับไปอย่างยากลำบาก เสียงเคาะประตูด้านนอก กลับดังขึ้นซะอย่างนั้น

“ชิงหยู่ คุณตาคุณอาและพี่ชายคุณมา”

“อะไรนะ?” เย่ชิงหยู่ลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย

ไม่ทันได้ล้างหน้าล้างตา ก็ได้พบกับคุณตาและคุณอานั่งรออยู่ บนโซฟา
เมื่อได้พบเย่ชิงหยู่ ทั้งหมดก็ฉีกรอยยิ้มกว้างออกมา “ชิงหยู่ ตื่น แล้วเหรอ?”

“คุณตา คุณอาใหญ่ พี่ชาย!” เย่ชิงหยู่กล่าวทักทาย ก่อนที่ สายตาของเขาจะตกไปอยู่ที่ฟางเหยียน

ฟางเหยียนยังคงมีทีท่าไม่รับรู้ถึงความตายที่กําลังเยือนเข้ามา ใกล้ สีหน้าเขายังคงนิ่งเฉย

เธอเดินมานั่งลงบนเบาะข้างฟางเหยียน จางฉีเทากล่าวขึ้นอย่าง ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม “ชิงหยู่ สถานการณ์ของตระกูลเรา ตอนนี้เธอรู้ดีที่สุด ที่ผ่านมาคุณตาทำอะไรที่ผิดต่อหนู หนูอย่า ถือสาตาเลย

“คุณตา หนูจะเอาความคุณตาได้ยังไงคะ ท่านเป็นผู้อาวุโส หนู ยังเป็นเด็ก หนูต้องเคารพท่านสิคะ เย่ชิงหยุดอบ

จางฉี่เหาพยักหน้ารับ “หนูคิดแบบนี้ได้ เป็นดีที่สุด หนูเป็นคน คว้าโอกาสที่จะเซ็นสัญญากับท่านหวงมาได้ การที่ให้พี่ชายหนู ไปแทน เป็นความผิดของตาเอง แต่ว่า ตาเองก็ทำเพื่อตระกูลจาง การเซ็นสัญญายิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายกลับคำขึ้นมา ชิงหยู่ เอางี้แล้วกัน ขอเพียงแค่หนูยอมตกลงไปเซ็นสัญญา เรื่อง ที่ตาทําให้หนูได้ ตาจะสมปรารถนาหนูแน่นอน
ไม่รอให้เย่ชิงหยู่ปริปาก ฟางเหยียนขัดขึ้นเสียก่อน “ก็ได้ ชิงหยู่ ต้องการหุ้นส่วนร้อยละ51ของตงข่ายกรุ๊ป

ประโยคตอกกลับของฟางเหยียน ทำให้จางเหานั่งนิ่งอยู่กับที่

ต้องการหุ้นส่วนของตงข่ายกรุ๊ปร้อยละ51 นั่นก็เท่ากับว่าเธอ เป็นผู้ควบคุมตระกูลจาง

เย่ชิงหยู่เองก็จับจ้องฟางเหยียนด้วยความประหลาดใจ

อันที่จริงเธอไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ

ฟางเหยียนเอ่ยเสริม “นอกจากนี้ อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะถึงวัน เกิดของชิงหยู่แล้ว ตระกูลจางต้องจัดงานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ให้กับ ชิงหยู่ ต้องเชิญตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในเมืองจินโจวมาด้วย เพื่อเป็นการขอโทษชิงหยู่ด้วยความจริงใจ

จางฉี่เหา จางซื่อตง จางไห่เฟิง เย่ชิงหยู่และจางเจียวเจียวต่างก็ นิ่งอึ้งไป

พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าฟางเหยียนจะมีข้อเรียกร้องแบบนี้

อย่าว่าแต่เย่ชิงหยู่เลย ต่อให้เป็นจางฉี่เหาเอง เขาไม่กล้า
เชื้อเชิญเหล่าผู้มีชื่อเสียงของจินโจวมาในงานวันเกิด

จางฉี่เหาจับจ้องเย่ชิงหยู่นิ่ง สลับกับฟางเหยียน “ชิงหยู่ นี่เป็น ความต้องการของแก?”

