บทที่ 2 วันที่1000ที่คุณจากไป

บทที่ 2 วันที่1000 คุณจากไป

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่ยี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัว เองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”ปูวี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พัก แถวนั้น

เดิมทีเวินจึงไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอ

เลย
“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ เป็นจิ้ง ขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอบงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วย เสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมูวี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็น เวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ ? “เสียงทุ้มต่ำของมูวี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของ เขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ ? “ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเงี่ยน ดังๆจากด้านนอกเข้ามาเป็นจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อย เหรอ……

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็น เพื่อนบ้านกัน เงี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน
“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้ อะไรติดต่อมานะคะ ! “เวินจึงรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลง

รถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมาเป็นจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ ? นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ ? ”

“ไม่ใช่เขา”เวินจึงดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เงี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกิน ล้าน !

“ลูกพูดอะไร ? อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา
ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็ก น้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามา ว่า : วันที่1000 คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา ?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของปูวี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิ่งมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ ! “เวินจิ้งยิ้ม”เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ

พอพูดจบเสียงของเงี่ยนอีก็เข้ามาเป็นจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่

ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ !

เวินจิ้ง :
มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า”ผมมีธุระ ไป ก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่อง อะไรอีกไม่ได้

แต่เงี่ยนอีก็ยังมองมา เป็นจิ้งปิดประตูดัง “ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง ? ”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้ ? ”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เป็นจิ้ง ครั้งนี้ลูก สายตาไม่เลวจริงๆ !

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู