ตอนที่ 5 ใต้ชายคาเดียวกัน

ตอนที่5 ใต้ชายคาเดียวกัน

บ้านของเศวยาอยู่ที่บริเวณบ้านพักของข้าราชการ อยู่ในเขต เก่า สภาพแวดล้อมดี เพื่อนบ้านส่วนใหญ่ก็เห็นเศวยามาตั้งแต่ เด็กๆ

ในตอนที่รถกําลังจะเข้าเขตที่อยู่อาศัยนั้น เศวยาก็เกาะกระจก หน้าต่างรถข้างคนขับแล้วมองไปที่วิวทิวทัศน์ที่คุ้นเคยด้านนอก หน้าต่าง เมื่อก่อนเธอมองว่ามันเป็นของเก่าโบราณคร่าครี แต่ ตอนนี้พอได้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบที่อยู่ในอากาศ และได้ เห็นคนแก่ที่กำลังเดินเล่นอยู่ในสวน เธอก็รู้สึกได้ถึงความใกล้ ชิดที่ห่างหายไปนาน

ชิตวรกับลูกสาวลงจากรถ จากนั้นก็มีคนเข้ามาหาอย่างทันที ทันใด “ยา เป็นยังไงบ้างจ้ะ

“ได้ยินมาว่าแม่หนูคนนี้เข้าโรงพยาบาล เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้ เป็นอะไรมากใช่มั้ย

ทุกคนต่างเอ่ยปากถามโดยไม่รอให้ชิตวรอ้าปากพูด เศวยาหัว เราะฮิๆ แล้วพูดว่า “หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะ หมอบอกกว่าหนูแข็ง แรงเหมือนกับวัวเลยล่ะค่ะ!”
ท่าทางที่ฉลาดหลักแหลมของเศวยาทําให้ทุกคนตลกชาน ในตอนนั้นชิตวรก็มองลูกสาวของตนอย่างสงสัยปนกับความปลื้ม ปิติยินดี

เศวยาไม่ค่อยได้คุยกับเหล่าเพื่อนบ้านเก่าของเธอแบบนี้ ต วรไม่รู้ว่าทําไมหลังจากเขาไปรับเธอออกมาจากโรงพยาบาล เขาก็รู้สึกว่าเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย รู้สึกว่าเธอน่ารักน่าเอ็นดู เฉลียวฉลาดและเข้าใจโลกมากขึ้น เขาคิดว่าบางทีลูกสาวของ เขาอาจจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ

เศวยาพักอยู่ที่บ้านสองวันแล้ว เธอไม่เคยรู้สึกสุขกายสบายใจ แบบนี้มาก่อนเลย

รุ่งเช้า ในตอนที่เสวยๆลุกขึ้นมาทานข้าวเช้าก็มีคนนั่งล้อมที่ โต๊ะอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ชวนก็อยู่ที่โต๊ะอาหาร ด้วย เธอสวมชุดกระโปรงสีฟ้าน้ำทะเลซึ่งขับกับผิวของเธอ ทําให้เธอดูสวยงามสะดุดตาผู้คน ผมก็ถูกจัดให้เข้าทรงโอนอ่อน ผ่อนตามอยู่บนไหล่

น้าลดาวัลย์แม่ของชวนี้เป็นผู้หญิงในชนบทที่ซื่อตรงและจิตใจ ดีมีเมตตา เธอเป็นแม่บ้านของตระกูลศิริวัชรภัทรมาเกือบยี่สิบปี แล้ว ชิตวรไม่เคยมองเธอกับชวนเป็นคนนอกเลย

โดยเฉพาะชวนที่มีทั้งนิสัยและผลการเรียนที่ดี ชิตวรปลาบปลื้มในตัวเธอมาก โดยเขาจ่ายค่าเทอมระหว่างเรียน มหาวิทยาลัยให้ชวนทั้งหมด สิ่งที่เศวยามี เธอก็มีเหมือนกัน

พอชวนเห็นว่าเศวยาเดินมา เธอก็ยกนมวัวมาเสิร์ฟ “ยาจะ วัน นี้ฉันจะต้องไปร่วมงานพบปะสังสรรค์กับเพื่อนๆ เธอจะไปด้วย กันมั้ย”

