บทที่13 เขาทำอะไรน่ะ

บทที่13 เขาทำอะไรน่ะ

ขณะที่เย่ไม่เชินเงยหน้าขึ้นอย่างหงุดหงิดคิดอยากจะดุว่า เธอสักหลายคำ เขากลับพบว่าเธอกังวลจนเหงื่อออกเต็มหน้า ผาก แม้แต่ตาก็แดงก่ำแล้ว

ดังนั้นเมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปากก็ได้แต่หยุดอยู่แค่นั้น เย่โม่

เชินได้แต่ขมวดคิ้ว

เขาเป็นอะไรไปเนี่ย

สำหรับวิธีการไร้ยางอายเช่นนี้ ผู้หญิงที่แต่งงานเข้าตระกูล เย่แทนน้องสาวของเธอแถมยังตั้งท้องอีก เขาควรที่จะโยนเธอ ออกไปซะถึงจะถูก จะยังให้โอกาสเธอพักอาศัยอยู่ที่นี่ต่อไป

อีกจริงๆหรือ

อยู่ๆเย่ไม่เซินก็ได้สติขึ้นมา เขากำข้อมือของเสิ่นเฉียวเอาไว้ พร้อมกับผลักเธอออกไป

เสิ่นเฉียวคาดการณ์ไม่ถึง ไหล่อันบอบบางของเธอปะทะเข้า กับกำแพงอันแข็งแกร่ง เธอเงยหน้าขึ้นจ้องเย่โม่เซินนัยน์ตาอัน เย็นเยือกของเย่โม่เซิน

“ไสหัวออกไปซะ”
เธอเอามือโอบไหล่ที่เจ็บของตนเองเอาไว้ และมองเขาอย่าง ประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง

“ทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง แล้วจะอยู่ที่นี่ทำไมกัน หาเรื่องให้ ผมอารมณ์เสียเปล่าๆ ออกไปซะ!”

“คุณ!” เสิ่นเฉียวกำกำปั้นแน่น เธอรู้สึกว่าเยโม่เซินพูดมาก เกินไป แต่เมื่อคิดดูแล้ว มันก็จริงที่สองนานแล้วเธอก็ยังไม่ได้ ช่วยทําอะไรเลยสักอย่าง ความโกรธในดวงตาเธอจึงได้มลาย หายไป จากนั้นจึงได้เดินกุมไหล่ตัวเองออกจากห้องอาบน้ำไป

“เซียวซู่!” เสียงอันเย็นเยือกดังตามติดมาราวกับไม้ไผ่ที่กำลัง จะกะเทาะแตกออกมา เซียวซู่ซึ่งคอยพิงกำแพงแอบฟังอยู่ที่ ด้านนอก วินาทีถัดมาเธอก็ตัวแข็งทื่อ

“ยังไม่รีบเสนอหน้าเข้ามาอีก”

เซียวซู่รีบปีนป่ายกระเสือกกระสนเข้าไปในห้องอาบน้ำ

“คุณชายเย่ นายรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่ข้างนอกครับ”

คิดไม่ถึงเลย ว่าเย่โม่เซินจะรู้ว่าเขาไม่ได้ไปไหน ตอนที่เซียว ซู่เข้ามาเห็นเสิ่นเฉียวจ้องมองตนเอง เขาก็รู้สึกเขินอาย

พอเย่โม่เซินเรียกปุ๊บ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นในทันที นั่นก็แสดง ให้เห็นได้ชัดเลยว่าเขาแอบฟังอยู่ที่ด้านนอก นั่นก็แปลว่าเขารู้ความเคลื่อนไหวข้างในทั้งหมดเลยใช่รึเปล่า

เย่ไม่เซินจ้องจนเขาตกใจสะดุ้ง เซียวซู่ได้แต่ปิดหลับตาลง

ในทันที

หลังจากที่เงินเฉียวออกมาแล้ว เธอก็ตรงไปยังที่นอนของ ตนเอง และเอาออกโทรศัพท์ออกมาดูเล่น

เธอเลื่อนดูในกลุ่มเพื่อน จึงได้เห็นว่าหลินเจียงสามีเก่าโพสต์ รูปอันหวานซึ้ง มือเขากำลังโอบหญิงสาวอันทรงเสน่ห์คนหนึ่ง อยู่ ทั้งคู่ดูใกล้ชิดสนิทสนมกัน ข้อความเขียนกำกับว่ารักเธอ จนวันตาย ไม่มีวันเปลี่ยนใจไปตลอดกาล

เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ เสิ่นเฉียวรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

แต่งงานมาสองปี เขาได้แต่อ้างว่างานยุ่งไม่แตะต้องเธอเลย แม้แต่น้อย แรกๆเสิ่นเฉียวก็คิดว่าแต่งงานกับเขาแล้ว ยังไงก็ ต้องอยู่ให้ได้ จึงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก แต่ชั่วพริบตาก็ผ่าน ไปแล้วสองปี

