บทที่ 9 น้องสามีที่ดีอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

วันต่อมา ในตอนเช้า

เถียนจึงยังคงหลับอยู่ พลันมีการเคาะประตูดังขึ้น

เสียงเคาะประตูนั้นดังถี่ยิบจนดูเหมือนมีความเร่งด่วน

เถียนจึงลืมตางัวเงียลุกขึ้นไปเปิดประตู

เปิดประตูห้องนอนออก เธอเห็นใบหน้าที่สวยงาม เห็นเด็ก สาวตรงหน้าที่มีริมฝีปากสีแดงและฟันขาว ผมยาวสีทองเคลีย ไหล่ รูปร่างสูงมาก มีส่วนเว้าส่วนโค้งชัด อยู่ในชุดกระโปรงสี แตงปาดไหล่ สีแรงๆนี้ทำให้ยับยั้งความงามของเธอไม่อยู่

หลังจากที่ซูเทียนเทียนได้มองเธออย่างอวดดีแล้วก็มองไปข้าง หลังเธอ

ถึงแม้ว่าเถียนจิ้งจะไม่รู้จักตัวตนของผู้หญิงตรงข้าม แต่ก็ยัง เอ่ยถามอย่างสุภาพ “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณคือ?”

ในที่สุดชูเทียนเทียนก็ถอนสายตาของเธอ กวาดตามองเธอ คร่าวๆ โดยไม่ตอบคำถามของเธอแล้วก็ถามกลับอย่างค่อนข้าง ใจร้อน “เธอไม่ต้องสนใจว่าฉันเป็นใคร พี่รองล่ะ”

เถียนจิ้งขมวดคิ้วแน่นหน้าบึง แต่ยังคงรักษามารยาทพื้นฐาน ที่ถูกปลูกฝังมา “เขานอนอยู่ห้องข้างๆ

ซูเทียนเทียนยิ้มเยาะเย้ย “เมื่อคืนเธอนอนเปลี่ยวอยู่คนเดียวงั้นเหรอ เป็นไง รู้สึกยังไงบ้าง ในใจลิ้มรสทุกรสชาติเลยใช่ไหม รู้สึกถึงความไม่มั่นคงทุกอย่างเลยสินะ อยากจะพูดถึงความ ขมขื่นของทารกเลยใช่ไหมล่ะ”

เถียนจิ้งส่ายหน้าเบาๆและพูดอย่างตรงไปตรงมา ไม่ใช่ ฉัน

ยังรู้สึกปกติดี” ซูเทียนเทียนเบ้ปาก “เธอก็แค่เสแสร้ง ฉันจะคอยดูว่าเธอจะ สามารถสร้างภาพได้นานแค่ไหน วันแรกของการแต่งงานก็ต้อง

นอนเปลี่ยวในห้องว่าง ช่างน่าสมเพชจริงๆ”

เถียนจิ้งจัดผมของเธอมาไว้บนไหล่ข้างหนึ่ง เอนพิงประตูด้วย ท่าทีเบื่อหน่อย รอยยิ้มที่สง่างามปรากฏบนใบหน้าที่ละเอียด อ่อน เธอมองออกแล้ว ผู้หญิงคนนี้มาเยาะเย้ยเธอ มาล้อเลียน เธอ สำหรับคนประเภทนี้ เธอสามารถฆ่ามันได้ด้วยการยิ้มที่นั่ง สงบกลับไป

เธอยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งเงียบ แต่กลับเหมือนยืนอยู่ในป่าที่เต็มไป ด้วยหมอก ดูดซับพลังวิญญาณรอบตัว ทุกสิ่งอย่างเสริมให้เธอ โดดเด่น เป็นความงามที่ทำให้คนต้องหัวใจเต้นแรง

ซูเทียนเทียนหัวใจเต้นแรง เห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะเพิกเฉย ต่อผู้หญิงคนนี้แต่ผู้หญิงคนนี้มีบรรยากาศออร่าที่เธอไม่สามารถ เพิกเฉยได้ ลึกเข้าไปในนั้น ในออร่ามีความมั่นใจ สง่างาม และ ยังมีความสงบนิ่งอยู่บางส่วน

ปฏิกิริยาแบบนั้นของเธอ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าซูเทียนเทียน ลังรู้สึกว่าตัวเองตบลงบนฟองน้ำ อีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด เป็นตัวเองต่างหากที่เจ็บฝ่ามือ

เธอขมวดคิ้ว มีความค่อนข้างเย่อหยิ่งในการพูด “ฉันขอ แนะนำให้เธอหย่าขาดกับพี่รองของฉันโดยเร็วที่สุด พี่รองของ ฉันไม่ได้รักเธอ เขาไม่ได้รักเธอเลย เขาไม่แม้แต่จะสัมผัสเธอ ทำไมเธอไม่รู้จักละอาย

เถียนจึงตอบกลับบางเบา เกี่ยวกับปัญหานี้ พี่รองของเธอกับ ฉันคุยกันแล้ว เขา ให้เกียรติฉัน ดังนั้นจึงไม่แตะต้องฉัน ส่วน ปัญหาเรื่องการหย่า นอกจากพี่รองของเธอ ไม่มีใครมีสิทธิ์ที่จะ มาพูดกับฉันเรื่องนี้”

“ฉันเป็นน้องสาวของเขา ฉันหวังดีเตือนเธอ เธอยังไม่เข้าใจ อีกหรือไง” ซูเทียนเทียนไม่พอใจมาก เธอเปล่งเสียงสูงอย่าง โมโห

“งั้นเหรอ ขอบคุณสำหรับความหวังดีของน้องสาว ฉันไม่คิด ว่าฉันจะต้องการคำเตือนจากเธอหรอกนะ มีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มี ฉันอยากกลับไปนอน พี่รองของเธออยู่ห้องข้างๆ กรุณาไปที่ ประตูถัดไป” เถียนจึงได้ยินอะไรพวกนี้ก็ตัดสินได้แล้วว่าเด็กสาว ตรงหน้านี้เป็นใครกันแน่

คุณหนูสามตระกูลซูซูเทียนเทียน ตามที่คาดไว้ว่ามีข่าวลือว่า เป็นคนหยิ่งยโส

เมื่อเถียนจิ้งอารมณ์สงบนิ่ง ซูเทียนเทียนยิ่งหงุดหงิด มีร่อง รอยของความแค้นในสายตาของเธอ และทันใดนั้นก็พูดเสียง เย็น “แน่นอนว่ายังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันมีความลับหนึ่งจะบอกเธอ