บทที่ 15 ลมหายใจที่อยู่ใกล้ชิดกันมาก

บทที่ 15 ลมหายใจที่อยู่ใกล้ชิดกันมาก

เวินจิ้งเหมือนถูกสะกิดเรื่องราวในใจ รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

เธอคิดว่าตัวเองลืมเขาได้นานแล้ว แต่คนนี้ทิ้งบาดแผลในใจเธอ ค่อนข้างลึก ดังนั้นจึงมีปมฝังใจ

“ไม่เกี่ยวกับคุณ”เธอหันหลังให้มู่วี่สิง ไม่อยากให้เขาอ่านใจออก

ใบหน้าอันตรายของมู่สิงหรี่ตามองมา สีหน้าหม่นลง

“คุณนายมู่ ลืมเขาซะมูวี่สิงพูดด้วยเสียงหม่นๆ

ตอนนี้เองโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นจิ้งเปิดวีแชท ฉืออี้เหิงทักเธอมา

ส่วนตัว

“เวินจิ้ง พรุ่งนี้คุณมาใช่ไหม ? ผมมีของจะให้คุณ

เวินจิ้งไม่ตอบ ใจลอยทั้งคืน ดีที่ตอนดึกมู่วี่สิงออกไป ส่วนเงิน งอยู่ในห้อง แต่ว่าที่นี่คือห้องของมู่วี่สิง
อาทิตย์ที่แล้วเธอเป็นลมหลับที่ห้องเขา คืนนี้ไม่มีทาง

เธอเปิดประตูเห็นแม่บ้านผ่านมาเลยถาม ขอถามหน่อยค่ะ ห้อง ของแขกอยู่ไหนคะ ? ”

“คุณนายคะ ห้องแขกอยู่ที่ชั้นสามค่ะ แม่บ้านตอบ

เวินจิ้งเคาะนิ้วตัวเองแล้วรีบหยิบของของตัวเองขึ้นไปชั้นสาม ช่วงนี้ก็พักอยู่นี่ไปก่อน เธอไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับปูวี่สิง !

ก็แค่ที่นี่มีห้องเยอะมาก เธอเลยไปเปิดห้องตรงกลาง ส่ง ที่เตะตากลับเป็นห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น ตกแต่งด้วยสีขาว เฟอร์นิเจอร์ดูออกว่าเก่าหน่อยๆแต่ตกแต่งอย่างมีรสนิยม

นี่คือห้องของผู้หญิง แต่น่าจะไม่มีคนมาพักนานแล้ว

ตอนที่เธอจะปิดประตูหาห้องอื่น เสียงราบเรียบเย็นชาด้านหลังก็ ดังขึ้นมา

“คุณมาทำอะไรที่นี่ ! ”

เวินจิ้งอึ้ง นิ่งไปทั้งตัว น้ำเสียงของมู่วี่สิงทําให้ตกใจ !
เธอหันไป ยังไม่ทันได้สติก็ถูกเขาโอบเข้าไปหา เหมือนพา

นักโทษลงไปชั้นสอง

“ปูวี่สิง ปล่อยเดี๋ยวนี้ ! “เวินจึงต่อสู้

พอกลับไปถึงห้องเขา มูวี่สิงโยนเวินจึงลงเตียงอย่างไม่เกรงใจ รูปร่างสูงยาวเขามาใกล้จนเป็นจิ้งหนีไปไหนไม่ได้

“คุณนาย ไม่อยากนอนกับผมเหรอ ? คือ ? “มูวี่สิงหรี่ตา นิ้วเรียว ยาวจับคางของเวินจึงขึ้นมา

ตอนนี้เอง อารมณ์ของเขาก็ค่อยๆสงบมาหน่อย

แต่เมื่อกี้ เวินจิ้งตกใจจนช็อกไปจริงๆ

เธอจับผ้าปูแล้วพยักหน้า

“ช่วยไม่ได้”

เวินจิ้งขมวดคิ้ว พอพบว่าประตูล็อคถึงเข้าใจความหมายของมูวี่

สิง

จําเป็นไหม !
เธออาบนํ้าแล้ว เอนพิงที่เตียงแล้วก็นั่งอีกรอบ หาผ้าห่มไปที่

โซฟา คืนนี้นอนโซฟาละกัน

ตอนที่ วี่สิงออกมา เป็นจิ้งหลับตาไปแล้ว ใบหน้าขาวสะอาด สวยงาม มู่สิงละสายตาออกไปไม่ได้

เขาเข้ามา แล้วดันเห็นนิ้วของเวินจึงขยับ

ที่จริงเวินจึงยังไม่หลับ แค่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเมื่ออยู่กับปูวี่สิง เลยต้องแกล้งหลับ

เขาเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนเป็นจิ้งรู้สึกถึงลมหายใจใกล้ๆของเขา

เหมือนมีบางอย่างสัมผัสกับปากชมพูๆของเธอ เวินจิ้งรู้สึกเหมือ นไฟช็อต จึงรีบลืมตาขึ้นกลับเห็นนิ้วชี้เรียวยาวของมู่วี่สิงอยู่บน ริมฝีปากเธอ

เธออ้าปากนิดๆ พอได้สติก็หลับตาปี

“ฉันจะนอนแล้ว เงินจงกระพริบตาอย่างกังวล

มู่ลี่ลงมาใกล้ขนาดนี้ หัวใจของเธอเต้นอย่างบ้าคลั่งไปหมด
“อือ”เขานิ่งไป ทันใดนั้นก็อุ้มเวินจิ้งขึ้นมา จิดใต้สำนึกของเธอ

คล้องคอเขาไว้

เขาอุ้มเธอไปที่เตียง ทันใดนั้นร่างสูงใหญ่ก็เอนลงข้างเธอ