บทที่ 2 นาย ไม่คู่ควรกับเย่ชิงหยู่

บทที่ 2 นาย ไม่คู่ควรกับเย่ชิงหยู่

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นไม่กล้าเอ่ยปากใด ๆ ทั้งหมดล้วนตกใจจน หน้าซีด

สถานการณ์แบบนี้ เคยเห็นแค่ในทีวี มันน่ากลัวมาก

“ตุ๊บ!” ฟางเหยียนปล่อยมือ เซียวฮั่วหลุดจากมือของเขาตกลง ไปกองอยู่กับพื้น แล้วไออย่างหนัก

“แกจำไว้ให้ดี ที่นี่คือบ้านตระกูลเย่ และจะเป็นแบบนั้นตลอดไป กลับไปบอกพ่อของแก ฉันกลับมาแล้ว” พอฟางเหยียนพูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินจากไป

หลังจากที่ฟางเหยียนค่อย ๆ เดินออกไปไกลจากบ้านใหญ่ตระ กูลเย่แล้ว ก็มีเสียงร้องโวยวายอย่างเจ็บปวดดังออกมาจากบ้าน ใหญ่ตระกูลเย่

ขาทั้งสองข้างของเซียวฮั่วได้ถูกตัดไปแล้ว นี่เป็นของขวัญชิ้น ใหญ่ชิ้นแรกที่ฟางเหยียนมอบให้กับตระกูลเซียว

“โต้จวิน ตอนนี้จะไปไหนดีครับ?” บนมือของเทียนขุยยังมีรอย เลือดเปื้อนอยู่ นั่นเป็นเลือดที่กระเด็นออกมาจากขาทั้งสองข้างของเซียวฮั่วที่ถูกตัดไปเมื่อสักครู่

“ตระกูลจาง” ฟางเหยียนตอบอย่างเย็นชา

ไม่นานรถก็ขับมาถึงหน้าบ้านตระกูลจาง

เทียนขุยมองใบหน้าที่ไร้อารมณ์ความรู้สึกของฟางเหยียน ลังเลอยู่ครึ่งค่อนวัน ถึงได้กล่าวขึ้น: “โผัจวิน หวงหยวนฉาว เศรษฐีอันดับหนึ่งของทางภาคตะวันออกเฉียงใต้มาจินโจวเพื่อหา บริษัทคู่ค้า ได้ยินว่าท่านมาที่นี่ อยากจะเชิญท่านทานอาหารร่วม กัน ท่าน…”

“ฉันไม่ว่าง!” ฟางเหยียนขัดจังหวะเทียนขย

เทียนขุยเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรอีก

หลังจากที่ฟางเหยียนได้ลงรถไปแล้ว เทียนขุยก็ได้ขับรถจาก

ไป

หลังจากที่ตระกูลเย่ตกต่ำลง ภรรยาและลูกสาวของเย่เทียน ก็ได้กลับบ้านพ่อแม่ของจางเจียวเจียว

ที่เมืองจินโจวตระกูลจางก็พอจะนับได้ว่าเป็นตระกูลชั้นสอง แน่นอน ทุกอย่างล้วนเพราะการช่วยเหลือจากตระกูลเย่
เขาไม่รู้ว่าแม่ลูกคู่นี้ต้องเจอกับอะไรมาบ้าง ฐานะทางครอบครัว ตกต่ำลง ร่วงจากสวรรค์ลงสู่เหวในชั่วพริบตา พวกเขาคงพบเจอ กับความลำบากมาไม่น้อย วันนี้เขากลับมาแล้ว เขาจะไม่ให้ใครมา ทำร้ายพวกเธอได้อีก

เย่ชิงหยู่ ภรรยาของเขา ภรรยาที่เติบโตมาด้วยกันในวัยเด็ก

ขณะที่เขากำลังจะเคาะประตูนั้น มีเสียงคนสนทนากันดังออกมา จากข้างใน

“ชิงหยู่ เรื่องในวันนี้ลุงใหญ่ตัดสินใจให้เธอเอง สามวันให้หลัง ไปที่โรงแรมนานาชาติเทียนเยวแล้วหมั้นกับหย่องถิงซะ” เป็น จางซื่อตงลุงใหญ่ของเชิงหยู่

“ใช่ ชิงหยู่ หย่องถึงไม่ดีตรงไหน ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุ ยังน้อย อายุยังไม่ถึงสามสิบก็มีบริษัทเป็นของตัวเองตั้งสาม บริษัท สินทรัพย์หลักร้อยล้าน” คนที่พูดคือจางเจียวเจียวแม่ของ เย่ชิงหยู่

“ชิงหยู่ พี่หย่องถึงเป็นเหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาวในใจของสาว ๆ เชียวนะ แต่งกับเขาเธอจะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ ” เฉินหย่า เพื่อนสนิทของเย่ชิงหยู่คอยสนับสนุนอยู่ข้าง ๆ

