บทที่ 5 ในกล่องของขวัญที่ลึกลับ

“งั้นก็ได้, ฉันไม่ลังเลแล้ว, เป็นแค่งาน, ทำงานดีๆ ขยันเรียนรู้หาประสบการณ์, พยายามเป็นนักออกแบบ เสื้อผ้าที่ดีให้ได้, อีกหน่อยเราสองคนแยกตัวออกมาสร้าง แบรนด์ตัวเอง, มีหน้าร้านของตัวเอง “เชียวคือหยี่ให้ กำลังตัวเอง, และสร้างแรงใจให้ไม

ไมลี่พยักหน้าอย่างแรง, “อืม, เรามาสู้ไปด้วยกัน นี้เป็นความหวังของเธอกับเสี่ยว, ต้องพยายามให้ได้

“ใช่สิ, ไมลี่, เธอไม่เข้าเย้กรุ๊ป, ถ้างั้นหาบริษัทที่เข้า กับตัวเองได้แล้วเหรอ? “เชียวคือหยี่ถามอย่างเป็นหวัง

บ้านไม่มีความซับซ้อนเล็กน้อย, บ้านตัวเองก็มีบริษัท ออกแบบ, โดยมีไมหลินดูแลมาตลอด, และพี่ชายคนละ แม่ของเธอคนนั้นกลับก่อตั้งบริษัทที่ใหญ่กว่าขึ้นเองข้าง นอก, อีกทั้งยังเป็นบริษัทชั้นนำในประเทศ ประเภทธุรกิจ ที่ทํามีหลากหลายรูปแบบ

ไมลี่ทำหน้าเศร้าถอนหายใจเฮือกหนึ่ง, “เสี่ยวจือ, เธอรู้ไหม, พี่ชายฉันบอกให้ฉันไปทำงานที่บริษัทเขา เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นฉันตกใจแค่ไหน, และแม่ฉันตกใจ แค่ไหน. ”

เชียวคือหยี่ตบไหล่เธอเบาๆอย่างปลอบใจ, เธอรู้ว่า ไมลี่กลัวพี่ชายเธอมาตลอด, ไม่กล้าปฏิเสธเขา
“เสี่ยวจือ, ในกล่องของขวัญของเธอ ” พนักงาน ขนส่งที่น่ารักและหล่อเหลายื่นกล่องของขวัญที่สวยงาม กล่องหนึ่งให้เชียวจือหยี่, เขายิ้มไปแล้วหยิบปากกาออก มาให้เธอเซ็นชื่อ.

เชียวคือหยดเห็นว่าเป็นเขาก็กลั้นไม่ไหวหัวเราะ, เกือบจะทุกเดือนที่เธอต้องได้รับของขวัญที่ลึกลับชิ้นหนึ่ง จากพนักงานขนส่งฉีเฟยเกอที่น่ารักคนนี้, แต่คนที่ส่งของ ขวัญเป็นใครเธอกลับไม่เคยรู้, ตั้งแต่ม.ปลายจนถึงตอนนี้ ก็หกปีแล้ว.

“ขอบคุณ, ฉีเฟยเกอ, อาทิตย์หน้าเธอก็ต้องไป ฝึกงานแล้ว คราวหน้ามีพัสดุก็ส่งไปที่บ้านฉันเถอะ พูด แล้วก็แปลก, ของขวัญที่ลึกลับพวกนี้ส่งมาที่โรงเรียน ตลอด.

ฉีเฟยเกอยิ้มๆ, มองเธออย่างจริงจัง, “อืม, คราว หน้าฉันจะส่งให้เธอโดยตรงเลย, เสี่ยวจือ, บอกข่าวดีเธอ เรื่องหนึ่ง, ฉันได้เลื่อนขั้นแล้ว

“อ่า, จริงเหรอ, ยินดีด้วย! “เชียวคือหยี่ดีใจกับเขา จากใจจริง, ในสายตาเธอเขาเป็นพนักงานขนส่งที่ทำงาน ดีรับผิดชอบงานและนิสัยดี, คนแบบนี้ไม่ได้เลื่อนขั้น แปลกแล้ว!
ฉีเฟยเกอยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหันหลังเดินจากไป

เชียวจื่อหยี่แกะของขวัญออกดู, กลับเป็นมือถือใหม่ ที่สวยมากเครื่องหนึ่ง, เคสสีขาวข้างนอกยังประดับด้วย หินแกรนิตที่สวยงาม, มองมุมไหนก็สวยงามอย่างบอกไม่ ถูก, หน้าจอสัมผัสที่ทันสมัยทำให้หญิงสาวตื่นเต้นมาก แต่ว่าเธอแปลกใจ, ทำไมคนที่ลึกลับคนนั้นถึงได้รู้ว่าเธอ ต้องการมือถือเครื่องหนึ่ง?

มือถือเครื่องเดิมตกโถส้วมไปเมื่อหลายวันก่อน, มัน น่าอายจริงๆ.

“สวยมากเลย, ” ไมลี่พูดชมจากใจ, เธอก็เหมือน ก่อนนี้ , อยากรู้อยากเห็นคนลึกลับที่ส่งของขวัญคนนั้นอีก ครั้ง, เมื่อก่อนตามหลังเสี่ยวจือคาดเดาไว้ไม่น้อย

เชียวคือหยี่พยักหน้า, ก็สวยมากจริงๆ

คืนนั้นเชียวคือหยี่อาบน้ำเสร็จก็กลับห้องแต่หัวค่ำ เพื่อวาดงานออกแบบ, เวลาผ่านไปทีละนิด, แต่ว่าพี่สาว เชียวชิงหยิงยังมากลับมา, หรือว่าจะทำโออีกแล้ว?

เธอเปิดตู้เย็นออกนอกจากผมไม้ก็ไม่มีอะไรให้กิน เธอเลยต้มมาม่าเอง
พี่สาวไม่เคยให้เธอเข้าครัวเลย เพราะว่าเชียวคือห กลัวไฟ.

ขณะตอนที่เธอต้มมาม่าอยู่เสียงทะเลาะกันดังมา จากชั้นล่าง, เป็นเสียงของพี่สาว, เชียวคือหยี่เดินไปดูที่ หน้าต่างทันที.

ชั้นล่างเงาร่างที่ผอมเพียวกำลังโมโหใส่ผู้ชายคน หนึ่ง, “เย้อง, คุณตอบตกลงแล้วฉันถึงได้ใส่ชื่อของเสียว จือกับหลินเฉียงลงในใบรายชื่อเด็กฝึกหัด, ตอนนี้คุณบอก ฉันว่าจะตัดพวกเขาออก, ตอนนั้นคุณทำอะไร, คุณไป เถอะ, ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ, พรุ่งนี้ฉันจะยื่นใบลาออก ให้คุณเอง.”

เย้อังเจ็บปวดอยากเดินเข้าไปกอดเธอ, แต่ว่าเชียว ชิงหยิงกลับหันหน้าไปด้านข้างอย่างเย็นชา

“เสี่ยวชิง, คุณอย่าทำแบบนี้ ผมไม่ได้จะกลับคำ พูด, เพราะ, เป็นเพราะแม่ผมบอกว่าถ้าเสี่ยวจือพวกเขาไม่ ไปฝึกงานที่บริษัทท่านจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและอนุญาต ให้เราคบกันจริงจังเปิดเผย,