บทที4 สาวสวยขายาวชนหนึ่ง

บทที่4 สาวสวยขายาวชั้นหนึ่ง

ล่เลี้ยงหยางใช้ถุงกระสอบขนเงิน10ล้านกลับมาบ้านจริงๆ สิ่งนี้ สร้างความตกตะลึง ที่เกิดขึ้นเป็นเวลานาน

ดวงตาของเสวนเบิกกว้าง มือเรียวงามทาบอยู่บนปากสีแดงระ เรือ รู้สึกได้ถึงหัวใจของเธอกลางอกที่เต้นอย่างรุนแรง พร้อมจะ ระเบิดออกมาทุกเมื่อ นายเลี้ยงหยางที่เป็นขยะในสายตาทุกคน ไปหาเงินมาจากไหนตั้ง10ล้าน

สมองของไปู่สู้สู้มีเสียงดังราวกับฟ้าร้อง ราวกับว่ามีฟ้าผ่าลงใน หัวของเธอนับครั้งไม่ถ้วน เดิมทีเธอนึกว่าเลี้ยงหยางเสร็จเธอ แล้ว ลู่เสี้ยงหยางต้องได้คุกเข่าเลียทำความสะอาดรองเท้าเธอ แน่ แต่ไม่คิดเลยว่า คนถ่อยเลี้ยงหยางจะหาเงิน10ล้านมาได้ เหมือนใช้เวทมนต์

หลิวจิ้งสูดลมหายใจลึก เดิมทีเส้นประสาททั่วทั้งร่างท่อนบน ก็พุ่งไปมาอย่างรวดเร็วแล้ว เป็นคลื่นลูกใหญ่ ในเวลาเดียวกัน ดวงตาก็เฉื่อยชา ลู่เสี้ยงหยางควักเงินออกมา10ล้าน พูดง่ายๆก็ เหมือนมีค้อนขนาดใหญ่ กระแทกเข้าที่หัวใจของเธออย่างหนัก หน่วง

ลู่เสี้ยงหยางเพิกเฉยต่อความตกตะลึงของทั้งสาม ก้าวเท้าเดิน

ไปข้างกายเยสวน แล้วพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน “สวนเอ๋อ มีเงิน10ล้านนี้แล้ว คุณไม่ต้องไปอ้อนวอนขอร้องให้คนช่วยแล้ว จากนี้ลำบากเรื่องอะไร ผมสามารถช่วยคุณแก้ไขได้

ร่างสวยของเสวนสั่นอย่างหนัก จากคำพูดของลู่เสี้ยงหยาง เมื่อกี้นี้ จิตใจราวกับจะละลาย

ไป์สู้สู้กลัวว่าลู่เสี้ยงหยางจะให้เธออาบน้ำไปจนถึงเล่นท่าต่างๆ บนเตียง ใบหน้าแดงเป็นลูกแอปเปิ้ล ทั้งอายทั้งโกรธ ค่อยๆก้ม ศีรษะลง

หลิวจิ้งเสียแรงไปเยอะถึงสงบอารมณ์ความตกตะลึงได้ ถามกับ ลู่เสี้ยงหยาง “แกไปเอาเงินมากมายมาจากไหน?

สัญชาตญาณบอกเธอว่า เงินนั่นไม่ใช่ของลู่เสี้ยงหยางแน่นอน ถ้าลู่เสี้ยงหยางมีเงินมากขนาดนี้จริง ทำไมต้องแต่งเข้าเป็น ลูกเขยตระกูลลู่มาตั้งสามปี ทนทุกข์จากการโดนดูถูกเหยียด หยาม

ลู่เสี้ยงหยางตอบอย่างสงบ ผมมีเพื่อนที่รวยอยู่บ้าง แน่นอนว่า ไปขอยืมพวกเขา

พอพูดจบ เย่สวนก็โล่งใจ นึกว่าลู่เสี้ยงหยางไปทำเรื่องไม่ดี แล้ว

ได้เงินมาแบบไม่ถูกต้อง
“ขอยืม?” ไปสู้สู้แสยะยิ้มทันที ความมั่นใจเริ่มกลับมา แล้วพูด ล้อเลียนลู่เสี้ยงหยาง “ฉันก็นึกว่าเป็นของแก ฉันรู้อยู่แล้วคนจนๆ อย่างแก จะไปมีเงินมากขนาดนี้ได้ยังไง”

ลู่เสี้ยงหยางขำออกมา มองไป์สู้สู้แล้วพูดอย่างจริงจัง “เดิมพัน ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้ตั้งกฎ ฉันยืมไม่ได้หรือไง?

