บทที่ 02 ไม่ท้อง

“คุณมันไร้ยางอาย!” เจนอารียกมือขึ้นมาตบหน้าเขา

“ใช่แล้ว นี่สิถึงจะเป็นท่าที่คุณควรตอบโต้” อาร์เธอร์ไม่ทันได้ หลบก็เลยโดนตรงหน้าไปเต็มๆ ความชั่วร้ายที่แฝงอยู่ในนัยน์ตา ลึกๆกลับมีอารมณ์ขึ้นมา เขากระชากคอเสื้อของเดรสเจนอารี อย่างป่าเถื่อน แต่สิ่งที่เผยออกมาเต็มตากลับเป็นรอย รอยดูด และรอยกัด

ทีแรกอาร์เธอร์ยังมีอารมณ์พุ่งพล่าน แต่ทันใดนั้นก็หยุดชะงัก ทันทีพลันตาแดงขึ้นทั้งสองข้าง “ไหนคุณบอกไม่ได้ไปหาเขาไง? คุณมันสารเลว!”

เจนอารียิ้มเยาะคุณยังไปหานิวลินได้แล้วทำไมฉันถึงไปหา เขาไม่ได้? ใช่ ฉันไปหาเขามา โมโหไหมเศร้ามากไหม งั้นก็ใช่ แล้ว นี่เป็นท่าทีของการตอบโต้ที่คุณควรมี”

หัวเราะอยู่ดีๆ ทำไมจู่ๆถึงได้เริ่มมีน้ำตาออกมานะ?

“ปังๆ!” ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา จากนั้นก็มีเสียง นิวลินพูด : “อาร์เธอร์ คุณทำอะไรอยู่? คุณพูดอะไรกับเธอทำไม ถึงต้องใช้เวลานานขนาดนี้ คุณเปิดประตู รีบเปิดประตูเดียวนี้”

เมื่อได้ยินเสียง อาร์เธอร์ก็หยุดการกระทำของตัวเอง จากนั้นก็ ช่วยเจนอารีจับคอเสื้อให้ดี แล้วค่อยปล่อยตัวเธออย่างไม่พอใจ พอเปิดประตูออก นิวลินเดินเข้าไปด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความระแวง แต่บนใบหน้าเธอก็ยังแกล้งยิ้มตอแหลตามที่เธอ ถนัดและเสียงอ่อนโยน “อารี คุณยังเก็บของไม่เสร็จอีกเหรอ? ให้ฉันช่วยคุณไหม?”

เจนอารีมองนิวลินคนที่เคยเป็นเพื่อนสนิทของเธออย่างเย็นชา แล้วยิ้มมุมปากขึ้นในทันที “ตอนนี้คุณดูเหมือนจะสะใจมากเลย นะ? ทำยังไงดี ฉันเห็นแล้วไม่ชินตา ฉันรู้สึกว่าฉันต้องทำอะไรสัก อย่าง ไม่อย่างงั้นฉันจะรู้สึกไม่สบายใจ

นิวลินรีบกุมท้องตัวอย่างอย่างตระหนัก แล้วขยับเข้าไปใกล้ อาร์เธอร์ พลางพูดด้วยความกังวล “คุณจะทำอะไรน่ะ?”

เจนอารีหัวเราะ “คุณคิดว่าฉันจะทำร้ายเด็กในท้องคุณงั้นเห รอ? วางใจได้เลย ฉันไม่ได้ชั่วร้ายเหมือนคุณ”

นิวลินสีหน้าซีดลงทันที แต่กลับมีท่าที่ดูอ่อนช้อยและอ่อนโยน

พลางพูดด้วยเสียงเบาๆ “อารีคุณว่าฉันแบบนี้ได้ยังไง ไม่ว่ายังไง

พวกเราก็เป็นเพื่อนสนิทกันนะ………..

