บทที่ 01 ไม่เหมาะ

เจนอารีไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าครั้งแรกของตัวเองนั้นจะเกิด ขึ้นบนรถ

รถหรูหราที่มีเกียรติสูง ภายในมีพื้นที่คับแคบ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนกัน รอจนกระทั่งทั้งสองเสร็จสม อารมณ์หมาย ชายหนุ่มวัยรุ่นก็นอนหลับไปด้วยความพึงพอใจ แต่เจนอารีกลับเจ็บจนตื่น ทั้งๆ ที่เป็นครั้งแรก แต่เธอไม่มีอาการ เลือดออกเลย

เจนอารีเศร้าแต่ก็ดีใจ ค่อยยังชั่วที่เขาไม่ใช่แฟนเธอไม่อย่าง นั้นเธอคงไม่รู้ว่าต้องแก้ตัวยังไง แต่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ เป็นเพียงผู้ชายที่เธอไปดื่มเหล้าจนเมาในคลับแล้วพากลับมา เท่านั้น เธอเลยไม่จําเป็นต้องอธิบายหรือแก้ตัวมากมาย

เจนอารีเตรียมจะออกไปแต่เดรสบนตัวเธอไม่สามารถปกปิด ตัวเธอได้แล้ว เจนอารีเงยหน้าขึ้นไปมองเสื้อเชิ้ตบนตัวผู้ชายคน นั้น

เจนอารียื่นมือออกไปด้วยความลังเล เพื่อจะไปปลดกระดุม เสื้อเชิ้ตบนตัวผู้ชายคนนั้น

“อยากเอาอีกเหรอ?” ทันใดนั้นผู้ชายคนนั้นก็ลืมตาขึ้นมาใน ทันที นัยน์ตาสีดำที่ดูลึกลับและน่ากลัว เจนอารีตกใจ ที่แท้เมื่อกี้เขาแค่แกล้งหลับนี่เอง จึงรีบดึงมือกลับ “คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันแค่……… แค่อยากขโมยเสื้อที่คุณ

ใส่เท่านั้นเอง พอกำลังจะพูดออกไปก็รู้สึกได้ว่าถ้าพูดแบบนี้จะยิ่งอึดอัดใจ

“ข้างหลังมีเดรสอยู่ตัวหนึ่ง” ผู้ชายคนนั้นเหมือนจะรับรู้ได้ถึง ความอึดอัดของเจนอารี

เจนอารีหันกลับไปมอง ก็พบว่ามีถุงที่ห่ออย่างสวยงามอยู่หลัง รถจริงๆ เธอลังเลอยู่สักพักก่อนจะขยับตัวไปหลังรถแล้วเริ่ม เปลี่ยนเสื้อผ้า ยังไงก็ไม่มีอะไรให้น่าเขินอายละ

เสียงเปลี่ยนเสื้อผ้าในรถที่เงียบทำให้ได้ยินชัดมากเป็นพิเศษ ทําให้บรรยากาศยิ่งเต็มไปด้วยความคลุมเครือ

เดรสเหมาะกับตัวเธอพอดีราวกับสั่งตัดมาเพื่อเธอ โดยเฉพาะ

หลังจากเจนอารีเปลี่ยนเสร็จ ก็พูดว่า “ขอเบอร์โทรเอาไว้ได้

ไหม? เดียวไว้ฉันเอาเดรสมาคืนให้คุณ

“ไม่จําเป็นหรอก คุณเอาไปเลย” เบรย์เดนจุดบุหรี่หนึ่งม้วน แล้วสูบ ท่าทีดูเบื่อหน่ายแต่ก็มีเสน่ห์

“แต่เดรสตัวนี้ดูเหมือนจะราคาแพง ฉันไม่อยากเอาเปรียบคุณ ขอเบอร์โทรศัพท์ไว้จะดีกว่า” เป็นชุดราตรีกระโปรงยาว ดูก็รู้ว่า เป็นชุดสั่งตัดหรูๆ อย่างต่ราคาก็หกหลักขึ้นไปแน่ๆ

