บทที่ 5 ทําไม

วันต่อมา

คฤหาสน์ตระกูลซ

เมื่อข่าวแพร่กระจายในหนังสือพิมพ์ไปทั่ว ตระกูลซูอยู่ใน สถานการณ์ที่วุ่นวาย

คุณหญิงตระกูลซูหานซึ่งเสาอ่านหนังสือพิมพ์ ขมวดคิ้วเล็ก น้อยพลางพึมพำ “นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเสี่ยวถึงจะแต่งงาน

ซูเทียนเทียนคุณหนูสามตระกูลซูมุ่ยปากอย่างแปลกใจยิ่งกว่า “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่คะ พวกนักข่าวต้องเขียนขึ้นเอง แน่!”

ระหว่างการพูดคุย ซูยี่เดินตัวตั้งตรงสูงสง่าลงมาจากบันได พร้อมกับเอ่ยบางเบา “นักข่าวไม่ได้เขียนเอง สัปดาห์หน้าฉันจะ แต่งงาน!”

ซูเทียนเทียนร้องด้วยความประหลาดใจ “พี่รอง อย่ามาล้อ เล่นนะ! วันนี้ไม่ใช่วันเอพริลฟูลนะคะ!”

ความประหลาดใจ ความผิดหวัง และความทุกข์แวบเข้ามาใน ดวงตาของเธอ

หานชิงเสว่เหลือบมองซูเทียนเทียน แล้วมองผ่านเธอไปพร้อม กับคิดอย่างรอบคอบ จากนั้นก็ถามด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
“เสี่ยว ถ้าอย่างนั้นทั้งหมดที่หนังสือพิมพ์เขียนข่าวก็เป็นเรื่อง จริง การแต่งงานไม่ใช่เรื่องตลก เธอคิดดีแล้วเหรอ”

ซูยพยักหน้าเบาๆ “ใช่”

มือเล็กของซูเทียนเทียนซ่อนอยู่ข้างหลังกำแน่นโดยไม่รู้ตัว พลางถามอย่างไม่เข้าใจ “พี่รองคะ เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่ คุณเพิ่งอกหักมาเดือนเดียว ทำไมคุณถึงจะแต่งงานแล้ว คุณถูก ยั่วใช่ไหมคะ เด็กคนนี้ไม่ใช่ของคุณแน่นอน คุณต้องคิดให้ ชัดเจนนะคะ”

เธอเป็นคุณหนูสามที่เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลซู ซึ่งโชคดีที่ เป็นที่เอ็นดูของตระกูลซู กับซูเธอมีความรู้สึกให้ แต่ทำได้แค่ เพียงกักเก็บมันเอาไว้

ซูยี่หันไปมองเธอด้วยดวงตานิ่งลึก “ฉันคิดดีแล้วไม่จำเป็น ต้องให้ใครมาบอก!”

พอดีกับที่นายท่านตระกูลซูได้แต่งตัวและลงมาข้างล่างเพื่อ ทานอาหารเช้า

นายท่านตระกูลซูคนนี้เป็นคนที่มีอะไรซ่อนเร้นอยู่มาก โดย ปกติแล้วเขามีใบหน้าที่ได้อารมณ์ ถึงแม้ว่าเรื่องจะเป็นอย่างนี้ เมื่อเขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและเห็นสิ่งที่อยู่ในหนังสือพิมพ์เขาก็ ไม่ได้มีการแสดงสีหน้าใดๆเลย

บนโต๊ะอาหารบรรยากาศไม่ดีไม่แย่ เป็นบรรยากาศปกติ ทุก คนทานอาหารเช้าและมีการขบคิดเป็นของตัวเอง
หลังจากผ่านไปครึ่งมื้ออาหาร นายท่านตระกูลซูก็เงยหน้าขึ้น มองซูแล้วถามขึ้นเสียงเบา “ตัดสินใจแล้วใช่ไหม”