เศวยามองไปที่เธอ ท่าทีของเธอดูซื่อตรงและเป็นมิตร

ชิตวรได้ยินก็วางหนังสือพิมพ์ “ยา ออกไปเที่ยวกับน้ำซะลิ”

“ไม่ล่ะค่ะ วันนี้ยาต้องไปหาเพื่อน” เศวยานั่งลง แล้วทานไข่ เจียวตรงหน้าอย่างตามอำเภอใจ แต่ไม่ได้แตะแก้วนมที่ชวนมา เสิร์ฟให้เลยแม้แต่น้อย

‘เพื่อนเหรอ?’ ชิตวรขมวดคิ้ว “ลูกมีเพื่อนเยอะก็ดี ไปเถอะ แต่ อย่ากลับดึกมากนักล่ะ

เศวยายิ้มให้พ่อของเธออย่างน่ารักน่าเอ็นดู “ค่ะ”

ชวนที่อยู่ข้างๆ มองเธออย่างครุ่นคิด จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตา ทานข้าวเช้าเงียบๆ
ตอนที่รับสายของเศวยา จันทรชาก็นึกว่าตัวเองได้ยินอะไรผิด

ไป

ทั้งสองนัดพบกันที่ร้านกาแฟในใจกลางเมือง ในตอนที่เจ อกันเศวยาก็โอบกอดเพื่อนของเธออย่างอบอุ่น ไม่ได้เจอกันตั้ง นานแหน่ะ

บนใบหน้าที่สวยงามของจันทรชาเผยให้เห็นรอยยิ้ม “ก็แค่ไม่กี่ วันเอง”

ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันมานานหลายปีแล้ว แถมชเยศน้อง ชายต่างแม่ของเศวยาก็กำลังหลงรักจันทรชาอยู่ แต่ว่าเศวยารู้ ว่าจันทรชาไม่มีทางรับรักของชเยศได้ เพราะเธอมีผู้ชายอีกคน อยู่ในใจแล้ว

จันทรชาดื่มกาแฟโดยไม่ถามไถ่เศวยาเลยว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้ โทรเรียกเธอมา ส่วนมากจะนั่งฟังเศวยาพูดอย่างเงียบๆ

“จันทรชา พวกเราไปช้อปปิ้งกันเถอะ” เศวยาต้องการจะ ชดเชยช่วงเวลาที่หายไปในสองปีที่ผ่านมากับเพื่อนสนิทคนนี้!

“เอาส”
“ฮะๆ ไปกันเถอะ!” เศวยาลากเธอออกจากร้านกาแฟด้วยความ ร่าเริงสดใสมีชีวิตชีวา

จากนั้นทั้งสองก็ช้อปปิ้งกันตลอดทั้งวัน ตกเย็นเศวยาก็เลี้ยง ข้าวจันทรชาและชวนเธอไปร้านคาราโอเกะ

จันทรซากอดอกแล้วจ้องเศวยาอย่างสงสัย “บอกมาซะทีสิ ว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้น” พวกเธอเป็นรูมเมทกันมาสามสี่ปีแล้ว เธอรู้ นิสัยเศวยาเป็นอย่างดี เศวยาไม่เคยเป็นเลี้ยงข้าวเธอโดยไม่มี เหตุผล

เศวยาเอียงคอ แล้วมองเพื่อนของเธอด้วยสายตาที่ล่อให้ หลงใหลดั่งนกฟินิกส์ ไม่มีอะไรนี่ ก็แค่อยากจะผ่อนคลายสัก หน่อยก็เท่านั้น”

จันทรชามองเธอนิ่งๆ เป็นเวลานาน จากนั้นก็ลุกขึ้น “งั้นเรา จะรออะไรกันอยู่ล่ะ

เศวยายิ้มแล้วหัวเราะออกมา นิสัยแบบนี้ของจันทรชาทำให้เธอ

เจริญอาหารได้ตลอด

ตอนที่พวกเธอเพิ่งจะถึงประตูทางเข้าร้านคาราโอเกะ ก็ได้ยิน เสียงพูดมาจากข้างหลัง เศวยาเหรอ”
เศวยาหันไปมองทีเดียวก็เห็นชวนีพร้อมด้วยสีหน้าและอารมณ์ที่

แสดงออกมาอย่างชัดเจน

‘ชวนอยู่ที่นี่ หรือว่าธนเทพก็….