บทที่ 17 ทําให้ฉันมีความสุขแล้วเธออยากจะได้อะไร

เธอลงจากเตียง หมอก็รีบเอาเสื้อไปคลุมให้เธอแล้ว พูดว่า “ระวังหนาว

เธอมองไปทางหมอที่ใจดีเอาเสื้อมาให้จากนั้นก็เดิน

ออกไป

Kingยืนอยู่ที่หน้าต่างละหันหลังให้เธอมือหมุนแก้ว ไวน์ที่อยู่ในมือแล้วมองไปทางทะเล

แสงที่ส่องออกมาจากด้านนอกเหมือนทำให้ตัวเขา มีแสงสว่างขึ้นมา แข็งแกร่ง สูงใหญ่ สูงส่งและ……โดด เดี่ยวเห็นตัวเองเป็นใหญ่

เธอเดินไปทางเขา “ถ้านายจะลงโทษเธอเรื่องที่ ทำให้ฉันปวดท้องก็ปล่อยตัวเธอไปเถอะ เธอแค่ทำตาม หน้าที่และขอโทษกับฉันไปแล้วด้วย”

Kingหันกลับมาแล้วพิงอยู่ที่หน้าต่าง มองไปทาง เธอเม้มปากไม่พูดอะไร

คาริสาตาตก เธอโดนเขามองจนทำตัวไม่ถูกก็เลย

เงยหน้ามองไปทางเธอ

Kingไปสบกับตาของเธอที่เย็นชาก็ดื่มไวน์ที่อยู่ใน มือให้หมดไปในหนึ่งคำจากนั้นไปจับที่หลังศีรษะเธอและเอาไวน์เข้าปากเธอทีละนิดๆ

เธอไม่ชอบไวน์แบบนี้ที่มีน้ำลายของเขาปนอยู่ก็เลย ไปผลักที่ไหล่ของเขา

แต่แรงของเธอน้อยเกินไปเขาไม่ขยับตัวเลยแม้แต่

น้อย

เธอหันหมุนตัวแล้วให้เธอพิงอยู่ที่หน้าต่างมือสอง ข้างไปตั้งไว้ข้างๆเธอ สายตาอันร้อนแรงมองไปทางเธอ “หน้าตาที่ขอร้องฉันคือแบบนี้เหรอ?”

เธอเช็ดน้ำที่อยู่ข้างปากไม่รู้ว่านั่นคือไวน์หรือน้ำลาย ของเขาออก “แก้นิดนึง ฉันไม่ได้ขอร้องนายแต่กำลังคุย กับนายอยู่”

“คุย?” Kingเข้าไปใกล้เธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชาว่า “เธอจะเอาอะไรมาพูดกับฉัน?ความรักที่ฉันมี ให้?หรือเพราะเป็นผู้หญิงที่ฉันซื้อมาจากตลาดมืด?เธอ ไม่รู้เหรอว่าพวกผู้หญิงที่ถูกขายนั้นหมายความว่าอะไร?”

“หมายความว่า อาจโดนฆ่า โดนรุมโทรม หรือถูก บังคับให้เป็นทาส หรือของแลกเปลี่ยนในการค้า?” คาริสา ตาแดงแล้วถามเขา
“เธอเองก็รู้ดีหนิ ถ้ารู้แล้วก็ไม่ควรหวังที่อยากจะได้ อิสระ” Kingพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

คาริสา หมัดแน่นๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ก็ เพราะว่าฉันรู้ดีฉันก็เลยต้องไปจากที่นี่ คนที่ทำให้ฉันสลบ เป็นใคร คนที่ขายฉันเป็นใคร!คนพวกนั้นมีจุดประสงค์ที่ อยากจะทําให้ฉันตายทั้งเป็น ฉันจะปล่อยพวกมันไปแบบ นั้นไม่ได้”

“จะไม่ปล่อยยังไง?เธอนี่นะ เฮอะ” Kingหัวเราะ แล้วปล่อยตัวเธอ ยืนตัวตรงแล้วมองไปทางเธอ “คาริสา ถ้าเธอฉลาดพอก็จะประจบฉัน ถ้าฉันอารมณ์ดีเธออยาก จะได้อะไรก็ได้ ถ้าไม่ใช่อย่างงั้นฉันรับรองว่าเธอจะไม่ได้ อะไรสักอย่างเลย

เขาหันหลังกลับอย่างเย็นชาและเด็ดขาด

สมองของคาริสายังไม่ทันคิดอะไรก็ไปกอดเขาจาก

ด้านหลังแล้ว

หน้าผากไปชิดกับหลังของเขาเธอไม่รู้จะทำยังไง ต่อตาก็แดงไปหมด

เธอ ชินกับการตัดสินใจเองแล้วชินกับความเป็นผู้ สูงส่งไปแล้ว
ตอนนั้นวายุจะเลิกกับเธอ เธอไม่ได้พูดอะไรเลยไม่มี แม้แต่คําอ้อนวอนหันหลังแล้วเดินไป ถึงแม้หัวใจของเธอ จะเจ็บปวดมากๆแต่เธอก็เลือกที่จะปล่อยมือ

เพราะเธอรู้ว่าการที่ลดตัวลงไม่มีทางได้ใจผู้ชายกลับ มาต่อไปศักดิ์ศรีก็อาจโดนผู้ชายเหยียบไว้ใต้ฝ่าเท้า

ตอนนี้เธอยังมีศักดิ์ศรีอีกเหรอ?

“ฉันทำไม่เป็น นายสอนฉันสิ เธอหลับตากำลัง ควบคุมสติอยู่

ไม่มีอะไรที่จะรู้สึกไม่ดีหรอก นั่นเป็นแค่การสงสารตัว และยังแก้ปัญหาอะไรไม่ได้อีกด้วย

Kingหันหลังแล้วมองไปทางเธอ

เธอเขย่งเท้ามองไปทางปากของเขาที่แดงๆและเริ่ม เข้าไปใกล้ช้าๆจนสัมผัสถึง

Kingกอดที่เอวของเธอก้มหัวแล้วไปจูบที่ปากของ

เธออ้าปากเล็กน้อย

เขาก็เข้าไป เธอรับรู้ถึงความเซ็งคร่งขอบขาได้เธอก็เลยจูบเขากลับ

เขาจูบเธอไปสามนาทีถึงจะปล่อยเธอไป อารมณ์ก็ดี กว่าเมื่อกี้เยอะ “ก็โอเคอยู่ เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ก็ยังไม่ช้า

“ปล่อยตัวเธอไป คาริสาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

Kingยิ้มที่มุมปากแล้วตอบมาว่า “ได้”