บทที่ 03 ประชดประชัน

เจนอารีลากกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะเดินบนถนนหนทางอย่าง ไร้จุดหมายราวๆสองชั่วโมง เธออยากลับบ้านของตัวเอง แต่ว่า เธอยังไม่ได้บอกเรื่องที่เธอหย่ากับคนในบ้าน ความสัมพันธ์เชิง ชู้สาวของอาร์เธอร์และนิวลินทําให้เธอไม่มีหน้าไปพูด สุดท้าย เจนอารีก็ไปบ้านมาทิลด้า เพื่อนสนิทอีกคนของเธอ

ไม่เหมือนกับนิวลินที่เพิ่งมาสนิทตอนโต เจนอารีและมาทิลด้า โตมาด้วยกัน แต่แค่ตอนเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายมา ลด้าออกไปเรียนต่างประเทศ และเพิ่งกลับมาทำงานในประเทศ สองปีนี้

ตอนเจนอารีเปิดประตูห้องมาทิลด้า มาทิลด้ากำลังใส่ชุดนอน กระโปรงเซ็กซี่และมีใบหน้าง่วงนอนราวกับยังไม่ตื่น

แต่พอเห็นเจนอารีใส่ชุดราตรีอลังการและมีกระเป๋าเดินทาง

มาด้วย มาทิลด้าก็ขยี้ตา ก่อนจะพูดด้วยความตกใจและสงสัย “อารีที่รัก นี่คุณกำลังเล่นอะไรอยู่เนี่ย? คุณรอแป๊บนึงนะ แฟนฉัน อยู่ข้างในเดียวฉันให้เขาใส่เสื้อผ้าก่อนแล้วคุณค่อยเข้ามานะ” เจนอารีแปลกใจ “นี่คุณกับโดมินิคเลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ?

หรือพวกเธอคืนดีกันแล้ว?

“ไม่ใช่ คุณเคยเห็นฉันกลับไปคบคนเก่าเมื่อไหร่?” มาทิลด้า สะบัดผมอย่างสวยเริด “คนนี้เป็นแฟนที่ฉันเพิ่งคบเมื่อวาน เดี่ยว ไว้ฉันแนะนำให้คุณรู้จักนะ เขาหล่อมากเลยนะ อารีที่รักไม่ดื้อนะรอพวกฉันแป๊บหนึ่ง” สิบนาทีผ่านไปพอมาทิลด้าเปิดประตูมาอีก ที เธอเปลี่ยนกระโปรงเสร็จและแต่งหน้าเรียบร้อย ทั้งตัวดูมี เสน่ห์และสวย

“อารีที่รักรีบเข้ามาสิ” มาทิลด้าช่วยเจนอารีลากกระเป๋าเข้ามา เจนอารีเข้าไปในห้อง เงยหน้าขึ้นมาก็เจอแฟนใหม่ของมา ลด้าทันที

ผู้ชายคนนั้นกำลังยืนคุยโทรศัพท์หน้าระเบียง ตัวสูงและเสื้อ เชิ้ตราวกับหิมะ อยู่ใต้แสงอาทิตย์ดวงตาและคิ้วราวกับภาพวาด ประกายราวกับดวงดาว สว่างจนทำให้คนไม่กล้าสบตา

เจนอารีหยุดเดินและทั้งตัวแข็งตึง ก่อนจะรีบเอามือข้างขวา ปิดแหวนที่สวมใส่บนมือข้างซ้ายอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบหันหลัง เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“อารีที่รักแนะนำให้คุณนะ นี่เป็นสินค………..เอ๊ะ หายไป ไหนแล้ว?” มาทิลด้ากำลังจะแนะนำให้เจนอารีแต่พอหันไปกลับ ไม่เจอวี่แววของเจนอารีเลย มาทิลด้ารีบวิ่งตามไปก็เห็นเจนอารี กำลังเดินลงบันไดอย่างเร่งรีบ “อารีที่รัก คุณรีบกลับไปทำไม?”