กล่าวถึงการเดิมพัน ไปสู้สู้ก็เสียความมั่นใจ เธอเห็นคนจนๆ อย่างลู่เสี้ยงหยางก็ขยะแขยงแล้ว ให้อาบน้ำล้างตัวขึ้นเตียงเขา จะเป็นไปได้ยังไง ทำทีเล่นตามน้ำ?

เธอหันไปพูดกับเย่สวนอย่างเย็นชาทันที “สวนจื่อ เธอดูสิ ไอ้ ยาจกนี่น่ารังเกียจขนาดไหน จู่ๆก็เอาเดิมพันนั้นมาพูดจริงจัง ไม่ แน่ว่าเพื่อที่จะได้นอนกับฉัน เลยไปขอยืมเงินจากเพื่อน ถึงยังไง ตอนที่บริษัทของเธอพึ่งเกิดเรื่องขึ้น มันก็ไม่ได้ไปขอยืมเงินจาก เพื่อน แม้แต่จะพูดถึงยังไม่มี จิตใจมันสกปรกขนาดไหน

พอได้ฟังคำนั้น จิตใจของเย่สวนก็สั่นไหว เรื่องราวดูเหมือนจะ เป็นแบบนั้นจริงๆ รู้สึกซาบซึ้งมาก จึงหันไปพูดกับลู่เสี้ยงหยาง อย่างสงบ “รอบริษัทของฉันฟื้นตัวขึ้นมาได้ เงิน10ล้านนี้ ฉันจะ จ่ายคืนให้นายโดยเร็วที่สุด”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเบาๆ ช่วงที่บริษัทของเยสวนเกิดเรื่องขึ้น พ่อ ของเขายังอยู่ในคุก เขาจะไปมีเงินทุนมาช่วยเธอได้ยังไง?

หลังจากนั้น เย่สวนกับไปสู้สู้ก็ออกไปด้วยกัน เสวนถือ เงิน10ล้านไป เตรียมเอาเข้าบริษัทของเธอ

ไปสู้สู้กลับไปหาแฟนหนุ่ม รวมหัวหาวิธีสั่งสอนเลี้ยงหยาง กดขี่ล้างแค้น

ลู่เสี้ยงหยาง กลับไปที่ห้องของตัวเอง เตรียมนอนกลางวัน

พึ่งนอนได้กึ่งหลับกึ่งตื่น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดู เป็น พ่อของเขาโทรศัพท์มาหา

ล่เลี้ยงหยางรีบร้อนรับสาย ความเป็นห่วงของพ่อแบบนี้ทำให้ใจ เขาอบอุ่น

หลังจากทักทายสั้นๆ พ่อของเขาถึงเข้าประเด็น

“เสียงหยาง ตอนนี้เรื่องต่างๆในบ้านก็เข้าที่เข้าทางแล้ว ลูกก็ ควรมีกิจการเป็นของตัวเองได้แล้ว”

ลู่เสี้ยงหยางรู้ว่าหน้าที่มาถึงแล้ว ยิ้มพูดตอบไป “ผมจะเชื่อฟัง การเตรียมการของพ่อ”
“งั้นดี พรุ่งนี้ลูกเข้ารับช่วงต่อหยูเม่ยหยินกรุ๊ปที่อยู่ในเครือ ครอบครัวเรา เดี๋ยวพ่อจะส่งข้อมูลของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปให้ลูกดู พรุ่งนี้ลูกไปถึงบริษัทจะมีคนไปต้อนรับ” พ่อพูดด้วยรอยยิ้ม

