ตอนที่ 1

คลื่นน~ เปรียงง!!

ข่าวว~

ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ ในมหาวิทยาลัย SIANTA มหาวิทยาลัยชื่อดังที่ค่าเทอมแพงหูฉี่ ได้มีหญิง สาวร่างบาง ดีกรีดาวคณะอักษรศาสตร์ ปี 1 กำลังเดินอยู่

ทว่าเธอไม่ได้มาเดินเล่นน้ำฝนแต่อย่างใด แต่ว่าในขณะ ที่เธอกำลังเดินไปยังอาคารจอดรถหลังเลิกเรียน อยู่ๆ ฝน ก็ดันตกเหมือนเทลงมาซะอย่างงั้น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่ นาที ท้องฟ้ายังแจ่มใส ไม่มีท่าทีว่าฝนจะตกซักนิด

“โอ๊ยย มาตกอะไรตอนนี้เนี่ย”

เอิงเอย ลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านทูตญี่ปุ่น บ่นออก มาพร้อมเดินกอดกระเป๋าแนบแน่น พยายามเอาแขนและมือโอบคลุมจนเกือบมิดใบ เธอปกป้องราวกับว่า แม้แต่ฝนหยดเดียวก็อย่าหวังจะได้โดนกระเป๋าลูกรักของ เธอได้

Hermes kelly mini ช้านนน

เธอทำได้แต่เพียงคิดในใจก่อนที่จะมองซ้ายมองขวา เพื่อหาที่หลบฝนแถวๆนี้ แต่ก็พบเพียงต้นไม้ที่สูงเท่าเอว ของเธอเท่านั้น ซึ่งนั่นก็น่าจะไม่ได้ช่วยอะไรได้ ทำให้ ความคิดนี้ต้องพับเก็บไว้ แล้วเปลี่ยนความคิด เป็นวิ่งไปยัง เป้าหมายปลายทางแทน

เอาวะ วิ่งก็วิ่ง!

ด้วยความที่รองเท้าค่อนข้างสูง ทำให้เธอเสียหลักเซ จน ทำให้ส้นสูงที่เธอใส่หักกลางทางระหว่างที่เธอวิ่ง

เป๊าะ

“โอ๊ะ”

ล้มแน่ๆ งานนี่อีเอิงเจ็บตัวแน่ๆ
เอิงเอยหลับตาปี่ เตรียมพร้อมรอรับแรงกระแทกที่คาดว่า จะเกิดขึ้นอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น

หยดฝนที่ปะทะเธอเต็มแรงก่อนหน้านี้ได้อันตรธานหาย ไป และหน้าก็ไม่ได้ล้มขมไปอย่างที่คิด…แถมยังมีมือ บุคคลนิรนามมาโอบกอดดึงเธอไว้อีก

“เป็นอะไรมั้ยครับ”

เสียงนุ่ม ชวนฝันของสาวหลายๆคน หลุดปากถามหญิง สาวที่อยู่ในอ้อมแขนออกมา …เขาคนนั้นก็คือ

ซัน รุ่นพี่ปี 3 คณะบริหาร เป็นหนึ่งในสมาชิก Devil Prince กลุ่มที่ ขึ้นชื่อเรื่องความหล่อ รวย มีอำนาจ อัจฉริยะ และโหด จนใครๆต่างหวาดกลัวและเกรงขาม นิยามให้ว่าเป็นเจ้าชายปีศาจ…แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยัง เป็นชายในฝันและเป็นชายที่ต้องการของหญิงแท้หญิง เทียมอยู่ดี

ซันถือร่มคันใหญ่กันไม่ให้สายฝนกระทบโดนตัวพร้อมโอบเอวของเธอเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอล้มลงไปกอง กับพื้น และทันที..ที่เอิงเอยลืมตาขึ้นมา

“พะ พี่ชัน สายย

ด้วยความตกใจ รุ่นพี่ที่เคยได้ยินชื่อหนาหู และเห็นหน้า บ้างในบางครั้งบางคราวนับครั้งได้ เพราะคนอย่างเขา ไม่ใช่ว่าใครจะเจอตัวได้ง่ายๆนัก ทำให้เธอรีบลุกลี้ลุกลน เพื่อที่จะลุกขึ้นกลับมายืนปกติในทันที

แต่ด้วยการกระทำที่รีบรนเช่นนั้น ทำให้ของในกระเป๋า บางส่วนของเธอที่มันใกล้จะร่วงหล่นไปกองที่พื้นตั้งแต่ แรก กลายเป็นหล่นลงไปจริงๆ และหล่นกระจัดกระจาย กลิ้งระเนระนาดไปตามท้องถนนด้วย ยกเว้นชิ้นหนึ่ง

จ๋อม!

