บทที่ 1 สนุกไหม?

คาริสาหยิบกระเป๋าที่ผ่านประตูตรวจจับอาวุธขึ้นมา แล้วมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง

ตรงหน้าเธอมีผู้ชายใส่ชุดสูทสีดำเดินมาทางเธอ เธอรีบก้มหน้าลงแล้วเดินผ่านคนนั้นเร็วๆ

“แป๊บ”

คาริสาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้า

“หยุดนะ อย่าวิ่งผู้ชายชุดสูทดำตะโกน

คาริสาเดินเข้าไปในร้านสมุดแล้วออกมาจากประตูอีก ทางจากนั้นก็วิ่งไปทางที่เดินมาอย่างรวดเร็ว

เธอเอาตั๋วเครื่องบินยื่นให้พนักงานแล้วพูดอย่างเร่ง รีบว่า“อีก30นาทีเครื่องจะบินฉันคือลูกค้าVIPขึ้นเครื่อง ก่อนเวลาได้ใช่ไหม?”

พนักงานดูตัวของคาริสาเธอยิ้มแล้วพูดว่า “ได้ค่ะ เดินตามดิฉันมาเลยนะคะ

คาริสาเดินตามพนักงานลงไปชั้นล่างทางประตูมีรถ เบนซ์สีดำที่คอยรับลูกค้า
เธอเข้าไปนั่งในรถแล้วหันไปดูทางด้านหลัง

เมืองKนี้เป็นเหมือนเป็นฝันที่เลวร้ายที่สุดของเธอ เธอไม่อยากมาที่นี่อีกแล้วผู้ชายคนนั้นที่เหมือนปีศาจเธอ ไม่อยากจะพบเจออีกแล้ว

หลังจากนั้นห้านาทีเธอไปถึงตรงหน้าของเครื่องบิน มีสจ๊วตและแอร์โฮสเตสคอยรอต้อนรับอยู่

“นี่คือเครื่องบินที่จะบินไปเมืองAใช่ไหม?” คาริสา ถามให้มั่นใจ

“ใช่ค่ะคุณลูกค้า นี่นั่งของคุณคือA1เชิญทางนี้นะ คะ”แอร์โฮสเตสยิ้มแล้วพูด

คาริสาขึ้นไปบนเครื่องตามที่แอร์โฮสเตสบอกแล้ว เอากระเป๋าของเธอไปไว้บนชั้นเก็บของ

อีก25นาทีเครื่องก็จะบินแล้ว

เธอไปนั่งบนเก้าอี้แล้วเผลอเหลียวหลังไปมองเห็น เฉินที่เป็นพ่อบ้านตาของคาริสาก็ตาค้างเลย

เธอจำได้ว่าที่นั่งธรรมดานั้นมีประตูอีกบานนึง ไม่ทัน เอากระเป๋าที่เก็บไว้ก็รีบวิ่งไปทางประตู เธอผลักประตูที่กั้นระหว่างที่นั่งพิเศษกับที่นั่งธรรมดาออกก็เห็นบอดี้การ์ด สี่คนขวางทางเดินของเธออยู่

นี่มันใช่ที่นั่งธรรมดาตรงไหน? นี่มันคือที่นั่งอันหรูหรา

คาริสารีบหันหลังกลับ

พ่อบ้านเฉินมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้วและบน ใบหน้าก็มีรอยยิ้มที่ยิ้มบาน เซอร์ไพรส์ไหมครับคุณคาริ สา?”

คาริสาขมวดคิ้วแน่นหน้าของเธอขาวซีดไป หมดเซอร์ไพรส์ตรงไหนมีแค่ตกตะลึงพวกนายรู้ตั้งนาน แล้วเหรอว่าฉันจะหนีออกมา?”

“คุณชายบอกให้พวกผมเล่นกับคุณ พวกเรา พยายามเล่นกับการหนีของคุณมันก็เหนื่อยนะครับคุณไม่ เบื่อเกมแบบนี้แต่พวกเราเบื่อมากเลยนะครับ

คาริสาหัวเราะ

พวกเขาคิดเป็นเกมแต่เธอกลับคิดว่าเป็นการเอาชีวิต

รอด

ชัดๆ
“Kingหละ?”คาริสาถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

พ่อบ้านเฉินมองไปทางบอดี้การ์ด

บอดี้การ์ดเปิดประตูในห้องเบาๆ

เขาใส่หน้ากากสิงโตเหมือนเดิมใส่เสื้อสูทสีดำแล้ว นั่งอยู่บนโซฟา สูงส่งมีสง่าสายตามองไปทางไวน์แดง ที่อยู่ในแก้วไม่มองมาทางเธอแม้แต่ครั้งเดียวแล้วถามว่า “สนุกไหม?”

“สนุกไหม?คนที่กลับคำคือนายนะก่อนหน้านี้นาย บอกว่าถ้าฉันคลอดลูกเสร็จนายก็จะปล่อยฉันไปแต่สิ่งที่ นายทำในตอนนี้คืออะไร? คาริสาใจร้อนมาก

“เธอพูดถึงเด็กทารกที่โดนวางยาตายเห รอ?”Kingถามด้วยน้ำเสียงที่เฉยชา

“นั่นก็เป็นลูกของนายนะ”อารมณ์คาริสาเริ่มเดือด

KINGลุกขึ้นมา

คาริสาถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่รู้ตัว

เขาเข้าไปจอดที่เจ้าของสวนบนตัวแล้ววว.ยศจไว้บนโซฟาจากนั้นก็ทับไปที่ตัวของเธอมองไปทางเธอด้วย สายตาที่เยือกเย็น “ฉันเคยตรวจDNAกับเด็กคนนั้นที่ ตายไปมันไม่ใช่ลูกของเธอและไม่ใช่ลูกของฉันด้วย บอก มาว่าเอาลูกฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน?”

คาริสามองไปทางเขาด้วยสีหน้าที่ไม่น่าเชื่อ “นาย พูดว่าอะไรนะ เด็กนั่นไม่ใช่ลูกของเรา?