หมอเข็มยอดฝีมือ (NC25+)

ตอนที่10 ฝึกฝนปรุงยา



ตอนที่10 ฝึกฝนปรุงยา

“ไปพวกเรา ไปหาหญ้ากัน ไม่ต้องอาบแล้ว!” เห็นได้ ชัดว่าเอ้อหนิวเป็นหัวโจกของเด็กๆกลุ่มนี้ แค่โบกมือเด็ก คนอื่นๆก็พากันขึ้นมาจากฝั่ง

“เป็นต้นหญ้าแบบนี้นะ ต้นเล็กๆ ใบก็เล็ก และยังมีใบ เยอะๆด้วย สีเขียว ต้นมักจะขึ้นตามกอวัชพืช หาค่อน ข้างยาก” หลินหยางยื่นต้นหญ้ากรดน้ำส่งให้เด็กๆ ให้ พวกเขาดูให้ละเอียด

รอจนพวกเขาดูกันเสร็จแล้วนั้น หลินหยางจึงพาเด็กๆ ทั้งหกคนไปหาตรงบริเวณแม่น้ำ

“หาเจอแล้ว สามต้น!” คงจะเป็นเพราะเด็กน้อย สายตาดี หนึ่งในนั้นดึงกอหญ้าขึ้นมา แล้วเอ่ยขึ้นอยาก ตกใจ

หลินหยางจึงเดินเข้าไปหา และเมื่อเห็นว่าเป็นต้น หญ้ากรดน้ำสามต้น จึงนำจอบมาขุดต้นหญ้ากรดน้ำขึ้น มาแล้วนำใส่ลงไปในกระเป๋าหนังงูของตนเอง

“เราได้หกเหมาแล้วนะ จำไว้ล่ะ เดี๋ยวพวกเรากลับ บ้านไปรับเงินกับพี่”

เมื่อได้ยินที่หลินหยางบอกดังนั้น พวกเด็กก็หัวเราะ แล้วรีบพากันหากันยกใหญ่

“ตรงนี้ก็มีหนึ่งต้น!”
“นี่มีสอง”

“ตรงนี้ก็ยังมีอีก!”

พลังของคนกลุ่มหนึ่งนี่ไม่มีที่สิ้นสุดเสียจริงๆ เพียงแค่ สามชั่วโมง ในมือของหลินหยางก็มีต้นหญ้านั้นถึงสอง สามร้อยต้น

ดูแล้วต้นหญ้าแบบนี้คงมีไม่มากนัก เด็กๆหาเจอกัน จำนวนเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ และบวกกับความเหนื่อยล้า ความสนใจที่มีจึงเริ่มลดลงด้วย

“เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ไป กลับบ้านไปเอาเงินกันดี กว่า” หลินหยางโบกมือให้เด็กๆ แล้วเด็กๆเหล่านั้นจึงรีบ วิ่งมาหาเขา

หญ้าที่เด็กๆเก็บกันนั้นมีพอสมควรแล้ว เยอะหน่อย ก็ได้รับเงินไปถึงหกบาท น้อยหน่อยก็สี่บาท แต่ครั้งนี้ คงนับว่าเป็นครั้งแรกที่พวกเขาหาเงินได้ด้วยตัวเองกัน เช่นนี้ บนใบหน้าของเด็กๆนั้นปรากฏรอยยิ้มแห่งความ ดีใจ

“พี่หลินหยาง หญ้าแบบนี้พี่ยังอยากได้มันอีกหรือ เปล่า? ถ้าจะเอาล่ะก็เดี๋ยวไว้พวกเราจะไปถอนมาให้” เอ้อหนิวเมื่อได้รับเงินหกบาทแล้วนั้นเอ่ยถามขึ้นด้วย ความเบิกบานใจ

“ตอนนี้ยังก่อน ผ่านไปซักสองสามวัน ถ้าพี่จะเอา พี่จะ ไปบอกพวกเรานะ” หลินหยางลูบหัวเอ้อหนิวแล้วส่งรอยยิ้มให้

“ตามนั้นครับ ถ้าพี่จะเอาหญ้าพวกนี้ ก็มาหาพวกเรา นะ พวกเราจะมาช่วยพี่หาเอง อย่าไปหาคนอื่นแล้วกัน” เอ้อหนิวเอามือมาวางแปะไว้ที่หน้าอกราวกับตกปาก รับคำกับหลินหยาง

เอ้อหนิวคิดอะไรอยู่นั้นหลินหยางรู้ดี คงจะอยาก ได้เงินเยอะๆ ไม่อยากให้คนอื่นมาแย่งไปสินะ เขาจึง หัวเราะออกมา “ได้สิ ถ้าพี่ต้องการ พี่จะไปหาพวกเรา หกคนนะ”