“นี่รู้สึกว่าฉันดีเลิศ จนอยากมาเกาะฉันงั้นเหรอ?” เบรย์เดน หันหน้ามาและพ่นควันบุหรี่เบาๆ ใส่หน้าเจนอารี

“คุณคิดมากไปแล้ว ฉันไม่ใช่คนที่เกาะกินคนอื่นไปเรื่อยนะ”เจนอารีรู้สึกโมโหจนหัวเราะออกมา และอีกอย่าง ฉันก็ไม่ได้ รู้สึกว่าคุณดีเลิศอะไร” เธอจะไม่มีทางบอกผู้ชายคนนี้เด็ดขาดว่า วันนี้เป็นครั้งแรกของเธอ และยิ่งไม่มีทางบอกเขาว่าวันนี้เธอแค่ โดนเร้าอารมณ์ ไม่อย่างนั้นจะยอมเอาครั้งแรกของตัวเองให้กับ ผู้ชายแปลกหน้าที่เจอกันครั้งแรกง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง?

เมื่อพูดจบ ก็เปิดประตูลงรถอย่างไม่ลังเล แต่ด้วยความที่ โมโหเกินไปและกิริยาท่าทางที่ไม่ระวัง ทำให้เธอเจ็บจนแทบยืน ไม่ไหว

เมื่อได้ยินแบบนี้ ทำให้ใบหน้างดงามของชายที่เย็นชาราวกับ ภูเขาหิมะที่อยู่ในรถนั้น กลายเปลี่ยนเป็นมืดมนดั่งกลุ่มเมฆครึ้ม หลั่งสายฝนทันใด

เจนอารีเดินไปโดยไม่หันหลังกลับมาเลย ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้

จะมีหน้าตาและหุ่นที่ดีเลิศทั้งหมด แต่ว่าน่ารังเกียจจริงๆ

แต่ไม่ว่าอย่างไร มันก็เป็นเพียงเรื่องไร้สาระหลังจากดื่มเหล้า จนเมา ถ้างั้นก็ให้มันจบเพียงเท่านี้ก็พอ

ด้วยความที่ใส่ชุดราตรีกระโปรงยาวที่ดูอลังการและสวย เพียบพร้อม บวกกับส่วนสูงของเจนอารีทำให้หุ่นบางเล็กของเธอ ยิ่งดูสูงเพรียวบางและสง่างาม ระหว่างทาง ทำให้เป็นจุดสนใจ จนหลายๆคน

เจนอาก้มหน้าเดินตลอดทาง ใบหน้าเธอร้อนผ่าว ราวกับ เหมือนถูกคนจับได้ว่าไปเล่นชู้มา

ไม่สิ ก็ไม่เชิงว่ามีชู้ เพราะเธอได้หย่าร้างกันไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

เหตุผลที่หย่ากันก็เหมือนกับฉากน้ำเน่าในนวนิยายโรแมนติก นั่นก็คือสามีของเธอไปเล่นชู้กับเพื่อนสนิทของเธอ

ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอทุ่มเทไปมากแค่ไหน เพื่อการแต่งงานครั้ง นี้ แต่สุดท้ายผลที่ได้รับกลับมาก็คือโดนหักหลังถึงสองตลบ

พอเจนอารีกลับถึงบ้าน บรรยากาศในบ้านก็เต็มไปด้วยรอย ยิ้มและความสุข ทั้งแม่สามี น้องสาวของสามี สามีและเพื่อนสนิท ที่เป็นชู้ของเธอนั่งล้อมรอบบนโซฟากำลังดูทีวี กินขนมหวาน พูด คุยกันอยู่

และแน่นอน ตอนนี้จะเรียกคนพวกนี้ต้องเติมคำว่า “เก่า” ด้วย พอเจนอารีกลับมา บรรยากาศในห้องรับแขกก็เงียบลงทันที

น้องสาวสามีเก่าประชด “นี่ใครกลับมากันเนี่ย ใส่เสื้อผ้าอย่าง กับดารา คงคิดว่าตัวเองเดินพรมแดงอยู่หรือเปล่าเนี่ย?”

