ตอนที่ 13

EP13: เลขาบนเตียง

สามวันต่อมา ฉากสวาทของหล่อนกับภาคก็ยังคงต่อเนื่อง ไม่มีวันหยุดพัก ตั้งแต่เช้าก่อนมาถึงที่ทำงาน และก็ทุกโอกาสที่ ภาคมีเวลา ซึ่งตอนนี้ก็เช่นกัน หล่อนกำลังถูกภาคจับกระแทกอยู่ ในห้องน้ำภายในห้องทำงานของเขานั่นเอง

เขาจับหล่อนคว่ำหน้าลงกับอ่างล่างหน้า สอดเสียบนชายเข้า มาทางด้านหลัง เขาโยกคลึงบั้นท้ายของหล่อนอย่างดุดัน หนัก หน่วง กระทำจนหลอนสุขสมไปหลายรอบก็ยังไม่ยอมหยุด

อ๊ยยยย… บอส… บอสขา…อ้า… จะแตกแล้ว……….. an…”

“โอ้ว… ผมก็จะแตกแล้ว…อืมมมม โอ้ว… ทำไมรูของคุณ

กระเด้ามันส์แบบนี้ โอ้ว… แก้ว… แก้ว…

แล้วสองร่างก็เกร็งกระตุกเข้าหากันแรงๆ เมื่อจูงมือกันวิ่งเข้า เส้นชัย

ภาคนอนทาบอยู่บนแผ่นหลังบอบบางอยู่หลายวินาทีก็แยก ออก เขาล้างหุ้นชาย และเก็บมันเข้าไปในกางเกงขายาวจน เรียบร้อย ในขณะที่หล่อนยังคงยืนขาถ่างเพราะเพิ่งผ่านการร่วม รักดุเดือดมา

เขามองที่เป็นของหล่อนด้วยสายตาพึงพอใจ ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมองหน้าหล่อน

“คืนนี้ผมจะเลียให้คุณ… จะเลียจนกว่าคุณจะแตกคาปากผม

n…”

“มอส…”

คำพูดของเขาทำให้อุ้งเชิงกรานของหล่อนหดเกร็งจนน่า ละอาย หล่อนต้องการให้เขาเลยเดี๋ยวนี้เลย ต้องการให้เขาเลีย

ร่องจนกว่าหล่อนจะเสร็จ แต่ก็ต้องอดใจเอาไว้

“งั้นคุณแต่งตัวไปนะ ผมออกไปก่อน

“เอ่อ… ค่ะ…”

เขาเดินออกไปแล้ว ในขณะที่หล่อนยังคงยืนขาถ่างอยู่เหมือน เดิม ความเสียวซ่านยังคงกรุ่นอยู่ในความรู้สึกอย่างล้ำลึก

ภาคเก่งเหลือเกิน เขาทำให้หล่อนลุ่มหลงอยู่ในช่วงตัณหา

ของเขาโดยที่ไม่อาจจะหลีกหนีได้

“บอส… บอสกำลังทำให้แก้ว… เคยตัวนะคะ…”

หล่อนใส่เสื้อผ้าจนเรียบร้อย ก็ตัดสินใจเดินออกมาจาก ห้องน้ำ ใบหน้านวลเปื้อนรอยยิ้ม เพราะความสุขที่เพิ่งได้รับยัง เอ่อล้นอยู่ภายในอก แต่แล้วสองเท้าก็ต้องชะงักอีก เมื่อดวงตา รับภาพเบื้องหน้า

หัวใจที่เคยพองฟูแน่นอก ตอนนี้ร่วงลงไปกระแทกกับพื้นจน แหลกละเอียด
ภาพของภาคกำลังโอบกอดร่างอรชรของผู้หญิงหน้าตาสวย มากคนหนึ่งอยู่ รอยยิ้มบนใบหน้าของภาคบอกให้รู้ว่าเขากำลัง ดีใจแค่ไหน

น้ำตาไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว หล่อนไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ มาก่อน แต่จากสิ่งที่เห็นก็พอจะประเมินได้ว่า พวกเขาจะต้อง สนิทสนมกันมากเลยทีเดียว

โอ้… หล่อนเจ็บไปทั้งหัวใจ

หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวกลับเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำ แต่เสียง นุ่มของภาคก็ดังขึ้นเสียก่อน หล่อนต้องกะพริบตาถี่ๆ เพื่อขับ ไล่หยาดน้ำตาให้ไหลกลับเข้าไปในอก และกัดฟันเดินออกมา

“คุณแก้ว ยังไม่หายปวดท้องหรือครับ

“เอ่อ… หายแล้วค่ะ”

หล่อนจำต้องเดินไปหยุดตรงหน้าของเขากับผู้หญิงคนนั้น ภาคระบายยิ้มบางๆ สีหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย ท่าทางของ เขาห่างเหินจนหล่อนปวดใจ

“พอดีคุณแก้วเข้ามาหาพี่ในห้องทำงานน่ะ แล้วก็เกิดปวดท้อง กะทันหันก็เลยต้องเข้าห้องน้ำ