อยู่ๆสามีของเธอหลินเจียงก็ถูกลอตเตอรี่รางวัลห้าล้าน แต่ ผลปรากฏว่าเธอไม่ได้มีความสุขตามไปด้วย เพราะว่าเขาได้ ยื่นขอหย่ากับเธอในทันที ส่วนเหตุผลนั้นก็คือเพราะว่าเธอไม่ สามารถทำหน้าที่ภรรยาให้สมบูรณ์ได้
เธอไม่สามารถทำหน้าที่ภรรยาให้สมบูรณ์ได้มันคืออะไร ทุก วันเธอแหกตาตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำอาหารให้เขา งานบ้านทุก อย่างก็ล้วนเป็นเธอที่ทำ เงินทั้งหมดก็ล้วนเป็นค่าใช้จ่ายใน บ้าน ต้องเปลี่ยนจากลูกคุณหนูมาเป็นภรรยาที่แต่งกายสุภาพ เรียบร้อย

ทั้งหมดนี่ก็เพื่อใคร

ที่จริงแล้วเสิ่นเฉียวก็รู้ว่านี่มันเป็นแค่เพียงข้ออ้างเท่านั้น

เพราะว่าเธอเคยเจอผู้หญิงในรูปภาพนั้นมาก่อนแล้ว

วันนั้นหลินเจียงไม่อยู่บ้าน มีผู้หญิงท้องโตคนหนึ่งมาหาเธอ

“ในท้องของฉันเป็นลูกของหลินเจียง เสิ่นเฉียวถ้าหากว่าเธอ ฉลาดก็รีบออกไปซะ อย่าให้ฉันต้องลงมือด้วยตัวเอง”

ตอนนั้นเสิ่นเฉียวยังมึนๆงงๆ ไม่รู้ว่าจะตอบโต้ด้วยวิธีไหน อย่างไร ที่สำคัญก็คือเธอยังไม่เชื่อ

“เป็นไปไม่ได้ สองปีมานี้หลินเจียงไม่เคยไปมีความสัมพันธ์ กับผู้หญิงที่ไหน คุณคิดจะมาหลอกฉันใช่มั้ย”

“ถ้าอย่างนั้นแต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ไม่เคยได้แตะเนื้อต้องตัว คุณเลยใช่ไหมล่ะ เมื่อสองปีก่อนตอนที่พวกคุณแต่งงานกันฉัน ก็บอกเขาแล้วว่า ไม่ให้เขามีอะไรกับคุณ เพราะอย่างนั้นตอนนี้ ท้องคุณก็เลยยังไม่โตสักทียังไงล่ะ ตอนนี้ฉันทนมามากพอแล้ว ฉันต้องการอยู่กับเขาอย่างเป็นกิจจะลักษณะ คุณ ไสหัวไปซะ”

เสิ่นเฉียวตกใจสะท้าน หล่อนรู้จริงที่ว่าหลินเจียงแต่ไหนแต่ ไรมาไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอ

ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าเธอไม่เชื่อ หล่อนจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา โชว์เสิ่นเฉียวถึงคลิปที่หล่อนและหลินเจียงอยู่ด้วยกัน

ในวิดีโอนั้นเป็นภาพที่ทั้งสองอยู่ด้วยกัน ส่วนที่ว่าเป็นภาพ อะไรนั้น คงไม่จำเป็นต้องพูดถึง ดังนั้นที่สุดแล้วเสิ่นเฉียวยัง ไม่ทันได้ดูจบเธอก็ผละถอยหลัง ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นจากไป

ผู้หญิงคนนั้นแสยะยิ้มอย่างได้ใจ เมื่อหล่อนบรรลุ วัตถุประสงค์แล้วก็อุ้มท้องเดินจากไป

หลายวันผ่านไป หลินเจียงก็ถูกลอตเตอรี่ และเอ่ยปากขอ หย่ากับเธอ

เมื่อหวนคิดถึงเรื่องพวกนี้ เสิ่นเฉียวก็รู้สึกวิงเวียน กระเพาะ ปั่นป่วนเหมือนจะคลื่นไส้ รู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาอย่าง รุนแรง

เธอทนนั่งไม่ไหวอีกต่อไป เสิ่นเฉียวปิดปากพร้อมพุ่งตรงไปที่ ห้องน้ำ แต่เย่โม่เซินก็อยู่ข้างใน เธอได้แต่รีบออกมาที่ห้องนอน อย่างรวดเร็ว ไปตรงไปที่ห้องน้ำชั้นสอง
เธออ้วกเอากรตเปรี้ยวออกมา ก่อนที่เสิ่นเฉียวจะกลับไปยัง

ห้องนอน

เย่โม่เซินยังคงอาบน้ำอยู่ไม่ออกมา เธอขดตัวอยู่ภายใต้ ผ้าห่ม อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อครู่อาเจียนจนเหนื่อยเพลีย พอได้สัมผัสกับผ้าห่มนุ่มๆ ก็ผล็อยหลับไปในทันใด

พอเย่โม่เขินอาบน้ำเสร็จแล้วออกมา เห็นร่างน้อยๆขดตัวอยู่ ภายใต้ผ้าห่ม เธอเอาผ้าห่มคลุมทั้งศีรษะของตัวเองไว้ โผล่มา ให้เห็นเพียงเส้นผมสีดำเล็กน้อยเท่านั้น

