3 ฉันตายแล้วหรือนี่

ในความฝันเธอเห็นภาพของตนเอง โดนยิงในงานวัดประจำปี มีคนใจดีสังเกตเห็นเธอ เขาโทรเรียกรถพยาบาลมารับเธอไป ส่งโรงพยาบาล แต่แล้วพวกเขามาไม่ทัน เธอทนพิษบาดแผล ไม่ไหวสิ้นใจไปเสียก่อน

เธอร้องไห้เสียใจที่ตนเองได้ตายจากไปแล้ว

อีก ฮือ ฮือ อีก”

“นี่เป็นเรื่องจริงหรือนี่ ไม่จริงหรอกก็ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ ฉัน ยังไม่ตายเสียหน่อยไม่จริง! ไม่จริง!

ความเศร้าโศกยังไม่ทันจางหายไป ภาพของใครบางคนที่ มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันกับเธอทุกระเบียบนิ้วที่อยู่อีกสถานที่ หนึ่งก็โผล่ขึ้นมา ถึงจะมีหน้าตาเหมือนกันราวกับฝาแฝดแต่ กลับมีพ่อแม่คนละคนกัน

เธอคนนั้นชื่อเฉินเป็นเกิดในตระกูลผู้ดีมีอันจะกิน เป็นบุตร สาวเพียงคนเดียวของเฉินฟูผู้ซึ่งดำรงตำแหน่งเลขาของผู้ตรวจ การแผ่นดินแห่งอาณาจักรกลางและหวังอ้ายภรรยาสาวแสน สวยผู้มีประวัติความเป็นมาลึกลับ

ทั้งเฉินฟูและหวังอ้ายทั้งคู่ดูแลเอาใจใส่บุตรสาวอย่างดี เสมอมาดูเป็นครอบครัวที่อบอุ่นอบอวลไปด้วยสายใยแห่งรัก ใคร ๆ ในจวนตระกูลเงินต่างก็สัมผัสมันได้
เธอได้แต่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆ แต่ไม่อาจสัมผัสหรือ พูดคุยกับพวกเขาได้ เหมือนเธอกำลังดูหนังหลายมิติอยู่เลย แต่แล้วเมื่อเด็กคนนั้นมีอายุได้เจ็ดขวบ

บิดาของเฉินเงินได้พาแม่นางเย่วเข้าบ้านในฐานะข้ารับ ใช้คนใหม่ซึ่งท่านพ่อของเฉินเป็นได้เล่าให้นางหวังอ้ายฮูหยิน ของตนฟังว่า ท่านพบเจอแม่นางเย่วที่กำลังถูกโจรปล้น ระหว่างทางที่ท่านไปทำงานต่างเมืองกับผู้ตรวจการแผ่นดิน

แม่นางเท่านั้นถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัสและสูญ เสียความทรงจําบางส่วนไป ด้วยความสงสารท่านพ่อของเฉิน เฟินจึงรับผู้หญิงคนนั้นเข้ามาทำงานในตระกูล

เย่าทำตัวเป็นสาวใช้ที่ดี หากงานตัวเองเสร็จก่อนก็จะไป ช่วยงานสาวใช้คนอื่นๆ อีก ทำให้นางกลายเป็นที่รักของทุก คนในจวน แม้แต่มารดาของเฉินเป็นก็เอ็นดูเยวมากจึงเลื่อน ขั้นนางให้มาเป็นสาวใช้ส่วนตัวคอยปรนนิบัติพัดวีตนเอง

ทุกคนเห็นว่าเท่านั้นดีใจมากที่ได้เลื่อนขั้น นางทำงาน ด้วยความขยันขันแข็งไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่ แต่ในขณะ เดียวกันช่วงระยะหลังมานี้ร่างกายของนางหวังอ้ายเริ่มมี อาการป่วยเล็กๆน้อยๆ โดยไม่ทราบสาเหตุ

เมื่อเดินเป็นอายุครบแปดปีอาการของท่านแม่ของนางก็มี อาการทรุดลงมากขึ้น ท่านพ่อของเด็กน้อยพยายามหาหมอที่ มีชื่อเสียงมารักษาภรรยาที่รัก แม้จะเสียเงินไปเท่าไหร่ท่านก็ไม่

ลดละความพยายาม
แต่แล้ว…