บทที่ 13 ไม่มีผู้หญิงที่โง่กว่าเธอแล้ว

“พวกเขาไม่ฟังคำสั่งฉันสักหน่อย คาริสา ด

“ต่อไปจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว ฉันจะไปบอกเอง ถ้า ใครไม่ฟังเธอก็ไล่ออกเลยแต่ก่อนทั้งหมดนี้เธอต้องห้าม คิดที่จะหนี” Kingไปจิ้มที่จมูกของเธอ

คาริสารู้สึกว่าจมูกอุ่นๆเหมือนมีไฟฟ้าไหลผ่านเข้าไป ในตัวของเธอ เธอเงยหน้ามองไปทางเขาแล้วนึกได้ว่าที่ ชาลี่จะเอามีดแทงเธอก็เป็นเพราะความหึงหวง

“King พวกเขาเคยเห็นหน้าตาของนายไหม?” คาริ สาถามอย่างสงสัย

เขามองไปทางตาของเธอที่เหมือนดาวบนท้องฟ้า เหมือนเขาตกลงไปอยู่ในกาแลคซี่ จากนั้นเขาก็ยิ้มที่มุม ปากมือไปวางที่เอวของเธอ “ไม่เคย เธออยากจะเห็น ไหม?”

คาริสายิ้ม “พวกเขาไม่เห็นหน้าตาของเธอก็หลง หัวปักหัวป๋าแล้วถ้าเห็นก็คงจะฆ่าฉันทิ้งละมั้ง นายมีเสน่ห์ มากเกินไป”

“เสน่ห์” Kingมองไปทางเธอแล้วยิ้มอ่อนๆนัยน์ตา ของเขามีแต่ความระลึก หรือ….. “อย่าเปลี่ยนเรื่องคุย อยากจะเห็นหน้าตาของฉันไหม”
เธอกระพริบตามือเริ่มกําแน่นๆแล้วมองไปทางตา ของเขา ตาของเขาเหมือนมีมรสุมที่จะดูดกลืนคนเข้าไป ในหลุมด่า

เธอ……ไม่กล้า

แต่ในใจก็ยังมีความรู้สึกแปลกๆเหมือนเขาอยู่ใกล้ๆ ตัวเองและเหมือนเขาห่างกับตัวเองไกลมาก

คาริสาถามอย่างไม่แน่ใจ “King ก่อนหน้านี้ฉันเคย ถามว่าหนึ่งปีก่อนในชีวิตของฉัน……เคยเจอนายไหม?”

เธอกลัว ถ้าเขารู้จักเธอถึงแม้เธอจะหนีออกจากที่นี่ ได้ก็ไม่มีผลอะไร

Kingมองไปทางเธออย่างสงสัยแล้วไปจับที่มือของ เธอมาไว้ข้างๆหน้าของเธอ “แค่เปิดออกเธอก็รู้แล้วว่า เคยเจอไหมไม่ใช่เหรอ?”

เธอไม่กล้าหายใจแรงๆในสมองรีบค้นคว้าประวัติของ คนที่รู้แต่ก็ไม่มีใครที่จะเข้ากับ Kingได้เลย

เมืองBกับเมืองKห่างกันไกลมากและเธอก็ถูกขายใน ตลาดมืดของเมืองC ก่อนหน้านี้ไม่น่ารู้จักกันไม่อย่างงั้น เธอคงทายออกมาแล้วว่าเขานั้นคือใคร
“ไม่กล้าเหรอ?” Kingถามกลับสายตาที่มองไป ทางเธอเริ่มเย็นชา

คาริสาดึงมือตัวเองออกแล้วหันหลังไป “ช่วงนี้นาย เป็นอะไรเนี่ยทําไมยุยงให้เปิดตลอดถ้านายอยากให้ฉันดู แล้วจะให้ฉันเปิดเองทำไม

Kingไปจับที่คางของเธอให้เธอมาสบตากับเขา “ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอคิดที่จะอยู่กับฉันด้วยความจริงใจ หรือเพราะเป้าหมายอื่น คำว่าชอบที่เธอพูดมาก็คงไม่ใช่ ความจริงน่ะสิ”

ที่เขาให้เธอเอาหน้ากากออกก็เพื่อที่จะทดสอบว่า สามารถเอาเธอไปด้วยได้ไหม?

Kingปกปิดความรู้สึกของตัวเองเนียนเกินไปเนียน จนเธอทายไม่ออกเลยแม้แต่น้อยว่าเขารู้สึกยังไง แต่เธอ เกลียดการกระทำของเขาที่ชอบหลอกถาม

เพราะเขารู้ว่าเธอคิดอะไร เธอก็เลยเปลี่ยนความเขิน อายเป็นโกรธและสะบัดมือของเขาทิ้งแล้วถามว่า “นาย อยากจะพาฉันไปจากที่นี่หรือขังไว้ตลอดชีวิต?

Kingมองไปทางเธอด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วยิ้มที่ มุมปาก “เธอเห็นการที่ฉันเอาเธออยู่ข้างๆเป็นการกักขังเหรอ?”

“แล้วไม่ใช่เหรอ?ฉันไม่ได้โง่ คาริสาพูดด้วยน้ำ เสียงที่เกลียดแค้น

สายตาของKingแหลมคม ไม่เคยเจอผู้หญิงที่โง่ กว่าเธอมาก่อน ของที่อยู่ในมืออยู่แล้วแต่กลับพยายามหนี ไปได้”

เขาหันหลังแล้วเดินไปทางประตูก้าวใหญ่เปิดประตู แล้วเดินออกไปจากนั้นก็ปิดประตูเสียงดัง ปิ้ง

คาริสามองไปทางประตูที่ปิดชิด

ของที่อยู่ในมือหายไปแล้ว

ทำไมเธอไม่เคยรู้สึกเลย? เธอนั่งลงไปบนเตียง พอได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้นเธอก็รีบมองไปทาง หน้าต่าง

เครื่องบินส่วนตัวของKingบินไปแล้ว