“ได้ครับพ่อ” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ในใจรู้สึกตื่นเต้นมาก หยู เม่ยหยิบกรุ๊ปเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ในเมืองปินเหอ มีมูลค่าในตลาด หลายหมื่นล้าน บริษัทขนาดใหญ่จำนวนมากต่างแย่งที่จะเข้าร่วม เป็นพันธมิตร

“งั้นโอเค พ่อกำลังยุ่ง เท่านี้ก่อนแล้วกัน วางแล้วนะ” พ่อวางสาย ไปแล้ว เหลือเพียงแต่ลู่เสี้ยงหยางที่ยังตื่นเต้นอยู่

ไม่ช้า พ่อก็ส่งข้อมูลมาให้เขา ลู่เสี้ยงหยางเริ่มการไตร่ตรอง อย่างรอบคอบ ช่วงบ่ายวันนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ตอนเย็นพึ่งจะกินข้าวเสร็จ ลู่เลี้ยงหยางเตรียมจะออกไปเดินเล่น ข้างนอก ก็มีสายโทรเข้ามา

เป็นหยางชาวที่โทรมาหาเขา หยางชาวคนนี้นับว่าเป็นเพื่อน มหาลัยที่ดีที่สุดของเขา เขาแต่งเข้าเป็นลูกเขยตระกูลสมาสามปี นี้ ถูกรังแกหนักหนาสาหัส แทบเอาชีวิตไม่รอด เป็นเพราะหยาง ชาวคอยปลอบโยนเขา

ในโทรศัพท์ หยางชาวบอกกับเขา คืนนี้แฟนสาวของเขาฉลอง วันเกิด เพื่อนร่วมมหาลัยมากมายจะมาร่วมงาน อยากให้เขามาเที่ยวด้วยกัน ลู่เสี้ยงหยางตอบตกลงไปตามสมควร

จากนั้นก็นัดแนะสถานที่จัดงาน หยางชาววางสายไปแล้ว ลู่เสี้ ยงหยางก็ไปเตรียมของขวัญวันเกิด

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงร้านคาราโอเกะ กลางคืน เห็นพวกหยางชาวอยู่ในห้องเบอร์3

ในเวลานี้ยังไม่ดึกมาก คนอื่นยังมาไม่ถึง ในห้องคาราโอเกะมี กันอยู่แค่สามคน หยางชาวกับสาวสวยอีกสองคน หนึ่งในสาว สวยเลี้ยงหยางรู้จัก ชื่อว่าจ้าวเมิงเมิง เป็นแฟนสาวของ หยาง ชาว

สาวสวยอีกคนหนึ่งเขาไม่รู้จัก แต่รูปลักษณ์งดงาม ใบหน้าสละ สลวย การแต่งหน้าแบบเบาบางของเธอสะท้อนให้เห็นถึงความ บริสุทธิ์สดใส ภายใต้เสื้อไหมพรมถักมีเนินสูงเด่นออกมา ดูท่า จะมีทุนไม่น้อย กางเกงยีนส์สีขาวแน่นฟิตที่ปกปิดเรียวขางดงาม สองข้างนั้น ดูช่างเย้ายวน

ให้พูดแบบไม่เกินจริง ถ้านางแบบอยู่ที่นี่ก็ยังรู้สึกละอายใจ

“อ้าว เลี้ยงหยางแกมาแล้ว มานั่งนี่เร็ว” ลู่เสี้ยงหยางพึ่งเดินเข้า ห้อง หยางชาวก็ลุกขึ้นยืน แล้วพูดยิ้มทักทาย
รอนั่งลงเสร็จ หยางชาวก็แนะนำให้ลู่เสี้ยงหยาง สาวสวยขายาว คนนั้นชื่อหลี่หย่าหรู เป็นเพื่อนของจ้าวเมิงเมิง