ฟางเหยียนยกแขนขึ้นโอบเย่ชิงหยู่ “ไม่ผิดหลอก นี่เป็นความ ต้องการของเย่ชิงหยู

“ให้ชิงหยู่พูดเอง แกก็แค่เขยแต่งเข้า ทำไมถึงได้พูดมากนัก” จางซื่อตงจ้องฟางเหยียนเขม็ง

เมื่อจางฉี่เหาเห็นว่าเย่ชิงหยู่นิ่งเงียบ จึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง “ชิง หญ่ นี่เป็นความต้องการของเธองั้นเหรอ?”

เย่ชิงหยู่ตอบรับอย่างมึนงง เหลือบสายตาไปที่ฟางเหยียน ฟาง เหยียนพยักหน้าให้กับเธออย่างมุ่งมั่น เพื่อแสดงให้เธอเชื่อมั่นใน ตัวเขา

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้พยักหน้ารับ “คำพูดของฟางเหยียน คือความต้องการของหนูเอง”

จางฉี่เหาสูดหายใจเข้าอย่างหนัก ถลึงตาใส่ฟางเหยียน ส่วน ฟางเหยียนนั้น จับตาเขากลับอย่างไม่หวาดหวั่น
จางซื่อตงและจางไห่เฟิงเพ่งมองเย่ชิงหยู่ด้วยความโกรธเกลียด

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จางเหาเห็นแววตาของนักฆ่าที่หลบ ซ่อนอยู่ในสายตาของฟางเหยียน เขาเคยได้พบเห็นสายตาแบบ นี้มาก่อน นั่นคือการทำศึกสงครามในสนามรบ เป็นสิ่งที่กลั่นออก มาจากการนองเลือดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่เขาเป็นจอมพลท่าน หนึ่ง เขายากที่จะเชื่อว่าจะได้เห็นของแบบเดียวกันนี้ในสายตา ของฟางเหยียน

แววตาแบบนั้น เขาไม่กล้าสบสายตาโดยตรง ที่สุด เขาก็เป็น ฝ่ายพ่ายไปเอง

เขาปริปากอย่างยากลำบาก “ข้อที่สองฉันทำให้ได้ จะจัดการ วันเกิดให้กับเย่ชิงหยู่ เชิญผู้มีชื่อเสียงมาในงาน แต่ข้อแรก การ ต้องการหุ้นส่วนของตงข่ายกรุ๊ปร้อยละ51 ฉันอยากที่จะตกลง ด้วยได้”

ฟางเหยียนตัดทางของเขาในดาบเดียว “ไม่เป็นไร คุณไม่ตกลง ก็ได้ สัญญานี่เราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเซ็น ตอนนี้ ผมจะพาเย่ชิงห ยู่และคุณน้าจางออกจากตระกูลจางได้เลย ผมจะเลี้ยงดูพวกเธอ เอง”

เย่ชิงหยู่ตระหนก คำพูดของฟางเหยียน เกินไปหน่อยแล้ว
แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีงานทําแล้ว แต่นั่นก็แต่พนักงานเสิร์ฟทั่วไป เดือนหนึ่งได้แค่ไม่กี่พับเท่านั้น ต่อให้เขาทํางานสองส่วน แค่ค่า เช่าห้องก็หมดแล้ว

หากแต่ เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา ในตอนนี้ เธอเลือกที่จะเชื่อ ฟางเหยียน

จางฉี่เหาเองก็รู้ดี หากสัญญาฉบับนี้ไม่สามารถเซ็นได้ ครอบครัว ของเย่ชิงหยู่ย้ายออกไปเมื่อไหร่ ตระกูลจางจบเห่แน่

หากตระกูลจางแตกสลาย ครอบครัวของเขาจะทำยังไงต่อไป?