“พอเถอะ มาถึงขนาดนี้แล้วยังมาตอแหลอะไรอีก?” เจนอารี รีบหยุดเธอทันทีเพราะมันน่ารังเกียจเกินไป พลางเงยหน้าขึ้นมา มองอาร์เธอร์แล้วพูด “คุณออกไปก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ ส่วนตัว”

อาร์เธอร์ลังเลสักพัก แต่ก็ออกไปอย่างเชื่อฟัง

ถึงแม้เขาจะมีชู้ตอนพวกเธอแต่งงานกันจนทำให้นิวลินท้องลูก ของเขา แต่เขาก็เชื่อว่าเจนอารีไม่มีทางไปทำร้ายนิวลินและเด็ก ในท้องเด็ดขาด เพราะผู้หญิงที่ควบคุมไม่เคยได้เลยคนนี้ ไม่มีทางทำการกระทำบ้าบอเพื่อเขาแน่นอน

“อาร์เธอร์ ……. นิวลินกลับดึงอาร์เธอร์ไว้ ที่จริงในใจของเธอ ก็แอบกลัวเจนอารี มันเป็นความรู้สึกที่ไม่มั่นใจตัวเองจากใจ เพราะมีผู้หญิงน้อยคนมากที่มีความมั่นใจมากพอที่กล้ายืนเคียง ข้างเจนอาร์

“คุณแน่ใจเหรอว่าอยากจะให้เขาฟังด้วย?” เจนอารีมองนิวลิน ด้วยสายตาที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ที่จริงอาร์เธอร์จะไปหรือไม่ ไปเธอไม่ได้สนใจหรอก

เพราะนิวลินทำอะไรลงไปบ้าง ตัวเองคงรู้ดีอยู่แก่ใจ ทันใดนั้น หัวใจก็กระตุก ก่อนจะค่อยๆปล่อยมืออาร์เธอร์

เมื่ออาร์เธอร์ออกไป ในห้องก็เหลือเพียงพวกเธอที่เคยเป็น เพื่อนสนิทกันในอดีต จากนั้นเจนอารีก็เอาซองเอกสารจาก เสื้อผ้าออกมาแล้วโยนให้นิวลิน

“ฉันจะให้คุณดูของดีอะไรบางอย่างรอยยิ้มเจนอารีดูลึกลับ และอันตราย

นิวลินเปิดซองเอกสารด้วยความกังวล ในนั้นมีใบรับรองตรวจ สุขภาพสองฉบับ ฉบับหนึ่งเป็นของนิวลิน อีกฉบับเป็นของอาร์ เธอร์ เป็นการตรวจสุขภาพก่อนแต่งงานเมื่อหนึ่งปีที่แล้วของทั้ง สองคน

อยู่ๆนิวลินก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา เธอเปิดดูใบรับรอง แพทย์ของอาร์เธอร์ก่อนทันที แต่ผลที่เธอเห็นกลับทำให้เธอปวด หัวขึ้นมา นั่นก็คือ ภาวะมีบุตรยาก
“เป็นไปได้ยังไง.……….. สายตานิวลินเผยความตกใจและสาย หัวไม่หยุด

“นั่นสิ เป็นไปได้ยังไง? อาร์เธอร์เป็นภาวะมีบุตรยากแต่คุณ กลับท้อง คุณว่าโรงพยาบาลตรวจผิดหรือเปล่า?” เจนอารียิ้ม อย่างมีลับลมคมใน

นิวลินสีหน้าซีดและต่อมา เธอก็ฉีกใบรับรองเอกสารในมือ ราวกับคนบ้า แล้วรีบตอบกลับไป “ใช่ ต้องเป็นโรงพยาบาล ตรวจมั่วแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเด็กในท้องของฉันมาได้ยังไง?

“ฉีกเถอะ เมื่อไม่ได้บอกคุณว่าเอกสารฉบับนี้ฉันมีสองฉบับ อันที่ให้คุณดูเมื่อกี้เป็นเพียงสำเนา” เจนอารีมองนิวลินที่แสดง ต่อไม่ได้อย่างน่าขัน “ส่วนลูกของคุณจะมาจากไหน อันนี้ต้อง ถามตัวคุณเองแล้วสินะ ที่จริงฉันก็สงสัยเหมือนกัน บอกฉัน หน่อยได้มั้ย?”

นิวลินสติแตกแล้ว เธอเอาแต่ส่ายหัว “คุณอย่ามาใส่ร้ายคน อื่นไปเรื่อยนะ เด็กในท้องของฉันเป็นของอาร์เธอร์

“ปากแข็งจริงๆ” เจนอารียกนิ้วโป้งขึ้นมา จากนั้นก็ไม่พูดอะไร เพิ่ม แล้วก็ถือกระเป๋าเดินทางเตรียมออกไป

“เดี๋ยวก่อน” นิวลินรีบขวางเจนอาร์ไว้ “ไม่ใช่สิ มันไม่ถูก ใน เมื่ออาร์เธอร์มีภาวะมีบุตรยากแล้วทำไมเขาไม่เคยสงสัยเด็กใน ท้องฉันสักครั้งล่ะ? หรือว่าอาร์เธอร์ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองมีภาวะมี บุตรยาก?”