“คุณตาคะ คุณแม่คะ หนูกับฟางเหยียนได้แต่งงานกันแล้ว ถ้า หากคุณพ่อที่อยู่ในยมโลกทราบเข้า ท่านคงไม่สนับสนุนให้หนูทําแบบนี้แน่ เย่ชิงหยู่พูดอย่างมีทิฐิ ตั้งแต่ตอนที่ฟางเหยี ยนยังไม่ได้เข้าร่วมกองทัพ เย่เทียนก็ได้จัดงานแต่ให้กับทั้งสอง คนแล้ว

เด็กคนนี้ ฟางเหยียนไปหลบอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ เกิดเรื่องใหญ่ ขนาดนั้นขึ้นกับครอบครัวของเรา ถ้าเกิดเขารู้ เขาจะไม่กลับมาเห รอ? เมื่อกี้หย่องถึงก็ได้พูดแล้ว เป็นทหารก็เล่นโทรศัพท์ได้ ถ้า หากเขาเห็นว่าที่นี่เป็นบ้าน เขาจะไม่ถามไม่ใส่ใจได้ยังไง

จางซื่อตงพูดเสริมอย่างมีเหตุมี: “แม่ของเธอพูดถูก ฟางเหยี ยนก็แค่คนไร้ความสามารถ ขี้ขลาดตาขาว เขาจะต้องรู้ว่าเกิด เรื่องขึ้นกับตระกูลเย่ แล้วหนีไปไกล ๆ อย่างแน่นอน คนที่ไม่มี ประโยชน์เลี้ยงเสียข้าวสุกแบบนี้ จะฝากความหวังอะไรกับมัน ได้?”

“ใช่ ชิงหยู่ตอบรับ หย่องถึงเถอะ ฟางเหยียนคิ้วโจรตาหนูแบบ นั้น ดูแล้วก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร

ฟางเหยียนคําหมัดแน่น หากเขาเป็นเพียงแค่ทหารธรรมดา เขา คงกลับมาตั้งนานแล้ว แต่ว่าตัวเขาอยู่ในสนามรบ เขาต้องเผชิญ หน้ากับทหารต่างชาติที่น่าเกรงขามอยู่ตลอดเวลา เพราะเหตุนี้ถึง ทำให้เขาได้รับรู้เมื่อเรื่องผ่านไปแล้วครึ่งปี

เขามาช้าไป ฟางเหยียนไม่โทษพวกเขาที่จะเข้าใจผิด
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาเคาะประตู หญิงวัยกลางคนสวมชุด กระโปรงผ้าโปร่งสีดำ บุคลิกของเธอมีแววของผู้ดีมีสกุลเดินมา เปิดประตู

เมื่อหญิงวัยกลางคนพบเห็นใบหน้านั้น เธอตะลึงอยู่ครึ่งค่อนวัน ถึงได้รู้สึกตัว

“นายคือฟางเหยียน

รอยยิ้มที่เห็นได้อยากปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฟางเหยียน เขา กล่าว: “ผมเองครับ คุณน้าจาง”

“นาย… นายกลับมาตั้งแต่ตอนไหน?” ใบหน้าของจางเจียวเจียว มีแววดีใจและประหลาดใจปรากฏขึ้นมาเล็กน้อย

“พิ่งจะถึงครับ!”

“ฟางเหยียน..” ใบหนาของจางเจียวเจียวพลันเปลี่ยนเป็น เคร่งเครียด เขากังวลเรื่องเมื่อสักครู่นี้

“คุณน้าจางครับ ผมเข้าไปได้ไหมครับ?” ฟางเหยียนถามตรง ๆ

ไม่อ้อมค้อม

จางเจียวเจียวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทว่า ฟางเหยียนได้เข้าไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ในบ้าน มีลุงใหญ่ของเย่ชิงหยู่ และยังมีชายแปลกหน้าอีกคน ข้าง ๆ ของเย่ชิงหยู่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เป็นเฉินหยาเพื่อน สนิทของเธอนั่นเอง

“ฟาง… ฟางเหยียน!” เย่ชิงหยู่จําฟางเหยียนได้ตั้งแต่แรกเห็น มันเป็นเหมือนกับความฝัน ทำให้เธอยังไม่ทันตั้งตัว

ฟางเหยียนจ้องมองเชิงหยู่ เธอยังงดงามเหมือนเดิม ชุด กระโปรงสั้นรัดรูปสีดำทำให้สัดส่วนที่สมบูรณ์แบบของเธอ ปรากฏออกมาอย่างชัดเจน ถุงน่องสีดำคู่นั้นทำให้เธอดูเซ็กซี่เป็น พิเศษ เวลาหกปี ทำให้เธอเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม

เธอสบายดีไหม?” ฟางเหยียนถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่ร้อนไม่ หนาว

เย่ชิงหยู่ถอนหายใจเบา ๆ กล่าว: “คุณกลับมาทําไม?”