เสียงเรียกของมาทิลด้า กลับยิ่งทำให้อารเดินเร็วมากขึ้น

มาทิลด้ารู้สึกได้ว่าอารมณ์ของอารีนั้นดูผิดปกติ เลยไม่ไว้ วางใจเธอเข้าไปใหญ่ จากนั้นเลยรีบลงลิฟต์ไปถึงชั้นล่างก่อน เจนอารี แล้วเข้าไปขวางเจนอารีที่มีสีหน้าซีดเซียว “อารีที่รักคุณ เป็นอะไรกันแน่นะ?”
เสียงหายใจของเจนอารีนั้นสับสนวุ่นวายไปหมด “ฉัน……….ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าโรงเรียนมีธุระนิดหน่อย ฉัน ต้องรีบไปจัดการ”

เมื่อมาทิลด้าได้ยินแบบนี้ค่อยถอนหายใจ “ดูคุณรีบจนไม่ใช้ ลิฟต์แต่กลับวิ่งลงบันไดแทน วิ่งจนเหงื่อท่วมหัวหมดแล้ว” มาท ลายกมือขึ้นมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเจนอารี นัยน์ตาเต็ม ไปด้วยความห่วงใย

เจนอารีมองหน้ามาทิลด้าอย่างซื่อๆ ก่อนจะกอดเธออย่าง กะทันหัน “ทิลด้าที่รัก ฉันเหลือเธอเป็นเพื่อนแค่คนเดียวแล้ว รับปากฉันก่อนนะว่าพวกเราต้องคบกันด้วยดีต่อไปนะ

มาทิลด้าโดนกอดอย่างมึนงง แต่ก็ลูบหลังเจนอารเบาๆ “ไว้ใจได้เลย พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันตลอดไปเลย และอีก อย่างคุณเป็นอะไรกันแน่เนี่ย?”

เจนอารีปล่อยเธอ ด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า “ทิลด้าที่รัก ฉันหย่าแล้ว

มาทิลด้าตกใจ จากนั้นก็พูดด้วยความโมโห “ฉันรู้ตั้งแต่แรก แล้วว่าสักวันพวกเธอคงหย่ากัน ฉันบอกกับเธอตั้งแต่แรกแล้วไง ว่านิวลินมันตอแหล แต่คุณไม่เชื่อเอง ทีนี้เป็นยังไงล่ะ เสียเปรียบ ใหญ่เลย อย่าเศร้าเลย ไว้เดี๋ยววันหลังฉันจะช่วยคุณจัดการ หล่อนเอง”

เจนอาชีพยักหน้า อยู่ๆก็อยากร้องไห้ “ไม่พูดละ แต่ฉันต้องไป แล้วจริงๆ คุณกลับไปก่อนเถอะ แฟนคุณ………ยังอยู่ชั้นบนอยู่เลยอย่าให้เขาต้องรอนาน

มาทิลด้าพูด “ได้ งั้นไว้วันหลังฉันไปหาคุณอีก พวกเราไป จัดการคู่ชายหญิงทุเรศคู่นั้นกัน

เจนอารีพยักหน้าต่อ เสียงสะอื้น “คุณรีบกลับเถอะ แล้ว……..แล้วรักเขาดีๆนะ” เมื่อพูดจบ ก็รีบออกมาราวกับวิ่งหนี

ถนนหนทางที่คึกคัก มีรถผ่านไปมา คนเดินผ่านไปมา มากมาย แต่เจนอารีกลับมองไม่เห็นและไม่ได้ยินอะไร เธอ เอาแต่เดินตรงๆราวกับหุ่นยนต์ เดินอยู่ๆน้ำตาก็ไหลเต็มหน้า

พอหย่ากับอาร์เธอร์ น้ำตาเธอไม่เคยไหลสักหยด แต่หลังจาก ที่เธอเห็นลินคอล์นอยู่ในบ้านมาทิลด้า ต่อมน้ำตาของเธอก็เสีย การควบคุม น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด สุดท้ายเจนอาร์กอดขา สองข้างของตัวเองแล้วนั่งยองๆบนข้างถนนพลางร้องไห้ออกมา

