บทที่ 10 ใครให้ความกล้าแก่เธอ

คาริสาเดินเข้าไปมือของเธอไปลูบบนตู้หนังสือแล้ว ดูไปที่มือไม่มีฝุ่นเลยแม้แต่น้อย

หมายความว่ามีคนมาทำความสะอาดที่นี่บ่อยๆ

เธอเดินไปทางโต๊ะเครื่องแป้งแล้วเปิดกล่องใส่ เครื่องประดับที่อยู่บนที่สุด

ในนั้นมีแหวนเพชรที่ใหญ่เท่าไข่นกและยังมีตัว หนังสือว่า X&C

เทียบกับแหวนอันนี้แล้วแหวนที่อยู่ในมือของเธอไม่มี ค่าอะไรเลย ในใจของเธอมีความรู้สึกแปลกๆเร็ว เร็นจน เธอรับรู้ไม่ทัน

เปิดกล่องประดับอันที่สองในนั้นคือสร้อยคอที่ราคา แพงยิ่งกว่าและยังมีกระดาษเล็กๆวางอยู่บนสร้อย

กระดาษถูกพับเป็นสี่เหลี่ยมเล็กๆ

เธอหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วเปิดดูในนั้นเขียนไว้ ว่า :Kingสร้อยคอฉันชอบมากนะ ขอบคุณค่ะ

ชา รักคุณชา?

คาริสาเอาชื่อของชากับCเชื่อเป็นอันเดียวกัน
งั้นLก็คงจะเป็นนามสกุลของKingละมั้ง?

นามสกุลที่ขึ้นต้นด้วยมีมากมายเธอคงจะทายไม่

เธอเอากระดาษพับเหมือนเดิมแล้วใส่คืนในกล่อง ตอนที่กำลังเตรียมตัวจะเปิดกล่องที่สามก็รู้สึกว่าอุณหภูมิ ในห้องหนาวมากกว่าเดิม

ความเย็นนั้นหนาวเกินไปหนาวจนตัวเธอจะสั่น

คาริสาจามเสร็จก็ได้ยินเสียงของKingดังขึ้นจาก หลังของเธอ “ใครอณุญาติให้เธอเข้ามา

เธอทำตาโตค้างแล้วหันหลังด้วยความประหลาดใจ

Kingเดินออกมาจากความมืดสายตาที่มองมาทาง เธอดูน่ากกลัวมากเหมือนมีดพ้นๆเล่มที่จะแทงมาทางเธอ

เธอจำได้ว่าKingไปแล้วหนิแล้วมาอยู่นี่ที่ได้ไง?

พอได้สติกลับคืนมาคาริสาก็รีบอธิบาย “ฉันไม่ได้ เข้ามาเองแต่โดนบอดี้การ์ดโยนเข้ามา

“Kingเดินมาทางเธอทำให้เธอรู้สึกกดดันมาก
คาริสาถอยหลังอย่างไม่รู้ตัวจนกระทั่งเอวของเธอไป ชนกับโต๊ะเครื่องแป้งเธอถึงจะมองไปทางเขาด้วยสีหน้าที่ ป้องกันตัวเอง

เขาไปยืนตรงหน้าของเธอแล้วจ้องมองไปทางเธอ “เธอเห็นอะไรไปบ้าง?

หน้าของคาริสาซีดขาว เหมือนกับว่าเธอพูดอะไรที่ ไม่ถูกใจเขาก็จะตายไปทันที

เธอหายใจเข้าลึกๆ “ฉันถูกโยนเข้ามาไม่ถึงสิบนาที ก่อนหน้านี้ดูของเล่นกระเป๋าและเครื่องประดับในห้องไป”

“ไม่ได้เปิดลิ้นชัก?” Kingถามอย่างสงสัย

“ยังไม่ทันเปิด” คาริสาอธิบายแล้วขยับไปข้างๆ “ไม่เชื่อนายก็หาคนมาตรวจลายนิ้วมือที่ลิ้นชักก็ได้”

สายตาของKingมองไปทางลิ้นชักแล้วเปิดออกคาริ สากลัวว่าจะไปเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นก็เลยรีบหันหลังกลับ

เขาเอาผ้าผืนเล็กๆออกมาจากลิ้นชักแล้วยื่นให้คา ริสา “มัดไว้ คาริสาไม่เข้าใจว่าKingจะให้เธอทำอะไร หัวใจของเธอเต้นแรงมาก
“คงไม่ต้องให้ฉันสอนว่าจะต้องปิดตายังไงมั้ง” kingพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ไม่ว่าเขาอยากจะทำอะไรกับเธอ เธอก็ไม่มีทางที่จะ หนีรอดไปได้ก็เลยไปเอาผ้ามาพับเป็นยาวๆแล้วไปมัดที่ หัวแน่นๆแน่ใจว่าจะมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

Kingหัวเราะเบาๆ

“kingอะไร?”คาริสายิ่งตื่นเต้นไปใหญ่เลย

kingไปอุ้มตัวเธอขึ้นมา “เธอควรจะดีใจที่เธอยัง ไม่ทันเห็นอะไร”

เธอดึงหลังเสื้อของkingแน่นๆในใจแอบกลัวนิดๆที่ จริง……เธอเห็นแหวนกับกระดาษแล้วชากับL

นี่ถือว่าเป็นความลับที่มีร่วมกับkingไหม?

Kingอุ้มเธอขึ้นขั้นขั้นอะไรไม่รู้เหมือนกำลังขึ้นขั้น

บันได

เธอจำได้ว่าตอนที่เธอเข้ามาไม่มีบันไดหนิ

“ตอนนี้พวกเราจะไปไหนกันเหรอ?”คาริสาถาม

อย่างเป็นห่วง
ลมหายใจของเขาพ่นอยู่ที่หน้าของเธอหมดๆเหมือน กับว่าเขากำลังมองมาทางหน้าของเธอน้ำเสียงก็เต็มไป ด้วยความเยาะเย้ย “ทำไม?กลัวเหรอ?”