บทที่ 1 สายเลือดมาเฟีย 1

7 ปีต่อมา ณ ประเทศไทย

เพชรหอมเร่งฝีเท้าเดินเข้ามาในโรงเรียนอรุณบริรักษ์ โรงเรียนอนุบาลใกล้บ้าน สถานศึกษาของยศนัย อรุณประภาพร บุตรชายคนเดียวของหล่อน สีหน้าของเพชรหอมแบกรับความ กังวลไว้เต็มพิกัด รีบรุดมาโรงเรียนแห่งนี้ทันทีที่วิไลพร คุณครู ประจำชั้นอนุบาล 2/2 โทรไปแจ้งเรื่องสำคัญ หล่อนจำต้องลา งานมาจัดการเรื่องลูกตัวแสบ ที่สร้างวีรกรรมชวนปวดหัวให้ หล่อน

“สวัสดีค่ะครูใหญ่ ครูแก้ว” เพชรหอมไหว้ไพศาล ครูใหญ่ ประจำโรงเรียน และครูวิไลพรหรือครูแก้ว

“เชิญนั่งครับคุณแม่” ไพศาลเชิญผู้ปกครองนักเรียนจอมเกเร เพชรหอมทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ข้างวิไลพร “อย่างที่ครูแก้วโทร บอกคุณแม่นะครับ วันนี้ยศนัยซุกดนุพลจนจมูกหัก ทางเราได้ พาดนุพลไปโรงพยาบาลแล้ว และทําการรักษาจนแน่ใจว่า ปลอดภัย ซึ่งทางเราได้ทำตามกฎระเบียบของทางโรงเรียน โทร แจ้งให้ผู้ปกครองดนุพลทราบ ผลที่ออกมาคือ คุณพ่อคุณแม่ของ ดนุพลไม่ยอม จะฟ้องดำเนินคดีกับยศนัย แต่ผมคิดว่ายศนัยยัง เด็ก และเป็นเรื่องเด็กทะเลาะกัน ผมเกลี้ยกล่อมคุณพ่อคุณแม่ด พลแล้ว ซึ่งเขาทั้งสองยอมไม่แจ้งความ แต่ต้องการให้คุณชดใช้ ค่าเสียหายและค่าทําขวัญครับ”
ไพศาลบอกเรื่องที่เพชรหอมต้องรับรู้และชดใช้ เพชรหอม ถอนหายใจพรืดยาว หันไปมองหน้ายศนัย ลูกชายหัวแก้วหัว แหวนที่เงยหน้ามองสบตาผู้เป็นแม่ด้วยความสำนึกผิด

“ครั้งนี้น้องฮาร์ททำรุนแรงกว่าครั้งก่อนนะคะคุณแม่ ทางเราก็ ไม่รู้จะช่วยยังไง ได้แต่ช่วยพูดให้คุณพ่อคุณแม่ตนพลไม่เอา ความ แต่อย่างที่ครูใหญ่บอก คุณแม่ต้องชดใช้ค่าเสียหายและ ค่าทําขวัญค่ะ”

วิไลพรมองเพชรหอมด้วยความสงสาร ยศนัยไม่ใช่เด็กเกเร หรือเจ้าปัญหา เพียงแค่ว่า อาจมีความอดทนต่อการถูกล้อ จากเพื่อนร่วมชั้นเรียน ซึ่งเหตุการณ์ลักษณะนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ยศ นัยชกหน้าเพื่อนเป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกชกหน้ายุทธนาจนฟัน โยก ครั้งนี้ชกดนุพลจนจมูกหัก

“ค่าเสียหายทั้งหมดเท่าไหร่คะ

“ค่ารักษาพยาบาทหนึ่งหมื่นเจ็ดพันบาท ค่าทำขวัญสองหมื่น บาท รวมเป็นสามหมื่นเจ็ดพันบาทครับ”

ช่างเป็นตัวเลขที่สูงมากสำหรับคนที่ต้องแบกภาระค่าใช้จ่าย ภายในบ้านและส่วนตัวเพียงคนเดียว เงินจำนวนนี้สูงกว่าเงิน เดือนที่เพชรหอมได้รับหนึ่งเท่าตัว แต่ไม่ว่าจะสูงมากแค่ไหน เพชรหอมก็ยินดีจ่าย

“ได้ค่ะ สามหมื่นเจ็ดพันบาท

เอ่ยจํานวนเงินออกไปก็ใจหาย หล่อนมีเงินเก็บไม่ถึงสองหมื่น บาท และเป็นเงินมีไว้สำรองจ่ายในการฉุกเฉิน อาทิลูกป่วย และมีไว้สำหรับค่าเล่าเรียนของยศนัยในอนาคต ทว่าก็ต้องดึงมาใช้ เพราะความจำเป็น ส่วนที่ขาดอีกหมื่นเจ็ดกว่าๆ คงต้องหาหยิบ ยืมจากคนรอบข้าง หรือไม่ก็เจ๊แมวเจ้าของห้องเช่าที่ปล่อยเงิน กู้ทั้งรายวันและรายเดือน กู้ง่ายแต่ก็ต้องเสียดอกเบี้ยมาก

