บทที่ 1 โชคร้ายสุดๆ

บทที่ 1 โชคร้ายสุดๆ

“คุณเงิน คุณ25ปีแล้ว ?

“อีกเดือนนึงค่ะ

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน? ”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน ?

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง ? ”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทใน ที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เกี่ยวอะไรกับคุณห รอ !

“คุณ…เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ ? ก็แค่รู้จักกันและกัน มากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย ! “ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมจําหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน ! “เงินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมา แล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเงินทิ้งไว้หมายความว่าไงอ่ะ ? คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ ? ”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้าง เงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จาก นั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือ ของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอื่นๆ มองเสื้อเชิ้ต ขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เป็นจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก และไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจึงรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้าง ล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้”ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม ! ”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้าน กาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรง นั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เป็นจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น มา”ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง ? ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม ? ”

“จบแล้ว”เฉินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไม่ได้ เป็นจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน ? นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูก ต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆจะหยุดไม่ได้นะ ! ”

เงินจึงไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เป็นจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจาก รถวันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ ! ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบ นี้!

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เป็นจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึง ผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้
“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เงินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว”ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณ เปล่าๆ

“ไม่ลำบาก มูวี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เป็นจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็ เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูง

พัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวด คิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเงินจึงขึ้นไปท่ามกลางสาย ฝนที่ตกหนัก