บทที่001 อยากให้ผมช่วยไหม?

แสงจันทร์สว่างไสว, แสนอบอุ่น

งานวันเกิดส่วนตัวที่ใหญ่โต, เชียวลือหยี่ถือแก้ว คริสตัลในมือไว้แน่น, ตาจ้องมองไปที่ชายหญิงที่กำลังจูบ กันเร้าร้อนหลังม่านอย่างดุดัน.

เธอคิดไม่ถึงว่าหลินเซียงที่บอกว่ารักตัวเองหนักหนา จะนอกใจตัวเองได้, น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด, ในใจรู้สึก เจ็บปวด, เธอตัวสั่นอยากเดินเข้าไปกระชากผ้าม่านแล้ว ตบหลินเซียง, แต่ว่าเธอกลับถูกคนดึงแขนไว้

“วิธีทำให้ผู้ชายนึกเสียใจก็คือการหาชายคนหนึ่งที่ดี กว่าเขา, อยากให้ผมช่วยคุณไหม? “เสียงผู้ชายที่เพราะ และมีแรงดึงดูดดังขึ้นข้างหูเธอ

ทันที่ๆเชียวลือหยี่หันมาจ้องเข้ากับตาคู่นั้นที่ดูลึกลับ และเป็นมิตร, ตอนที่เธอตกใจนิ่งไปเจ้าของดวงคู่นั้นก็ได้ โน้นตัวลงจูบริมฝีปากที่สั่นเล็กน้อยของเธอ

ลมหายใจที่ชัดเจนเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งราวกับ สายฝนที่กระหน่ำของผู้ชาย, อากาศรอบตัวของเชียวคือ หยี่ลดลง, หายใจไม่ทั่วท้อง, เธอนิ่งไปเล็กน้อย, ตอนที่ เธอได้สติคิดจะผลักเขาออกเขาก็หยุดการกระทำไปเอง แล้ว, มองเธอด้วยใบหน้าที่ลึกลับ, ค่อยๆขยับริมฝีปาก “คิดเสร็จหรือยัง, เรามาทำอีกครั้ง? ”
พูดจบเขาจับมือน้อยๆของเธอมาจูบอย่างลึกซึ้งอีก ครั้ง, เพราะความตกใจของเธอเขาจนจูบลึกเข้าไปจนถึง ลิ้นเธอได้อย่างง่ายดาย

เชียวคือหยี่ยังไม่ทันขัดขืนก็ได้ยินเสียงพูดอย่าง โมโหของผู้ชายดังลั่นขึ้นข้างหู

“เชียวจื้อหยี่, เธอ, เธอหน้าไม่อาย

ทันใดนั้นเชียวจือหยีตัวแข็งไป, จ้องหลินเซียงอย่าง โกรธเคืองเล็กน้อย, เขาพูดว่าเธอหน้าไม่อาย? ฟ้ารู้ว่าคน ที่หน้าไม่อายก่อนคือใคร

ไมซวนเจ๋อปล่อยเชียวคือหยี่ออกเล็กน้อย, จูบที่หน้า ผากเธอไปทีหนึ่งแล้วค่อยหันมาทางหลินเซียง, “คุณ สุภาพบุรุษ, คุณไม่ได้รูดซิปกางเกง, เมื่อกี้ทั้งจูบทั้งลูบกับ สาวสวยคนนั้นอย่างสนุกเลย

เมื่อหลินเซียงได้ยินทันใดนั้นสีหน้าดูแย่เล็กน้อย, เขาก้มหน้ามองที่กางเกงตัวเอง, ซิปกางเกงเปิดอยู่จริง, แต่ว่าเมื่อกี้ตัวเองไม่ได้

เขารีบร้อนอยากจะอธิบายกับเชียวคือหยี่, แต่ว่าเชียว ลือหยี่มองเขาทีหนึ่งและหันหลังไป
หลินเซียงทำลายความรักของพวกเขาง่ายดายอย่าง นี้, เธอก็ใช่ว่าจะขาดเขาไม่ได้, ราวกับเป็นการแก้แค้น เธอพิงไปบนตัวไมซวนเจ๋อที่อยู่ข้างๆ

“เสี่ยวจือ, ขอบคุณที่คุณตอบตกลงแต่งงานกับผม เมื่อกี้, ผมจะรักและดูแลคุณเป็นอย่างดี ไม่ซวนเจ๋อมอง หลินเซียงทีหนึ่งโอบเอวเชียวคือหยี่แล้วเดินจากไป

ห้องพักผ่อง, เชียวจื้อหยี่จ้องมองผู้ชายหล่อมากคน นี้อย่างมึนงง, ถ้าเธอจำไม่ผิดผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นพี่ชาย ต่างแม่ของไมลี่, ได้ยินว่ามีกลุ่มมาเฟีย, ฆ่าคนด้วยไม่กระ พริบตา.

แต่ว่าทำไมเขาถึงอะไรกับเธอล่ะ

“คือว่า, เมื่อกี้, เรื่องเมื่อกี้ขอบคุณคุณมาก ถึงแม้ จะไม่ค่อยเต็มใจ, แต่เธอพูดขอบคุณไป, เพราะไม่อยาก สร้างปัญหาให้ไมลี่.

ไมซวนเจ๋อมองเธอที่พูดกังวนเล็กน้อยอย่างตลก, “ผมไม่ถือสาถ้าคุณจะขอบคุณผมอีกครั้ง พูดอยู่ก็ดึง เธอนั่งลงบนตักตัวเอง, จับหน้าเธอและจูบลงไปอีกครั้ง

เธอราวกับกระต่ายน้อยที่ตกใจ, หลบซ้ายหลบขวา เพื่อไม่ให้เขาจูบโดน, ไมซวนเอกลั้นหัวเราะไว้แกล้งจูบไปทั่ว, รอยจูบๆลงบนหน้าเธอ, บนตาเธอ, บนจมูกเธอ, บน ผมเธอ.

“นี้, ถ้าคุณจูบอีกฉันจะไม่ยอมคุณแล้วน่ะ “เชียวคือ หยี่หลบไม่พ้น, จ้องเขาอย่างโมโห, เธอรู้มาตลอดว่าพี่ ชายคนนี้ของไมลี่เป็นคนน่ากลัว, ตอนนี้ดูแล้วไม่เพียงน่า กลัว, ยังน่าหมั่นไส้มากด้วย.

“คุณจะไม่ยอมผมยังไง? “เขาคลายกอดเธอ, มือทั้ง คู่จับที่หัว, เอนตัวลงบนโซฟาอย่างกวนๆ, แต่ว่าวินาทีต่อ มาเขาเอื้อมมือไปดึงเธอมาบนตัวเขา, เชียวจือหยี่ล้มลง บนตัวเขาอย่างจัง