“ค่ารักษาพยาบาลจ่ายที่ผมนะครับ เพราะผมใช้เงินสำรอง ของโรงเรียนออกไปก่อน ส่วนอีกสองหมื่นบาท คุณแม่ให้กับคุณ พ่อคุณแม่ดนุพล โดยตรงเลยนะครับ” ไพศาลแจงรายละเอียดที่ เพชรหอมต้องรับผิดชอบ

“ค่ะ ได้ค่ะครูใหญ่ พรุ่งนี้เพ้นท์จะจัดการให้ค่ะ “ครับ ถ้างั้นก็ไม่มีอะไรแล้วครับ

“ขอบคุณครูใหญ่กับครูแก้วมากค่ะที่ช่วยพูดให้” เพชรหอม พนมมือไหว้ครูทั้งสอง “เพ้นท์ขอตัวก่อนนะคะ แล้วขออนุญาตพา น้องฮาร์ทกลับไปด้วยค่ะ”

“ยังมีอีกเรื่องค่ะคุณแม่” วิไลพรพูด

“ค่ะ เรื่องอะไรคะ”

“คืออย่างนี้ค่ะ เดือนหน้าจะมีการแข่งขันพูดอ่านภาษาอังกฤษ ทางโรงเรียนเราส่งนักเรียนเข้าร่วมแข่งขันด้วย ระดับชั้นป.1 ป.6 เราได้ตัวแทนแล้ว ขาดแต่ชั้นอนุบาล ครูเห็นว่าน้องฮาร์ทมี ความสามารถด้านนี้ พูดได้คล่องกว่าเด็กชั้นเดียวกัน ส่วนเรื่อง การอ่านก็อยู่ในระดับดีค่ะ ทางโรงเรียนจึงขออนุญาตให้น้อง ฮาร์ทเป็นตัวแทนชั้นอนุบาลไปร่วมแข่งขันค่ะ ไม่ทราบคุณแม่ ขัดข้องไหมคะ” วิไลพรบอกให้อีกฝ่ายรู้และรอคำตอบ
“ไม่มีปัญหาค่ะ น้องฮาร์ทจะได้ฝึกภาษาและการอ่านเขียนไป ด้วย”

ความที่เพชรหอมพูดได้สามภาษาไม่รวมภาษาแม่ และยศนัย เป็นลูกครึ่งมีเชื้อสายอิตาเลี่ยน หล่อนจึงฝึกสอนให้ยศนัยพูด ภาษาอังกฤษและภาษาอิตาเลี่ยนตั้งแต่เด็ก ซึ่งยศนัยก็เรียนรู้ได้ มาก

“ขอบคุณมากค่ะคุณแม่” วิไลพรยิ้มให้เพชรหอม

“ยินดีค่ะ ถ้าหมดเรื่องแล้ว เพ้นท์ขอตัวก่อนนะคะ

เพชรหอมจูงมือบุตรชายออกจากห้องครูใหญ่ โดยมีสายตา ของเจ้าของห้องและครูประจำชั้นอนุบาล 2/2 มองตามไปด้วย ความสงสารและเห็นใจ แต่ก็ช่วยอะไรมากไม่ได้ไปกว่านี้

“แม่ฮะ ผมขอโทษ” ยศนัยดึงมือออกจากมือมารดา เด็กชาย วัยหกขวบพนมมือไหว้เพชรหอมอย่างสำนึกผิด เพชรหอมเห็น แววตาบุตรชายแล้วถึงกับดุไม่ลง หล่อนจูงมือบุตรชายมานั่งตรง ม้าหินหน้าห้อง

“คราวนี้ไปชกหน้าเพื่อนเรื่องอะไร “นุมาล้อว่าผมเป็นลูกไม่มีพ่อฮะ”

เรื่องเดิม…

ครั้งที่แล้วยศนัยชกหน้าเพื่อนก็ด้วยเหตุผลนี้ เด็กชายถูกล้อว่า เป็นลูกไม่มีพ่อ ซึ่งในความเป็นจริงยศนัยมีบิดา เพียงแค่ว่าบิดา ไร้ความรับผิดชอบ แล้วหล่อนเองไม่ต้องกล่าวถึงราซิเอลโล่อีกไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง ทว่ามันก็ยากจะตัดใจจากเขา เป็นเพราะ ใบหน้าของยศนัยถอดแบบพ่อมาเต็มๆ รวมถึงนัยน์ตาสีฟ้าก เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน และนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เพชรหอมลืมพ่อ ของลูกไม่ได้

ไม่เพียงหน้าตาที่เหมือนกัน อุปนิสัยยังคล้ายคลึงกันด้วย โดย เฉพาะเรื่องความใจร้อน บุ่มบ่าม ไร้ความอดทนเหมือนกันไม่มี ผิด ยศนัยรับการถ่ายทอดทั้งหน้าตา นิสัยมาจากบิดาจอม มาเฟียเต็มๆ

