บทที่ 17 ไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น

บทที่ 17 ไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น

โรงพยาบาล

มู่วี่สิงผ่าตัดเสร็จก็เย็นแล้ว คนขับรถส่งตำแหน่งของเว้นจึงให้ เขา อยู่ที่คลับระดับสูงแห่งหนึ่ง

“คืนนี้มีอะไรอีกมั้ย ? “เขาถามหลี่ซานพยาบาลผู้ป่วยที่อยู่ข้างๆ

“คุณหมอมู่ คืนนี้คุณหมอมีประชุมวิชาการค่ะ

“เลื่อนออกไป

พูดจบ มู่วี่สิงก็ถอดกาวน์ออกแล้วออกไป พยาบาลสงสัย ปกติ แล้วปูวี่สิงคือพนักงานตัวอย่างเสมอ ทำไมช่วงนี้ถึงเลื่อนงานอื่นๆ

ไปเยอะเลย

ตกดึก คลับหาวจิ้น

เวินจิ้งกับอั้ยเถียนเข้าไปข้างใน ส่วนเพื่อนคนอื่นๆต่างก็ถึงกันไม่ น้อยแล้ว แต่เจ้าภาพยังไม่ถึง
บรรยากาศคึกคักแบบนี้เงินจึงไม่ค่อยชอบ แต่เธอชอบร้องเพลง พอนั่งลงก็เลือกเพลงไปเยอะเลย

“เป็นจิ้ง ทำไมเธอยังเป็นเจ้าแม่นักร้องอยู่เนี่ย ! “หัวหน้าห้อง เยาะเย้ย

เวินจิ้งหัวเราะ เธอชอบร้องเพลง แต่ก่อนมักทำตัวบ้าๆร้องเพลง รักให้ฉืออี้เหิง ไร้เดียงสาซะจริง

อั้ยเถียนเล่นเป่ายิ้งฉุบ เล่นกันอย่างสนุกสนาน เวินจิ้งกับเพื่อน สองสามคนกำลังร้องเพลง บรรยากาศไม่เลวทีเดียว ตอนนี้เองเจ้าภาพก็มาถึงแล้ว

เวินจิ้งกำลังร้องเพลงเร็ว พอฉืออี้เหิงเข้ามา บรรยากาศรอบๆก็ เงียบลง มีแค่เสียงเพลงของเธอ

สายตาของฉืออี้เหิงเกือบจะไปอยู่ที่ตัวของเวินจิ้งทันที เธอสวม กระโปรงขาวอ่อน ผมสั้นกว่าเมื่อสามปีก่อนไปเยอะ ใบหน้าก็ไม่มี เบบี้แฟตแล้ว ผอมลงไปเยอะ

“อี้เหิง”พอเห็นอี้เหิงนิ่ง ฉินเฟยก็เรียกเขาด้วยเสียงทุ้ม

ตอนที่มองเว้นจิ้ง สายตาเย็นชาก็ส่งมาให้
“วัว คุณฉือมาแล้ว”เพื่อนสมัยก่อนที่สนิทกับฉืออี้เพิ่งเดินเข้ามา หยอกล้อ

สีหน้าของฉืออี้เหิงยังมีรอยยิ้มบางๆ อย่าเรียกอะไรแบบนั้น

เรียกฉันว่าอาเหิงเหมือนเมื่อก่อนได้เลย

เป็นจิ้งปิดไมค์ไปนานแล้ว ตัวของเธอนิ่ง ไม่หันมาสักนิด

ฉืออี้เหิงนั่งห่างเธอไปหนึ่งเมตร สามปีแล้ว ในที่สุดเขาก็กลับมา อยู่ใกล้เธอขนาดนี้

เงินจิ้งรู้สึกเบ้าตาแผ่วร้อน อยากจะร้องไห้

ฉินเฟยสังเกตเวินจิ้งเสมอ เดินเข้าเอง”เวินจิ้ง ไม่เจอกันนาน เลย

เวินจิ้งสูดลมหายใจเข้า สบตากับฉินเฟยแล้วเก็บความรู้สึก ไว้”ใช่ สามปีแล้ว

“ฉันได้ยินว่าเธอยังโสด ? “ฉินเฟยถามเธอ

เว้นจิ้งขมวดคิ้ว ไม่ชอบถูกนินทาโดยเฉพาะยัยฉินเฟย

“ฉันจะโสดหรือไม่ เธอก็จะเป็นคุณนายฉือแล้วไม่ใช่เหรอ ? “เวินจิ้งพูดเรียบๆ

ฉินเฟยจับแก้วเหล้าใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนว่าเธอยัง จะไม่ลืมเรื่องตอนนั้นนะ

“แน่นอน ฉันไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น”ใบหน้าของเป็นจิ้งหม่นลง

หลายปีมานี้ เธอรอเสมอมา สุดท้ายก็ไม่ใช่เธอ

“คุยอะไรกันเหรอ ? “ฉืออี้เหิงเข้ามากอดจูบฉินเฟย

พวกเขามาแสดงความรักต่อหน้าฉันเหรอ ?

เงินจิ้งมองบนใส่ บอกตัวเองว่าใจเย็นๆแต่ตอนนี้โกรธมากจริงๆ

กำลังห่วงชีวิตรักของเวินจิ้งน่ะ เธอยังโสด นายว่าเราแนะนำให้ เธอดีไหม ? “ฉินเฟยลูบหน้าอกของฉืออี้เหิง น้ำเสียงอ่อนโยน มาก

“จริงเหรอ ? เวินจิ้ง สามปีมานี้ยังไม่เจอคนที่ใช่อีกเหรอ ? “ฉืออี้ เหิงขมวดคิ้ว จ้องเวินจึง
“นี่ไม่เกี่ยวไรกับพวกเธอ”ใบหน้าของเวินจิ้งซีดมีคำว่า “ไม่อยาก ตอบ”อยู่

“ฉันก็แค่ห่วงเธอ ทำไมต้องชักหน้าใส่เราด้วยล่ะ”ฉินเฟยหรี่ตา พูดเบาๆ แต่ว่าเพื่อนในห้องต่างได้ยิน

อั้ยเถียนเดินเข้ามาพูดด้วยความไม่พอใจ”หญิงร้ายชายเลวแบบ พวกเธอ ไม่คู่ควรที่จะมาห่วงเป็นจิ้ง ! ”

พูดจบมั้ยเถียนก็ดึงเงินจิ้งเราไปกันเถอะ เห็นสองคนนี้แล้ว ขยะแขยง