แม่สามีเก่าพูดต่อ “ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วไงว่าจะหาภรรยา ไม่ใช่ว่าดูแต่ภายนอกว่าสวยหรือไม่สวย ดูสินขนาดเพิ่งหย่ากัน ก็ใส่เสื้อแบบนี้จะไปอ่อยใครหรือเปล่าเนี่ย?”

นิวลินเพื่อนสนิทเก่าที่เป็นอยู่ก็พูดด้วยความเสแสร้ง “อารี เมื่อคืนคุณไปไหนมาเหรอ? กระโปรงตัวนี้สวยจังเลย มันต้อง แพงมากแน่ๆเลยใช่ไหม? ใครซื้อให้คุณเหรอ?” ทุกคำถาม ราวกับกำลังบ่งชี้อะไรอยู่
มีเพียงผู้ชายที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาคนเดียว ที่มองเจนอารีที่ ใส่เสื้อหรูหรากลับมา แต่ไม่อะไรพูดสักคำ ก่อนจะเม้มริมฝีปาก บางและขมวดคิ้ว การไม่เอ่ยปากพูดของเขาก็กำลังบ่งชี้ว่าเขาไม่ พอใจ

เจนอาร์ไม่ได้สนใจพวกเขา พลางใส่รองเท้าส้นสูง ก่อนจะเดิน

เข้าไปในห้องนอน แล้วเริ่มเก็บของตัวเอง

ที่จริงก็ไม่มีอะไรให้เก็บหรอก มีเพียงแค่เสื้อไม่กี่ตัวและ เอกสารสำคัญอย่างบัตรประจำตัวประชาชน บัตรเครดิต นอกนั้น พร้อมทั้งได้เลย

เมื่อพูดถึงเอกสารเจนอารีเพิ่งนึกออกว่าใบหย่าที่เพิ่งไปทำกับ อาร์เธอร์มาเมื่อวานนั้นหายไป และเป็นไปได้สูงมากที่………จะ ตกหล่นไปในรถของผู้ชายคนนั้นเมื่อคืน เจนอารีเลยกุมขมับ

“เมื่อคืนไปไหนมา?” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลังพร้อม กับน้ำเสียงที่ซักถาม

เจนอารีไม่ต้องหันหลังไปก็รู้ว่าเป็นอาร์เธอร์ แต่เธอไม่ได้

สนใจ

“ไปหาเขามาหรือไง?” อาร์เธอร์ที่โดนเมินเฉยก็โมโหขึ้น เสียงต่ำของเขาแฝงไปด้วยความทุกข์ “นี่แค่เพิ่งเลิกกันก็ทนไม่ ไหวขนาดนั้นเลยหรือไง? คุณอยู่กับฉันมาหนึ่งปี เขายังเอาคุณ อยู่งั้นเหรอ? เขาไม่รู้สึกขยะแขยงคุณหรือไง?”

เจนอารีหันไปมองเขา นัยน์ตาดุดัน “อย่าพูดถึงเขาต่อหน้าฉัน คุณไม่คู่ควร
อาร์เธอร์ยัมประชด “ก็ใช่สิ ฉันมันไม่เหมาะสมแต่ว่าคุณ เหมาะงั้นหรือ?” เจนอารีเจ็บใจ แต่งงานมาหนึ่งปี ผู้ชายตรงหน้าคนนี้รู้สึกว่า

คนอื่นว่าจุดอ่อนจุดแข็งเธอคืออะไร เพราะฉะนั้น คำพูดของเขา เพียงไม่กี่คำก็สามารถพูดแทงใจเธอได้ จนเปิดรอยแผลเก่าเธอ ได้อย่างง่ายดาย ทำให้รอยแผลเลือดอาบไปทั่วจนไม่สามารถ รักษาได้