“แม่บอกฮาร์ทหลายครั้งแล้วนะลูกว่า ฮาร์ทมีพ่อเหมือนเด็ก คนอื่น เหมือนทุกคน แต่ตอนนี้พ่อของฮาร์ทอยู่บนสวรรค์ อยู่ คนละที่กับเราสองคน ต่อไปนี้ฮาร์ทต้องอดทนให้มากกว่านี้นะ ลูก อย่าทำร้ายเพื่อน เพราะถ้าลูกใจร้อน ไม่อดทนแล้วเกิดชก เพื่อนอีก แม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเสียหายและค่าทำขวัญแล้วนะลูก” เพชรหอมบอกลูกชายด้วยน้ำเสียงที่ไม่แสดงถึงความไม่พอใจ หรือโกรธ หล่อนสอนลูกด้วยเหตุผล “ถ้าฮาร์ทไม่อดทน เราอาจ ไม่มีที่อยู่ เงินกินก็จะไม่มีนะลูก เพราะแม่ต้องเอาเงินเก็บมาจ่าย ให้เพื่อนของฮาร์ท แล้วถ้าเพื่อเงินเก็บของแม่หมด ฮาร์ทก็จะไม่ ได้เรียนหนังสือ ฮาร์ทอยากให้มันเป็นอย่างนั้นไหมลูก

“ฮะแม่ ผมจะไม่ชกเพื่อนอีกแล้วฮะ” เด็กชายรับคำ “แม่อย่า โกรธผมนะฮะ ผมขอโทษฮะ”

“เพื่อเป็นการลงโทษ แม่จะหักค่าขนมฮาร์ทวันละห้าบาทเป็น เวลาสองเดือน และงดฮาร์ทออกไปห้างหรือซื้อของเล่น ตกลง ไหมครับ” ครั้นหล่อนจะไม่ลงโทษก็ไม่ได้ เพชรหอมกำลังสอนให้ลูกชายรู้ว่า คนทําผิดต้องได้รับโทษ ไม่มากก็น้อย

“ฮะแม่” เด็กชายยินยอมถูกลงโทษ

“กลับบ้านกันดีกว่านะครับ เย็นนี้แม่จะทอดปลานิลให้ฮาร์ ทกินดีไหมลูก”

ยศนัยยิ้มกว้าง ดีใจจะได้ทานอาหารจานโปรด เด็กชายพยัก หน้า ก่อนจะพากันเดินออกจากโรงเรียนเพื่อกลับห้องพักห้อง เล็กๆ แต่เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่นของสองแม่ลูก

หลังจากที่เพชรหอมอุ้มท้องยศนัยกลับมาเมืองไทย หล่อนได้ มาขออาศัยอยู่กับอาสาวที่ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงานมีครอบครัว ซึ่งยุพดีก็ไม่ซักถามเรื่องพ่อของเด็กในท้อง เพชรหอมไม่ได้อยู่นิ่ง เฉย ช่วยเหลือยุพดีที่มีกิจการอู่รถยนต์ โดยทำหน้าที่บัญชี จน กระทั่งคลอดบุตร ชีวิตของหล่อนก็ต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อ ยุพดีแต่งงานกับยงยุทธที่มีนิสัยขี้เหนียว ไม่เอาญาติพี่น้อง เพชร หอมที่ไม่ต้องการให้ยุพดีลำบากใจ หล่อนจึงย้ายออกมาจาก บ้านยุพดีที่ให้เงินมาสำรองใช้จ่ายสองหมื่นบาท

เงินจำนวนนี้บวกกับเงินเก็บที่ได้รายเดือน เพชรหอมนำไป จ่ายเป็นค่าล่วงหน้า ค่าเช่าห้องเกือบเก้าพัน ส่วนที่เหลือหล่อนไว้ ใช้สำรองจ่ายในค่าใช้จ่ายต่างๆ รวมถึงค่าจ้างเลี้ยงยศนัย เพราะหล่อนต้องหางานทำเพื่อความอยู่รอด เป็นความโชคดีที่ หล่อนเก่งเรื่องภาษา พูดได้ถึงสี่ภาษาคือ จีน ญี่ปุ่น อิตาลีและ ภาษาสากล ทำให้โรงแรมมิราเคิลรับเพชรหอมเข้าทำงานใน ตำแหน่งพนักงานต้อนรับที่ว่างอยู่ทันที และยึดงานนี้จนถึงทุกวันนี้ รายได้สมน้ำสมเนื้อ พอเลี้ยงตัวสองคนแม่ลูก แต่เห็นทีเพชร หอมคงต้องหางานพิเศษ เพื่อให้มีรายได้เพิ่มขึ้น ทดแทนเงินที่ เสียไป

เกิดมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ใจต้องไม่ย่อท้อ ต้องไม่หมด เรี่ยวแรงก้าวเดิน กำลังใจที่ทำให้เพชรหอมมีแรงก้าวเดินต่อไป คือ ยศนัย ลูกชายสุดที่รักที่หล่อนสัญญากับตัวเองว่า จะเลี้ยงดู เขาให้ดีที่สุดเท่าที่สองมือแม่นี้จะทำได้