แสงไฟกลางคืนเพิ่งเปิด บรรยากาศกลางคืนของ ในเมือง ทําให้คนหลงใหล

เจนอารมาดื่มเหล้าในคลับที่มาเมื่อคืนอีกรอบและดื่มหนัก กว่าเมื่อคืน

สาวโสดที่สวยสง่ามาดื่มเหล้าในคลับ น่าจะรู้ว่าต้องมีคน มากมายที่พยายามเข้าหาเธอและมาชวนคุยอย่างไม่ต้องสงสัย มาเรื่อยๆไม่หยุดมีทั้งผู้หญิงที่หน้าตาสวยและผู้ชายที่หล่อเหลา แต่เจนอารีกลับไม่สนใจคนพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย
ตาที่เริ่มหรี่ลงเพราะความมึนเมา เจนอารถอดแหวนบนมือ ออก ก่อนจะใส่เข้าไปในแก้วเหล้า พลางดื่มหนึ่งคำ จนเหล้าใน แก้วก็น้อยลงเล็กน้อย จากนั้นก็เห็นแหวนโผล่ขึ้นมามากขึ้นเล็ก น้อย

“คุณครู ครูคอล์น ลินคอล์น…….. เจ.อารีพูดเองคนเดียว ทุก คำที่พูดออกมานั้น มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

เมื่อกี้ เขาเห็นเธอหรือเปล่า?

น่าจะไม่แหละ ไม่อย่างนั้นทำไมไม่วิ่งตามออกมาล่ะ?

“ทำไม ทำไมคุณต้องมาเมืองนี้ด้วย แถมยังมาเป็นแฟนเพื่อน สนิทฉันอีก” เจนอารีจ้องมองแหวนที่อยู่ในแก้วเหล้า เธอไม่ อยากสวมใส่บนมืออีกแล้ว

พระเจ้า ทำไมถึงต้องมาประชดประชันกันขนาดนี้!

เจนอารีที่จมอยู่ในความเศร้า จึงไม่ได้สนใจอะไร ใน โซนVIPของคลับ มีผู้ชายหกเจ็ดคนที่ใส่เสื้อระดับหรูหรา แค่ดูก็ รู้ว่าคนผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาพวกนั้นเป็นชนชั้นสูงในสังคม และกำลังมองมาที่เธอด้วยความสนใจ

“พี่เบรย์ ดูดิ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่คุณพาไปเมื่อวานไม่ใช่ หรือไง?”

“ใช่ เธอมาอีกแล้ว ไม่แน่อาจจะมาหาพี่เบรย์โดยเฉพาะนะ เนี่ย”

“พี่เบรย์ คุณไม่ไปหาหรือไง?
“พี่เบรย์เคยเอาแล้วก็ไม่สนใจใช่ไหม ถ้าคุณไม่เอาเดี๋ยวฉัน เอาเองนะ?”

“คุณอยากตายหรือไง กล้าไปยุ่งกับผู้หญิงของพี่เบรย์ได้ อย่างไร พี่เบรย์ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย พี่เบรย์คุณก็พูดสัก ประโยคสิ ฉันก็รอไม่ไหวนะ

ทุกคนพูดอวยกันไปมาล้อมรอบผู้ชายที่มีออร่าเย็นชาทรงพลัง ที่นั่งอยู่ตรงกลาง พลางพูดคุยกันไปมา เป็นพวกลูกมหาเศรษฐีที่ มีทรัพย์และมีศักยภาพในสังคม ตอนกลางวันทุกคนต่างมีการ งานและถนัดในเขตแดนตัวเอง พอตกกลางคืนก็จะออกมาดื่ม เหล้ากินเลี้ยงกัน อย่างเช่นตอนนี้

“หุบปาก!” มือหนึ่งข้างวางไว้หลังเก้าอี้ ผู้ชายที่ท่าที่ดูเจ้าเล่ห์ และมีเสน่ห์ก็ยอมเปิดปากพูดออกมาสักที

บนโต๊ะนั้น เงียบสนิท ในทันที

แต่แล้วภายในสายตาที่ตกใจของทุกคน เพราะเบรย์เดนที่วาง ขาไขว่ห้างอยู่ จู่ๆก็ลุกขึ้นยืน มือถือแก้วเหล้าไว้และมืออีกข้างซุก เข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเดินตรงไปหาเจนอารี