บทที่ 19 โลกของคนสองคนของคุณหมอ

บทที่ 19 โลกของคนสองคนของคุณหมอ

ที่บ้านตระกูลมู่

เป็นจิ้งยืนอยู่หน้ากระจก มองมุมปากที่ถูกกัดจนเลือดไหล มู่สิง เป็นหมาหรือไง ? ถึงได้กัดเธอ !

ถูอยู่นานเป็นจิ้งถึงออกไป อาบน้ำแล้วตัวเธอก็มีกลิ่นหอมอ่อนๆ มู่ยี่สิงเงยมองด้วยใบหน้าหล่อเหลานั่นอย่างเรียบๆ

“คืนนี้เราก็ต้องนอนด้วยหันเหรอ ? “เป็นจิ้งถามอย่างกระสับ กระส่าย

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว มองไปที่ใบหน้าที่ไม่พอใจของเว้นจิ้ง

สายตาไม่สบายใจก็ปรากฏ เขาปลดกระดุมเชิตออก เป็นจิ้งตกใจ จนไม่กล้าเข้ามา ยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู

“กลัวผมเหรอ ? “น้ำเสียงของมู่สิงอบอุ่นกว่าเมื่อกี้เยอะมาก

ก็แค่เวินจิ้งมองเขาเป็นศัตรูแล้ว
เธอเม้มปากซักพักแล้วพยักหน้า

ตอนอยู่ในรถ มู่วี่สิงจูบเธออย่างบ้าคลั่ง กดเธอไว้แล้วขึ้นคล่อม

“เป็นจิ้ง ผมก็แค่โกรธ”มูวี่สิงลุกขึ้นมา ค่อยๆเดินไปข้างหน้าของ

เธอ

เวินจิ้งถอยหลังจนไปชิดกำแพง แล้วถอยหลังต่อไปไม่ได้

“ทำไมล่ะ ? “เวินจิ้งถาม

เธอกับฉืออี้เหิงจบกันไปแล้ว มู่วี่สิงโกรธอะไร ?

มองใบหน้าที่ดูแย่ของเวินจิ้ง หน้าของมูวี่สิงก็หม่นลง ไม่พูด

อะไร

สักพักเขาวอนรอบเธอแล้วเข้าไปห้องน้ำ ปิดประตูดังจนเธอ ตกใจ

เธอขมวดคิ้ว สมองแน่นไปหมดไม่คลายลง อยากจะเปิดประตู ออกไปแต่ก็ถูกล็อคเหมือนเมื่อคืน

มู่วี่สิงล็อคเหรอ ?
พอคิดขึ้นมา เวินจิ้งก็นั่งไม่อยู่

ตอนที่มู่วี่สิงออกมา เป็นจิ้งก็ยืนอยู่ที่หน้าห้องมองเขาอย่างระ แวดระวัง”ฉันจะนอนห้องแขก

สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยน ดูเหมือนคาดหวัง

“อยู่ที่นี่”พูดจบปูวี่สิงก็เปิดประตูไปง่ายๆด้วยปลายนิ้ว

พอเวินจิ้งจะไปเปิดประตู ก็ล็อคอีกรอบ

“บ้าเอ้ย ! ”

เธอขมวดคิ้ว แต่ก็ผ่อนคลายออกมาหน่อย มู่วี่สิงไม่อยู่เธอก็จะ นอนอย่างสบายใจ

วัดถัดมา เวินจิ้งถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่น เป็นคนแผนกบุคคล โทรเข้ามาแจ้งว่าวันนี้เธอต้องไปทำงาน

วันนี้นายคนใหม่จะเข้ามา พนักงานทุกคนต้องเข้าฟัง

เวินจึงไม่กล้าไปสาย อาบน้ำเสร็จก็ลงไปที่ห้องรับแขกที่มีแค่ปู

เฉิง
“หลานสะใภ้จะไปทำงานเหรอ ? “เฉิงถามอย่างสงสัย

“ใช่ค่ะคุณปู่ หนูต้องรีบไปแล้ว ท่านค่อยๆท่านนะคะ หนูไปก่อน

นะ”

บริษัทการผลิตยาเทียน

พอเวินจั๋งถึง อ้ยเลียนก็เพิ่งลงจากรถ

เห็นเป็นจิ้งลงมาจากรถโรลส์-รอยซ์ อ้ยเลียนก็อึ้งไปแล้วเดินเข้า มา” นี่รถคุณหมอมาส่งเหรอ ?

เงินจึงนั่งไป ไม่ใช่แค่ติดรถมาทำงานด้วยน่ะ!”

“ติดรถ ? ในรถนี้นอกจากคนขับรถก็ไม่มีใคร”อั้ยเถียนพูด

เงินจึงไม่ชอบอะไรเว่อร์ๆ ทีแรกเลยไม่ให้คนขับรถมารับส่ง

“จิ้งจิ้ง ยังไงซะคุณหมอยู่ก็เลี้ยงเธอไหว ฉันว่าเธอลาออก แล้วไปอยู่บ้านเป็นคุณนายเถอะ

“ไม่ได้ อยู่บ้านเป็นคุณนายก็จะโดนเร่งให้มีลูก ฉันไม่เอา ! “เงิน จึงปฏิเสธทันที
แต่พอคิดว่าเธอกับเขาไม่ได้แต่งงานจริงๆก็คิดว่าเธอจะคิดเยอะ ขนาดนั้นทำไม ?

“อั้ยหยา เหมือนว่าเธอจะมีโลกแค่เธอสองคนกับคุณหมอ นะ ! “ทั้งสองเดินเข้าลิฟท์ อั้ยเถียนพูดเบาๆ แต่ในลิฟท์ค่อนข้าง เล็ก คำที่เธอพูดทุกคนในลิฟท์ต่างได้ยิน

แต่เป็นจิ้งก็แค่พนักงานตัวเล็กๆธรรมดาๆ ไม่มีใครมาสนใจเธอ

แต่เพื่อที่จะเลี่ยงคำพูดนินทาพวกนั้นเลยอุดปา กลั้ยเถียน เถียนเถียน เรื่องนี้ห้ามพูด ! “