เมื่อได้ยินหลินหยางรับปากเช่นนั้น เด็กๆก็พากัน หัวเราะแล้วเดินจากไป

หลินหยางรีบเอาต้นหญ้าเหล่านั้นมาล้าง แล้วหาบุ้งกี๋ นำมาวางตากหญ้าพวกนี้ไว้ให้แห้ง

คุณปู่ของเขาเป็นแพทย์จีน ปกติแล้วก็มักจะช่วย รักษาคนในหมู่บ้าน ดังนั้นจึงยังคงมียาสมุนไพรจีนหลง เหลืออยู่

“โสมภูเขา โสมโบตั๋นสีขาว เห็นหลินจือ เก๋ากี้ ผง ไข่มุก…” หลินหยางรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่า สมุนไพรที่จะทำยานั้น คุณปู่ของเขามีอยู่ทั้งหมด แม้ จำนวนจะไม่มาก แต่ปริมาณที่จะใช้นั้นเพียงพอกับสิ่งที่ เขาจะทํา

ตอนที่เขาอายุยังน้อย เขาได้เรียนรู้การวิเคราะห์คุณสมบัติของยากับคุณปู่ ตอนที่ควบคุมปราณของตัว เองนั้นก็สามารถทำให้การวิเคราะห์ยาของเขาเป็นไป ด้วยความฉับไว

สำหรับใบสั่งยาแก้ผิวพรรณที่อยู่ในความทรงจำ ของเขานั้น ในหัวสมองของหลินหยางสามารถคำนวณ ปริมาณวัตถุดิบยาได้อย่างรวดเร็ว

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ในหัวของเขาก็กำหนดใบสั่งยาไว้ แล้ว รีบบันทึกลงอย่างรวดเร็ว เขาหยิบเอาต้นหญ้ากรด น้ำสิบกว่าต้น แล้วหาหม้อเล็กของคุณปู่ออกมาเริ่มการ ผสมยา

เมื่อควันลอยขึ้น หลินหยางนึกไปถึงเมื่อตอนเด็กๆที่ ตัวเขาจะนั่งอยู่ข้างๆคุณปู่ นั่งฟังคุณปู่อธิบายความรู้ เกี่ยวกับยา

เวลาผ่านไป อายุอานามที่มากขึ้น ไม่น่าเชื่อว่าตัวเอง จะโตเป็นผู้ใหญ่เสียแล้ว ส่วนคุณปู่ก็ไม่ได้อยู่กับเขา แล้วเช่นกัน

ไม่รู้ว่าคุณ จะรู้ไหมว่าตัวเขาได้เข้าสู่ระดับแรกของ บทหลงเฟิงเจว๋แล้ว สามารถสืบทอดพัฒนาเทคนิค ทางการแพทย์ของตระกูลได้ ท่านจะดีใจหรือเปล่า?

เขาบดสมุนไพรเหล่านี้ให้เป็นผงด้วยความชำนาญ หลังจากนั้นจึงใส่ลงไปในหม้อ แล้วหลินหยางก็รอดูผล ด้วยความอดทน
ผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่า กลิ่นหอมส่งกลิ่นออกมา จากหม้อใบเล็กนั่น หลินหยางขมวดคิ้ว รู้สึกพอใจ

แล้วผ่านไปอีกซักพัก รอจนกลิ่นหอมมีความเข้มข้น ขึ้น หลินหยางรีบยกหม้อขึ้น ไม่ต้องอุ่นอีก แล้วเปิดฝา หม้อออก กลิ่นหอมที่มีความเข้มข้นขึ้นเตะเข้าที่จมูก ของเขา

มองวัตถุที่เหมือนครีมสีเขียวอ่อนๆในหม้อ เขารู้ว่า ความสำเร็จครั้งนี้น่าจะประมาณระดับแปดถึงเก้า

แล้วหลังจากนั้นเขาก็ค้นหาขวดกระเบื้องหกขวด เพื่อ นำมาบรรจุยาใส่เข้าไปขวด

“น่าจะต้องหาคนมาลองดูผลเสียหน่อยแล้ว” พูดออก มาดังนั้น เขาก็นึกถึงเซี่ยผิงที่อยู่บ้านข้างๆเขา

จำได้ว่าเขาเห็นว่าที่แขนของเธอมีรอยแผลเป็นเป็น ขีดยาวอยู่ ถ้าเช่นนั้นก็ให้เธอเป็นคนทดลองดูผลของ ยานี้เลยแล้วกัน

มองเห็นท้องฟ้าพระอาทิตย์ค่อยๆตกดิน แล้วก็ถึง เวลานอนเสียแล้ว หลินหยางรู้สึกรีบร้อน จึงมุ่งตรงไป ยังบ้านของเซี่ยผิงทันที


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