หากเซ็นสัญญาฉบับนี้ได้ ตระกูลจางก็จะโบยบิน ต่อให้ได้หุ้น ส่วนร้อยละ49 ก็ดีกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันแน่นอน

เขากัดฟันแน่น ไตร่ตรองอยู่นาน ในที่สุดก็หยักหน้ารับอย่างไร้ หนทาง ได้ ฉันตกลง

“โอเค ถ้างั้นก็จัดงานวันเกิดของเชิงหยู่ก่อน หลังผ่านงานวัน เกิด ชิงหยู่จะเซ็นสัญญากับหวงหยวนฉาวทันที

“ได้!” ฉางฉีเหาลุกขึ้นซอยฝีเท้าเดินออกไปอย่างไว
เดินออกจากบ้านของเชิงหยู่ ด้วยทีท่าโมโหกระฟัดกระเฟียด เขาควบคุมดูแลกิจการมาแต่ยาวนาน ไม่เคยมีครั้งไหนที่น่าอนาถ เท่ากับครั้งนี้ แต่ก่อน เพียงแค่สายตาของเขาก็สามารถทําให้ใคร ต่อใครสั่นเทาไปตามๆ กัน แต่วันนี้ เขากลับพ่ายแพ้ไม่เป็นท่า

พ่ายแพ้ให้กับเขยแต่งเข้าคนหนึ่ง

“ปู่ครับ ทำไมท่านถึงได้ยอมรับข้อเสนอที่ไร้เหตุผลแบบนี้ล่ะ ครับ? ค้าเป็นแบบนี้ คงชายกรุ๊ปในอนาคตก็จะเป็นของสกุลเย่นะ ครับ นางเยนเป็นหุ้นส่วนใหญ่ ตระกูลจางของเรา ก็จะไร้อภิสิ ทธิ์ใดๆ นะครับ”

“นั่นสิ ท่านพ่อ เรื่องนี้เราวู่วามเกินไปหรือเปล่า?”

“พวกแกจะไปรู้อะไร? หากไม่ได้เซ็นสัญญา แค่ใช้ชีวิตยังยาก ลําบาก หนทางทีรอเรามีเพียงแค่สิ่งเดียวเท่านั้น คือล้มละลาย

“คณปู่ เราสามารถขอความช่วยเหลือจากบริษัทของประธานส ได้! ก่อนหน้านี้ เราตกลงกันเอาไว้เรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรือไง”

“แกคิดว่าฉันคิดไม่ได้หรือยังไง? ตอนนี้ลู่ซื่อกรุ๊ปไม่ได้เป็น เหมือนแต่ก่อนแล้ว ช่วงนี้พวกเขาเกิดปัญญาขึ้นมากมายจางเหาส่ายหน้าถอนหายใจออกมา “ช่วงนี้ มีผู้มีอำนาจคนหนึ่ง ได้เดินทางมาที่เมืองจินโจว ตระกูลเซียวถูกเล่นงาน และลู่ชื่อ กรุ๊ป ตระกูลเซียวเป็นผู้ลงทุน

“ฉันทำเพื่อทุกชีวิตในตระกูลจาง!” จางเหาสะบัดมือ ก่อนที่จะ ก้าวออกจากที่

อีกด้าน หลังจากที่จางซื่อตงและจางไห่เฟิงจากไป เย่ชิงหยู่ถึง ได้สติกลับคืนมา เธอเอ่ยถามฟางเหยียนด้วยความตกใจ “ฟางเห ยียน ทำไมนายถึงได้เรียกร้องข้อเสนอแบบนั้นไป เราทำเกินไป หรือเปล่า?”

ฟางเหยียนเผยรอยยิ้มออกมา “ไม่ ไม่เกินไปเลยสักนิด หุ้นส่วน นี้เป็นของคุณตั้งแต่แรก บริษัทแห่งนี้คุณพ่อของคุณเป็นคนยกให้ แก่พวกเขานะ เซ็นสัญญาเมื่อไหร่ มูลค่าจะเพิ่มขึ้นหลายร้อยเท่า เหลือหุ้นร้อยละ49ให้กับพวกเขา ก็ถือว่าเยอะมากพอแล้ว”

เย่ชิงหยู่อยากจะต่อต้าน แต่กลับหาคำอธิบายใดๆ ไม่ได้