“ใช่ เริ่มตั้งแต่วันที่ฉันตกลงแต่งงานกับคุณ ฉันก็ไม่คู่ควรแล้ว และยิ่งเมื่อ………..งนั้นคุณไว้ใจได้เลย ฉันไม่มีทางไปหาเขา หรอก ทั้งชาตินี้ก็ไม่มีทางอีก” เจนอารถอดแหวนแต่งงานบนมือ ออกแล้วโยนไปที่อาร์เธอร์แล้วเอาแหวนเพชรอีกวงที่มีงานฝีมือ ละเอียดและงดงามกว่าบนโต๊ะเครื่องสำอางมาสวมใส่นิ้วชี้แล้ว ลูบไล้อย่างอ่อนโยน “ฉันแค่จะเก็บเขาไว้ในใจฉันเสมอ

มาสิ ต่างคนต่างทำร้ายกัน ใครจะไปไม่รู้จักใช้คำพูดให้ รุนแรงราวกับมีดแหลมคมมากรีดกันล่ะ?

จะสู้ยิบตาเลยล่ะ

มาดูกันว่าสุดท้ายใครจะเจ็บกว่ากัน

และแน่นอนอาร์เธอร์นั้นตาแดง โดยเฉพาะยิ่งเมื่อเห็นแหวน บนมือเจนอารีเป็นแหวนที่คนนั้นเคยให้ความอิจฉาริษยาในอก ก็ระเบิดออกมา “แต่งงานกันมาหนึ่งปี คุณเคยรักผมบ้างไหม?

เจนอารีเปิดปากพูด “ไม่เคย!”
“ต่อให้ฉันไม่นอกใจ คุณก็จะหย่ากับฉัน” อาร์เธอร์เส้นเลือด ปูดออกมา “พูดง่ายๆก็คือคุณทำตัวต่ำต้อยเอง ไม่รู้ว่าลับหลังผม คุณไปมั่วผู้ชายมากี่คนแล้ว”

“นี่คุณเชี่ยวชาญด้านการใส่ร้ายคนอื่นจริงๆ ไม่สนใจหรอก คุณจะพูดอะไรก็ตามใจคุณ” เจนอาเก็บของทุกอย่างเสร็จ เรียบร้อย เธอถือกระเป๋าเดินทางขึ้นมาแล้วพูด “ไปละ

อาร์เธอร์จับข้อมือของเจนอาร์เอาไว้ “เจนอารีคุณใจร้าย มาก! ตอนหย่ากันไป มันจะมีอะไรเจ็บกว่าคนที่ทำตัวเฉยชา ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเหรอ?

“ปล่อย” เจนอารีใช้แรงจะสะบัดมือออกแต่ก็ไม่สําเร็จ

ต่อมา เธอก็โดนอาร์เธอร์ผลักไปชนกับกำแพง พลางเป่าลมที่ ข้างหูเธอแล้วพูดว่า “ยังไงก็เคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อน ก่อน ไปจะไม่ทําอะไรสักหน่อยหรือไง? ถึงแม้คุณสกปรกมาตั้งนาน แล้ว และไม่รู้ว่ามีอะไรกับเขามากี่ครั้งแล้ว แต่ฉันรู้ว่าหนึ่งปีที่ ผ่านมานี้ คุณอยากให้ฉันเอาคุณบ้าง คุณมันเป็นนางแพศยา ต่อ ให้ฉันรังเกียจขนาดไหนก็จะเติมเต็มความต้องการให้สักครั้ง ก็ได้!”

พูดออกไปก็คงไม่มีใครเชื่อ ว่าแต่งงานมาหนึ่งปี กเธอสอง คนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย เพราะเจนอารีไม่เคยเป็นฝ่ายรุก ส่วนในใจของเขาก็มีปม เขามีปมต่อผู้หญิงบริสุทธิ์ ซึ่งเขาสงสัย มาตลอดว่าก่อนเจนอารีไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์ตั้งแต่ก่อนจะ แต่งงานกับเขาแล้ว