ภาคแก้ตัวกับผู้หญิงของตนเอง

“น้ำยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะคะ ทำไมพี่ภาคจะต้องรีบแก้ตัวด้วย นี่ซักมีพิรุธแล้วนะคะ”
“พี่ไม่ได้แก้ตัวสักหน่อยครับ พี่ก็แค่บอกให้ฟังเฉยๆ

เขาหัวเราะร่วนกับผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะหันมามองหล่อนเล็ก

น้อย

“คุณมีอะไรก็ออกไปทำเถอะคุณแก้ว

“vis… una…”

หล่อนก้มหน้า และกำลังจะเดินผ่านเขากับผู้หญิงของเขาไป แต่เสียงห้าวเรียกเอาไว้เสียก่อน

“แล้วอย่าให้ใครเข้ามากวนผมนะ ผมมีแขกสำคัญ แขกสําคัญ…

หล่อนเจ็บช้ำจนทำได้แค่เพียงพยักหน้าตอบรับแทนคําพูด เท่านั้น จากนั้นก็รีบก้าวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว น้ำตาไหลริน ทันทีที่อยู่นอกห้องทำงานของภาค

หล่อนเจ็บเหลือเกิน…

หญิงสาวเดินโซซัดโซเซกลับไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง น้ำตาท่วมหน้า บอกตัวเองให้หยุดคร่ำครวญ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่ได้เหนือความคาดหมายเลย แค่มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป เท่านั้นเอง

หล่อนกับภาคก็แค่แลกเปลี่ยนความสุขกัน ใช่…แค่ความสุข ที่ไร้ค่าสําหรับเขา

น้ำตาของหล่อนทะลักไม่หยุด จนหล่อนต้องก้มหน้าลงฟุบกับโต๊ะทำงาน และปล่อยให้ความเสียใจมากมายสําแดงฤทธิ์ออก มาอย่างบ้าคลั่ง

เนิ่นนานเลยทีเดียวกว่าหล่อนจะควบคุมตนเองและหยุด

ร้องไห้ได้สําเร็จ

ร่างอรชรหยัดขึ้น และเดินโซเซไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก ฝัง ตัวอยู่ภายในนั้นหลบเลียแผลใจ แต่ก็ไม่อาจจะอยู่ได้นานนัก เพราะรู้ดีว่าตนเองมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบรอคอยอยู่

หล่อนก้าวออกมาจากห้องน้ำ มองตัวเองในกระจกบานใหญ่ เหนืออ่างล้างหน้า

ผู้หญิงดวงตาบวมเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักตรง หน้าช่างน่าเวทนายิ่งนัก นี่ถ้าไม่ได้สวมใส่แว่นหนาปิดบังเอาไว้ หล่อนคงต้องอับอายแก่สายตาของคนอื่นอย่างแน่นอน

กนกแก้วควักน้ำขึ้นล้างหน้าของตนเอง ก่อนจะซับจนแห้ง สวมแว่นตาเหมือนเดิม และเดินออกไปจากห้องน้ำ มุ่งหน้าตรง

ไปยัง โต๊ะทํางาน

“บอส…

หล่อนชะงักกึก เมื่อเดินมาถึงโต๊ะแล้วพบว่าภาคกับผู้หญิงคน นั้นยืนรออยู่ที่โต๊ะทำงานของตนเอง

“เข้าห้องน้ำมาหรือ”

“ค่ะ”
หล่อนเสหลบสายตาคมกริบของเขา

“ว่าแต่บอส… มีอะไรให้แก้ว…ท่าเหรอคะ”

“ผมจะออกไปข้างนอกกับน้ำนะ น่าจะกลับเข้ามาเกือบห้าโมง คุณรอผมอย่าเพิ่งกลับบ้านล่ะ

“เข้าใจคําสั่งของผมใช่ไหม”

หล่อนทำได้แค่เพียงผงกศีรษะรับเท่านั้น และก็มองเขาระบาย ยิ้มพึงพอใจ พร้อมกับควงผู้หญิงหน้าตาแฉล้มที่ทรวดทรงองค์ เอวไม่ต่างจากนางแบบเดินจากไป

หัวใจของหล่อนแหลกเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อจินตนาการได้ ว่าพวกเขาไปไหนกัน

ร่างอรชรทรุดฮวบลงนั่งกับเก้าอี้หนังอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง

หยาดน้ำตาไหลรินออกมาอีกครั้งอย่างสุดจะหักห้ามได้

เมื่อก่อนหล่อนทนได้… ทนเห็นเขามีผู้หญิงมากมายได้ แต่ หลังจากที่เขากับหล่อนมีความสัมพันธ์กันแล้ว หัวใจของหล่อนก็ กลับอ่อนแอลงอย่างน่าตกใจ ตอนนี้แค่เห็นเขายิ้มให้กับผู้หญิง คนอื่น ดวงใจบอบบางก็แตกสลายไม่เหลือชิ้นดี

“ทรมาน… ทำไมทรมานแบบนี้…