99 วัน รักกันนะท่านประธาน

บทที่ 6 อยากได้?



บทที่ 6 อยากได้?

ตอนที่คาริสาฟื้นแล้วหันไปทางขวาก็เป็นKingนอน อยู่ข้างๆเธอและยังใส่หน้ากากเหมือนเดิมโผล่คางที่ แหลมคมออกมาให้เห็น

เธอมองไปทางเขานิ่งๆ

เมื่อคืนนี้เขาเหนื่อยมากวันนี้ก็เลยยังนอนอย่างสงบ อยู่ ถ้าเธอเอาหน้ากากของเขาออกในตอนนี้…….เขาคงจะ ไม่รู้มั้ง

เธอเอาศอกตั้งขึ้นช้า ล้วยื่นมือไปทางเขา

Kingลืมตามองไปทางเธอ

เธอตกใจก็เลยทำท่าไปเอามือตั้งแล้วนอนอยู่บนตัว

“อยากรู้ว่าฉันมีหน้าตายังไง?” น้ำเสียงของKing ชิวมากเหมือนแค่เธออยากดูเขาก็จะเปิดให้ดู

เธอไม่ลืมที่เขาเคยพูดไว้ว่าถ้าแอบดูแล้วเขาไม่รู้ก็ไม่ เป็นไรแต่ถ้าเขารู้เธอก็อย่าคิดที่จะไปจากเกาะนี้ได้อีก

“แค่อยากรู้ว่าหน้าตาที่แท้เป็นยังไงเท่านั้นเอง แต่ ถ้ายิ่งรู้น้อยก็จะอยู่ได้ยิ่งนาน Kingฉันอยากจะทำอาหาร ให้มายกับทควับไม่ให้พวกเขาล็อคประตรีกแล้วได้ไหม”คาริสาเปลี่ยนเรื่องพูด

มือของKingจับที่เอวของเธอมองไปยังตาของเธอ แล้วยิ้มที่มุมปาก “ฉันจะไปบอกเอง”

มือของเขาร้อนเกินไปเธอก็เลยกลิ่งลงมายิ้มแล้วถาม ว่า “แล้วนายอยากจะกินอะไรต่อไปนี้ฉันจะทำให้กิน

“ฉันไม่กินถั่วเพราะแพ้ถั่ว ไม่กินเนื้อสัตว์ที่ล่ามา นอกจากนั้นได้หมดเธออยากจะทำอะไรก็ได้หมด เขาลุ กกขึ้นมาแล้วเดินไปทางห้องน้ำ

เธอได้ยินเสียงที่เขาอาบน้ำ

เมื่อวานเหนื่อยเกินไปก็เลยไม่ได้อาบน้ำ………

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นมาเธอมองไปทางตู้ ลังเลแป๊บแล้วหยิบขึ้นมาแล้วเห็นว่าคนที่โทรมาคือพี่ชาย

สอง

พี่ชายสอง?

Kingอยู่ที่บ้านอย่างน้องมีพี่ชายสองคน

ประตูห้องอาบน้ำถูกเปิดออกมาKingพันผ้าเช็ดตัว

แล้วเดินออกมา
คาริสารีบเอาผ้าห่มคุมตัวแล้วเอาโทรศัพท์ให้เขา

เขามองไปทางโทรศัพท์แล้วตัดสายทิ้ง “เธอสงสัย ในตัวของฉันมากเลยนะฉันควรจะรู้สึกยังไงดีนะ

สายตาของคาริสามองไปทั่วแล้วพยายามยิ้มเพื่อ ปกปิดความกลัวของตัวเอง “นายกลัวฉันตามตื้อนายเห รอ?”

“ผู้หญิงที่ฉลาดฉันชอบนะแต่ถ้าฉลาดเกินไปก็ ไม่ดีนะ รอถึงวันที่เธอชอบฉัน ฉันก็คงจะดีใจมากๆแน่ เลย”Kingพูดด้วยน้ำเสียงที่พูดเล่น

“ฉันจะคิดว่าเป็นความจริงนะ รอถึงวันนั้นขึ้นมาจริงๆ นายอย่าผลักฉันออกห่างจากนายก็ดีแล้ว”คาริสาพูดต่อ จากเขาด้วยน้ำเสียงที่ล้อเล่นเช่นกัน

Kingหัวเราะเบาๆแล้วถอดผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่ที่เอว

คาริสารีบหันหลังไปไม่รู้ว่าเป็นเพราะอายหรือว่ากลัว หน้าของเธอแดงไปหมด

“จับก็เคยจับใช้ก็เคยใช้แล้วยังไม่กล้าดูเห รอ?”เสียงของKingดังขึ้นข้างๆหูของเธอ
เธอเองก็รู้สึกว่าไม่ควรหลีกเลี่ยงปัญหาก็เลยหายใจ เข้าลึกๆแล้วหันไปทางเขา

เขาใส่เสื้อสูทสีดำเสร็จแล้วแต่กระดุมเสื้อยังไม่ได้ติด ทําให้เห็นซิกแพกที่อยู่หน้าท้องได้อย่างชัดเจน

เธอเดินไปติดกระดุมให้เขา

เขามองไปทางเธอที่ไม่ดื้อด้าน “เมื่อคืนนี้ทำได้ดี

มากเลยนะ”

คาริสาเงยหน้ามองเขา “นายก็เหมือนกันนะ”

Kingยิ้มบาน “ชอบก็ดีแล้วแต่ก็กลัวแรงไปอยู่กลัว ว่าแขนและขาที่เล็กของเธอจะรับไม่ไหว เดี๋ยวจะสั่งให้คน ส่งเสื้อมาต่อไปนี้ก็อย่าดื้อนะ”

“อืม”คาริสาตอบ

Kingเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกไปจากห้อง

คนใช้หญิงก็เอาเสื้อมาส่ง

คาริสาก็เปลี่ยน
คนใช้หญิงมองเธอด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ “ก็แค่ เนื้อที่หน้าอกมากกว่าฉันที่อื่นก็สู้ฉันไม่ได้เลยหนิ

คาริสาไม่อยากตอบเพราะไม่ว่ายังไงคนพวกนี้ก็แค่ คนที่จะเดินผ่านชีวิตเธอไป

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงไปKingนั่งอยู่บนโต๊ะ อาหารที่ยาวๆเหมือนกษัตริย์ที่นั่งอยู่ตาก็มองมาทางเธอ “ฉันมีข่าวสองจะบอกเธอหนึ่งคือข่าวดีอีกอันคือข่าวร้าย เธออยากจะฟังอันไหนก่อน?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