แค่เพียงครู่เดียวเท่านั้น เย่โม่เซินก็ละสายตาไป

“ผ้าขนหนู”

เซียวซู่ยื่นส่งผ้าขนหนูให้เขา เย่โม่เซ็นเช็ดน้ำบนผม จากนั้น ริมฝีปากบางๆก็ขยับ “คุณกลับไปได้แล้ว”

พอพูดจบ เสิ่นเฉียวซึ่งกำลังหลับอยู่ถูกผ้าคลุมทั้งตัวคงจะ รู้สึกร้อน จู่ๆเธอก็เตะผ้าห่มออก เผยให้เห็นขาเนียนขาวราว หิมะ

ผิวเสิ่นเฉียวขาวมาก ขาก็นวลเนียน ฉากนี้ทำเอาคนตกตะลึง ไปกันใหญ่โต เซียวซู่ได้ยินเสียงก็เลยพลอยหันไปมองตาม ด้วย แต่ปรากฏว่ายังไม่ทันได้หันไปเห็น เสียงเย่โม่เซินก็ดังขึ้นมา
“ยังไม่ไปอีก”

เมื่อได้ยิน เซียวซูก็รีบหันกลับไปในทันที พร้อมกับเอามือลูบ

หัวตัวเอง

ทำไมถึงรู้สึกว่าลมหายใจของคุณชายเย่อยู่ๆก็แข็งกร้าวขึ้น ขนาดนี้ แต่ว่าเซียวซู่ไม่กล้าคิดไปมากไปเป็นอื่น เขาได้แต่ พยักหน้าและรีบออกไปจากห้อง

หลังจากที่เขาออกไปแล้ว สายตาของเย่โม่เซินถึงได้กลับไป ตกลงบนร่างของเสิ่นเฉียวอีกครั้ง

ผู้หญิงคนนี้สมควรตายนัก

แล้วยังจะมาแกล้งทำเป็นบริสุทธิ์อีก ไม่มีสงวนท่าทีอะไรเลย สักนิด

ขนาดตอนนี้หลับแล้ว แต่กลับยังจะอ่อยผู้ชายอยู่อีก

เย่โม่เซินพ่นลมออกเสียงหนึ่ง ก่อนที่จะละสายตาไปเช็ดผม ตัวเองต่อไป

วันรุ่งขึ้น

นอนหลับไปทั้งคืน พอเสิ่นเฉียวตื่นขึ้นมาวันรุ่งขึ้น เย่โม่เซินก็ ออกไปจากห้องแล้ว
เธอลุกขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เธอหลับไปลึกขนาดนี้เลยหรือ ขนาดเขาตื่นเธอยังไม่รู้ตัว

เมื่อเสิ่นเฉียวคิดที่จะลุกไปล้างหน้าล้างตา พอลุกขึ้นก็ปรากฏ ว่าข้างหน้าของเธอมืดสนิท เธอตกใจจนรีบกลับไปนั่งที่เดิม ผ่านไปสักครู่หนึ่งถึงจะค่อยๆเห็นภาพชัดเจนขึ้น

นอนหลับไปทั้งคืน ดูเหมือนว่าอาการหวัดจะยิ่งแย่ลง

นั่งไปสักพัก เสิ่นเฉียวก็ลุกขึ้นยืนใหม่

เมื่อเธอทําความสะอาด นล่างเสร็จ เธอก็บังเอิญพบกับนาย

ท่านเย่

“เสินโย่ว ”

“นายท่าน..” เมื่อมองเห็นเธอ เงินเฉียวก็ตื่นเต้นอย่างบอกไม่

ถูก

รู้สึกมาตลอดว่าสายตาของชายชราคน คมคายร้ายกาจ มาก ราวกับว่าเขาสามารถอ่านใจคนได้ เธอกลัวว่าตัวตนของ เธอจะเป็นที่จดจำได้อย่างง่ายดายต่อหน้าเขา

“สองวันนี้ เธอยังไม่ได้เข้าไปบริษัทไปกับโม่เซินเลยใช่มั้ย”

ถึงแม้ว่าคำพูดจะเรียบง่าย แต่ว่าเสิ่นเฉียวฟังแล้วรับรู้ได้ถึงค่าค่าหนี เตียน เธอเหลือบมองชายชราอย่างหวาดกลัว ก่อน ที่จะตอบเสียงเล็กเสียงน้อย “ขอโทษค่ะนายท่าน สองวันนี้หนู รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย ดังนั้นก็เลย….”

“ไม่สบายอย่างนั้น” นายท่านเย่หรี่นัยน์ตาอันคมชัด “ฉันจะ โทรตามหมอให้มาตรวจดูเธอสักหน่อย”

เงินเฉียวหน้าถอดสีทันที

ตามหมอให้มาตรวจอย่างนั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่เธอตั้ง ครรภ์ก็จะถูกเปิดโปงน่ะสิ

ไม่ ไม่ได้!