บทที่ 7 โชคดี

บทที่ 7 โชคดี

ซับมิทจดทะเบียน กรอกเอกสาร ถ่ายรูปแล้วก็ได้เล่มนั้นมา

พอเข้าไปในสำนักงานกิจการพลเรือน เป็นจิ้งก็หยิบเอกสาร แต่งงานอย่างร้อนรน ยังงุนงงหน่อยๆ

แบบนี้ก็ แต่งงานแล้ว

มองผู้ชายหล่อๆที่อยู่ข้างๆ เธอถึงนึกได้ว่าตัวเองยังมีเรื่องอีก เยอะที่ต้องถามเขา สุดท้ายก็ถูกเขาดึงไป

“มู่วี่สิง คุณจะไม่เสียใจทีหลังใช่ไหม ? “นั่งข้างในรถ เป็นจิ้งอด

ไม่ได้ที่จะถามเขา

จากที่เข้าใจเขาที่โรงพยาบาลวันนี้ ผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเขา เธอแต่งงานด้วย ช่างโชคดีจริงๆ !

“เสียใจทีหลังอะไร ? “ปูวี่สิงขับรถไปอย่างเรียบๆ

“ไม่รู้สิ ฉันว่าระหว่างพวกเรา มีช่องว่างต่อกันมาก”เวินจิ้งก้มลง เธอก็แค่คนธรรมดาที่ธรรมดาสุดๆ แต่ว่ามู่สิงคือหัวหน้าหมอที่ มีชื่อเสียง
“ถ้าผมใส่ใจก็คงไม่แต่งงานกับคุณ

“ก็ใช่”เวินจึงคิดไม่ออกจริงๆว่าทำไมปูวี่สิงถึงเลือกเธอ งั้นก็เลิก คิดละ

“ตอนนี้คุณส่งฉันกลับบ้านใช่ไหม ? “เป็นจิ้งถามเขา

“ไปบ้านผมก่อน รอผมจัดการเรื่องเสร็จแล้วค่อยไปพบที่บ้าน คุณ”มูวี่สิงพูดอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

เวินจิ้งพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

บ้านของตระกูลมู่ตั้งอยู่ที่ตอนเหนือของเมืองหนานเฉิง เวินจิ้ง ไม่เคยเข้ามาที่นี่ เธอมองแล้วเหมือนกำลังเข้าไปในปราสาท

พอจอดรถ เป็นจิ้งก้มลงมองตัวเองที่แต่งตัว เสื้อยืดสีครีมกับ กางเกงยีน สวมรองเท้ากีฬา ดับบ้านตรงหน้าแล้วทำไมรู้สึกว่า ต้องสวมชุดสุภาพเข้าไปนะ ?

ตอนที่อึ้งไป มู่วี่สิงก็โอบเอวเธอแล้ว เวินจึงรีบดึงเขา ที่นี่มีร้าน ขายของผู้หญิงไหม ? ”

“จะทำอะไร ? ”
“ฉันอยากเปลี่ยนกระโปรง

“ไม่ต้อง” วี่สิงขมวดคิ้วแล้วพาเธอเข้าไปในบ้าน

มู่เฉิงกำลังดูข่าวเศรษฐกิจก็หันหัวมาสิง ถ้าไม่พาแฟนมา ก็ ไม่ต้องกลับบ้าน ! ”

ได้ยินดังนั้น เป็นจิ้งก็ยิ้มออกมา ทันใดนั้นก็เข้าใจความกดดัน ของที่บ้านปูวี่สิง

รอยยิ้มนี้ทำให้มู่เฉิงได้ยินแล้วหันมามองเป็นจิ้ง ใบหน้าชรานั่นมี ความยินดีออกมา

“นี่…..นี่คือหลานสะใภ้ฉัน ? “มู่เฉิงเข้ามาอย่างตื่นเต้น เวินจิ้งยิ้ม ทักทายหลานสะใภ้แบบนี้ได้ยินแล้วรื่นหูดีจัง

“คุณปู่ สวัสดีค่ะ หนูชื่อเป็นจิ้ง”เป็นจิ้งเข้าไปประคองคุณปู่ ทักทายอย่างมีมารยาท

“เวินจิ้ง ชื่อนี้ดีจัง อ่อนโยนและเงียบ ฉันชอบเด็กแบบนี้ ! “มู่เฉิ งดูท่าทางพอใจเป็นอย่างมาก

“กระต่ายน้อย ไม่เลวไม่เลว ! พวกเธอวางแผนจะแต่งงานเมื่อไหร่ ? “มู่เฉิงมองทั้งสองคน

“แต่งแล้ว”มู่เฉิงแสดงใบทะเบียนสมรส

เวินจิ้งก้มหน้าลง แก้มแดง

มู่เฉิงหัวเราะออกมาเสียงดังจากนั้นก็ทำหน้านิ่ง“โอเค พวกเธอ คงไม่ได้จดทะเบียนเพื่อแสดงละครอะไรใช่ไหม ?

สีหน้าเวินจิ้งชาไป คุณปู่ดูรายการของเหล่าไอดอลด้วย ? ทัน สมัยจริงๆ !

“คิดว่าผมว่างเหรอ ? “มูวี่สิงขมวดคิ้วอย่างเรียบๆแล้วดึงเงินจิ้ง เข้ามาในอ้อมกอด อยากใกล้ชิด

มู่เฉิงกลับสงสัยคงต้องดูๆอีกที

“กินข้าวก่อนละกัน หลานสะใภ้ เดี๋ยวมาคุยกับปู่ว่าแต่งงานกันได้

ไง”

เวินจิ้งพยักหน้า ดีที่เมื่อกี้อยู่ในรถปูวี่สิงได้เอาสคริปต์ให้เธอแล้ว

อาหารบนโต๊ะค่อนข้างรสอ่อน เป็นจึงคิดว่าครอบครัวรวยๆแบบปูวี่สิงจะต้องเน้นทานเนื้อเยอะๆแน่ แต่กลับไม่ใช่

กินเสร็จก็ดื่มซุปไปสองถ้วย เป็นจิ้งอิ่มแล้วจะสะอึก

แต่พอคิดว่าต้องรักษาท่าที เงินจิ้งก็ยืดตัวแล้วไม่พูดเยอะ