บทที่ 003 ตบเขาอย่างแรงไปที่หนึ่ง

เย้เฟิงมองสีหน้าของเธอทนไม่ไหวขยับริมปากอีก ครั้ง, ไมเคยพูดถึงฉันให้ผมฟัง, ยังเคยส่งรูปคู่ของ พวกเธอให้ฉัน.

เชียวคือหยี่มองไมอย่างสงสัย, ยัยคนนี้ส่งรูปเธอ ทําไม.

ไมลี่แลบลิ้นอย่างรู้สึกผิด, เธอแค่ไม่รู้ว่าจะคุยอะไร กับพี่เฟิงถึงจะคุยกันถูกคอ, ดังนั้นก็ได้พูดเรื่องสนุกที่เกิด ขึ้นรอบตัวเธอ, และที่พูดถึมากที่สุดก็คือเพื่อนที่สนิทที่สุด อย่างเชียวลือหยี่,

ไมหลินมองเชียวคือหยี่แวบหนึ่งแล้วก็ไม่สนใจอีก, เธอมือหนึ่งควงแขนเย้เพิ่งไว้, พูดอย่างยิ้มอ้อน: “เฟิง, ตกลงกันแล้วว่าคืนนี้คุณคู่เต้นของฉัน, อย่าเย็นชากับฉัน สิ! ไปเต้นกันเถอะ! 33

เย้เฟิงพยักหน้าอย่างไม่มีทางเลือก, ไม่รู้จะทำยังไง กับความขี้อ้อนเอาแต่ใจของไมหลิน

หลังจากที่เย้เฟิงกับไมหลินหันหลังใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ของไมลี่นิ่งลง, เธอถอยหายใจทีหนึ่งแล้วดึงไปนั่งลง ค้านข้าง.

ข้างสระเต้นมีคนมากมายกำลังเต้นอยู่, ความสวยงามที่น่าหลงใหลนั้นปิดไม่อยู่, ไมลี่มองดูเย้เฟิงที่ ราวกับเจ้าชายก็จิตเลื่อนลอย.

มองดูไมลี่จิตเลื่อนลอยทันใดนั้นเชียวคือหยี่ก็กอดคอ เธอไว้, “แน่ใจนะว่ารักจริงๆ ไม่ใช่แค่ความหลงชั่วคราว

ไมลี่พยักหน้า, กลับพูดประโยคหนึ่งที่ดูไม่เข้ากัน “ลูกที่เกิดจากพี่สาวฉันกับพี่เฟิงต้องน่ารักมากแน่, ภาพที่ พวกเขาอยู่ด้วยดูแล้วสวยมากเลย, ดูเข้ากันมาก

เชียวคือหยี่ทนไม่ไหวเคาะหัวเธอ, พูดอย่างจริงจัง “ลูกที่เกิดจากเธอกับพี่เฟิงของเธอก็จะสวยมากเหมือน กัน.”

ไมล์หน้าแดงทันที, พูดอย่างเขินอาย, “พูดอะไร เบี้ย, พี่เฟิงไม่มีทางชอบฉัน, เขาคิดกับฉันแค่เป็นน้อง สาวที่ไม่รู้จักโต. ”

เชียวคือหยี่ไม่พูดอะไรอีก, ก้มหน้าลงดื่มน้ำผลไม้, เธอนึกถึงหลินเซียงขึ้นมา

ความชอบของผู้ชายจะอยู่ได้นานแค่ไหนนะ?

ก็พูดไม่ได้ว่าหลินเซียงไม่ดีกับเธอ, นอกจากภาพที่เห็นวันนี้ เธอเชื่ออย่างที่สุดว่าหลินเซียงรักตัวเอง, และ เขาเองก็พูดแบบนั้นตลอด, เพื่อนรอบตัวเธอก็พูดกันหมด ว่าหลินเซียงเป็นผู้ชายแบบที่ถ้าไม่ใช่เธอเชียวคือหยี่ก็จะ ไม่แต่ง, แต่ว่าในความเป็นจริง

“เชียวคือหยี่, เธอออกมากับฉัน “หลินเซียงมาถึง ข้างกายเชียวคือหยี่กะทันหัน, เอื้อมมือดึงเชียวคือหยี่ที่นั่ง อยู่ลุกขึ้น.

“ทำอะไร? “หน้าเชียวคือหยื่นิ่งลง, ใจก็เริ่มสั่นขึ้น ในใจเข้าใกล้ขอบเขตความโมโห.

“หลินเซียง, นายทำอะไร, นายทำเสี่ยวจือเจ็บแล้ว “ไมลี่ยืนขึ้น, คิดจะดึงหลินเซียงออก,

หลินเซียงกลับเหมือนไม่ได้ยิน, ดึงเชียวคือหยี่แล้ว เดินออกไปข้างนอก, เชียวคือหยี่สะบัดมือเขาออก, “ฉัน เดินเองได้. ”

“เสี่ยวจือ” ไมลี่ยังอยากจะพูดอะไร, เชียวคือห กลับโบกมือมาทางเธอ, “ไม่เป็นไร, พูดให้ชัดเจนก็ดี เหมือนกัน.

สวนดอกไม้บ้านไม, หลินเซียงมองเชียวลือหยี่อย่าง อึดอัด, “ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? พวกเธอรู้จักกันตั้งนานใช่ไหม, รักกันตั้งนานแล้ว? เธอล้อฉันเล่นเหมือนคนโง่เห รอ? ”

มองดูหลินเซียงที่พูดใส่ร้ายเชียวคือหยี่รู้สึกในตัวมี ไฟร้อนเผาไหม้อยู่, อดกลั้นไฟโมโหมั้นเธอเปิดปากพูด อย่างนิ่งสงบ, “ใช่, รู้จักตั้งนานแล้ว

“เชียวคือหยี่, เธอนี้มันน่าไม่อายจริงๆ, คิดไม่ถึงว่า เธอก็เป็นผู้หญิงที่เห็นแก่เงินแบบนั้น, ขอแค่มีเงิน, ก็ไม่ สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นชายแก่หรือไม่, เธอพูดเสมอไม่ให้ ฉันแตะต้องเธอ, ฉันคิดมาตลอดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใสซื่อ รักตัวสงวนตัว, คิดไม่ถึงว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สกปรกแบบนี้, คิดจะเอาครั้งแรกไปขายใช่ไหม, บอกฉันมา, เธอขายได้ เท่าไร, ฉันให้เธอ, เธอก็มาทำกับฉันครั้งหนึ่ง

เพียะ

เชียวคือหยี่ตบเขาอย่างแรงไปทีหนึ่ง, ฝ่ามือหนึ่งนี้ ใช้แรงทั้งหมดในตัวเธอไป

เธอไม่เคยคิดว่าหลินเซียงจะมองเธอแบบนี้

หลินเซียงมองเธอด้วยความตกใจ, ดวงตาทั้งคู่ ราวกับไฟลุกไหม้ออกมา, ก้าวขึ้นไปคว้าแขนเชียวคือห ไว้, มืออีกข้างรัดเอวเธอไว้แน่น, ก้มหน้าก็จะบังคับจูบเชียวคือหยี่. “