ทันทีที่สิ้นเสียง เย่ชิงหยู่เริ่มน้ำตาคลอ มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ ใน แต่ละวันนั้น เธอผ่านมาได้ยังไง เธอเคยจินตนาการอยู่บ่อยครั้ง ถ้าหากฟางเหยียนอยู่ข้างกายเธอ ก็คงจะดีมาก คุณพ่อตายไป แล้ว ฟางเหยียนเป็นที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวของเธอ แต่ทว่าตั้งแต่ จนจบก็ยังไม่มีร่องรอยของฟางเหยียนเลย“ขอโทษ ผมกลับมาช้าไป ทำให้พวกคุณต้องได้รับความไม่เป็น ธรรม” ฟางเหยียนกล่าวพร้อมสะอื้นเล็กน้อย ในห้าปีมานี้ นี่เป็น ครั้งแรกที่เขาพูดกับคนอื่นด้วยน้ำเสียงแบบนี้

ห้าปีที่รับราชการทหาร สู้รบไม่หยุด เขาได้กลายเป็นคนที่ไม่ยิ้ม แย้ม ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกไปแล้ว

“ขอโทษ ฉัน อยากเข้าห้องน้ำหน่อย”

เย่ชิงหยู่มือปิดไปหน้า ลุกขึ้นและเดินออกไป เธอไม่รู้ว่าจะต้อง เผชิญหน้ากับฟางเหยียนด้วยอารมณ์แบบไหน

จางเจียวเจียวให้ฟางเหยียนนั่งลง

ทันทีที่เขานั่งลง ลู่หย่องถึงหัวเราะเยาะกล่าว: “ที่แท้ก็คือฟางเห ยียนที่อยู่ฟรีกินฟรีในบ้านตระกูลเปคนนั้นนี่เอง

“ใช่ค่ะ พี่หย่องถิง เขาก็คือฟางเหยียนที่ไม่มีประโยชน์คนนั้น เฉินหย่ากล่าวสนับสนุน ในความทรงจำของเฉินหย่า ฟางเหยีย นก็คือคนไร้ประโยชน์ที่ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ

เพื่อให้ได้เย่ชิงหยู่มาครอง ลู่หย่องถึงเสียกำลังและเวลาไป มากมาย อีกนิดเดียวก็จะสำเร็จอยู่แล้ว กลับมีฟางเหยียนเข้ามาแทรกแซง

“อ้อใช่แล้ว มีคำพูดบางอย่าง ที่ฉันจะต้องบอกกับนายให้ชัดเจน สามวันให้หลัง ฉันจะหมั้นกับชิงหยู่ที่โรงแรมนานาชาติเทียนเยว่ ที่นายกลับมาเอาตอนนี้ ฉันรู้แล้วว่าเพราะอะไร

พูดจบ ลู่หย่องถิงก็หยิบเช็คเงินสดจํานวนหนึ่งล้านขึ้นมาและ กล่าวว่า: “นี่เป็นเช็คจํานวนหนึ่งล้าน เพียงพอให้นายใช้เป็นเวลา นาน ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอยู่ที่เมืองจินโจว นายคงรู้นะว่าต้อง ทำยังไง”

ลุงใหญ่จาง อตงตะลึง กล่าว: “ฟางเหยียน ที่แท้แกรีบมาเพื่อ สิ่งนี้เองเหรอ? แก แกนี่มันหน้าด้านไร้ยางอายจริงๆ

ในสายตาของพวกเขา ฟางเหยียนกลับมาในเวลานี้ ก็เพื่อเงิน แค่นั้นเอง

“แต่ก็ดีเหมือนกัน ได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของแก ทำให้ชิงหยู่

ตายใจ”

ฟางเหยียนหายเข้าใจลึก ๆ ครั้งหนึ่ง กวาดสายมองคนในห้องนี้ รอบหนึ่ง ส่ายหัวอย่างละอายใจ เขาหยิบเช็คใบนั้นขึ้นมาจากโต๊ะ
ทันทีที่เห็นฟางเหยียนหยิบเช็คขึ้นมา บนใบหน้าของลู่หย่องถึง ปรากฏแววได้ใจขึ้นมามากกว่าเดิม คิดจะแข่งกับเขา ฟางเหยียน ยังอ่อนหัดเกินไป

ฉากนี้โดนเย่ชิงหยู่ที่อยู่ข้างๆ เห็นเข้าพอดี ในใจของเธอเย็น เฉียบขึ้นมาทันที ในขณะที่เธอโดนผู้คนมากมายหัวเราะเยาะ เธอ วังว่าฟางเหยียนจะเป็นเช่นดั่งวีรบุรุษปรากฏตัวออกมาปกป้องเธอ แต่ตอนนี้ ในใจของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง

ฟางเหยียนมาเพื่อเงินจริง ๆ เหรอ?

ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง เธอก็ควรที่จะตายใจได้แล้ว บางทีนี่อาจ เป็นตัวตนที่แท้จริงของฟางเหยียน

แต่ในนั้นเอง ฟางเหยียนนำเช็คในมือฉีกเป็นสองท่อน ท่าทาง ของเขาทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นมึนงง

ฟางเหยียนยิ้มที่มุมปาก พูดทีละคำอย่างช้า ๆ : “นาย ไม่คู่ควร

กับเย่ชิงหยู่”