“ใช่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองมีภาวะมีบุตรยาก ตอนนั้นตอนที่ฉันได้รับผล ฉันกลัวเขาเสียใจเลยไม่ได้บอกเขา” เจนอารีพูดตาม ความจริง

เมื่อนิวลินได้ยินแบบนี้ก็ดีใจขึ้นมา เธอตื่นเต้นจนจับไหล่สอง ข้างของเจนอาร์เอาไว้ จากนั้นทำสีหน้าอ่อนแอน่าสงสารต่อ พลางพูดขอร้อง “อารี ฉันขอร้องคุณอย่าบอกเขาเลยนะ เห็นแก่ ในความสัมพันธ์เมื่อก่อนพวกเราดีขนาดนั้น คุณให้ฉันและลูก ของฉันได้มีชีวิตรอดเถอะนะ ขอร้องคุณละ

“นี่คุณยังรู้ดีว่าเมื่อก่อนพวกเราสนิทกันงั้นเหรอ ฉันเห็นคุณ เป็นเพื่อนสนิทมีอะไรก็บอกกับคุณแชร์กับคุณตลอด แต่สุดท้าย คุณกลับมาแชร์สามีฉันไปด้วย” เจนอารีสะบัดมือนิวลินออกแล้ว ยิ้มแห้งๆ “แต่ว่าคุณไม่ต้องกลัวหรอก เพราะตอนนี้ฉันยังไม่ อยากบอกความจริงให้อาร์เธอร์รู้”

ถ้าบอกความจริงให้อาร์เธอร์ฟังในตอนนี้ มันดูถูกเขามากเกิน

ไป

“พูดจริง ใช่ไหม??” นิวลินไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นอารีที่พูดความ จริงออกมาขนาดนี้ แต่สุดท้ายกลับปล่อยเธอไปงั้นเหรอ?

“จริงสิ เพราะฉันจะปั่นหัวคุณไง!” นัยน์ตาเจนอารีเริ่มแฝงไป ด้วยความดุดัน แล้วพูดออกมาทีละคำ “ฉันจะให้ชีวิตคุณต่อไปนี้ เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เพราะฉันอาจจะไม่พูดออกมาเลย ตลอดชีวิตเลยก็ได้ แต่สรุปก็คือดูอารมณ์ฉันก็แล้วกัน”

“นี่…….. นิวลินจ้องเจนอารีตาโตขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าแสดงความ หวาดกลัวออกมา และในตอนนั้น เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเห็นคนที่มีใบหน้าเป็นนางฟ้าแต่จิตใจเป็นปีศาจชั่วร้าย และในตอนนั้น วินาทีนี้เธอค่อยพบว่าเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแต่เธอไม่เคยรู้ตัว ตนที่แท้จริงของเจนอารีเลย

เธอรู้ตัวดีว่าเธอเป็นคนชั่วร้าย แต่ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้พอร้าย ขึ้นมามันน่ากลัวกว่าเธออีก

อย่างที่ว่ามีดที่ท้อนั้นทรมานคน เพราะมันไม่ทำให้คุณตาย แต่ทำให้คุณมีชีวิตที่ทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

นิวลินปากสั่น ตอนนี้เธอพูดอะไรไม่ออกมาสักคำ

“จําไว้เลยนะ ต่อจากนี้ไป คุณต้องขออธิษฐานให้ฉันอารมณ์ดี ทุกวันดีกว่านะ” เจนอารียกมือขึ้นมาตบใบหน้าอันน่ารักของนิว นที่ตกใจเบาๆ “และมีอีกอย่างที่ต้องจำไว้ด้วยนะ ต่อไปอย่า เรียกฉันว่าอารีอีก คุณมันไม่คู่ควร! ทุกครั้งที่ได้ยินฉันอยากจะ อ้วกทุกครั้งเลย”

เมื่อพูดจบ เจนอารีก็ทิ้งนิวลีนที่มีสีหน้าที่ซีดเอาไว้ก่อนจะลาก กระเป๋าเดินทางออกไปจากบ้านหลังนี้โดยไม่หันหลังกลับมาอีก

ต่อจากนี้ไป เธอเป็นอิสระแล้ว!