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางเพียงแค่พยักหน้า

หยางชาวจู่ๆก็ใช้เสียงเบา กระซิบข้างหูลู่เสี้ยงหยาง แกกับผู้ หญิงแบบเยสวนไม่ใช่เป็นสามีภรรยากันแค่ในนามหรอ? ถ้าอย่าง นั้นแกก็หย่ากับเธอเถอะ ฉันแนะนำหลี่หย่าหรูให้แกเอง หลี่หย่า หรูถึงครอบครัวจะไม่เท่าครอบครัวของเยสวน แต่รูปร่างหน้าตา สวยพอๆกับเย่สวน แต่งงานกับแกไป แกก็ไม่เสียเปรียบ

“เอ่อ…” ลู่เสี้ยงหยางพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่าหยางชาว จะเป็นห่วงชีวิตส่วนตัวของเขาขนาดนี้

เขาเผลอมองไปที่หลี่หย่าหรู อึม ผิวขาว หน้าสวย ขายาว เป็น สาวสวยชั้นหนึ่งคนนึงเลย

บังเอิญตรงที่ หลี่หย่าหรูก็กำลังมองมาที่เลี้ยงหยาง ทั้งสอง ตาประสานกัน แต่กลับไม่มีประกายไฟ

จู่ๆคิ้วของหลี่หย่าหรูก็ขมวดขึ้น ในหน้าเผยความรังเกียจ ก่อน ที่จะมา เพื่อนของเธอจ้าวเมิงเมิงได้บอกกับเธอแล้ว หยางชาวจะ แนะนําเพื่อนชายของเขาคนหนึ่งให้กับเธอ
เธอนึกว่าจะเป็นคุณชายเหมือนหยางชาว คนที่เขาจะแนะนำคง ไม่เลวร้าย อย่างน้อยก็น่าจะมีมูลค่าเป็นล้านพอๆกับหยางชาว

แต่ใครจะไปคิดกลับเป็นแค่สินค้าแผงลอย รูปร่างท่าทางก็แค่ ผู้ชายกระจอก

“ฮ่าฮ่า” หยางชาวไม่ได้สังเกตอาการของหลี่หย่าหรู ยิ้มแย้ม เตรียมสร้างทางเชื่อมสะพานให้ทั้งคู่

แต่เขายังไม่ทันได้พูดออกมา หลี่หย่าหรูก็พูดขึ้นอย่างสงบ “พี่ ชาว ขอบคุณในความหวังดี แต่ฉันไม่ใช่หลี่หย่าหรูคนเดิมแล้ว ในวันนี้ ฉันได้รับข่าวของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป พรุ่งนี้จะได้เข้าทำงา นที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ปอย่างเป็นทางการ นายก็รู้ ได้ทำงานที่หยูเม่ย หยินกรุ๊ปหมายถึงอะไร?”

อะไรนะ?

พอเธอพูดจบ หยางชาวกับจ้าวเมิงเมิงต่างนั่งอึ้ง

หยูเม่ยหยินกรุ๊ปเป็นภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่เหนือบริษัททั้งหมดใน เมืองปินเหอ ไม่มีทางสั่นคลอน! อนาคตของคนที่ทำงานที่นี่นั้น ไร้ขีดจํากัด!
พูดได้ว่าหลี่หย่าหรูจะทำงานแย่แค่ไหนในหยูเม่ยหยินกรุ๊ป อนาคตก็ยังมีมูลค่าไม่ต่ำกว่า 10 ล้าน

พอนึกถึงเรื่องนี้ ก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย ลู่เสี้ยงหยางไม่คู่ควรกับหลี่หย่าหรูอีกต่อไป ท้ายที่สุดหลี่หย่าหรูก็เป็นหงส์บินไปบนยอดไม้ แต่ล่เลี้ยงหยาง ยังคงอยู่บนพื้น

“ฮม ลำบากหยางชาวมีความคิดนี้ แต่นายยังดีเลิศไม่พอ จะโทษ ก็โทษที่นาย นายจะขอให้ดอกไม้มาปักอยู่บนกองขี้ก็ไม่ได้” จ้าว เมิงเมิงพูดตำหนิ