ม่ายยยยนะ…กุญแจรถฉ้านนน

ที่มันไม่ได้ไปกองอยู่บนพื้น แต่ว่า..มันกลับตกลงไปยังใต้ คูน้ำที่มีกรงเหล็กทับไว้ ในบริเวณใกล้ๆแถวนั้น นั่นก็คือ กุญแจรถของเธอ เลยทำให้เอิงเอยเอาแต่ยืนมองตาปริบๆ ก่อนที่ผู้ชายที่ยืนข้างๆ จะเอ่ยเสียงนุ่มขึ้น มาอีกครั้ง..

“ถือร่มให้พี่หน่อย” ซันยกร่มคันใหญ่ให้เธอถือ ก่อนจะ จัดการอะไรบางอย่างที่หญิงสาวเองก็คาดไม่ถึง นั่นก็คือ ก้มลงเก็บของที่ร่วงในกระเป๋าทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ลิปสติก แป้งรองพื้น สายหูฟัง และของกระจุกกระจิกสำหรับหญิง สาว…

“นี่ครับ”

“ขะ ขอบคุณค่ะ”

และทุกอย่างตอนนี้ ต่างก็โดนน้ำซึบแทรกเข้าไปทุกอณู จนมันไม่สามารถที่จะทำงานของมันได้อีกแล้ว แต่ว่าเพื่อ ไม่ให้เป็นขยะ เอิงเอยก็จำเป็นต้องยัดของเหล่านั้นกลับ เข้าไปในกระเป๋าเช่นเดิม..

ตอนนี้ทุกอย่างกลับเข้ามาอยู่ในกระเป๋าของมัน แล้ว….ขาดเหลือก็แต่กุญแจรถที่ตกลงไปในคูน้ำ และมันก็ เป็นของสำคัญและจำเป็นกว่าของอื่นๆที่ชายหนุ่มเพิ่งหยิบ ให้ซะด้วย..ครืดด

แต่แล้วเธอก็คิดกังวลได้ไม่นาน เพราะอยู่ๆ มันก็เลื่อน ตัวออกนอกร่มและเดินไปยังฝากรงคูน้ำที่ปิดกั้นของชิ้น สุดท้ายของหญิงสาวทันที.. ซันค่อยๆเลื่อนฝาคูน้ำออก พร้อมกับโชว์กล้ามท้องที่แนบไปกับเสื้อนักศึกษาสีขาว ที่เปียกน้ำอยู่ จนทำให้เอิงเอยที่มองด้วยความงุนงงแต่ แรก..ถึงกับเหล็อกตาตกใจ..พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ อย่างหนืดๆในทันที…

เฮือก! หุ่นดีเกินไปแล้ว..

แต่เธอก็คิดแบบนั้นได้ไม่นาน เพราะเธอยังคงมีสติอยู่ ที่จะรีบก้าวขาและเดินไปใกล้เขา เพื่อไม่ให้เขาต้องเปียก หยดฝนไปมากกว่านี้ จากร่มของเขาเองที่ให้เธอประคอง ถืออยู่ในมือตอนนี้ ก่อนจะมองดูการกระทำของเขาไม่ วางตา

ทันทีที่ซันเปิดฝาคูน้ำออก เขาก็หยิบกิ่งไม้แถวนั้น แล้วก็ ใช้ทักษะมือเบาและความแม่นยำเขียสิ่งของที่เขาและเธอ ต้องการ…แล้วหยิบขึ้นมาอย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็ปิดฝา คูน้ำกลับ ก่อนจะนำกุญแจไปชะล้างอีกครั้งด้วยน้ำฝนที่ กำลังตกอยู่ในตอนนี้ จนคราบสกปรกหายไป จากนั้นเขาจึง ค่อยๆหันไปยิ้มให้กับหญิงสาว..พร้อมพูดเสียงนุ่มเป็นรอบที่ 3