ซูพยักหน้า หยิบกระดาษทิชชู่มาค่อยๆเช็ดมุมปาก “ใช่ครับ ผมกำลังจะแจ้งเรื่องนี้ให้คุณพ่อทราบพอดีว่าผมวางแผนจะ แต่งงานสัปดาห์หน้า

“ผู้หญิงตระกูลเถียนงั้นเหรอ ลูกรู้จักดีแล้วเหรอ”

ปกติมักจะน้ำเสียงสุภาพ แต่มันผิดแปลกไปอย่างชัดเจน “กับเธอไม่รู้จัก แต่กับคนพ่อผมรู้จักดี ตราบใดที่มันไม่ใช่เธอ ก่อนหน้านี้ ใครก็ได้ทั้งนั้นครับ”

นายท่านซูเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แสงสลัวแวบผ่านดวงตาเหลือง

พยักหน้าเล็กน้อย “งานแต่งจะจัดขึ้นเมื่อไหร่ หานซิ่งเสบู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่กลับถูกเพิ่งลูกชายที่นั่งอยู่

ข้างๆต้องนิ่ง และจากนั้นก็แยกกันก้มหน้าทานอาหารต่อไป

“สัปดาห์หน้าครับ” น้ำเสียงของซูบางเบาเหมือนพูดเรื่องที่ ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง

“ได้ ถ้าต้องการอะไรก็บอกแม่บ้าน” นายท่านพูด เป็นเช่นนี้ แล้วก็ต้องเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้

จนกระทั่งหลังจากที่นายท่านซูกับซูยออกไป หานซึ่งเสวกับซู เพิ่งมองหน้ากัน ดวงตาฉายแววดูถูกและดูหมิ่นอย่างเปิดเผยใน เวลาเดียวกัน

ซูเทียนเทียนมองไปที่ด้านหลังของซู ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก…

บริษัทเถียน

เรื่องอื้อฉาวของเถียนจิ้งพัดโหมกระหน่ำ ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ใน ฐานะลูกสาวของท่านประธาน เธอกลัวว่าจะจมน้ำตายด้วย นํ้าลายจากคนในบริษัท

เธอแต่งหน้าอย่างสวยงาม ชุดกระโปรงพอดีตัวห่อหุ้มร่างกาย ที่แสนดึงดูด เหยียบบนรองเท้าส้นสูง เดินเข้าไปที่สำนักงานของ ตัวเอง

ผู้คนดั่งพายุ พื้นที่ส่วนสำนักงานกำลังยุ่งเพราะการมาถึงของ เธอ การซุบซิบนินทาคนอื่นแต่เดิมกลายเป็นโทรศัพท์ธุรกิจใน ภาษาต่างๆ

ในเรื่องนี้ เธอไม่แคร์ปากชาวบ้าน เผชิญกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป

อย่างไม่ไหวหวั่น

ในช่วงพักเที่ยงได้รับข้อความของซู “งานแต่งงานจะจัดขึ้น ในวันจันทร์หน้า จะต้องไม่มีความผิดพลาดใดๆกับเด็กในท้อง ของคุณ!”

อ่านข้อความที่คุกคามนั้นแล้วก็จิตตกเล็กน้อย

เธอค่อนข้างไม่เข้าใจ ชัดเจนว่าซูไม่ใช่ผู้ชายในคืนนั้น แล้ว ทำไมต้องแคร์เด็กในท้องของเธอด้วย จะต้องไม่มีความผิด พลาดใดๆกับเด็กงั้นเหรอ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น เธออดไม่ได้ที่จะส่งข้อความกลับไป “ทำไมเหรอคะ คุณเห็นด้วยจริงๆเหรอที่จะ ให้ฉัน ให้กำเนิดเด็กคนนี้ คุณสามารถยอมรับลูกในท้องของฉัน ได้จริงๆเหรอคะ”

ไม่นานก็ส่งข้อความกลับ……….