“นี่ครับ กุญแจรถ”

รอยยิ้มที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ มันเป็นรอยยิ้มที่ใครหลาย คนก็ตั้งชื่อให้ว่า.. รอยยิ้มพิฆาตนารี และในขณะนี้ เอิงเอย เข้าใจซึ้งดีจริงๆว่า คำนี้มันไม่ได้มาเพราะสุ่มแน่ๆ เพราะ รอยยิ้มของเขา..มันชวนให้ละลายจริงๆ..

แต่ว่าประสบการณ์ที่ไม่ดีที่เธอเพิ่งเจอจากแฟนเก่า และ ผู้ชายที่ผ่านมาทำให้เธอต้องละความรู้สึกนั้น และเปลี่ยน เป็นยิ้มสดใสในแบบเธอพร้อมตอบออกมา

“ขอบคุณค่ะ”

“รองเท้าส้นหักเหรอ”

แต่แล้วซันก็สังเกตเห็นท่ายืนของเธอแล้วเหมือนตัวจะ เอียงๆไปนิด และพอก้มมองดูที่ช่วงเท้า ก็ได้รู้ถึงสาเหต และกล่าวออกมาเช่นนั้น
“ยืนขาเดียวแป๊บหนึ่งได้ใช่มั้ย

“คะ?”

ชายหนุ่มไม่รอคำตอบ แต่เปลี่ยนเป็นลงไปนั่งยองๆที่ พื้น พร้อมกับถอดรองเท้าอีกข้างของหญิงสาวออกอย่าง นุ่มนวล ทำให้เธอต้องเปลี่ยนท่ายืนเป็นขาเดียวแบบที่เขา บอกก่อนหน้าจริงๆ พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อยกับการกระ ทําของเขา..

เปร๊าะ!

ชายหนุ่มพยายามเคาะ และหัก เพื่อให้รองเท้าสูงเสมอ เท่ากัน ไม่นาน สันของรองเท้าก็หลุดออกไป เขาจึงนำมัน กลับไปสวมให้หญิงสาวใส่อีกครั้ง โดยไม่นึกรังเกียจ ใน ขณะที่คนถูกสวมใส่รองเท้า ก็รู้สึกหายสงสัย และเปลี่ยน เป็นตกใจ.. ที่ไม่คาดคิดว่า เจ้าชายปีศาจที่หาตัวจับยาก อย่างเขาจะทำให้เธอถึงขนาดนี้..

“ใส่แบบนี้ไปก่อนละกัน ถ้าใส่แบบสูงไม่เท่ากัน ได้ขยำไป อีกรอบแน่ๆ” ชายหนุ่มพูดพร้อมยิ้มขำเล็กน้อยอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะเอื้อนเอ่ยปากพูดขึ้นอีกครั้ง..

“อ่อ แล้วก็.. ขอโทษนะครับ”

เป็นอีกครั้ง ที่เอิงเอยงงในคำพูดของเขา แต่ไม่นานเธอ ก็เข้าใจในทันที เมื่อเห็นว่าเขาถอดเสื้อคลุมหนังสีน้ำตาล เข้มที่เขาใส่อยู่ ออกมาใส่ให้เธอแทนอย่างสุภาพ

เนื่องจากเธอใส่ชุดนักศึกษาสีขาว เมื่อเจอน้ำฝนที่เหมือน เทลงมาขนาดนี้ ทำให้อะไรที่ซ่อนรูปไว้ก็แสดงออกมา หมด เมื่อนึกขึ้นได้ก็ทำให้ใบหน้าขาวตอนนี้กลับเปลี่ยน เป็นสีชมพูระเรื่อแทน เพราะความเขินอาย

โอ๊ยย..แกลืมเรื่องนี้ไปได้ไงวะ แล้วข้างในวันนี้ก็เป็นสี แดงซะด้วย! ตายๆๆๆ อีเอิง